Woensdag dus weer herceptine gekregen nog ....? te gaan (12 ?). Het verliep weeral niet vlot, het duurde 2 uur vooraleer de baxter aangelegd werd en dan was het rap rap naar huis want onze Jan had die dag een baaldag en de oppas bleef maar tot 12u30.
Op donderdag bij de Dr voor de buikpijn. Op echo niets te zien en de bloedafname bracht ook niets op. Vermoed wordt dat het om littekenweefsel gaat van de galoperatie vorig jaar. Afwachten maar.
Ondertussen is het op het werk echt hectisch aan het worden gelukkig kunnen we wat verpozen als we vrienden ontmoeten.
Zo is sinds gisteren de badkamer (eindelijk) volledig af. Douchescherm geplaatst, kasten opgehangen en de voegen afgekit. Nog enkele avonden in de garage en we kunnen ons focussen op de kermis.
Komend lang weekend gaat Jan voor het laatst mee naar de Specials. We zullen die leuke dagen missen in de toekomst.
Het was een ontspannende week aan zee en in de ardennen.
We waren enkele dagen in Vlissingen en genoten daar onder een stralende zomerzon van de (dure) Hollandse koffie terwijl we de vrachtschepen zagen voorbijvaren. Zeer leuk hotel met ruime kamers en lekker eten. Echter één constante in Nederland: de aardappelen zijn altijd gefrituurd! We hadden dit vroeger al eens geconstateerd en ook nu was het weer zo.
In het volgende stadje waren ze druk bezig met de voorbereiding van het koninklijk bezoek op Koninginnedag. Ongelooflijk hoe de Nederlanders darvoor uit de bol gaan! Strenge veiligheidsvoorschriften ten gevolge van de aanslag in 2009..
Vrijdag mochten we Jan dan terug halen van de bosklassen. Ook hij stelde het goed ondanks de vele muggen op de verblijfplaats. Na een drukke avond en morgen van wassen en opruimen vertrokken we dan naar ons huisje in de ardennen.
We werden bij onze buren verwacht voor een barbecue en konden ondertussen ook hun nieuwe auto bewonderen en kennis maken met hun hondje Sam. Nu nog klein en bang maar dit zal rap veranderen.
Stijn bleef thuis om zo eens te proberen te wennen aan het alleen wonen (wat hij zo graag zou willen). Na dit weekend zal zijn verlangen wat afgenomen zijn denk ik.
De week werd wel regelmatig onderbroken door telefoontjes voor het werk. Iedereen verwacht nu eigenlijk altijd direct een antwoord. Het wordt volgende week ongetwijfeld druk met de vergaderingen (leuke en minder leuke) en ook met op mandag een vergadering voor de toekomst van Stijn en Jan en op woensdag Herceptine-dag en donderdag dan bij de dokter voor de buikproblemen.
Van het medische front geen nieuws dus enkel andere weetjes.
Lenteweer, dus Annie niet te houden en in de tuin aan het werken. Goed hé, het was vorig jaar anders!
Vanaf morgen gaat Jan voor het laatst op bosklassen en dus kunnen wij er nog eens met ons tweetjes tussenuit.
Het zal leuk zijn om wat te kunnen op rust komen. Het was de laatste week hectisch op het werk, er kwamen wat last-minute afspraken bij waardoor andere afspraken uitgesteld werden. Hopelijk komt de "rust" terug eens we definitief weten wat onze nieuwe opdracht juist omvat. Dit zal echter pas in oktober zijn! Ondertussen wordt verwacht dat we onze gewone activiteiten verder zetten en daarenboven het werk van onze 2 collega's die met pensioen gegaan zijn erbij nemen !
Drukke week achter de rug. Woensdag in het ziekenhuis heeft Annie dan toch gezegd tegen haar dokter dat ze regelmatig stekende pijn heeft in haar buik. Zijn reactie was laconiek (en misschien zelfs ongepast):"dan moet je een afspraak maken met Dr. .....". Die is nu voorzien op 6 mei. Hopelijk is de oorzaak van de pijn onschuldig.
Donderdag naar Geubels gaan zien. Het was wat minder dan ik er van verwachtte maar toch leuk.
Vrijdag een dag naar de beurs in Frankfurt. Druk druk druk in de beurs maar vooral op de trein ingevolge de sluiting van het luchtruim waardoor velen op zoek mochten naar een alternatief.
We hadden een 40 tal minuten vertraging wegens een overvolle trein en hadden nog geluk dat we de laatste trein terug uit Brussel konden nemen.
