Gisteren ben ik naar de allergoloog geweest. Het was weer zeer interessant. Bij iedere consultatie heeft ze wel een verklaring voor één of ander aspect van mijn eczeem. Deze keer ging het onder andere over het mogelijk verband tussen eczeem en het broeikaseffect. Ik zou hier toch wel even een woordje over willen vertellen, maar, let op, mijn verhaal zal misschien niet altijd (wetenschappelijk) exact zijn. Het is ook maar een visie, dus het is niet zeker dat dit realiteit is. Ik vond het alleszins zeer interessant en ook wel logisch en aannemelijk. Hier gaan we dan.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het broeikaseffect zou iedere 100.000 à 400.000 jaar optreden. Sinds enkele jaren doet het broeikaseffect zich weer voor. We zouden nu in een stijgende lijn zitten tot het broeikaseffect zich stabiliseert om nadien weer helemaal te verdwijnen. Die stijgende lijn is nu net het probleem. Door al die klimatologische veranderingen moet het menselijk lichaam zich aanpassen aan nieuwe situaties. Een gezond lichaam doorloopt die aanpassingsperiode zeer snel en zeer vlot zonder al te veel problemen. Een lichaam met een ‘mankement’ heeft hier meer problemen mee. Nu is het ook zo dat die stijgende lijn waar ik het net over had, niet in een vloeiende lijn loopt, maar in korte pieken en dalen. Zo heeft de allergoloog gemerkt dat eczeem verergerd is rond de periode 2002-2003 en 2006-2007. Dit zijn waarschijnlijk die piekjes. Het ‘probleemlichaam’ (klinkt een beetje negatief, maar het is enkel voor de gemakkelijkheid dat ik deze term gebruik) heeft veel moeite om zich te herstellen na die pieken. Het kost enorm veel (herstel)tijd die er niet is want voor je het weet komt de volgende piek er al aan. En op die manier zit je in een straatje zonder eind.

Een ander onderwerp dat gisteren ter sprake kwam, was het verband tussen stress en eczeem. In het lichaam ontstaat regelmatig psychologische stress. Psychologische stress die je niet kwijt raakt zet zich om in chemische stress of in mijn geval eczeem. Hoe minder stress, hoe beter dus. Zaak is om die stress op de één of andere manier kwijt te raken en zeker niet te onderdrukken. Dat laatste is natuurlijk moeilijk want de situatie moet ook leefbaar blijven. Zo is bvb. antihistamine een onderdrukkend middel, maar in mijn geval houdt dit middel mijn allergie voor huisstofmijt wat in bedwang, hetgeen hoogstnoodzakelijk is om de eczeem in totaliteit onder controle te houden. Hierzonder zou ik opstoten van jewelste krijgen met opengekrabde en ontstoken huid, meer schimmels die dan weer de eczeem in stand houden en ga zo maar door. Hetzelfde geldt uiteraard voor cortisone.

De visie van de allergoloog is om zoveel mogelijk onderdrukkende middelen in de mate van het mogelijke te vervangen door voedingssupplementen die hetzelfde resultaat verkijgen als de onderdrukkers, maar dan zonder het onderdrukkend effect. Ze houdt ook continu de bloedwaarden in de gaten om te zien waar er zich mogelijk tekorten voordoen.

Het is natuurlijk ook zaak om zo veel mogelijk stress te vermijden of er een uitlaatklep voor te vinden. Ideaal, zei de allergoloog, is yoga, meditatie, mindfulness. Toch wel straf dat ik nu net een programma ga volgen waar al die dingen in vervat zitten.

Nog een interessant weetje. Regelmatig voert de allergoloog longtesten uit. Hieruit is gebleken dat ik niet voldoende zuurstof opneem bij het ademen. Gevolg is dat ik zeer weinig energie heb. Dit verklaart waarom ik mij al jarenlang zo moe voel. Dit wil ook zeggen dat mijn lichaam geen energie meer over heeft om de ‘kleine foutjes’ (eczeem) in mijn lichaam te herstellen. Ik neem al voedingssupplementen in de vorm van eiwitten om die energie een beetje op te voeren. Maar uit de longtesten is naar voor gekomen dat dit nog niet voldoende effect heeft. Ik ben nu twee bijkomende voedingssupplementen aan het testen om te zien of dit een bijkomend effect heeft op mijn energiestatus. Deze supplementen zouden voornamelijk hun nut hebben in de jaarlijks terugkerende luchtvervuilingsperiodes. Dus fijn stof en ozon, here I come …