5:30 wekker loopt af. 't Is zover, na acht maanden van voorbereiding de grote dag. Alle drie goed geslapen dus uitgerust voor de grote trip.
6:30 Tafel gedekt voor ontbijt: spek met eieren, ne verse pistolet en ne goeie koffiekoek. Dat moet volstaan om hun grote tocht aan te vatten.
7:00 Een stevig ontbijt met z'n allen.
7:30 Afspraak aan de kerk ... wat een hartverwarmend onthaal. Zoveel supporters om een hart onder de riem te steken. Na een korte, intense viering door een enthousiaste Pater Jef was het startsein gegeven -> richting Compostela.
Met de wind in de rug en de zon van de partij was het een vlotte start.
Mannen het ga jullie goed (en ons ook natuurlijk)!
Stel je voor : vanmorgen zijn we van de preekstoel gerold! Pastoor Jef Van Kerckhoven kondigde op het eind van de mis aan dat Leo, Koen en Frans volgende zaterdag op pelgrimage naar Compostela vertrekken. De sympathiserende gelovigen werden opgeroepen om ontiegelijk vroeg ter kerke te trekken om getuige te zijn van onze pelgrimszegen. Deze gebeurtenis deed me realiseren dat ons vertrek nu toch wel heel dichtbij komt. Mijn twee gezellen deelden al enkele malen mee dat hun zaakje zo goed als gepakt was, en daar was ik nog niet aan toe gekomen. Natuurlijk werd in de voorbije maanden en weken al het meeste materiaal aangeschaft, maar zo alles op een hoopje schikken was nog niet gebeurd. Vanmiddag was ik in de tuin nog de vijverfilter aan het reinigen, zodat Miek daar de volgende weken geen last mee heeft. Toen ik terug binnen kwam, bleek zij bezig met al mijn spulletjes bij mekaar te leggen. Het was al een wasmandje vol. Alles werd nauwkeurig gewogen, want we hebben als streefdoel gesteld niet meer dan 15 kg mee te zeulen. Een vreemd gezicht hoor, een stel onderbroekjes op een keukenweegschaal. Op enkele accessoires na heb ik alle spulletjes bijeen, en ik maak me sterk dat ik net als Leo en Frans onder die 15 kilootjes blijf. Al moet gezegd dat Frans en ik droog aan de haak al zo'n 15 kilo's meer wegen dan Leo, en dat vlees zullen we moeten meezeulen. Alle trainingstochten ten spijt is er nauwelijks een gram afgegaan, en om nu nog spoorslags naar de weight-watchers te snellen, dat leek me een brug te ver. Ik heb vanmiddag ook eens dat supercompact luchtmatrasje uitgerold. Eerlijk gezegd hoop ik dat we meestal een echt bed kunnen versieren, want als je een hele nacht op zo'n stuk pierenverdriet moet rusten, kruip je 's morgens zo stijf als een hark op de fiets... We zullen wel zien, zeker. Donderdag zijn op onze trainingstocht langs de Sint-Jacobskerk in Antwerpen gepasseerd. Daar zouden we de eerste stempel krijgen. Frans en Leo zijn daar in geslaagd. Ik niet. Toen ik mijn boekje presenteerde, bleek het een erg gelijkend infoboekje van het Santiagogenootschap te zijn. Het stempelboekje lag nog thuis. Ik ben dus gisteren weer naar de koekestad gefietst, ditmaal met het juiste exemplaar. Mijn stempel heb ik gekregen, en Sint-Jacob van mij twee bougies voor zijn heilige voeten. Nog een paar dagen stressen om alles in orde te krijgen zodat we met gerust gemoed het vaderland te verlaten (zal het nog bestaan als we terugkeren, Elio en Bart ?), en dan de grote dag : afspraak zaterdag, om halfacht 's morgens aan de kerk. Koen