Deze namiddag naar het feestje van Ziekenzorg en morgen eens naar de kermis op de Statie.
Maandag weet ik hopelijk dan iets meer over de hervormingen op het xerk en kunnen we alles weer beter gaan plannen en hoeven we niet te veel geplande afspraken af te zeggen door nieuwe afspraken die door anderen gepland worden.
Alle valiezen uitgeladen en de was is gedaan. We zijn weer klaar voor een werkweek.
Woensdag moeten we dus naar het ziekenhuis voor een nieuwe dosis Herceptine. Verder loopt alles vlot, er zijn wat bijwerkingen zoals vreetbuien en dan aansluitend buikpijn maar daar zal er niet veel aan te doen zijn zeker - de hormonen hé.
Ons weekje vakantie zit er weer op. We praatten veel over hun dode hondje Duck en keken ook naar foto's van hun nieuwe hond die ze eind van de maand zullen hebben. Het zal een hele aanpassing worden het wordt een Benner Senner en hij zal Sam heten.
Komende week mogen we er weer invliegen met morgen al wat vergaderingen (denk ik) en dan woensdag wat ziekenhuisverblijf, donderdag naar een optreden van Filip Geubels (hopelijk praat hij niet te vlug ..) en vrijdag dan naar een beurs in Frankfurt.
Hopelijk vind ik tussenin nog tijd om te gaan shoppen.
Nu (bijna) iedereen zicj klaar maakt om morgen weer te gaan werken en ondertussen bezig is de valiezen leeg te maken en de wasmachine vol te proppen maken wij ons klaar voor enkele dagen ontspannen.
Morgen vertrekken naar de ardennen en daar wat rust opzoeken, dat we ondertussen bijeenkomsten en andere zaken moeten missen komt er dan wel bij. We horen/lezen het wel als er iets nieuws is. Bijpraten met Alfons en Helga zal ook eens deugd doen en nodig zijn. Het zal wel een aanpassing zijn nu hun hond Duck er niet meer is.
Hopelijk wordt het gauw lente zodat we straks een terrasje kunnen doen.
Van het medische front eigenlijk géén nieuws. Met Annie gaat het verder goed en voor nieuws van mijn knie wordt het dus afwachten tot eind mei.
Dat men nooit moet wanhopen dat iets niet in orde komt blijkt ook nu weer. Meer dan 26 jaar zegt Annie dat ik de garage moet afwerken en deze week ben ik beginnen schilderen. Zo zie je maar hé alles komt goed. Soms duurt het wat lang maar ja is dan maar zo.
Op het werk is het druk druk druk met nog maar eens hervormingen op stapel. Gelukkig zijn er dan ook bijeenkomsten waarop je bekenden tegenkomt waarvan het misschien al veel te lang geleden was en waarop je dan ook heel wat hebt bij te praten. We wachten af wat de toekomst brengt en wat onze taak juist zal inhouden.
Vanaf dinsdag gaan we enkele dagen naar de Ardennen om wat frisse boslucht op te snuiven.
Dinsdag goed nieuws gekregen bij de hartspecialist. Er zijn geen bijwerkingen vastgesteld en de behandeling kan dus door gaan.
Normaal gezien binnen 3 maand terug controle maar wij moeten terug binnen 2 maand. De dokter gaat dan met pensioen ...
Ondertussen was Annie ook weer druk in de weer om onze nieuwe stagiare in te wijden in de bakkunsten. Onze leergierige en werklustige stagiare bracht het er goed vanaf.
De sauna is ondertussen al goed in gebruik genomen, dit zijn van die momenten van rust die een mens nodig heeft. Een terrasje doen en een koffietje drinken natuurlijk ook. Het leven is zo al stresserend genoeg.
Donderdag mocht ik dan naar de dokter voor mijn knie. Volgende dinsdagmorgen wordt een scan genomen en ik mag terug naar de dokter op 25 mei. 2 maanden wachten op een afspraak en dus een diagnose. Een eventuele operatie zal dan besproken worden maar blijkbaar zit die agenda nu al vol tot eind juni! Het zal voor na de kermis zijn . Hopelijk lukt het om zo lang te wachten.
Weeral een drukke week achter de rug.
Woensdag kreeg Annie opnieuw een dosis herceptine, komende dinsdag nu bij de hartspecialist om na te zien dat die herceptine geen schade toebrengt aan haar hartspier.
