Vanavond vertrekken we voor enkele dagen naar de Ardennen. Grote wandeltochten zullen er wel niet inzitten maar rust des te meer.
De middagdutjes doen echt wel goed aan Annie. Ze slaagt er goed in om het huishoudne mee te beredderen maar is dan omstreeks 20 u toch weer blij om te gaan slapen.
Het gaat zeer goed met Annie zolang ze er maar op let om op tijd wat te rusten.
's middags een paar uur onder de wol en 's avonds op tijd in bed en voor de rest weinig of géén problemen.
Annie heeft echt nood aan haar rust. We proberen die dan ook zoveel mogelijk te gunnen.
We gaan wel samen op stap maar proberen op tijd terug te keren.
Vrijdag waren we in De Hoge Kouter en zaterdagavond zijn we naar de kaasavond VBA gegaan.
Vandaag eens naar Tiegem gaan kijken naar de wandeltocht en deze namiddag kijken naar de Koppenbergcross op TV.
De vermoeidheid begint Annie toch in haar greep te krijgen.
Een dutje 's middags is weer een "verplichting" en rond 20 u 30 is het weer tijd om te gaan rusten.
Vanavond bijeenkomst in school van Jan. Het zal dus maar voor efkes zijn.
Gisterenmorgen had Annie het koud. Deze nevenwerking treedt nu voor het eerst op bij haar, men had ons zelfs gewaarschuwd dat dat op op zomerse dagen kon gebeuren. Klagen mogen we dus zeker niet doen.
's Middags dan een spuit om de aanmaak van de witte bloedlichaampjes te bevorderen en nu enkele dagen afwachten hoe alles zich weer normaliseert.
Het was weer lange dag van wachten en tegenstrijdigheden.
Het begint vlot en reeds om 9u30 weten we dat er vandaag opnieuw chemo en herceptine komt en dat we dan naar huis mogen zonder wachttijd.
Pas rond 11u komt de chemo eraan. Ijsschoenen aan en ijshandschoenen ook men zegt een half uur voor en een half uur na de chemo. Iets later is dit dan ook tijdens het halfuurtje chemo, uiteindelijk wordt het een half uur een uur tijdens de chemo en een half uur nadien. Het schijnt dat het fris was aan de handen en voeten.
Uiteindelijk hebben we dan om 16 u moeten vragen of we weg mochten zodat we op tijd thuis zouden zijn voor Jan.
Voorlopig weinig last. Er werd vandaag ook EPO toegdiend (niet verder vertellen hé) omdat de rode bloedlichaampjes te laag stonden en morgen dan en spuit voor de witte bloedlichaampjes en zo blijft men bezig hé.
Dan toch nog wat nieuwtjes.
Het gaat nog steeds zeer goed met Annie. We hadden een leuk weekend met vrijdagavond het voldoeningsfeestje van de kermis en zaterdag reden we dan naar Hastiere. We genoten 's namiddags van een mooie herfstzon en kuierden wat op de markt rond.
Zondag hadden we dan bezoek tegen aperitieftijd.
Nu rap rap alle was doen en morgen terug naar het ziekenhuis voor de vijfde(van zes) chemo reeds en de tweede(van 13) herceptine.
Hopelijk loopt het wat beter dan vorige keer !
Ik laat het jullie morgen weten. Beloofd!
Na een koude ochtend profiteerde Annie van het mooie weer om een wandeltochtje te doen. Gelijk heeft ze.
Het gaat momenteel weer allemaal super goed en zo kunnen we snel aftellen naar volgende maandag.
Zoals het gezegde: "geen nieuws is goed nieuws", zo is het ook bij ons. Gisteren geen nieuws dus ...
We hadden vergadering van het buurtcomité ter afronding van de kermis 2009 en ter voorbereiding van 2010.
Vanddag was onze stagiare er weer. Er werd cake gebakken en klaaskoeken gemaakt. Annie amuseerde zich om L te kunnen helpen en goede raad te geven.
Vanavond bij Rosette gegaan om af te spreken voor vrijdag en daar blijven plakken met onze 2 belangrijkste sponsors en afspraken gemaakt naar de toekomst toe.
Annie had vandaag nergens last van.
Deze voormiddag gaan winkelen en dan een aperitief gedronken, Annie genoot ervan om weer een glaasje champagne te drinken. De fles die meegebracht werd (dat was niet de bedoeling)kraken we later wel eens !.
Na een dutje een koffietje gaan drinken en een ijsje gegeten dus alles pico-bello.
Annie is terug thuis.
Volgens de verpleging heeft ze zich als een voorbeeldige patiënt gedragen op de kinderafdeling.
De pijn is geleden en hopelijk blijft ze nu wat verlost van bij- of nevenwerkingen. Maandag 19 is er alweer chemo!
Na een toch wel onrustige nacht heeft Annie er deze morgen nog voor gezorgd dat alle werk in het huishouden gedaan was voor ze weer een dagje op verlof ging.
