Vandaag is onze kapoen 1 jaar geworden. Hij was nogthans niet goed gezind vandaag, in de voormiddag onder de wandeling was hij al lastig, vooral het ophouden van zijn petje was een ramp maar aangezien de zon fel schijnt moet hij dit ophouden van mama en papa. Ook bij zijn middageten wat normaal geen probleem is, pruttelde hij nu tegen. Omdat hij zo moeilijk deed dachten we dat hij moe was, en hadden we hem een half uur vroeger dan normaal in zijn bedje gelegd, hij viel vrijwel onmiddellijk in slaap maar na een klein uurtje was hij weer wakker. Daarna begon hij te wenen en zelfs te krijsen en dit zelfs gedurende een uur, na dit uur konden we het niet meer uithouden en hebben hem dan maar uit zijn bedje gehaald. Even geknuffeld en voorzichtig terug gelegd, maar dit had weinig effect, hij wilde echt niet meer slapen, we zijn er zelfs even gaan bijliggen niets hielp, na ruim 1,5 uur hebben we dan toch maar besloten om hem uit zijn bedje te halen. Aangezien we zijn verjaardag niet konden vieren met de familie hebben we gefeest met alle andere Belgische koppels hier in Almaty Rond vijf uur hadden we afgesproken om met z'n allen de verjaardag van Ilyan en Milan te vieren op het appartement bij Jan en Muriël, omdat dit het ruimste appartement is, het werd al gauw een heel gezellige boel. De jongens hebben veel cadeautjes gekregen, bedankt iedereen, ook willen we iedereen bedanken voor de vele mails en berichtjes, we vonden het leuk dat ook jullie aan zijn verjaardag hebben gedacht. Na het verjaardagsfeestje was het tijd voor de grote restauranttest, we zijn met z'n allen gaan eten bij "Firenze" In het restaurant waren ze op de hoogte dat we met 5 kleine kindjes gingen komen, ze hadden zelfs voor speelgoed gezorgd en extra personeel om zich met de kindjes bezig te houden als we aan het eten waren, dit was wel leuk. rond half 11 waren we terug thuis en zo werd het hoog tijd dat onze kapoen in zijn bedje lag en kon hij nog fijn dromen van het leuke feestje.
Vandaag is Ilyan net 1 week bij ons op het appartement. Onze dagindeling is volledig aan hem aangepast, het leven draait hier rond hem, we zijn er al helemaal aan gewend en zouden hem niet meer kunnen missen, ons gezinnetje is nu compleet. In de voormiddag hebben we onze provisiekast weer goed aangevuld, het grootste deel van de lijst was voor ons ventje. Na zijn middageten werd het een gevecht tegen zijn slaap, hij heeft nu 20 min aan een stuk geweend en geschreeuwd, daarna werd het stil en heeft hij geslapen van 13.50 u tot 17.00 u, na zijn dutje was hij weer het vrolijk en actief ventje zoals we hem kennen. Tijd om een terrasje te doen samen met enkele andere koppels om zo ook even van gedachten en ervaringen te wisselen. Zoals je op een foto kan zien zijn we zeer inventief geweest toen het plots begon te regenen, zo werd hij toch niet nat en het beschermde hem wat tegen de toch wel frisse wind die de regen met zich meebracht. Tegen 21.15 u was het weer hoog tijd voor zijn bedje, integenstelling tot s'middags was dit nu geen probleem, nu hebben we hem totaal niet gehoord en is hij onmiddellijk in slaap gevallen.
Vanmorgen zijn we via het mooie Panfilovpark met een groot aantal van de koppels naar de Green market gewandeld, sommige waren op zoek naar een buggy, wij waren op zoek naar een parasolletje voor op de buggy van ons ventje, hij houdt niet van de zon in zijn oogjes en wil absoluut geen petje op zijn hoofdje. Na het heen en weer gewandel hebben we een kinderparasolletje gevonden, wel niet voor op de buggy te bevestigen maar we trekken onze plan, hij is zo toch iets beschermd en vindt het zelfs nog leuk. Na zijn korte siësta was het opnieuw winkeltijd en tijd om de dorst te lessen op het vertrouwd terrasje. De koppels die hier aanwezig zijn komen geregeld bij elkaar op dit terrasje om zo lief en leed met elkaar te delen, dit is echt een voordeel om met zoveel Belgen hier te zijn, zo voelen we ons toch nog een beetje thuis ver weg van huis, we kunnen het ons niet voorstellen dat we hier heel alleen zouden verblijven. Zo is er al weer een weekje gepasseerd in Almaty
Ook willen we nog even Tessa en Jurgen heel veel succes wensen bij hun rechtbank morgen.
