vandaag, 2 augustus (gelukkige verjaardag mama!), maken we er terug een
rustig dagje strand, zee en zon van. Ik kan nog steeds niet geloven dat
we hier zijn! In de namiddag gaan we eerst eens kijken wanneer er een
vlucht is naar Chang Mai. Tot onze ontgoocheling horen we dat het morgen
of pas de zesde is. Als we nog drie dagen Chang Mai willen doen, Ayathuya en de chinese wijk, Wat Arun en de reusachtige weekend markt in Bangkok zal dit niet meer gaan. Verdorie, we hadden zo gehoopt op nog
twee dagen strand, dat was echt perfect geweest. Bon, boeken en betalen
en snel terug van dit paradijselijk oord genieten! Tegen een uur of
vijf, zes zijn we de kleine, venijnige, zeer onzichtbare kwalletjes in
de zee beu en gaan we ons zwembad eens zoeken. Adembenemend!!! Het
zembad is bovenop een rots die uitkijkt over de gehele baai en de zee
erachter. I have died and gone to heaven. Nu balen we nog harder dat we
weggaan morgen! Na het eten gaan we met een singa (lokaal bier) op het
strand zitten. Het leven is goed!
Drie augustus. We spurten bijna van de douche naar een restaurantje dat
open is voor ontbijt, terug naar onze kamer om afscheid te nemen van G,
die nog enkele dagen langer blijft, om op hoog tempo naar onze ferry te
snellen. Geen slechte manier van reizen overigens. Door blauwgroen water
met helderwitte schuimkoppen scheuren terwijl er eilandjes en
schitterende, oude, prachtige bootjes passeren met een verfrissende
zeebries in ons gezicht. Van de haven dan met de taxibus naar de
luchthaven van Ko Samui. En wat voor een luchthaven! Het lijkt meer op
een resort waar toevallig ook vliegtuigen vertrekken en landen. Bangkok
air weet trouwens echt wel wat verwennen is. In de wachtlounge ruimte
met uiterst comfortabele zetels kan je gewoon gratis eten en drank halen
en zelfs het vliegtuigeten is voor eens bijna lekker. Een uur na het
opstijgen landen we alweer in Bangkok waar we een drie a viertal uur
doden in de lounge. (Heerlijke chocomelk btw en met de airco op max is
iets warms voor een keer zelfs tof). Daarna terug het vliegtuig op om
een goed uur later aan te komen in Chang Mai. Vanuit de luchthaven
hebben we vrij snel een taxi gevonden naar ons guesthouse. Nog iets eten
en dan slapen. Nooit gedacht eigenlijk dat reizen (zelfs al was dit zo
comfortabel) zo vermoeiend kon zijn.
Vier augustus. Reizen is blijkbaar heel heel erg vermoeiend want voor
het eerst slaap ik langer dan zeven uur. Dan rustig ontbijten en daarna
besluiten we Wat Phra Singh te gaan bezoeken. Maar, een nieuwe stad dus
veel nieuwe manieren om verloren te lopen. En aangezien we, lees
eigenlijk vooral ik, echt gebrand zijn om alles te voet te doen, duurt
het een hele tijd voor we de tempel vinden. Echt prachtig. Al is het wat
moeilijk om na de absoluut adembenemende tempels in Bangkok of de
ongelooflijk impostante tempelcomplexen in Ankor ons echt versteld te
doen staan. Het grote vraagteken van vandaag waren de wassen beelden.
Een was echt zo goed gedaan dat we er tien minuten hebben voor gestaan
om te besluiten of het echt was. Absoluut een applausje waard, al weten
we nog steeds niet of het voor het vakmanschap is of voor de discipline.
Bon de terugweg zoeken ging al heel wat sneller. De trektocht voor
morgen al gepland en ondertussen de treintickets naar Ayaythuya ook al
betaald. Nu eten en slapen want morgen vertrekken we al om kwart na
zeven.
