Vanmorgen was onze chauffeur weer netjes op tijd om ons te komen afhalen om naar het babyhuis te gaan. Onderweg naar het babyhuis is het flink beginnen sneeuwen, we hebben hier al alles gehad : stralende zon, gietende regen en nu zelfs sneeuw, maar dat is hier blijkbaar normaal de ene dag 22° C de andere dag sneeuw.
We zitten samen in het babyhuis met een ander tof Belgisch koppel, Nathalie en Peter met hun prachtig zoontje Tibeau. Onze zenuwen werden wel weer op de proef gesteld, Nathalie en Peter kregen vrijwel onmiddellijk hun kindje te zien, wij moesten nog een 10- tal min. wachten, ons ventje was nog aan het eten.
Dan verscheen een van de nanny's met ons schatje op de arm, eerst was hij nog een beetje vreemd ( maar heeft niet geweend ) maar na een 20- tal min. kirde en lachte hij van plezier, dus dit eerste lange bezoek ( 1,5 u ) is voor ons supergoed meegevallen,
Hier een foto van het nieuwe gezinnetje en van ons lachebekje
Zondag 13-04-08 zijn we begonnen aan de reis van ons leven. Met 1,5 uur vertraging zijn we dan om 20.00 uur in schiphol vertrokken, na een goede vlucht van 6.05 uur zijn we in Almaty aangekomen. Onze chauffeur stond ons al op te wachten, hij heeft ons veilig en wel naar ons appartement gebracht, zoals je leest is de reis zeer vlot verlopen. De eerste indruk van de buitendeur en de gang was niet al te best, zeer vuil en versleten. Het appartement zelf is zeer sober en ouderwets maar wel proper, we kunnen ons behelpen, maar het is echt geen luxe verblijf, maar daar hadden ze ons al voor gewaarschuwd. We gaan later proberen foto's in ons album te plaatsen maar momenteel wil het nog niet lukken ( te trage verbinding denk ik ).
Maandag hebben we de hele dag zonder eten en drinken gezeten, we hadden vanuit ¨België geen voorraad meegenomen vermits je beperkt aantal kilo's bagage mag menemen ( 20 kg ) We zouden onmiddellijk naar de winkel gaan maar helaas we werden aan de telefoon gekluisterd, er werd ons verteld dat er spoedig iemand ging bellen over het kindvoorstel, dus wij maar wachten hé. Voor ons kindvoorstel te laat komen zouden we echt niet willen, rond 14 u werd er gebeld dat ze tussen 15-16 u zouden langskomen. 1 uur de tijd dus, snel een winkel zoeken, maar dat was niet zo eenvoudig als je geen Russisch kan. Met lege handen en honger terug thuis gekomen. Rond 19.30 u warer Sara en Aigul in ons appartement aangekomen, een beetje later als verwacht maar Aigul had het heel druk en heeft zich meermaals verontschuldigd. Eenmaal dat we de foto van onze kleine Ilyan zagen was alles vergeten. Een kwartier later konden we naar een winkel gaan zoeken vermits we nu de rest van de avond tijd hadden.
Dinsdag 15-04-08 zijn we de streek een beetje gaan verkennen en hebben we kennis gemaakt met enkele andere koppels We hebben nog een korte ontmoeting gehad met Ive en Vanessa met hun zoontje Elliot die dezelfde nacht nog naar huis vertrokken na een verblijf van 3 maanden, daar waren nog een aantal andere koppels. Annemie en Dirk hebben ons zeer goed geholpen om internet in ons appartement te installeren ( daarvoor onze dank ) wat niet zo simpel was. Hiervoor hadden we nog een internetkaart nodig, dat wisten we niet.
Woensdag 16-04-08, DE grote dag is aangebroken, de eerste ontmoeting met Ilyan. we waren allebei doodnerveus. Hoe zou ons kindje reageren, hoe valt de directrice van het babyhuis nr 3 mee, en nog talloze vragen. Na een kort gesprek met de directrice die eigenlijk reuze meeviel kwam een nanny binnen met kleine Ilyan. Wat een SCHATJE, we hebben hem een 5 tal min. mogen vasthouden en hebben snel wat foto's gemaakt en daar was de nanny al weer voor hem weer terug te komen halen, Hij keek wat beteuterd en angstig maar heeft niet geweend. Morgen kunnen we hem normaal gezien 2 uur gaan bezoeken, de bezoekuren zijn meestal tussen 10 en 12 u. Hier kijken we alvast naar uit en hopelijk Ilyan ook. Vanavond gaan we met 4 koppels uit eten, dat wordt weer een gezellige boel.