Ondertussen doet ze telkens ietsje meer in het huishouden mar terug de oude worden zal een werk van lange adem zijn.
Donderdag werd de infraroodcabine geplaatst maar de inwijding moet nog gebeuren. Zal voor morgen zijn!
Ook voor mij weer een drukke werkweek met af en toe toch wat ontspanning zoals thuis de douchekranen plaatsen of een feest voorbereiden in school van Jan of wat bijpraten bij een koffietje.
Tijdens de voorbije week heeft Annie toch af en toe de man met de hamer ontmoet. Ze is eigenlijk boos op haar lijf dat ze nog niet alles terug kan zoals zij dat wil. Met wat geduld komt dat wel weer in orde.
Komende woensdag opnieuw een baxter herceptine en donderdag wordt onze infraroodcabine geplaatst. Inhuldiging zal in zeer beperkte kring (Annie en ik) gebeuren, hopelijk brengt de cabine ons de beloofde rust.
Gisteren dus begonnen aan onze vierdaagse, een middagdutje zal wonderen doen.
Terwijl Annie dus stilaan terug de oude wordt maken we volop plannen voor de vakantie hierbij moeten we echter rekening houden met de revalidatie van mij knie die waarschijnlijk zal moeten geopereerd worden. Oud worden hé. De vakantie zal wel zeer welkom zijn met alle stress die het werk met zich meebrengt. Gelukkig zijn er ook enkele mooie momenten die dan weer voor een energieboost zorgen.
Stilaan herneemt Annie haar huishoudelijke taken. Deze week zelf de strijk gedaan en af en toe helpen kuisen.
We zijn volop bezig met de inrichting van onze badkamer om daar de infraroodcabine te kunnen plaatsen en zoals je weet breken en weer opbouwen maakt veel stof. Wie Annie kent weet dat dat dagelijks moet opgeruimd worden en dat is eigenlijk maar goed ook want het kraakt toch al het ganse huis door.
Donderdagavond zat ze er toch wat door en was ze blij dat ik bezig was met kuisen. Ook vrijdagavond en vandaag mocht ik het zelf doen. Hopelijk krijgt ze geen terugval. Er komen drukke weekends aan.
Vanavond naar een optreden in De stringe en morgen schoolfeest in Zwevegem en dan wandelen in de vrije basisschool van Anzegem en genieten van één of meer Ename's.
Volgende week een 4 daagse met een huweljksjubileum, een neef op bezoek een optreden in Feniks en bijeenkomst voor onze kermis .
Tussendoor af en toe wat werken .
Een drukke week achter de rug! Na die 2 dagen "ziekenhuis" was het de bedoeling om thuis wat grote kuis te houden samen met onze poetshulp.
Woensdag werd daar nog een goede aanzet voor gegeven maar op donderdag was onze helpster dan opnieuw ziek. Annie heeft dan maar zelf gedweild! Zelf vond ze dat het niet goed vooruitging maar het was toch helemaal gedaan en bovenal ze kon het opnieuw !!
Ondertussen werd er ook al wat strijk gedaan zo wordt ons huishouden stilaan weer normaal na een periode van een 10-tal maanden.
Ook voor mij was het een hectische week met wat onverwachte afspraken, gemiste vergaderingen en ook andere verkeerd gelopen afspraken.
Nu eindelijk wat rust en straks verjaardag van mijn petekind gaan vieren ! Al 5 jaar , wat gaat de tijd snel! Ik verheug er mij al op om haar pépé Frank te horen roepen.
De voorbije dagen zijn tamelijk vlot verlopen.
Het plaatsen van de port a catch liep wel wat vertraging op maar omstreeks 15 u konden we toch naar huis. Ondertussen was ook de herceptine al toegediend.
Vandaag dan bij de neus- keel - oorspecialist. Het gat in haar neustussenschot zal niet gedicht worden aangezien er geen garantie is op veel verbetering. Waarschijnlijk was het gebrek daar al zeer lang aanwezig maar werd het nu echt merkbaar door de bloedneuze tengevolge van de chemo. Er moet enkel meerdere keren daags een zalf gebruikt worden.
We zijn juist terug van enkele dagen vakantie. Van donderdag waren we in een klein hotelletje in Poupehan. Het was leuk en het deed deugd om eens aan niets te moeten denken. We genoten van de lekkere maaltijden en probeerden die dan af te werken door wat te wandelen.
Ondertussen werd thuis verder verbouwd aan de douche en dat zagen we direct als we thuis kwamen, dus direct weer aan de slag.
