Gisteren werkte ik weer bij Jesse. Zodra hij uit de taxi
stapte, was het eerste wat hij zei: Ik ben jarig!. Toen ik daar met de
benodigde bewondering op reageerde, vervolgde hij met de vraag: Heb je geen
cadeautje bij je?. Toen ik dat inderdaad niet bleek te hebben, zei hij met een
ernstig gezicht: Josine, dan moet je aan je mama om centjes vragen.
Kinderen op mijn werk zeggen meestal de waarheid. En die kan best hard zijn. Vandaag vertelde een collega ook zoiets. De meesten van ons hebben het liefst een spijkerbroek aan, lekker makkelijk als een kind uit z'n pannetje gaat.
Die dag had de bewuste collega een mooi rokje aan. Zegt een kind: 'Ooooh juf, u lijkt nu net een meisje'.
Ik ben Josine, 23 jaar oud. Enkele woorden op mij van toepassing: enthousiast, spontaan en chaotisch!
Sinds anderhalf jaar werk ik met 'bijzondere' kinderen. Veel van deze kinderen hebben een stoornis zoals ADHD of autisme.
Naast mijn werk spreek ik graag af met vrienden en familie, houd ik van sporten, zet ik me in voor mijn kerk (o.a leiding bij de tienerclub) en luister of maak ik graag muziek. Tot zover over mij!
Kinderen op mijn werk zeggen meestal de waarheid. En die kan best hard zijn.