Vandaag hebben we de reisvoorbereiding gehad in Beerse, de laatste briefing voor vertrek. We waren daar met een 8-tal koppels die een van deze weken zullen afreizen naar Almaty, het lijkt ons een toffe groep. Aan Belgen zal er dus geen gebrek zijn in Almaty, wij vinden het allesinds een voordeel dat we daar niet alleen gaan zijn. Buiten de bezoekuurtjes aan onze kleine schatjes kunnen we samen wat optrekken en afspraakjes maken voor eventuele uitstappen.
Morgen vertrekken we in Schiphol samen met nog 2 andere koppels, 1 koppel reist mee naar Almaty, het andere koppel moet doorreizen naar Taraz.
Dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje zijn vanuit ons Belgenlandje, we hopen dat we maandag internetaansluiting hebben zodat we jullie op de hoogte kunnen houden van ons adoptieavontuur.
Gisteren zijn we in Ukkel naar de Ambassade van Kazachstan geweest om ons visum aan te vragen, daar hebben we al in het kort kennis gemaakt met 3 ander koppels die ook deze zondag of de zondag daarop vertrekken.
Onze vliegtickets hebben we vandaag geboekt en we hebben tevens bericht gekregen dat ons visum al klaar is, wat natuurlijk supersnel is mede dankzij de dames van HKM.
Als alles in orde is gaan we zondag vertrekken, hopelijk komt er niets tussen.
Als we zondag kunnen vertrekken dan is dat voor een periode van om en bij de 3 weken, onze terugvlucht is geboekt voor 2 mei.
We kijken er alvast naar uit om te vertrekken, het is allemaal zo spannend, volgende week gaan we weten of we een zoontje of dochtertje krijgen en wat zijn/haar leeftijd is.
We zijn momenteel supergelukkig dat we jullie kunnen meedelen dat we zondag 13-04-08 zullen afreizen naar Kazachstan, We zullen ons langverwacht schatje heel binnenkort in onze armen mogen sluiten en overladen met liefde.
Vertrekken doen we op zondag voor onze 1ste afreis en zullen ongeveer 2,5 à 3 weken weg zijn.
Vrijdag ben ik ( Ingrid ) naar Brussel geweest om de nodige documenten in orde te maken, want ons vertrek komt stil aan dichter bij. Bedankt opa Frans en oma Ria, voor de lift naar Brussel.
Zaterdag hebben we bericht gekregen van HKM dat er voor 6 koppels de invitatienummers zijn toegekomen, voor welke koppels het is dat weten ze nog niet, de namen van de 6 koppels zijn nog niet toegekomen.
Als we bij die 6 koppels zijn dan vertrekken we heel snel.
Volgende zondag of de zondag daarop zijn we weg !!!
Zaterdag de 12-04 reisvoorbereiding en zondag 13-04 vertrekken dat lijkt ons niet echt haalbaar dus waarschijnlijk zal de reisvoorbereiding nog wel vervroegd worden.
We hebben vandaag even met Annemie gebeld, omdat we nog enkele vraagjes hadden.
Ze wist ons te vertellen dat we onze papieren met een spoedtempo in orde moesten maken.
Onze invitatiebrief ( uitnodiging om naar Kazachstan te komen ) is reeds aangekomen Dit wil zeggen dat we volgende week ons invitatienummer krijgen waarmee we ons visum kunnen aanvragen en dan is het enkel nog het vliegtuig nemen.
Onze reisvoorbereiding die gepland is op 23-04-08 zou verplaatst worden alles gaat dus in een versneld tempo, we klagen niet hoor maar zijn wel geschrokken dat het plots zo snel gaat.
Er zijn vandaag een pak invitatiebrieven toegekomen bij HKM dus we gaan zeker en vast niet alleen vertrekken.
Schatje in het verre Kazachstan we komen eraan, nog even geduld.
