Vrijdagavond bsloten we met een deel om de volgende dag een roadtrip te maken naar Piha, ongeveer een uurtje rijden van Auckland. Dus, zo gezegd zo gedaan, de volgende morgen verdeelden we negen mensen en hun weekendbagage onder twee wagens. Het was nogal een culturele mix, twee chilenen, een mexicaan, twee canadezen, twee engelsen, een duitse en ik natuurlijk.

De rit daarnaartoe was nogal een moeilijke bevalling, aangezien zuid-amerikanen nogal koppig kunnen zijn. Rodolfo en Gustavo wilden met hun auto hun gps volgen, wat mij een goed idee leek, maar ik zat in de auto van Cesar die perse zijn wegenkaart wilde volgen. Dit zou natuurlijk ook elukt zijn, moest Dorothy, zijn navgator kaart kunnen lezen. Dus, ongeveer twee uur later en het niet zo vriendelijk afnemen van de kaart door Liz kwamen we eindelijk ook op onze bestemming toe, veel later dan de anderen natuurlijk. Het was echt prachtig, een mooi strand met zwart zand door al de vulkanen aanwezig in dit deel van Nieuw Zeeland.

We waren eerst van plan om 's avonds gewoon in onze slaapzak op het strand te slapen, maar de regen gooide jammer genoeg roet in het eten. Dus, wij dan maar ingecheckt in een kampeerplaats en daar wat op de tennisvelden ons geamuseerd tot het weer at beter was om het strand te verkennen. Dit was echt cool, aan de kant waren er allemaal rotsen waar je op kon klimmen voor een beter zicht. 


Na onze kleine verkenningstocht en een beetje pootje baden in de zee vulden we onze maag met een bbq. Mmm, was echt heerlijk, de zuid-amerikanen weten wat lekker eten is. Daarna is het terug beginnen gieten, dus waren we genoodzaakt om in de keuken wat kaartspelletjes te spelen. 

Tegen de tijd dat het bedtijd was, hadden we door dat we deze trip niet zo goed gepland hadden. We waren met 9 en Cesar had een matras achterin zijn auto waar twee mensen op konden slapen en Glenn had een twee persoonstent, waar ze net met drie in konden slapen. Bleven er dus nog 4 van ons over. Rodolfo en Gustavo hebben in hun auto geslapen en Elliot en ik hebben elk een zetel in de keuken aangeslegen wegens gebrek aan beter. Moet zeggen, is waarschijnlijk een van de ergste nachten van mijn leven. De zetel was slechts voor twee personen, dus moest in een bolletje slapen waardoor ik constant kramp in mijn knieen kreeg. Maar ja, het was beter dan niks.

Na een verschrikkellijke nachtrust merkten we dat het die ochtend nog erger regende dan de dag ervoor, hoewel ik niet dacht dat dat mogelijk zou zijn. We zijn dan maar in een klein cafeetje ontbijt gaan halen en na een paar uur staren naar de regen hebben we dan maar beslist om terug naar Auckland te vertrekken. Gellukkig was de trip terug iets gemakkellijker en deden we e inderdaad maar een uurtje over.   

02-12-2009 om 00:00 geschreven door Fre