De dertigste is eigenlijk niet veel anders verlopen dan de dag ervoor,
gewoon spelen in het zwembad, lezen in de ligstoelen, door het kleine
stadje wandelen. Heel,heel rustig. Ook wat plannen waar we eigenlijk
naartoe willen gaan. We komen uiteindelijk uit op Ko Samui en hebben een
guesthouse gevonden dat betaalbaar is en er degelijk uitziet. We plannen
hoe we er naartoe moeten gaan en hoelaat we waar moeten staan. Nu nog
iets eten in een semi - rustige biker bar, waar we even van een optreden
hebben kunnen genieten (wat stukken beter was dan de thaise karaoke waar
we voorlopig van hebben kunnen 'genieten '. Toondoof verstaan ze niet
echt.) En dan gaan slapen.
31 juli : het plan was dus om d3 trein van 12.28 te nemem in het station
van Pratchuap Khiro Khan, af te stappen in Surat Thani en daar de boot
te nemen naar Ko Samui om dan een taxi of tuktuk naar ons gusthouse te
nemem. Tegen een uur of negen, ten laatste tien zouden we daar moeten
zijn. Klikt toch als een mooi, doenbaar, realistisch, logisch
uitgedacht, haalbaar plan, niet? Denk maar gauw iets anders, want
thailand vond dit veel te simpel. Dit is wat er allemaal gebeurd is.
Zoals steeds werden we rond acht uur wakker. We douchten, ontbeten,
maakten onze zak, keken wat tv en vertrokken om half twaalf. We
arriveren ruim op tijd aan het station, willen onze ticketten kopen
waarop de man aan het loket doodleuk zegt 'no seat available, train full
'. De trein is volgeboekt en we moesten dit op voorhand doen. Ironie is
dat we dit in bangkok wilden doen, maar ze daar zeiden dat dit niet
nodig was. Bon, met de tuktuk naar het busstation dan maar. Na een meer
dan zes uur lange busrit arriveren we in Surat Thani. Waar we opnieuw
een tuktuk moeten nemen naar de pier. (Tegen nu waren we al wat
gestresseerd maar soit) . Aan de pier wacht ons echter een grote
verrrassing! Geen boot naar Ko Samui vandaag. "Boat had accident "
blijkbaar is de motor stuk. We kunnen 70 kilometer oostwaarts reizen en
wachten tot morgenochtend. Uiteindelijk besluiten we de boot naar Ko Pha Ngan te nemen. In de vier uur waarin we wachten tot de boot vertrekt
leren we de hollandse marjolein kennen die naar Ko Tao verder reist en
de argentijnse Guadaloupe, die liever G genoemd wordt. Zij ging ook naar Ko Samui, maar gaat nu ook naar Ko Pha Ngan. Onze boot vertrekt
eindelijk om elf. Het is een heel erg laag geval met zeer korte
matrassen, want we zullen arriveren rond vijf uur s ochtends. Het geluid
van de motoren is oorverdovend, maar we zijn zo moe dat we
waarschijnlijk toch even slapen.
1 augustus : we hebben inderdaad een beetje geslapen maar veel was het
nu ook weer niet. We arriveren rond vijf in de haven, waar we een tuktuk
nemen naar Hat rin, blijkbaar de partystad van het eiland en omstreken
(maar dat is oke, want dan zijn er veel hotels en meer kans om een
slaapplaats te vinden.) De tuktuk dropt ons op een weg in het midden van
sunrise en sunset beach en aangezien de zon ons net komt begroeten,
gaan we naar sunrise beach om de zonsopgang te zien. Schitterend. Dit is
het strand waar we van droomden. Na even uitrusten zoeken we samen met G
een hotel. Bij het tweede hotel hebben we al een kamer voor ons drie.
Hierna gaan we ontbijten, want eten is alweer 24 uur geleden. Om dan
door te wandelen naar het strand. Ongelofelijk!! Parelwitte stranden,
helderblauwe zee, omsloten baai met grasgroene palmbomen en bergen die
van het strand recht omhoog gaan. De zon schijnt zoals nooit te voren,
er is wat schaduw en het water is heerlijk. Dit is de hemel!!