Dinsdag 22 Juli Vanmiddag is Anastasia bij ons langs geweest om het geld op te halen voor de verzending van de papieren naar België, om de adoptie daar te erkennen hebben ze de oude en de nieuwe geboorteaktes, een kopie van het nieuwe paspoort, documenten van de rechtbank hier in Almaty en dergelijke nodig. Deze zijn dan vandaag rond 15 u vertrokken met DHL. ze zijn ongeveer een 4 tal dagen onderweg, na de vertaling van deze documenten gaan ze naar het FCA in Brussel die daar ongeveer een 4 à 5 dagen nodig hebben om de adoptie te erkennen, op hun beurt faxen ze de erkenning door richting Kazachstan en vanaf dan kunnen we zelf naar de Nederlandse Ambassade hier in Almaty gaan om het visum van Ilyan aan te vragen. Van zodra we dit hebben kunnen we richting België vertrekken. Waarschijnlijk zouden we op 5 Augustus naar huis kunnen komen maar er zijn geen plaatsen in het vliegtuig ter beschikking dus we komen gewoon op 7 Augustus naar huis zoals gepland.
Rond 17 u zijn we een wandeling gaan maken aan de andere kant van Almaty City samen met Karolien en Jeroen, daar zijn we even binnen geweest in het sportcentrum waar een volleybaltoernooi bezig is. In de buurt van dit sportcomplex is er een winkelcentrum gelegen " Promenade " genoemd dit is een zeer mooi verzorgd winkelcentrum ( Wijnegem in het klein ) Op de benedenverdieping zijn een aantal snackbars gelegen waar we dan nog iets gegeten hebben. En zo was het opnieuw slaaptijd voor onze kleine bengel.
Morgen gaan we een rustige dag hebben, s'avonds gaan we met de hele Belgische bende eten in een Russisch restaurant " Moskou " genaamd, hier hebben we al eens gegeten en het was zeer lekker en goedkoop, we kijken er alvast naar uit.
Vrijdag 25 Juli Wat zijn we gelukkig, we hebben eindelijk 2 nachten na elkaar goed kunnen slapen, ons sjarelke heeft 2 nachten na elkaar doorgeslapen van 21.30 u tot 8u. wat een record is, het wenen en schreeuwen in de loop van de nacht lijkt voorbij. Vermoedelijk waren het zijn tanden die hem parten speelde, nummer 5 en 6 zijn er doorgekomen. Overdag is duidelijk te merken dat hij goed geslapen heeft, hij is veel vrolijker en nog actiever dan voordien. We weten dat hij in het weeshuis op het potje werd gezet, dus hebben we het ook een paar keer geprobeerd maar tot nu toe geen succes, we weten dat hij daar nog wat klein voor is maar om het weeshuis een beetje te volgen doen we het maar, hij blijft er wel 3 kwartier op zitten terwijl hij fijn naar de Teletubbies kijkt.
Vandaag zijn we naar het circus geweest. Het was de eerste serieuze test voor onze Ilyan, het duurde maar liefst 2.40 u en we moeten zeggen, hij heeft de test goed doorstaan. Hij heeft zeer geboeid naar het circus gekeken, en vooral de belichting vond hij geweldig. Wanneer er een act met clowns kwam was hij minder geinteresseerd dan wanneer er een optreden was met schaars geklede mooie meisjes, dat begint al vroeg Ook wij vonden het de moeite waard, het was een spectaculair en professioneel circus. Er waren zelfs acts met tal van dieren : beren, katten, honden, paarden enz... Voor de mensen die nog naar Almaty komen, is dit zeker een aanrader.
Verder verloopt hier alles rustig en tellen we elke dag af tot we terug naar huis kunnen komen.
Vanmorgen zijn we naar het hoofdkantoor van Air Astana getrokken om onze terugvlucht op 7 Augustus te bevestigen. We hebben er meteen gebruik van gemaakt om te vragen of we onze plaatsen in het vliegtuig konden reserveren, dit om zeker te zijn dat we goede plaatsen hebben met voldoende beenruimte zodat de kindjes een beetje kunnen spelen. Jammer genoeg kon dit niet, we kregen de mededeling dat het wel ging op 6 Augustus en dit in de luchthaven zelf. De 3 mannen hebben besloten om die dag een taxi richting de luchthaven te nemen en onze plaatsen vast te leggen, ze gaan proberen om de rij achter het toilet te reserveren, daar is extra beenruimte en kunnen we allen tesamen zitten dat maakt ook voor ons de vlucht een beetje aangenamer.