Ze kreeg een kamer op de .. kinderafdeling (volgende keer geriatrie ? dan hebben we het allemaal gehad)
Kort na de middag dan het onderzoek en rond 14 u 15 terug op de kamer met zeer veel pijn en wat misselijk.
Rond 18u30 ging het dan toch wat beter. Tijdens het onderzoek hebben ze de uitgang van de galweg wat vergroot wat problemen in de toekomst zou moeten verhelpen. Hopen maar !!
Normaal gezien morgen naar huis .
Annie was vandaag in
haar nopjes! Ze heeft -denk ik , want ik was gaan werken- de ganse dag als een
tornado door het huis geraasd want het was hier natuurlijk niet zoals het moest
zijn hé.
Ook terug valies
gemaakt om morgen het onderzoek onder verdoving te kunnen ondergaan en dan
hopelijk zaterdag weer naar huis!
08-10-2009 om 19:09
geschreven door
07-10-2009
Woensdagavond
Annie is thuis !
Vandaag de mededeling gekregen dat het onderzoek van maag en gal voorzien is voor vrijdag.
Vrijdagmorgen dus terug opname en een nacht overnachten en zaterdag dan terug naar huis.
Hoewel dit onderzoek reeds enkel dagen vastlag vond men dit niet nodig om het vroeger mee te delen. Het is wel handig als men dit weet en zich daar kan op organiseren.
Het doet ons soms denken aan Echternach.
Gisteren en vandaag werd er met geen woord gerept over het maag- en galonderzoek tot er vanavond plosteling gezegd werd dat men er nog eens over zou nadenken.
Annie haar bloedwaarden blijven goed maar ze was deze namiddag wat koortsig. Er werd beslist om de baxter weg te nemen omdat dat eventueel reden van ontsteking zou kunnen zijn.
Verder gaat men ....afwachten. En wij dus ook.
De pijn lijkt zo goed als verdwenen. De pijnstillers worden afgebouwd en er wordt ... afgewacht. Als wachten zaligmakend is dan zijn we goed bezig! Het zijn zeker lange dagen om zo in het ziekenhuis te wachten tot je iets meer weet. We durven het niet meer luidop zeggen maar hopelijk mag Annie binnenkort weer naar huis.
Een zo goed als pijnvrije dag vandaag! Met dank aan de pijnstillers natuurlijk.
Deze voormiddag leuk bezoek van Leen,Nik en Nolan.
In de namiddag was ik er dan een paar uurtjes terwijl Stijn op Jan lette en ook in de vooravond was het zo. Jan was niet te overtuigen om mee te gaan.
Morgen waarschijnlijk meer nieuws over de verdere behandeling.
Vanddag veel beter dan de voorbije dagen en dit dank zij de pijnstillers. We zijn er ondertusse neigenlijk wel van overtuigd dat de pijn inderdaad afkomstig is van een "steentje" in de galleiders. Hoogstwaarschijnlijk wordt dinsdag het nodige gedaan om dat te verhelpen. Het zijn ondertussen natuurlijk lange dagen van afwachten en hopen dat de pijnen nadien wegblijven.
Annie is niet thuis.
Ze besefte vandaag zelf dat ze gisteren niet zo verstandig geweest is om géén pijnstillers te vragen en dat naar huis komen in die toestand eigenlijk geen optie is.
Ze was wel zeer tevreden vanavond met het bezoek van Leen en Nolan en jawel ook Jan !!
Vandaag opnieuw onderzoeken gedaan om de oorzaa van de pijn te achterhalen. Met de maag is alles in orde men denkt dat de pijn komt van stenen in de galleiders (haar gal is ze al kwijt). Men zal dit verder nauwgezet opvolgen en als deze diagnose juist is zal er volgende week via een sonde geprobeerd worden om die steentjes te verwijderen.
Er loopt toch af en toe iets mis.
Reeds 2 dagen zegt de Dr dat Annie iets licht mag eten maar telkens wordt haar een warme maaltijd bezorgd. Annie probeert daar dan één en ander van op te eten maar heeft dan weer veel pijn in haar maag. Pijnstillers vragen is volgens haar dan niet nodig maar ze zou dit toch beter doen (denk ik).
Via de psychologe zou er voor morgen dan toch gezorgd worden voor een lichte maaltijd (soep met beschuit/boterham). Annie (en wij allen) verlangt er naar om weer thuis te zijn want ze mist haar kinderen. Ik probeer hun gevoelens te schetsen : volgens Stijn is mama in het ziekenhuis en is dit nodig tot de dokter zegt dat ze naar huis mag en je daar zorgen in maken is nergens voor nodig; Jan mist zijn mama maar gaat niet op bezoek omdat hij helemaal niet van ziekenhuizen houdt, telefoneert er wel dagelijks mee en kan het niet kaderen want het was niet voorzien; Leen heeft uiteraard haar eigen gezin waarvoor ze moet zorgen en een voltijdse job, Annie hoort ze wel maar wil haar,met haar gezin, ook zien.
We hopen er echt op dat we morgen weer samen thuis zijn !
