Ik ben Floor
Ik ben een vrouw en woon in Houthalen (België) en mijn beroep is ontdekkingsreizigster/verleidster.
Ik ben geboren op 30/10/2008 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lachen, spetteren, kraaien en kazelen....
Mama schildert voor mijn broer Piet Piraat op de muur in de veranda. Ik mocht er ook kruipen en alles eens grondig inspecteren. Ik vond vooral het dekselke van de verfpot met zwarte verf interessant. Ik heb het goed bepoteld en bekeken en toen werd mijn ontdekking ook door mama ontdekt en werd ik gewassen. Uiteraard nadat ze een foto had getrokken. Maar ik vond mijn eigen wel bijzonder fascinerend nu ze zo zwart waren en ik wilde ze niet laten zien. Tot mama begon te zingen: Handjes draaien....
Ge vraagt u nu zeker af, wat hebben die twee met elkaar te maken. Buiten dat sinterklaas naar alle waarschijnlijkheid ook wel tien exemplaren zal hebben. Het zit zo. Ik was in de keuken-pombak in bad geweest. Had me heerlijk laten wassen en het water heeft natuurlijk in t rond gespetterd. Na mijn bad zat ik op mijn kussen, aanvankelijk niet zo content. Zeg maar boos. Want ik zit liever in t water te plensen dan dat ik me laat afdrogen. Maar eens ik aangekleed was ontdekte ik aan t einde van mijn voet iest omhoog steken. Ik stak het in mijn mond en sabberde er wat op maar na een paar keer proberen kon ik enkel concluderen dat er geen melk uit kwam. Maar ik weet wel dat ik lenig ben
Er lijkt een einde te komen aan de werken hier in huis. Nu is de veranda aan de beurt, papa gaat er laminaat leggen en ik mocht helpen. In mijne ferme overall
Gisteren was het precies 1 jaar geleden dat ik geboren was. We vierden het niet groots: papa was wel thuis maar dat was eerder om voor mij te zorgen terwijl mama mijn taart maakte. Om drie uur wandelden we onder ons drietjes naar de school van Emiel. Het was mooi weer dus dat was heel fijn. Op de terugweg maakten we een stop in de Lodge waar Emiel en ik een kinderpannekoek kregen en mama en papa een aperitiefje dronken. Thuis aten we "gewoon" eten. En vandaag was mijn feest. Iedereen kwam bij ons thuis vieren. Het werd een halloweenfeest: een jarig spookje, spinnensoep, afgehakte vingers, worstenbroodjes en boterhammen met kaas en kipkap. En de taart natuurlijk. Ik genoot, en mijn pop heeft er in elk geval een lief moedertje bij gekregen.
Er is niets fijners dan vanalles en nog wat tegen mijn oor te houden en dan luidkeels : "Taaaattaa, jaaaaa, mama, boemboem..." te roepen. Ik gebruik alles als telefoon: de echte gsm maar ook de afstandsbediening, een beker, een stift, een pop,...
Mijn grote nichtje werd twee jaar, vorige week. Al wegens erg drukke agenda's van alle genodigden werd het feestje naar vandaag uitgesteld. In t weekend waren we al pakjes gaan kopen en vandaag mocht Nena ze opendoen. Mama had vandaag ook een taart gebakken, een bumba-taart want Nena is wel de aller-grootste bumba-fan van de hele wereld! En op haar 2de verjaardag had Nena twee schattige staartjes, en dat maakt voor mama nog één jaar geduld
Prachtig weer, geen rugby én zondag. Wat kan een mens dan meer doen dan gaan wandelen he? We kozen Hengelhoef en wandelden over het pad door het bos, helaas met heel veel zwerfvuil maar ook met prachtige herstkleuren, paddestoelen en plassen
Vandaag heb ik voor t eerst in de autostoel gezeten. Mama vond het een beetje een tweestrijd: er wordt aangeraden van kindjes zo lang mogelijk tegen de rijrichting mee te vervoeren, en ik pas nog in mijn maxicosi (mijn voeten komen wel tegen de rugkant van de achterbank) maar verder zit ik er nog erg veilig in. Maar ik zit graag recht want ik zie graag alles. Vorig weekend waren ze dus een autostoel gaan kopen, ne draaier op aanraden van tante Ilse; en vandaag heeft papa hem in de auto gezet. Ik moest wel wennen. Opeens zat ik hoog, kon ik mijn broer in de ogen kijken en belangrijker nog: kon ik naar buiten kijken! Wat een verrijking zeg
Soms komt er een onverklaarbare uitslag te voorschijn. Op mijn dikke wangen en mijn billen/knieën. Vanwaar die komt is een groot vraagteken. Ik huil dan ook dus mama denkt dat ik er dan wel wat last van heb. Het komt vanzelf, en ook heel belangrijk: het gaat vanzelf weer weg. Iemand een tip?
Op de kermis was ik al geweest, zij het passief. Vanavond werd het actief. Ik mocht in t moleke. Terwijl mijn broer op de motors scheurde en naast de flosj greep zat ik te genieten en te sturen in mijn roze cadillac. Mama zat op de koffer, 'zwart te rijden'. En net toen opi voorstelde om me alleen te laten omdat ik toch wel stevig zat in die auto, bewees ik het tegendeel door onder het dashboard te schieten. Twee rondjes mocht ik mee gaan en toen brulde ik half Houthalen bij elkaar om mijn ongenoegen mee te delen
...hoort er nu ook helemaal bij. En ik vind het fijn, of beter: ik vind het heel lekker. En om geen verwarring te zaaien heb ik een echte meisjestandenborstel: ne roze!
Ik kan met alles bellen: de afstandsbediening, de lepel of een gsm ( echt of speelgoed, maakt niet uit) Ik houd het voorwerp tegen mijn oor en roep: 'tatatata'
Nu ik bijna één jaar ben moet ik zelf leren eten. MIjn boterhammekes s morgens dat gaat al heel goed, en de stukjes fruit in de namiddag gaan ook heel vlot maar een gevulde lepel vol in mijn mondje krijgen vergt nog enige oefening. En veel poetswerk voor mama achteraf, maja ik moet het wel leren he
Zo stil op de achterbank!
Ai ai, mijn hand zit vast!
Dan maar ne houten lepel om mee te spelen!