Aangezien het hier tegen het einde van de week erg warm gaat worden met temperaturen van min. 38 °C in de schaduw zijn we bij Mothercare een parasolletje gaan halen om op de buggy te bevestigen, het andere parasolletje was toch niet zo praktisch, zo zal ons zoontje goed beschut tegen de hete zon. ( Bedankt Muriël voor de tip ) we hadden als overal gezocht naar parasolletje maar bij Mothercare waren we nog niet geweest.
In de late namiddag zijn we richting Kok-Tobe gewandeld om daar te genieten van een lekker etentje bij zonsondergang. Van hieruit kon je heel mooi de zonsondergang boven de stad zien, ook de verlichte stad was wel de moeite om te zien.
Allereerst willen we nonkel Danny van harte feliciteren met zijn 35ste verjaardag, we zijn ver van huis maar zijn je zeker niet vergeten we drinken er alvast ene op
Gisteren hebben we Ilyan zijn paspoort ontvangen, jaja hij heet Ilyan Tair Wevers, morgen gaan we naar de Ambassade om zijn visum aan te vragen en vanaf het moment dat dat in orde is kunnen we in principe naar huis, maar alle vluchten zijn overvol dus we houden het bij de gekende datum van 7 Augustus.
Vandaag zijn we naar het zwembad geweest, aangezien het hier ontzettend warm is met temperaturen tegen de 40°C doet het echt deugd als je je even kan verfrissen met een plonsje. Ook onze Ilyan heeft er enorm van genoten, hij blijkt een echte waterrat te zijn, hij pletste met zijn handjes in het water en vond het zelfs leuk als hij kopje onder ging, hij gierde letterlijk van plezier. Na een half uurtje waterpret moest hij toch even terug uit het water want dan vond hij het toch wat te koud worden. Zelfs zijn middagdutje heeft hij dan in zijn buggy langs het water gedaan, hij was zeer goed aan het slapen tot iemand langs ons een wesp probeerde dood te slaan, van die klap werd hij wakker en heeft dus maar een uurtje geslapen. Rond 18 uur zijn we terug huiswaarts gekeerd en zo hebben we weer een plezante dag afgesloten.
Karlijn, we willen je een hele fijne verjaardag toewensen, en we zullen er straks alvast een stevige pint op pakken, als we thuis komen zullen we je 34 keer in de lucht gooien maak er een fijne dag van en tot binnenkort.
Gisteren zijn we naar de Nederlandse Ambassade geweest om daar het visum van Ilyan aan te vragen, na het invullen van enkele documenten is het laaste onderdeel bijna afgehandeld, jammer dat de fax van het FCA uit Brussel nog niet was toegekomen, deze heeft de fax donderdag middag naar de Belgische Ambassade in Astana gefaxt, deze moeten die dan doorfaxen naar de Nederlandse Ambassade in Almaty. We gaan maandag in de loop van de dag even informeren of ze de fax hebben ontvangen en het visum zodanig kunnen uitreiken.
In de late namiddag hebben we kunnen genieten van een gedeeltelijke zonsverduistering toen we op weg waren naar het appartement van Petra en Jo waar we uitgenodigd waren ter gelegenheid van de 1ste verjaardag van hun dochtertje Hanne. Het was weer een gezellig Belgisch onderonsje met een aangenaam deuntje dat Jo voor ons op de piano speelde, dit werkte aanstekelijk voor de kindjes die ieder op hun beurt hun talent lieten horen.
Vandaag hebben we niets speciaals gedaan enkel een terrasje op een andere plek dan gewoonlijk, hier hebben ze geen bier maar overheerlijke milkshakes en bovendien gratis internet.
Ook voor morgen staat er nog niets op de planning.
Vanmorgen zijn we samen met Geert en Klara richting de Nederlandse Ambassade getrokken om te kijken of de visums van de kindjes al klaar waren. Jammer, we kregen te horen dat ze niet klaar waren en dat we de dag nadien nog maar eens moesten terug komen. Bij het buitenkomen stond er een Nederlander buiten die op de ambassade werkte, wat een toeval, Klara heeft hem aangesproken en gevraagd of hij er niet voor kon zorgen dat de visums in de loop van de middag wel klaar zouden zijn, we hadden gezegd dat we de dag nadien nog een uitstap gepland hadden, hij heeft de namen van de kindjes gevraagd en er voor gezorgd dat rond 16 u de visums mochten afhalen. Tegen 16 u trokken we dan in de gietende regen terug richting de ambassade en ja hoor de visums waren inderdaad klaar. Dit moest uiteraard gevierd worden zo zijn we samen met Geert, Klara, Jan, Muriel, Serena en de 3 kleinste gaan eten bij Firenze en het werd een gezellige avond met de nodige alcohol.
