Op 6 oktober was het zover, tijd om eventjes een reis van zo'n 35 uur te maken en naar Nieuw-Zeeland te vertrekken. Alles begon goed, de treinreis geen probleem, het inchecken in Londen verliep vlot, maar dan begon het allemaal mis te gaan. Nog geen half uur na het opstijgen slaagde mijn buurvrouw erin om haar volle blikje schweppes over mijn schoot te smijten, een ongelukje natuurlijk, maar nogal ongemakkellijk met een natte broek in een krap zeteltje. Nog geen halfuur later, in het midden van mijn film The Proposal kondigden ze via de intercom aan dat blijkbaar een groot aantal mensen problemen hadden met hun entertainment toestel en dat ze het systeem dus gingen rebooten, gevolg film gestopt.
Na zo'n kwartier wachten werkte het systemm weer, maar natuurlijk, nu werkte dat van mij niet meer. Ik dacht, dat wordt leuk, een 12 uur lange vlucht zonder enige vorm van entertainment!! Maar blijkbaar was ik niet de enige met dat probleem, dus voor een laatste keer het systeem rebooten en hopen dat het dan lukt. Nog zo'n half uur later was het dan zover, alles werkte weer en tijdens die vlucht geen problemen meer gehad.

Eindelijk toegekomen in LA moesten we eerst via de douane, dan onze zak ophalen om die 5 minuten daarna terug in te checken... Dus, ik met mijn ingevulde papieren aan het aanschuiven bij de douane. Is het eindelijk aan mij, zegt die mens dat ik het papier niet goed heb ingevuld, dat ik mijn getallen niet op de 'amerikaanse schrijfwijze' heb geschreven. Mijn argument dat ik er mij niet van bewust was dat er een amerikaanse en een europese schrijfwijze was viel in dovemansoren. gevolg: ik weer helemaal terug naar het begin van de rij om mijn papieren te laten invullen door een amerikaan aan de informatiedesk om dan terug opnieuw an te schuiven. Begon mij al af te vragen wat er nog meer kon mislopen.

Maar ja hoor, het kon nog meer fout gaan. Na een wachttijd van 4u30 in LA waren we eindelijk onderweg naar Nieuw-Zeeland, maar nog geen 2u30 later stonden we alweer met ons vliegtuig aan de grond in LA. Reden: tijdens het opstijgen hebben we een gans geraakt, de volledige neus ingedeukt (was echt wel serieus, heb er enkele foto's van gezien) en een heel deel van de apparatuur die niet meer volledig werkte, dus te riskant om een vlucht van 12 uur te maken. De vraag is dan natuurlijk wat een gans op een luid vliegveld doet om 12 uur 's nachts.
Maar goed, na ongeveer een half uurtje wachten in het vliegtuig werd er beslist om ons onder te brengen in hotels voor de nacht, want de vlucht zou met 12 uur vertraging vertrekken. Dus, iedereen terug uit het vliegtuig, naar bussen gebracht, dan afgezet aan een hotel en dan in een lange rij wachten en aanschuiven om in te checken in een kamer. Tegen 4u 's morgens had ik eindelijk een pracht van een kamer ter mijn beschikking, met twee dubbel bedden. Heb echt zalig geslapen, hoewel het maar voor zo'n 4 uur was.

Tegen 8u dan terug opgestaan, een douchke genomen in een geweldige badkamer, dan terug mijn vuile kleren mogen aantrekken want onze grote bagage was nog op het vliegveld, geen tanden kunnen poetsen en dan naar beneden om te gaan genieten van een gratis ontbijt buffet. Het moet gezegd, Qantas weet hoe ze hun klanten tevreden moeten houden! Busje op, terug naar het vliegveld en dan een normale, lange vlucht naar Auckland, waar we zo'n 13 uur later dan gepland toekwamen...

21-10-2009 om 00:00 geschreven door Fre