Een tijdje geleden ging ik voor het eerst naar een circus. Een hele belevenis, dus.
Samen met een vriend op weg naar het ´Australian Circus´ in Zoetermeer. Bloedje koud, maar het zag er leuk uit met lampjes. Een kaartje gekocht in de middelste rij, want dan konden we tenminste vermijden dat we uit het publiek gepikt werden. We kwamen erachter dat dit niet op ging, er waren namelijk pak ´m beet 30 mensen. Onterecht, het was een leuke show. Op een gegeven moment waren de acrobaten bezig met een of andere gestoorde trampoline-stunt. Hartstikke gaaf, tot het moment dat er een acrobaat doelbewust op ons afkomt. Volgens mij een wat oudere acrobaat uit Oost-Europese richting. Hij spreekt die vriend aan (pfiewwww, liever hij dan ik) en vroeg of die even met hem meeging. Mr. acrobaat zet hem op de gang en komt met een grote grijns terug naar mij lopen. Toen voelde ik wel nattigheid... Dikke spotlight op m'n gezicht en die gast maar blaten over dat ik zo mooi was etc en of hij een kus op z'n wang mocht. En ik als naief plattelandsmeisje (haha) dacht: ach, wat boeit het ook? Ik buig me naar hem toe en wil een vlinderkusje op z'n wang geven, draait die stomme sukkel zijn hoofd naar me toe: dat was dus niet z'n wang....Bah. Die nattigheid klopte dus.
Later heb ik voor de act met messen vriendelijk geweigerd.. Genoeg circus voor mij die avond.
Ik ben Josine, 23 jaar oud. Enkele woorden op mij van toepassing: enthousiast, spontaan en chaotisch!
Sinds anderhalf jaar werk ik met 'bijzondere' kinderen. Veel van deze kinderen hebben een stoornis zoals ADHD of autisme.
Naast mijn werk spreek ik graag af met vrienden en familie, houd ik van sporten, zet ik me in voor mijn kerk (o.a leiding bij de tienerclub) en luister of maak ik graag muziek. Tot zover over mij!
Een tijdje geleden ging ik voor het eerst naar een circus. Een hele belevenis, dus.
