Het vertrek naar onze kleine schat is nu wel héél erg dichtbij. Vandaag hebben we onze koffers ingepakt en alles in orde gemaakt om te kunnen vertrekken Het zal een fijn weerzien worden met ons manneke waar we ondertussen toch al een hele tijd naar verlangen, 8 weken wachten is een erg lange tijd. Het is ginder wel al een heel stuk warmer dan ons vorige verblijf, gemiddeld 35° C in de schaduw, dat wordt dus puffen geblazen en geen enkel appartement is voorzien van airconditoning. Ons volgend bericht zal vanuit Almaty zijn, hopelijk hebben we weer snel internet om zo iedereen die de blog volgt op de hoogte te houden. Tot ziens België en tot over een kleine 7 weken.
Na een vertraging van 2 uur door technische problemen van het vliegtuig zijn we vanmorgen rond 7.30u veilig en wel geland in Almaty. Het was onmiddellijk te merken dat het hier echt zomer is. Anastasia stond ons op te wachten aan de luchthaven, zij heeft ons dan samen met de chauffeur naar ons tijdelijk appartement gebracht, dit is duidelijk een heel verschil met het vorige, hier betalen we 80 dollar per dag, maar voor dit geld zouden we hier graag willen blijven. Dit is jammer genoeg niet mogelijk, op het eind van de week zullen we verhuizen naar een appartement in de Masanchistreet, benieuwd wat dat gaat geven, dat appartement kost maar 65 dollar per dag, het verschil zal wel ergens in zitten.
Nadat we ons voorzien hadden van wat lichtere kledij zijn we gaan shoppen in de duitse supermakt hier 2 straten verder, wat een luxe we kennen onze weg al.
Na een paar uurtjes bijgeslapen te hebben gaan we nu onze nieuwe omgeving een beetje verkennen, jammer dat we vandaag niet naar Ilyan kunnen, maar dit hadden we wel verwacht, toch blijf je immers hopen dat het toch lukt.
Vanmorgen hebben we opnieuw naar Hasan gebeld om te vragen of we vandaag op bezoek konden bij Ilyan, hij hield ons nog even in spanning maar na ongeveer 15 min. kwam het verlossend telefoontje, we konden hem gaan bezoeken.
Rond 9.20 werden we opgehaald en vervolgens naar het babyhuis gebracht, normaal mogen we vanaf deze periode Ilyan zelf in het leefgroepje gaan halen, helaas wisten we nog niet waar we moesten zijn en hebben dan toch maar boven in de muziekzaal gewacht, vrij snel kwam onze kleine kapoen al binnengestapt aan de handen van de nanny.
Het was een zeer blij weerzien, in het begin was hij een beetje voorzichtig en stilletjes maar dat was vlug voorbij. Na een kleine 20 min. was die schaterlach al weer van de partij.
We vinden dat Ilyan toch wel wat veranderd is, zijn haartjes zijn al wat gegroeid en hij heeft ondertussen al 4 tandjes, het gaat vlug als je hem even niet gezien hebt, ook is hij een flink stuk gegroeid.
Wat ons beide opvalt is dat hij nu veel knuffelachtiger is en dat hij nu graag kusjes krijgt.
Omdat het hier redelijk warm is hadden we wat verdund appelsap meegenomen, wat hij maar al te graag had, hij wilde zijn flesje niet loslaten zo lekker vond hij het.
Vrijdag gaan we ook een koekje proberen, benieuwd hoe dat in de smaak valt.
Morgen hebben we geen bezoek aangezien het dan een heel belangrijke dag is voor ons, we moeten voor de rechtbank verschijnen.
Voor ons één van de belangrijkste dagen van ons verblijf in Almaty. Vanmorgen zijn we om 6.30u opgestaan om ons klaar te maken voor de rechtbank. Ze zijn ons rond 7.30 komen afhalen om samen met Veronique en Carlo naar de rechtbank te gaan.
In het busje kregen we van Olesia ( Advocaat ) nog een document met belangrijke gegevens die we nodig hadden betreffende zijn medisch dossier, dit moesten we dan op korte tijd vanbuiten leren, niet simpel die medische termen en dan nog in het engels, na een korte wachttijd konden we als eerste van de 2 koppels binnen gaan.
Ons hart klopte in onze keel, we waren enorm zenuwachtig, in de rechtzaal waren niet alleen wij en de rechter aanwezig maar ook een sociaal assistente, een vertegenwoordigster van ons babyhuis, de griffier en onze advocaat die alles moest vertalen, deze mensen waren allemaal vrouwen dus je ziet vrouwen aan de macht !!!
Na een tiental min. en een aantal vragen beantwoord te hebben kregen we te horen : CONGRATULATIONS, YOU ARE NOW THE PARENTS OF ILYAN TAIR WEVERS.
Dolgelukkig en met de krop in de keel konden we naar buiten gaan, daar volgde een innige omhelzing
We mogen ons dus vanaf nu de mama en papa van Ilyan Tair Wevers noemen.
Veronique en Carlo kwamen even later ook buiten met een grote smile op hun gezichten, ook zij hebben een positief vonnis gekregen.
