De 25ste zijn we dus om drie uur dertig s ochtends opgestaan om onze zak
te pakken en uit te checken. Met een loodzware rugzak vertrokken we
richting metro, ondertussen minstens negen taxi's afwijzend. Wanneer we
aan de metro kwamen, zagen we tot onze verbazing dat er geen metro's
reden. De security guard vertelde ons dat de metro pas om zes begon te
rijden. Groot probleem dus aangezien de trein dan al lang vertrokken
zou zijn. Dus we stapten een eind terug en namen toch een taxi naar de
luchthaven. De ironie... de trein zelf is echt een gammel stuk
geschiedenis. Na de zeer moderne skytrain en metro was dit even een
verrassing. De ramen waren allemaal open, er waren geen deuren, zelfs
geen buitendeuren en de stoelen zijn echt prehistorisch. Na een rit
van een goede zes uur, kwamen we eindelijk aan. Ondertussen hebben we in
de trein een toffe hollander leren kennen, Tom, die samen met ons een
tuktuk naar de grens wou nemen. Gelukkig dat we dit gedaan hebben! Tom
reist ondertussen al vier maanden rond in Asie. Want de bestuurder
brengt ons naar een of andere louche zaak om ons een visum te verkopen.
Wij houden vol dat we er al een hebben maar de bestuurder en zijn vriend
zeggen dat we dat hier moeten afstempelen. Wij houden koppig vast en de
bestuurder voert ons naar het consulaat van Cambodja. Tom gaat binnen en
zegt twee minuten later dat we ook daar niet moeten zijn. We vonden het
ook wat raar dat het consulaat aan de grens zou zijn, ondertussen hebben
we geleerd dat dit een fake consulaat is. Na een heleboel gepush brengt
de bestuurder ons naar ergens anders, waar we ook niet moeten zijn.
Maar vandaar zien we de grens en stappen we gewoon verder. Eenmaal de
grens over worden we gestalked door een of andere gast die beweert dat
hij van de government is en die brengt ons naar de gratis shuttlebus.
Die brengt ons naar de bus terminal waar de gast ons om fooien vraagt.
Zowel Joske als ik als Tom weigeren. Daarom moeten we een goed uur en
half a twee uur wachten alvorens onze bus vertrekt. De rit duurt een
goede twee uur en brengt ons een goede twee kilometer buiten Siem Reap.
Daar nemen we dan de tuktuk naar Tim en Ohn. Maar de bestuurder weet het
niet zijn, neemt binnenwegen en rijdt levensgevaarlijk! We waren echt
bang om om te kantelen. Ondertussen stuur ik mama een sms om te vragen
of ze het nummer van Tim kan vinden. Na veel vijven en zessen arriveren
we eindelijk ik onze b&b waar we verwelkomd worden met een drankje
en daar eten we ons eerste eten van de dag. Nu slapen want morgen vroeg
op voor Ankor.