Morgen dus een nieuwe port a acatch laten plaatsen en toediening herceptine. Dinsdag dan afspraak met neus- keel- oorspecialist.
Ik hou jullie op de hoogte.
Amaai, 10 dagen geleden, straks denken jullie nog dat er niets gebeurd is. Het tegendeel is waar, het was weer eens druk door verscheidene redenen.
Vorige maandag kwam Annie tot de constatatie dat er een gat gekomen is in het tussenschot van haar neus . We veronderstellen dat dit nog een gevolg is van haar behadeling maar zeker is dat natuurlijk niet.
Ondertussen is ook onze Jan wat ziek geworden en dat heeft toch altijd wat meer spanning in het gezin.
Ikzelf heb ook een verkoudheid te pakken en gistermorgen ben ik opgestaan met pijn in mijn rechteroog, na consultatie bij de oogarts bleek het te gaan om een meer dan 20 jaar oude wonde die weer open was. Twee dagen afplakken en 14 dagen druppels erin en het zou weer moeten overgaan. Afplakken is echter lastig en het zorgt voor barstende koppijn.
Tussendoor hebben we ook beslist om een infraroodcabine (sauna)te plaatsen en morgen worden de werken daarvoor gestart. Het zal dan kwestie zijn van tijd te maken om aan de weldaden van de sauna te kunnen genieten.
Volgende donderdag gaan we er voor enkele dagen tussenuit om dan op maandag 22 februari een nieuwe port a cach te laten plaatsen en op 23 februari is er dan een afspraak met neus- keel- oor om een oplossing te zoeken voor het gat in het tussenschot van haar neus.
Dat zal dan waarschijnlijk de zevende verdoving worden op minder dan 1 jaar.
Gisteren was er de toediening van de Herceptine. Het verliep tamelijk vlot, het lukte goed om de ader te vinden.
De wonde van het verwijdern van de port a catch is goed aan het genezen en er werd beslist om op maandag 22/02 een nieuwe te plaatsen.
Ondertussen verder op krachten komen en de wonde helemaal laten genezen.
Gisteren werd Annie 51 jaar en we vierden dit uiteraard. We gingen met het ganse gezin eten naar Fire Place waar we genoten van een heerlijke maaltijd .
De avond werd ook wat geheimzinnig door de berichtjes van een vriendin. Fijn te weten dat ook door vrienden van lang geleden meeleven.
Ondertussen is de eerste reeks inspuitingen voor de pijnlijke arm (flubitis) gedaan en kan er vandaag gestart worden met de tweede reeks van 10.
Woensdag terug een baxter voor de herceptine nu dus in de arm en een nieuwe afspraak maken voor plaatsen nieuwe port a catch zodat de overige 14 baxters terug via die weg kunnen toegediend worden.
Traditiegetrouw verliep het vandaag weer zeer vlot.
Afspraak om 7u30 om als één der eersten naar het operatiekwartier te gaan en dan rond 12 u max. 14 u naar huis te kunnen.
Wachten in de kamer tot 10u30. Dan aan OK wachten tot 11u30.
Omstreeks 14 u terug naar de kamer en rond 15 u mag je naar huis.
Om 15u45 , ja je mag naar huis maar de chirurg en de oncoloog moeten nog komen.
16u25 de oncoloog is er , nieuwe afspraak voor woensdag 03/02/10 om 9 u voor toediening Herceptine.
je mag naar huis , de chirurg komt niet meer ....
Het gaat ondertussen al heel wat beter met Annie haar arm. De dagelijkse inspuiting geeft blijkbaar het gewenste resultaat.
Het zal goed zijn als de port a catch eruit is want de minste aanraking ervan doet echt pijn, het lijkt wel of dat ding door Annie haar vel wil kruipen.
Gisteren waren we dus op doktersbezoek in Oudenaarde. Annie slaagt er blijkbaar in om er aales bij te halen wat maar mogelijk is. Als er een prijs bestaat voor de meeste verwikkelingen ....
Sinds zondag heeft ze nu een pijnlijke arm, na wat onderzoek blijkt het om een kleine trombose te gaan. Ze moet nu 20 dagen een inspuiting krijgen tegen het flubitis.
Maandag e.k. moet de port a cath dan verwijderd worden, enkele weken nadien zullen ze dan waarschijnlijk een nieuwe plaatsen.
Er zal op 01/02/10 gepoogd worden om de Herceptine toe te dienen via een gewone baxter. Nog slechts 15 te gaan.