Vervolgens zijn naar de notaris gereden om nog enkele volmachten te geven aan alle personen die de papierwinkel van de adoptie in orde moeten maken.
Deze dag waar we zo zenuwachtig voor waren is dus zeer goed verlopen.
Morgen hebben er nog enkele koppels hun rechtzitting, daarom gaan we morgen met alle Belgische koppels de positieve vonnisen vieren met een heerlijk etentje en de nodige drank natuurlijk.
Vanmorgen zijn we weer op bezoek geweest bij onze zoon, we zijn Ilyan zelf voor de eerste keer in zijn leefgroepje mogen gaan halen. Hij zat samen met nog 3 andere kindjes in een groot park, hij stond met zijn rugje naar ons toe, toen we zijn naam roepten draaide hij zich onmiddellijk om en stak zijn armpjes uit om zich te laten opnemen. Hij had een grote smile op zijn gezichtje, duidelijk een teken dat hij ons herkende, wat een zalig gevoel. Jammer genoeg had hij een heel natte broek aan en moest eerst door de nanny ververst worden, dit wilde hij niet graag laten doen, hij keerde zich telkens om ons toch maar te kunnen zien vermits we een heel stuk achter hem stonden, de nanny had de grootste moeite om hem zijn pamper aan te krijgen, toen we erbij gingen staan lukte dit vanzelf.
We zijn dan samen naar boven gegaan om vervolgens in de muziekzaal een kleine 2 uur te gaan ravotten. We hadden zoals de vorige keer opnieuw een flesje appelsap meegenomen dat hij weer gretig opdronk. Het waren geweldige uurtjes vandaag, we hebben er echt van genoten.
Jammer dat het nu weer weekend is, thuis kijken we uit naar het weekend, hier kijken we uit naar de weekdagen, in het weekend zijn er hier geen bezoeken aan het babyhuis.
Vanavond gaan we met alle Belgen die momenteel in Almaty verblijven een klein feestje bouwen, om de positieve vonnissen die er tot nogtoe geweest zijn te vieren, enkel Ann en Jean-Marie hebben maandag nog rechtbank, ook voor hun duimen we voor een goede afloop.
We willen iedereen bedanken voor de vele felicitaties via blog of mail, het geeft ons steeds weer een warm gevoel om al die reacties te lezen.
Vandaag hebben we met 6 koppels afgesproken aan het Kazachstanhotel om van daaruit met 2 busjes richting de bergen te trekken.
Het doel van deze trip was het bezoeken van de Butakovka waterval, hiervoor moesten we over soms wel steile en moeilijk begaanbare paden en rotsen wandelen hiermee hebben we weer een zeer mooi stukje Kazachse natuur kunnen bewonderen. Het voelde net aan alsof we in de Oostenrijkse bergen aan het wandelen waren, echt zalig. De waterval was er wel maar we hadden er meer van verwacht, de wandeling daarentegen was zeker de moeite waard. Halfweg terug naar onder konden we dan op een grote barbeque een lekkere shaslik van lamsvlees bereiden, met behulp van de plaatselijke kok. Deze hebben we dan met wat pittige ajuin en brood smakelijk opgegeten.
Zo hebben we deze dag zonder Ilyan aangenaam doorgebracht in een prachtig stukje natuur met heerlijke berglucht.
Omdat we vandaag wat later in het babyhuis waren ( door het zeer drukke verkeer in Almaty ) was Ilyan niet meer in zijn leefgroepje te bespeuren, hij was samen met zijn nanny op zoek gegaan naar zijn mama en papa, hij was al ongerust dat we niet meer gingen komen. Op de trap zijn we hem op de arm van de nanny tegengekomen. meteen vertoonde hij al een enorme smile op zijn gezichtje, zelfs de nanny moest er mee lachen, ook hier was er weer een teken dat hij zich goed voelt bij ons.
Vandaag hebben we een ontdekking gedaan. De meeste Aziatische kindjes hebben 1 of meerdere pigmentvlekken, deze zien eruit als gigantische blauwe plekken voornamelijk op de onderrug en de bips. Ook Ilyan heeft een blauw onderrugje en een blauwe bips, ook de plek op zijn scheenbeentje blijkt een pigmentvlek te zijn, vermits hij geen teken van pijn vertoont als we er op duwen. Deze pigmentvlekken zouden normaal gezien rond de pubertijd volledig moeten wegtrekken. Hopelijk krijgen we hier geen problemen mee als we terug in België zijn en met hem gaan zwemmen, er is trouwens een koppel die al opmerking heeft gekregen " Ze adopteren een kindje en slaan hem tot hij blauw ziet " Dit is zeker een punt dat we met K&G en met ons onthaalmoeder moeten bespreken om alle misverstanden te vermijden.
Vandaag zijn we de bovenverdieping van het babyhuis een beetje gaan verkennen, in een andere speelzaal stond een ballenbad, we hadden hem er voorzichtig ingezet, maar dit vond hij toch duidelijk niet leuk, hij begon lichtjes te wenen maar kon al vlug getroost worden.
Ook vandaag is het bezoek weer fijn geweest, maar het is zoals steeds veel te kort, we kijken alweer uit naar morgen.
We zouden het fijn vinden als jullie een berichtje achter laten. Dit geeft ons veel steun. Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