De volgende dag staan we op om tien voor vijf, want ik wil zonsopgang in Ankor zien. Om meer vrijheid te hebben, wil ik met de fiets gaan. Dit
is duidelijk niet echt overdacht. De rit naar Ankor is een goede 7 a 8
kilometer, wat in deze hitte en dit klimaat echt slopend is. Bon we zijn
er bijna denken we maar worden tegengehouden aan een checkpoint. We
moeten terug en tickets kopen. We zijn alletwee nogal argwanig en
geloven hem niet. Uiteindeijk gaan we terug naar tourist information,
een goede drie kilometer terug waar we zo gezegd onze tickets konden
kopen. Wanneer we daar waren wist de persoon daar van niets. Dus we
werden eindelijk naar de juist plaats doorgestuurd. Ondertussen is de
zon natuurlijk al lang op en we besluiten ons ontbijt dat Ohn meegegeven
heeft op te eten op de brug tegenover de tempel. Daarna bezoeken we Ankor Wat. Schitterend! Ankor is tussen de 800 en 1200 jaar oud. Delen
van het tempelcomplex zijn eeuwen verloren geweest in de jungle. Kun je
je dit voorstellen? Complete tempels verloren in de jungle! Gigantische
bouwwerken die niet alleen als bidplaats werden gebruikt maar ook als
paleizen voor koningen. Zo mooi afgewerkt en solide dat ze er na ongeveer
1000 jaar er nog steeds zijn met een heleboel details intact. Terwijl we
terug naar de fietsen gaan krijgen we telefoon van Tim en Ohn. Vandaag
is het een boedhistische feestdag om het begin van het regenseizoen te
vieren. Ook is het hun trouwdag vandaag. En ze vragen ons om mee te
gaan. Natuurlijk hebben we ja gezegd. Blijkbaar waren we zo respectvol
en deden mee met de ceremonie dat de monnink ons in khmer vroeg of we
hem verstonden! Ohn en Tim vonden dit zo grappig dat ze ondertussen ook
khmer tegen ons begonnen spreken. Na de ceremonie gingen we terug naar
de fietsen en op naar een ander complex, Ta Phrom. Een tempelcomplex waar
gigantische, monstreuze bomen in, rond en door de muren van de tempels
groeien. Onderweg worden we overvallen door een plotse regenvlaag. De
ceremonie heeft duidelijk gewerkt. We kunnen nergens schuilen, dus
fietsen we door. Omdat we wat schrik hebben voor de elektronica stoppen
we onder een boom en mogen we onze zak in een tuktuk vol aziaten zetten.
Ondertussen blijven we gewoon in de regen staan, lekker verfrissend. We
gaan nog langs Ankor Thom en na dit besluiten we terug naar de b&b
te gaan. Maar eenmaal in Siem Reap veranderen we van gedacht. Aangezien
de luchthaven niet zo ver is, gaan we kijken om daar onze tickets te
kopen. Na een super super lange rit (de kaart was verkeerd) op de Cambodjaanse equivalent van de e40 waar de bussen, minibussen, taxis,
tuktuks, brommers en fietsers allemaal samen rijden, krijgen we te horen
dat we deze niet hier maar in Siem Reap moeten kopen. Compleet
uitgeput, we hebben in de stomende hitte al meer dan veertig kilometer
gefietst vandaag, fietsen we terug terwijl het over drie kwartier al
donker wordt. En we moeten nog meer dan tien kilometer terug. Echt zot!
Dit doen we nooit nooit nooit meer. We stoppen in de stad om iets te
eten en dan terug naar de b&b. En uur en half later komt Ohn aan de
deur kloppen of we samen met hen cake willen eten voor hun trouwdag. We
zitten zeker twee uur te babbelen met hen een dan gaan we slapen. Morgen
uitslapen, veel te veel vroeg opgestaan!
Vandaag uitgeslapen, laat ontbeten en gewacht tot tot de zon wat minder
brandt. Ondertussen hebben we besloten om morgen terug met de trein te
gaan naar Bangkok aangezien de vlucht pas om zes uur s avonds vertrekt en
heel erg duur is. Ondertussen gaan we Siem Reap wat verkennen en als Ohn gedaan heeft met werken gaan we met haar wat klerenwinkels bekijken
aangezien Joske heel binnenkort naar een trouw moet. Morgen vertrekken
we om zeven uur terug naar Bangkok dus vandaag wordt het een beetje een
luie dag.
Groetjes en knuffels (hoewel het daar veel te warm voor is) van Flore en Joske
Hey iedereen, sorry voor de late update maar we kunnen zelf niks posten
op de blog, aangezien we van joske haar tablet niks in dit vak mogen
typen. Daarom speelt willem onze lieftallige assistent (of
tussenpersoon) en sturen wij in mail naar hem wat we op de blog willen
hebben. Een superhard applaus en een keiharde dank u voor willem dus! We
zullen dus van het begin starten...