Morgen gaan we een daguitstap maken naar het Gorkipark ( groot wandelpark met een aantal leuke attracties ) en de dierentuin. Rond 17 u zijn alle Belgen uitgenodigd op het appartement van Jean-Marie en Ann voor een hapje en een drankje.
Indien we niet meer Online kunnen komen geven we nu even onze vluchtgegevens :
KC 0410 Q KLM Royal Dutch Airlines
Landing is voorzien op 7 Augustus om 10.40 u te Schiphol
Nu zijn we 2 dagen thuis en hebben eindelijk de tijd gevonden om onze blog een beetje te updaten.
Donderdagnacht zijn we omstreeks 3.30 u ( woensdagavond 23.30 u Belgische tijd ) vertrokken richting luchthaven, het moment waar we al zolang naar uitkeken was eindelijk aangebroken. We waren allemaal wat zenuwachtig en benieuwd hoe de kindjes gingen reageren en vooral de lange vluchttijd ( 7 u ) is een serieuze beproeving voor hun. Uiteindelijk is alles zeer goed verlopen, de kindjes zijn alle drie zeer braaf geweest, Sarita en Milan hebben een hele tijd geslapen, onze spruit heeft slechts alles bij elkaar een uurtje geslapen maar heeft zich voorbeeldig gedragen. De kindjes hebben ondanks dat ze eigenlijk te zwaar ( bedjes zijn tot 9 kg ) waren toch alle drie een bedje gekregen.
Rond 10.30 u zijn we geland op Schiphol waar we werden onthaald door enkele familieleden, het weerzien was emotioneel en iedereen was vol lof over ons zoontje. Na een tasje koffie en een stukje taart zijn we richting Lommel gereden tot aan het huis van opa en oma, waar de rest van de familie naar toe gekomen waren, jammer genoeg kon Ingrid haar broer er niet bij zijn, hij heeft 2 dagen voor onze thuiskomst een ernstig arbeidsongeval gehad en ligt in Gent in het ziekenhuis, ondertussen gaat het al wat beter met hem, we willen hem,zijn vrouw en kindjes nog veel sterkte toewensen en hopen dat hij snel weer genezen zal zijn. Opa en oma Lommel hebben voor een fantastische receptie gezorgd en zo hebben we geklonken op Ilyan zijn thuiskomst en hebben we meteen zijn 1ste verjaardagsfeest nog eens overgedaan en zo werd hij al snel overladen met cadeautjes. Rond 19.u zijn we dan thuis gekomen waar we aangenaam werden verrast door de mooie versieringen zowel binnen als buiten was alles mooi versierd, ook stonden er al enkele kado's in de tuin en binnen op onze Ilyan te wachten, helaas heeft hij nog niet kunnen genieten van zijn buitenspeelgoed aangezien het hier een typisch Belgische zomer is ( regen ) Rond 20.u hebben we hem in zijn nieuw bedje gelegd, dit vond hij geen enkel probleem hij heeft geen kik gegeven en viel onmiddellijk in slaap, hij heeft zelfs de klok rond geslapen zonder te wenen, ongelooflijk, in Kazachstan sliep hij slechts 9 u per nacht. Gisterenmorgen heeft Ilyan ook kennis gemaakt met ons hondje Kenji, we waren bang dat hij er schrik van zou hebben maar niets was minder waar, hij liep hem overal achterna om hem te strelen of aan zijn haren te trekken Hij voelt zich al helemaal thuis en speelt zeer graag met zijn nieuwe speelgoed, kortom hij heeft zich al uitstekend aangepast.
We hopen dat de mensen die ons gevolgd hebben een beetje hebben kunnen genieten van ons avontuur en hopen ook dat de toekomstige adoptie-ouders, vooral degene die naar Kazachstan komen een beetje weten waaraan ze zich kunnen verwachten. De lange tijd die je in Kazachstan moet doorbrengen is misschien in eerste instantie voor veel mensen een beetje een rem om voor dit land te kiezen maar het grote voordeel is dat het kindje zijn ouders zeer goed heeft leren kennen vooraleer het meegenomen wordt naar zijn nieuwe land. Ook hebben we tijdens dit verblijf het geboorteland van ons kindje kunnen verkennen en hebben we een schat aan informatie kunnen verzamelen wat zeer interessant is voor hem later.
