Ik ben Fre Ameel
Ik ben een vrouw en woon in Napier (Nieuw-Zeeland) en mijn beroep is backpacker ;-).
Ik ben geboren op 27/02/1982 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen, film, muziek, lezen.
In Tauranga aangekomen, wist ik direct dat ik gerust een tijd in dit stadje kon blijven. Het heeft een zeer gezellige uitstraling en de hostel waarin ik verbleef had een balkon met uitzicht op de zee. De eerste dag dat ik daar was ben ik naar een uitzendbureau gegaan om mij in te schrijven voor een job in de visfabriek. Na ongeveer 2 uur introductie werd ons beloofd dat we binnen de volgende 2 dagen aan de slag konden. Maar ondertussen was ik al gewoon in Nieuw Zeeland dat alles niet zo vlug gaat en dus werd het een week wachten.
In de hostel was ik in die tijd veranderd van een kamer naar een soort van flat in de hostel. Die flat was echt super, we deelden die met 10 en we hadden onze eigen badkamer, eigen living en keuken. De eerste week daar voelde ik mij een beetje onwelkom want het was juit ik met allemaal duitsers die het blijkbaar niet nodig vonden om sociaal te zijn en engels te spreken. De week daarna echter zijn is er een Amerikaans koppel ingetrokken en Barry, een engelsman waarmee ik om 6 uur altijd naar Neighbours keek.
De eerste dag in de visfabriek was een hele aanpassing. De shift begon om 5 uur, wat wilde zeggen om 4 uur opstaan en tegen 4u25 vertrekken want het was zo'n half uur wandelen. Daar aangekomen moest je een witte overall aantrekken, botten, een haarnet en handschoenen vooraleer je de fabriek binnen mocht. Jammer genoeg heb ik nooit geen foto's kunnen nemen, dus kan jullie niet tonen hoe grappig ik eruit zag. De eerste anderhalve week moest ik de ingewanden van de vissen verwijderen. Echt bandwerk, je neemt een vis van de band, je gebruikt een soort van eivormige lepel om de ingewanden eruit te scheppen en dan leg je die vis op een andere band. En dit deden we voor 11 uur en een half per dag. Na die periode ben ik bevorderd tot het inpakken van vissen. Een iets aangenamere job, maar zeer pijnlijk voor de rug. Het weekend bestond meestal uit het gaan werken zaterdagochtend tot een uur of twaalf (zeer grappig als je naar je werk wandelt midden in de nacht en superveel nog zatte mensen tegenkomt van de avond ervoor), de rest van de dag relaxen om dan 's avonds uit te gaan met onze toffe bende. De zondag was een uitblaasdag.
De vrijdag voor kerstmis was een aangename dag op het werk. We moesten slechts tot 13u werken en kregen dan een gratis BBQ en gratis drank in de vorm van een kerstfeestje. Natuurlijk als je werkt met backpackers, dan weet je dat die allemaal blijven hangen voor de gratis drank. Zijn daar blijven kletsen tot een uur of 5, om dan naar huis te gaan om nog wat verder te kletsen met Barry en Nico (een Belg waarmee ik ook werkte). Gelukkig voor hen moesten ze 's anderdaags niet werken, maar voor mij was het bedtijd om 21u na een lange maar gezellige dag, om dan om 4u terug op te staan om vis in te pakken. Moet zeggen, er waren er veel op het werk die er niet zo fris uitzagen en de geur van de vis hielp niet echt ;-)
Kerstavond in Tauranga was heel rustig, doordat de meeste van mijn flatgenoten 's avonds werkten. Dus geen fondue of raclette zoals we normaal thuis hebben, maar een gezellige avond gevuld met verschillende kerstfilms. Kerstdag daarentegen was toch een beetje een viering. In de hostel hadden we beslist dat iedereen iets van eten zou klaarmaken en dan gezellig op het balkon van al dat lekkers genieten. Daarna konden we de cadeautjes openen van onze 'secret santa' om de rest van de avond gezellig te keuvelen.