Ik begrijp het niet... De vier woorden die ik de afgelopen drie uur heel veel heb herhaald. Ik begrijp het niet... Ik begrijp hem niet... Vanavond de bom gebarsten. Was het ineens zo moe en heb dan maar per sms beschuldigd van een nieuwe relatie. En het klopt... De intuitie was weer juist. En net als ik dacht dat ik het wel begreep en dat ik het wel doorhad. Ben ik weer mis. En ik begrijp het niet. Ben ik dan zo dom en hij zo slim? Is hij zo puur en goed en ik zo slecht en vol haat? Hij gunt mij geluk, hij hoopt op mijn geluk. Hij zal alles doen om mij gelukkig te maken. En ik begrijp het niet. Hij houdt zo van het leven en is zo gelukkig met zichzelf. De nieuwe liefde voelt goed en hij is zo blij. En ik begrijp het niet. Hij neemt het leven hoe het komt en gelooft in de liefde en in de toekomst. Waarom is hij mij? en ben ik hem? Hij is gewoon gestopt met van mij te houden. Hij is veranderd. Ik heb hem de mooiste jaren van zijn leven gegeven... Maar hij kon het niet meer. Het was over. Maar niet getreurd ik blijf altijd zijn beste vriendin en de mama van "onze" kindjes. Hij doet het voor mij, want de persoon die hij nu is kan niet van mij houden. Maar hij is nu wel de persoon die ik altijd graag had gehad... en ik begrijp het niet. Ik wil pijn doen. Net als ik pijn heb. Maar het lukt niet. Alles wat ik hoor is een zielige afgedraaide plaat die steeds maar herhaalt. Die vasthoudt en bitter klinkt en die zo jaloers is. En hij zegt zachtjes "laat los", wordt gelukkig, ik wil dat zo graag. Hij zegt leer terug liefhebben en ga verder. Ik doe dit voor jou. En ik begrijp het niet. Als je het kijkt van mijn kant ipv het van jou kant te bekijken dan valt alles wel op zijn plaats. Dan moet je je niet slecht voelen of minderwaardig, want je bent fantastisch ... alleen kan ik je niet geven wat je wil. En weet je. Ik begrijp het niet. Is dit nu ultieme liefde Gewone manipulatie of gewone shit? Ik begrijp het niet.
Weer op het goede spoor. Probeer me te concentreren op wat er nu is. Het verleden moet worden losgelaten en de toekomst is nu. Af en toe verval ik in de bitterheid en de boosheid. Maar ik moet en zal dit moeten loslaten. Ik kan er toch niets aan veranderen. Het is wat het is.... Ik voel me schuldig, omdat ik het gevoel heb dat ik aan mijn belofte verzaak. Ik voel me schuldig, omdat ik denk dat ik de persoon waar ik eigenlijk evenveel van hou als van mijzelf in de steek laat. Ik voel me schuldig, omdat ik niet kan geven wat ik zo graag wil geven. Maar op het einde van de dag bereik ik met die schuld niets. Enkel mijn eigen zelfbeeld en zelfgevoel gaan achteruit. Ik kan en mag daar niet aan toegeven. En ga dan maar terug naar het nu. Nu is er geen probleem. En ooit, ooit zal het leven terug rust geven en gaat het het vieze gevoel in de buik weg. Kan ik terug ademen zonder pijn en kan ik terug leven met plezier. Ondertussen zijn de kleine dingen die het hem doen. Familie, vrienden en vooral, vooral die 2 jongens. Voor hen doe ik het allemaal. Hopelijk is dit het goede spoor en kan ik binnenkort terug leven.