We willen nog even een speciaal woordje van dank uitbrengen aan Annemie en Annick van het Het Kleine Mirakel die er voor gezorgd hebben dat alles goed verlopen is en dat onze grootste droom werkelijkheid is geworden, dankzij hun hebben we ons klein mirakeltje in onze armen mogen sluiten. Ook willen we de vele mensen die ons gesteund hebben tijdens ons verblijf bedanken, de vele mails en berichten waren steeds aangenaam om te lezen. We willen alle koppels die samen met ons in Almaty verbleven bedanken voor de aangename tijd die we samen hebben doorgebracht en wensen hun nog veel succes met hun kleine kapoenen, hopelijk gaan we elkaar nog ontmoeten in de toekomst.
Vandaag is het Kazachjesdag. Jammer maar we mochten er dit jaar niet bij zijn, wat we eigenlijk heel spijtig vinden.
Tijdens ons verblijf in Kazachstan zijn we volgens de organisatie over de schreef gegaan en daarom hebben we geen uitnodiging mogen ontvangen.
We willen jullie allemaal de waarheid vertellen zodat jullie weten wat er juist is gebeurd en wat jullie best niet doen.
Een koppel dat bij ons was in Kazachstan had ginder Kazachse vrienden die ze al kenden voor ze naar ginder gingen, natuurlijk hebben ze daar contact mee gehad en enkele keren samen leuke dingen gedaan. Deze vrienden hadden ons aangeboden om ons ( gratis ) naar de luchthaven te voeren bij het vertrek terug naar huis om zo nog even afscheid te kunnen nemen.
Het kleine Mirakel had ons gevraagd om dit niet te doen om zo verdere problemen te vermijden maar omdat de organisatie ginder ons vertelde dat ze de situatie begrepen en respecteerde zijn we toch ingegaan op de uitnodiging van de Kazachse vrienden, tevens het vervoer voor drie koppels naar de luchthaven kostte ons anders ook 180 dollar, wetende dat deze tocht maar ongeveer 15 min duurt vonden we dit ook een reden om dat geld te sparen en het uit te geven aan onze kinderen.
Het kleine Mirakel is nu boos op ons en zijn wij bij gevolg niet welkom op de Kazachjesdag wat natuurlijk vooral voor Ilyan heel jammer is, dit is de enige dag per jaar dat alle Kazachjes bij elkaar komen, hopelijk zijn ze volgend jaar niet meer boos op ons en zijn we wel welkom.
Ondertussen is Ilyan al 3 maanden thuis en nu vonden we het hoog tijd om nog wat foto's toe te voegen. Hij doet het heel goed, we zijn zeer trots op hem. Hij begint ook al wat meer woordjes te zeggen waaronder mama, papa, boe, daar, kaka en dit enkel als hij kaka gedaan heeft, hij heeft al ontzettend veel vooruitgang gemaakt. Zoals jullie kunnen zien, het is een flinke jongen geworden, hij weegt ondertussen 11,5 kg en meet reeds 81 cm. daarmee zit hij op 75 % van gewicht en lengte. Hij kan natuurlijk ook eten als de beste, zelfs met de grote vork. Hij kan zo genieten van kleine dingen zoals wandelen met papa, mama en hondje Kenji, of samen met oma eendjes vangen op de kermis. Zelfs van zijn eerste ontmoeting met de Sint en de pieten heeft hij genoten, hij was er niet bang van en heeft flink een handje gegeven. Ilyan heeft ondertussen zijn eerste reeks zwemlessen met succes afgerond, zo heeft hij al enkele diplomaatjes op zak
Het jaar 2008 is alweer voorbij, voor ons was dit een prachtig jaar, een jaar om nooit te vergeten, met een adoptie als hoogtepunt. Na een lange weg af te leggen hebben we in de zomer van 2008 onze zoon Ilyan in onze armen mogen sluiten. Na een totaal verblijf van 64 dagen in Kazachstan zijn we op 7 Augustus samen thuis gekomen, dit moment is onbeschrijfelijk. We vermoeden dat er nu geen jaar meer aan 2008 zal kunnen tippen.
Hier nog enkele foto's van onze kleine bengel
Hier samen met mijn vake
Met Nieuwjaar bij oma en opa pakjes uitpakken
Hier ben ik samen met mijn nonkel Danny en tante Miranda ook van hun heb ik vele cadeautjes gekregen
We zouden het fijn vinden als jullie een berichtje achter laten. Dit geeft ons veel steun. Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
)
Ho ho ho hier is de Kerstman