We hebben vandaag een mailtje gehad van HKM dat ons dossier is goedgekeurd door het Ministerie van Buitenlandse zaken en dat het reeds vertrokken is richting Almaty. Ze verwachten dat we waarschijnlijk in de loop van de maand mei kunnen afreizen.
Wel moeten we weer een aantal documenten (3stuks) uit ons dossier vernieuwen, een nieuw medisch certificaat met de stempel van volksgezondheid + apostille, een nieuw uitreksel uit het strafregister met apostille en vertaling naar het Russisch. Dus dat wordt weer een dagje Brussel - Leuven - Beerse. Dus ons vorige trip doorheen Belgie is voor niets geweest.
We willen jullie even laten weten dat we goed nieuws hebben gekregen.
Zoals we in een eerder berichtje hebben vermeldt zouden we graag naar Almaty reizen. We hebben deze week even bij HKM geinformeerd of dat mogelijk is. En ja hoor, ons dossier vertrekt inderdaad naar Almaty.
Zoals jullie in de rechterkolom kunnen zien volgen we verschillende adoptieverhalen. Ongetwijfeld zullen we nog vele adoptieverhalen niet kunnen volgen aangezien we het juiste blogadres nog niet ontdekt hebben. Als er onder jullie nog mensen zijn die hun verhaal met ons willen delen, mogen ze me altijd mailen.
We hebben vernomen dat er weer enkele kindjes zijn toegewezen. Bij deze willen we de adoptieouders van harte feliciteren.
Ook bij ons begint het te kriebelen, en om de wachttijd een beetje minder lang te laten lijken zijn we begonnen aan de kinderkamer. Eerst hebben we de verhuis gedaan van onze slaapkamer naar de andere kamer, aangezien we ons toekomstig kindje de rustigste kamer willen geven. Vervolgens zijn we langs diverse winkels gedaan voor de nodige spullen. Het startschot is gegeven, de muren zijn opgefrist, de meubeltjes in elkaar en op zijn plaats gezet. We hebben, als ik het zelf mag zeggen, goed ons best gedaan en het resultaat mag gezien worden.
Ons klein schatje krijgt een knusse en gezellige kamer.
We hebben vandaag bericht gekregen van het kleine mirakel dat ons dossier vandaag met DHL vertrekt naar Kazachstan. Daar gaat het eerst naar het Ministerie van buitenlandse Zaken, van daaruit wordt het doorgestuurd naar het Ministerie van Educatie waarna het weer wordt doorgestuurd naar een departement van het Ministerie van Educatie in een regio.
Dat is dan enkele maanden wachten tot er bericht komt van de goedkeuring van het dossier door het ministerie en de doorverwijzing naar de regio.
Zoals de meeste onder jullie al weten kan je in Kazachstan uit verschillende regio's adopteren.
Wij hopen dat ons dossier richting Almaty gaat.
Het voordeel van Almaty is dat het vlugger gaat omdat daar meer babyhuizen zijn en er dan ook meer adoptabele kindjes zijn.
Nog een voordeel van Almaty is dat we in 2 keer kunnen reizen, omdat de hele adoptieprocedure ginder ongeveer 4 weken stil ligt door de rechtbank ter plaatse, anders is ons verblijf ter plekke ongeveer 12 à 13 weken wat wel heel lang is.
Als we die 4 weken terug komen kunnen we gaan werken, wat ons toch onbetaald verlof uitspaart, en hebben we ook de tijd om de laatste hand te leggen aan de voorbereidingen om ons kindje in zijn 2 de thuis te kunnen verwelkomen, wat natuurlijk wel handig is aangezien we pas in Kazachstan te weten komen of ons kindje een jongen of een meisje is en ook wat de leeftijd is.
Het nadeel is wel heel groot en dat is het achterlaten van ons kindje in Kazachstan, we kunnen ons voorstellen dat ons kindje ons hart al helemaal veroverd heeft en het afscheid zal zeker en vast niet gemakkelijk worden en zal zeker voor traantjes zorgen. Nu moeten we leren geduld te hebben en rustig afwachten op bericht vanuit Kazachstan, en voor iedereen die Ingrid kent gaat dat moeilijk worden.