21 juli, om drie uur smiddags vertrok ons vliegtuig richting bangkok.
Eenmaal op het vliegtuig hadden we echter al door dat we door het
militaire defile al een uur later zouden vertrekken, maar geen probleem.
Ongeveer elf en een half uur later landde onze vlucht in phuket. Kleine
verrassing hier, we werden allemaal van het vliegtuig gesmeten om er
daarna terug op te moeten eenmaal we door de check in waren. Dit klinkt
nu vrij simpel, maar als er je op dat moment niks wordt uitgelegd, je
vliegtuig nergens op de borden staat en er niemand van het
vliegtuigpersoneel engels, frans, nederland of duits babbelt is dit vrij
verwarrend. Daarbij komt dan nog dat het op dat moment twee uur snachts
is ongeveer in belgie dus we waren wat verdwaasd. Bon terug het
vliegtuig op, nog twee uur vliegen en van het vliegtuig. De vochtige,
tropisch hitte beukt je gewoon bijna plat! Precies of je onder water
probeert te adem, een serieuze sport voor de longen! Na het bagage
zoeken, wat zeer snel en efficient ging, zocht ik een bankautomaat op
die ons thaise bath kon geven. De automaat weigerde echter en ik stond
er wat beteuterd bij. Lang leve joske die cash geld op zak had om te
wisselen want ik was te hard in shock om het nog eens te proberen.
Hierna zochten we een taxi. Sorry na zo lang vliegen hebben we inderdaad
de makkelijke uitweg gekozen. Een groot, groengeel gevaarte, vanbinnen
bekleed met vreemde munten en briefjes en verschillende beeldjes op het
dashbord geplakt, bracht ons naar het hotel. Ons eerste gedacht was
'help ' dit is niet het bangkok dat ik voor ogen had, hopen beton, vuil,
ons hotel is een pak bescheidener en aftandser dan de foto van het
reisbureau ons toonde en de gang ruikt een beetje naar de hal tussen de
metro en het centraal station in brussel. Ondertussen vinden we het een
beetje jammer om hier weg te gaan, dus alles went erg snel. We besluiten
de eerste dag de buurt wat te verkennen, wat qua acclimatisatie aan het
klimaat wel een schitterend idee is. Rondwandelen in deze hitte is op
zijn zachtst vermoeiend. Elke keer we te warm hadden doken we een
gigantisch winkelcentrum in, die allemaal over airco beschikken, voor we
ons verder wagen in de broeierige hitte. Hierdoor is de starbucks in
terminal 21 de afgelopen dagen onze favoriete rustplek geworden. Tegen
een uur of vijf besluiten we een leuk parkje op te zoeken en te genieten
in het gras naast de vijver. Op een ronde, uitstekende pier in de
vijver zien we vier mensen thai chi doen. De avond is intussen gevallen,
die valt hier vrij vroeg om 7 begint het al echt donker te worden en de
lichtjes rond de pier springen aan. In combinatie met de muziek waarop
ze bezig zijn, krijg je een zeer imposant geheel. Echt rustgevend en
mooi!
De tweede dag zijn we naar een ander district gegaan. De wekker ging om
kwart voor negen, kwart voor vier belgische tijd dus, en bizar genoeg
waren we beiden vlug wakker. Eerst even ontbijten in het hotel daarna
twee skytrains nemen (ja we beginnen avontuurlijk te worden) om aan te
komen aan het kanaal waar we verder gaan met de boot. We stappen af bij
de dichtste stop bij wat phra kaeo en the grand palace. Na wat accuraat
gokwerk kwamen we aan de ingang.
Echt het tempelcomplex is schitterend! Hrt is bijna niet te beschrijven.
