Een konik is van oorsprong een in Polen en Wit-Rusland gehouden paardenras, dat klein van stuk en heel resistent is. Koń is Pools voor paard, konik (konjiek) voor paardje.

Kenmerken

Het konikpaard heeft geen verzorging nodig en kan het hele jaar vrij rondlopen. Om deze reden wordt het dier vaak ingezet voor begrazing in natuurgebieden in Nederland. Hoewel alle paarden nazaten zijn van hun wilde voorouders wordt voor begrazing vaak gekozen voor de konik, omdat er geen storende factor is van "liefhebbende fokkers" en omdat de konik nauw verwant is aan de tarpan, een oorspronkelijk wild paard. De konikpaarden bleken bovendien nagenoeg vrij van gebreken die onze huispaarden hebben

Begrazing door paarden

Paarden hebben een differentiërend effect. Ze eten graag kort gras, waardoor ze vaak hetzelfde terrein begrazen. Zo ontstaat een paardenwei. Een latrine daarentegen verruigt omdat daar door paarden niet gegeten wordt. Hierdoor ontstaan omstandigheden waardoor een meer diverse flora en fauna zich kan ontwikkelen.

Geschiedenis

De bioloog / econoom Gerben Poortinga introduceerde voor het eerst in 1981 de konik in het natuurbeheer. De introductie was niet bedoeld als beheermiddel zoals voorheen de inzet van boerenvee, maar als integraal onderdeel van de natuur. Ook grazers en de natuur om hen heen moeten zich in onderlinge afhankelijkheid ontwikkelen. Poortinga eiste van de beheerders dat strikt natuurlijke kuddevorming, zonder "dierverzorgende" maatregelen, zou plaatsvinden en dat overbevolking uitsluitend aselect en op basis van ecologische ontwikkelingen van het gebied zouden plaatsvinden. Door jarenlang onderhandelen vervierf Poortinga toestemming tot een vrije selectie van uitgangsmateriaal. Aan de kwaliteit van de konikspaarden op de Ennemaborg is dat volgens Margriet Markerink, auteur van het boek "Koniks, wilde paarden in Nederland", nog steeds te zien. Naar aanleiding van het succes van de natuurontwikkeling op landgoed de Ennemaborg wordt het ras nu gebruikt in Europese natuurreservaten als de Oostvaardersplassen voor begrazingsdoeleinden. Hiermee functioneert de konik als een van de grote grazers van Europa. Ook in alle omringende landen is de beheersvisie nu op grote schaal overgenomen en toegepast.

Predatie

In de Nederlandse natuurgebieden ontbreken predatoren van de Konik. Hierdoor is het gedrag anders dan het is in een gebied met wolven of lynxen. In Frankrijk in de Jura zijn koniks uitgezet omdat zij minder last van predatie hebben dan de schapen die zij vervangen. In Letland is de konik uitgezet om de vergrassing tegen te gaan in een milieu waar de wolf thuis is. De ervaring tot nu toe leert, dat een gezonde kudde paarden weinig te duchten heeft van de wolf. De wolf is niet direct gewend om op het paard te jagen; ook de wolf moet zich hieraan aanpassen.

27-09-2009 om 14:55 geschreven door OHOBloggers  

Een galloway is een hoornloos, meestal zwart behaard runderras dat oorspronkelijk uit Schotland komt.

Algemeen

Dit koeienras is geschikt jaarrond in natuurgebieden als grote grazer te worden ingezet voor de begrazing. Het heeft weinig zorg nodig en is niet agressief.

Rasbeschrijving - oorsprong van de Galloways

De Galloway stamt af van voornamelijk zwart vee, dat sinds de Keltische tijd in Schotland voorkwam. Dit Keltische vee moet de basis hebben gevormd voor o.a. de Galloway van Zuidwest Schotland. De Galloway is kortbenig en heeft een ruig haarkleed, dat hem 's winters in staat stelt buiten te blijven grazen en zelfs tijdens strenge kou te overleven. Het haar van de Galloway is lang en golvend: de oorschelpen zijn karakteristiek voor het ras, voorzien van lange haren. Galloway - koeien, hebben een gemiddelde schofthoogte van 120 cm en wegen 450-590 kg: stieren zijn gemiddeld 130 cm en wegen 600-900 kg. De dieren zijn robuust en vruchtbaar. Vaarzen zijn dekrijp op een leeftijd van 20-27 maanden, de tussenkalftijd bedraagt 365 dagen. De koeien die over een sterk beschermend moederinstinct beschikken, kunnen aan 10-12 kalveren het leven schenken. De kalveren wegen bij de geboorte 25-30 kg en zijn vitaal. Het ras is sober en dus erg geschikt voor extensieve vleesproductie. Intensiveren en voeren van brokken zal zelfs alleen maar leiden tot een financieel fiasco. Op 3 jarige leeftijd is de Galloway gereed voor de slacht en sinds het begin van de 19e eeuw is de "Galloway-rib" bekend en gewaardeerd bij de Londense slagers. Het Gallowayvlees bevat bijzondere vetten namelijk alleen de gezonde amino 3 vetten die voor lichaam 100 % verwerkbaar zijn.

Voortplanting

De Galloway is na anderhalf jaar geslachtsrijp. Na negen maanden wordt meestal één kalf geboren, dat ongeveer een jaar bij de moeder blijft. Een koe baart zo'n 10 tot 12 kalveren in haar leven.

Verspreiding

Galloways worden in veel natuurgebieden ingezet, zoals in de voormalige stortplaats Ubach over Worms in Landgraaf, langs de Geul, de Blauwe Kamer, de Palmerswaard, Berkheide, de Posbank bij Rheden, de duinen van Wassenaarse Slag, het Heidebos op het grondgebied van Wachtebeke, het Zegersloot gebied te Alphen aan den Rijn, Moerbeke-Waas, de Kalmthoutse heide, de Plantage Willem III bij Rhenen, bij de Uithof in Den Haag en in de Gelderse poort. Ook in het Natuurpunt-domein Mechels Broek grazen Galloways. Een volwassen Galloway heeft ongeveer 1,5 hectare land nodig.

Galloways worden ingezet om weilanden te begrazen en te bemesten. De mest trekt weidevogels aan zoals de kievit en de scholekster.

27-09-2009 om 14:53 geschreven door OHOBloggers