Gelukkig gaat het hier nog snel en wordt ons geduld niet zo lang op de proef gesteld zoals in andere landen bv. China ( 3 à 4 jaar )
Vlotte hulp van onze vertaler en Het kleine Mirakel
Goed nieuws,
We hebben een mailtje van Annick en Annemie ontvangen om ons te melden dat ons dossier dan toch gisteren is vertrokken richting Brussel ( Ambassade van Kazachstan).
We hebben dus geen vertraging opgelopen wat toch schitterend nieuws is.
We danken hiervoor de 2 dames van Het kleine Mirakel en de supersnelle vertaler om alles zo snel in orde te brengen.
Het samenstellen van ons dossier was supervlot verlopen.
Nu we ons dossier terug hebben van de vertaler, hebben ze bij het kleine mirakel ontdekt dat er nog 2 fouten in zitten, jammer dat ze dit niet eerder ontdekt hadden, nu moeten we de foutjes recht zetten opnieuw naar de vertaler, opnieuw nagekeken worden en daarna kan het pas richting de ambassade van Kazachstan in Brussel, dit zorgt evenwel weer voor de nodige vertragingen, maar ja geduld hebben zullen we toch moeten leren.
Hopelijk ondervinden we in het verdere verloop van de adoptie geen zwaardere problemen, zodat alles toch nog van een leien dakje loopt.
Gisteren hebben we telefoon gekregen van Het kleine mirakel dat ons dossier vertaald is, en dat we dit konden ophalen bij de vertaler en vervolgens bij hun binnen brengen.
Vandaag hebben we dus bijna half vlaanderen doorkruist om er te geraken. Van Opglabbeek naar Leuven, van Leuven naar Beerse en zo weer naar huis, ongeveer 300km later.
Ons dossier vertrekt maandag naar Brussel naar de ambassade van Kazachstan, daar zal het ongeveer 1 week blijven en vervolgens gaat het weer naar de adoptiedienst, zij zullen het dan in de week daarop volgend naar Kazachstan verzenden.
Dan kan het echte wachten beginnen, we vermoeden dat we rond half juni richting Kazachstan vertekken.
Annick wist ons te vertellen dat er gisteren 2 jongentjes en 1 meisje zijn toegewezen, wij willen de kersverse ouders langs deze weg van harte proficiat wensen.
Wachten, wachten en nog eens wachten op jou mijn kleine schat
Hoelang is de weg, die we moeten gaan een weg vol verlangen naar jou, hoelang duurt het nog voor we met je in onze armen staan, en je bij ons je thuis vind.
We willen er zijn voor jou, kindje klein je een thuis en liefde geven, een papa en mama zijn voor jou iets wat elk kind verdiend in het leven.
We willen je zien, voelen en ruiken en niet op een afstand aan je denken gevoelens die bij ons steeds meer en meer ontluiken
gevoelens die we jou willen schenken.
Het wachten op jou is een lange weg die we moeten gaan een weg die we gaan, vervuld met liefde voor jou een weg, niet meer zo ver bij jou vandaan een weg die z'n einde wel vind.
Wetend dat we voor jou mogen zorgen maakt het wachten minder lang natuurlijk liever vandaag dan morgen want jij bent het, waar we zo naar verlangen
's Avonds voordat we slapen gaan, denken we vaak aan jou, vragen we ons af, waar ben je nu, en wie verzorgt je nu? Wat voel je allemaal aan en ben je je bewust van het gemis, voel je je verdrietig en alleen, nu zij niet meer bij je is ? Zij die jou negen maanden bij zich droeg, hoe is het haar vergaan, als ze nog in leven is, waarom kon zij niet anders dan jou afstaan ? In jou korte leventje is al zoveel verdriet en je bent nog maar zo klein, maar ondanks dat alles hoop ik dat je voelt en weet dat je er mag zijn. En weet dat er hier twee mensen zijn die niets liever willen dan jou koesteren als ons eigen kind, en dat we er alles voor zullen doen zodat jij bij ons je ( tweede ) thuis vindt.
En hopen dat voor iedereen 2008 een jaar wordt om nooit te vergeten, dat er veel toewijzigingen zullen plaats vinden, zodat we allemaal een schatje uit een ver land mogen opnemen in onze gezinnen.
We zouden het fijn vinden als jullie een berichtje achter laten. Dit geeft ons veel steun. Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