Gisteren 26 augustus zijn we in de st Jacobskerk in Antwerpen onze eerste stempel gaan halen. We werden er door Guy heel vriendelijk ontvangen en we kregen er zelfs een met de hand gebeeldhouwde schelp mee die we gedurende gans de reis als een soort schapulier kunnen dragen. Voor wie het niet weet : In het boekje dat we bij de compostelagenootschap in Mechelen kregen moeten we regelmatig een stempel laten zetten. Het is dan een vrijgeleide in de Refuges in Spanje. Maar zoals gezegd vertrekken we op 4 september om 7.30u aan onze kerk. We rijden die dag tot Doornik. Dan richting Parijs via st Quentin. We blijven ten westen van Parijs en we vervolgen via Chartres naar Tours. Van Tours ten oosten van Bordeaux naar de Landes. Dan via Dax richting Saint-Paul-Pied-de Port. Daar begint dan het echte werk. In dat laatste dorp in Frankrijk komen zowat alle pelgrimswegen samen om dan richting Compostela de Camino Frances te volgen. Van de 2400km moeten we dan nog 800km afleggen, maar die kunnen tellen. We hebben 3 boekjes ter beschikking waar de volledige reisweg in beschreven is. Daarbij heb ik ook nog van www.gpstracks.nl de volledige route in onze geleende (bedankt Marcel en Liliane) Garmin GPS gestoken ( met dank aan Henk Van Hout die tijdens zijn tocht deze route registreerde en op het internet aanbood). Wie meer details wil van de route kan op onderstaande link gaan, dan onderaan naar Google-Map en dan inzoomen.
Ik ben Leo (in het midden). Tijdens onze tocht zal ik 63 worden. Na vele jaren achter een scherm gezeten te hebben kon ik op 1 december 2001 op brugpensioen gaan. Sindsdien zijn fietsvakanties onze favoriete bezigheid. Zo is bij mij het idee ontstaan om een fietstocht te ondernemen naar Santiago. Al vlug dienden twee kandidaten zich aan om mij te vergezellen. Nu, één maand voor het vertrek zijn we volop aan het trainen en bezig met paklijstjes en fietsuitrusting. Op 4 september, vroeg in de morgen willen we vertrekken. Het is de bedoeling om die dag in Doornik te geraken. Verder plannen we nog niet veel, we zullen wel zien hoe het gaat. Streefdoel is om zo rond 4 oktober terug thuis te zijn (met het vliegtuig).
Hallo, ik ben de Frans (links op de foto) en de jongste van de drie. Sinds november2009 ben ik op brugpensioen. Omdat het altijd een droom geweest is om naar Santiago de Compostella te fietsen en nu de kans krijg van Leo en Koen, pik ik heel graag als derde aan. Vanaf vandaag nog 28 keer slapen, 4 keer trainen en het is zover. Ik kijk er enorm naar uit!
Hallo,
Ik ben Koen, de rechtse op de foto. Die hebben we genomen op onze eerste planningsvergadering, enkele maanden geleden. Ondertussen hebben we al een flink aantal kilometers in de kuiten en komt onze startdag snel dichterbij. Voor het eerst in zoveel jaren sta ik op 1 september niet meer voor een verse lading schoolkinderen. Dat zal wel even wennen zijn, maar de vele ervaringen op onze tocht naar Compostela zullen dat gevoel van leegte wel snel opvullen, denk ik. Net als mijn twee companen kijk ik er in elk geval ook sterk naar uit. En met onze vrouwtjes moeten we niet veel inzitten, want die zijn al stiekeme plannen aan het smeden om lege gaatjes in hun septemberagenda vrolijk op te vullen. De Lustige Weduwen van Kontich-Reet, zeg maar. En wij maar trappen ... Maar ja, dat hebben we onszelf aangedaan, en voor een volle aflaat moet je wat overhebben !
5:30 wekker loopt af.
Gisteren 26 augustus zijn we in de st Jacobskerk in Antwerpen onze eerste stempel gaan halen. We werden er door Guy heel vriendelijk ontvangen en we kregen er zelfs een met de hand gebeeldhouwde schelp mee die we gedurende gans de reis als een soort schapulier kunnen dragen.