Imposant, pracht, schitterend, kleurrijk, onwerelds, onbetaalbaar. Weet
dan nog eens dat die tempels daar al tijden en tijden staan en je word
er zowaar stil van we wisten niet waar eerst kijken en we hopen dat de
fotos toch een fractie van deze pracht kunnen weergeven (fotos komen
later wel). Van de schitterende emerald buddah mochten we wel geen
foto's nemen. Hierna stapten we buiten, echt van al die magnifieke
dingen opeens terug op een superdrukke straat komen te staan is even
verschieten. We zijn heel lekker en spotgoedkoop gaan eten op een
marktje, om daarna onze weg naar wat pho te zoeken, waar de reclining
buddah zich bevindt. Een gouden beeld van 15 meter hoog en 45meter lang,
met parelmoeren tekeningen in zijn voeten. We hebben dan nog een hele
tijd in het complex rondgedwaald om uit te komen op een tempeltje in het
complex dat pas sinds kort opengesteld is door de monniken door
geldgebrek. Echt fantastisch om te zien. De rust die zo'n tempel weet
uit te stralen is fascinerend. Ik heb eigenlijk nooit veel opgehad met
katholiek geloof, maar boedhisme spreekt me echt wel aan. Iets voor vijf
kwamen de monniken toe voor het gebed en wij zijn respectvol naar
buiten gegaan en hebben daar even gevolgd. Na deze toer zijn we terug
een pier gaan opzoeken, wat iets meer voeten in de aarde had dan ik hier
nu kan vertellen en zijn we aan onze terugweg begonnen. Daarna nog iets
eten in de buurt van het hotel en dan naar bed.
Vandaag hebben we even uitgeslapen (halfelf) want we waren beiden
stikkapot. Na een stop bij de starbuck hebben we onze weg naar het
treinstation gezocht, zodat we dit morgen met onze zware zakken ook vlot
konden doen. In het treinstation leerden we dat onze trein om vijf uur
dertig s ochtends vertrekt naar de grens met cambodja. Wauw. Bon, daarna
zijn we lunpini park gaan bekijken, echt gigantisch en zijn iets gaan
eten. Nu vlug ons bedje in want de wekker zal morgen heel heel heel erg
vroeg gaan!
Nog zes dagen en mijn beste vriendin Joske en ik vertrekken op reis naar Thailand en Cambodja!
Alle inentingen zijn in orde, onze paspoorten en visums ook. We hebben onze vliegtickets en de eerste twee dagen hotel in Bangkok. Nog enkele kleine dingen en we kunnen vertrekken. Ik sta echt te springen!
Om even bij het begin te starten. Iets meer dan een jaar geleden heb iik de diagnose botkanker gekregen. Ondertussen, na heel wat chemokuren, bestralingen en een operatie ben ik tumorvrij verklaard. Een oud-lerares van mij, juf Annick en haar vriend Ronnie hadden van mijn situatie gehoord en vonden het erg jammer dat Make-a-wish enkel bestond voor kinderen. Daarom hebben ze gesponsord de ronde van Vlaanderen gereden en met dit geld mocht ik iets leuks doen. Omdat ik echt heel graag zo ongeveer de hele wereld wil zien, heb ik gekozen voor een reis naar Thailand en Cambodja voor drie weken. Samen met mijn beste vriendin, die gedurende heel die periode voor mij klaarstond. De eerste dagen zijn gepland maar daarna zien we wel hoe het ons daar vergaat. Het plan is dus om enkele dagen in Bangkok te verkeren, daarna naar Siem Reap in cambodja te gaan, waar we af en naar naar Ankor wat zullen fietsen. Hierna gaan we door naar Phuket en de eilandengroep daar, vanwaar we doorgaan naar Chang Mai en de steden daar rond. Ook gaan we daar waarschijnlijk enkele dagen rondtrekken en op olifanten rijden en bambooraften, waarna we terugreizen naar bangkok en uiteindelijk terug de vlieger op stappen. Een hele onderneming dus voor twee meisjes van begin de twintig.
Wanneer we wat internet hebben zullen we hier onze avonturen posten, zodat jullie ook kunnen meegenieten van alles wat deze verre, nieuwe landen te bieden hebben.