Daarjuist kindjes afgegeven... Razend kwaad. Heb het kunnen bedwingen, maar nu lopen de boosheid tranen over mijn gezicht. Verwarring, nijdigheid en duidelijkheid. De zwemles vandaag! met brevet, waar al zo lang naar utigekeken werd ... zal niks worden. De kleine lieve schat zal te laat komen. Want mijnheer perfect is een uur te laat! Wat een blaaskaak. Altijd mij laten slecht voelen dat ik dingen niet juist doe en dan zo een belangrijk feit laten schieten omdat hij liever uitgaat. Triestig. Maar pijn voor mijn lieve jongen. Pijn omdat hij weer zijn brevetje niet zal halen. Hij weet het nog niet ... maar ik weet al dat hij het nooit zal halen. Ik ben er niet ... voor de troostende juiste woorden. Om mijn kleintje op te vangen. Mijn sterkt punt. Mijn bijdrage in de opvoeding. Vandaag wordt iets kapot gemaakt. En ik kan niets doen. En ik haat hem hiervoor.
Ik haat hem ook omdat hij er zo bruin, fit en goed uitzag. Blakend van zelfvertrouwen. Ik voel me een kleine bange wezel.
Haat is beter als liefde voor iemand die het niet verdiend.
Wanneer stopt het? Wanneer laat ik los? Wanneer kan er terug een 10 minuten paseren zonder dat ik denk wat niet meer isi? Ik probeer, ik probeer zo hard. En soms, maak ik het mijzelf soms wijs dat het lukt. Ik geloof mijzelf dan voor heel even. De buitenwereld ziet het zelfs niet meer. Ze denken dat ik het zo goed doe. Ze denken dat ik mijzelf terugvind en geniet. Niemand ziet de valse glimlach. Niemand ziet het hard dat van binnen zo koud is als steen. Niemand ziet de grote pijn. De nederlaag, de eenzaamheid en de bitterheid. Ik kan me moeilijkconcentreren. Ik wil zo graag de knop *delete* gebruiken. Het volledig laten stoppen, de gekheid! Maar ik kan het niet. Terwijl ik wel weet dat ik de macht heb. Ik en alleen ik kan beslissen wanneer het genoeg is geweest. Maar ondertussen hang ik volledig vast. Misschien nog erger als vroeger Jaren heb ik slapend doorgebracht, ontekennend dat het leven niet was wat ik hoopte. Vluchtend in allerlei droomwereldjes en in de alledaagse sleur. En toen hij mij verving, ben ik verslaafd. Verslaafd aan zijn "zijn". Alles moet ik weten. Wie, wat, hoe, wanneer en ondertussen word ik verteerd van jaloezie en bitterheid. Ik moet er uit! Ik moet dit breken. En er is er maar eentje die dat kan! en dat ben ik. Het is als een drug! 14 jaar! en het moet stoppen. Op een dag zal ik het kunnen, maar vandaag nog niet!
Ik voelde het al sinds vrijdag. Onheil in de lucht, of meer bepaald in het lichaam. Ik weet het, kan het plaatsen, weet wat het geeft en voel het aankomen en ...toch komt de explosie elke keer. 1 zekere in deze onzekere tijden. Arme kindjes, arme jongens ... maar zo leren ze het. 1 vrouw is niet simpel en 1 keer per maand zijn de hormonen baas. Ontploffingen, uitbarstingen en onverwachte brullen zijn mijn kenmerk deze dagen. Ze kunnen dan zo onschuldig kijken. Als ene dan nog op 1 dag op de muur schrijft met stift, het haar van zijn beer knipt, de moush uit de zetel plukt en de schildpadden laat racen ... dan ben ik boos. Meer zelfs dan ben ik RAZEND! Op andere dagen kan ik het plaatsen en relatiever nu spuw ik vuur. De arme duts. De andere arme duts liep de hele dag achter mij aan "ik heb niks verkeerd gedaan zenne, ik ben braaf hé" ... genoeg voor een tweede uitbarsting. Het vliegverkeer boven Europa ligt weer stil. Vulkaan in Belgie is uitgebarsten. Lava en bitterheid met hopen. Maar wat wil je? Ik heb veel modder in mij. Er is veel dat er uit moet. Het lukt me niet om het langs de juiste kanalen te laten overvloeien. Het lukt me niet om de persoon die me deze vuur vanbinnen bezorgt te confronteren. Ben ik te laf? Ben ik te bang? Waarom? Waarom kan ik niet uiten wat ik voel? Ik ben van binnen nog zo boos! Boos voor alle leugens blijkt nu. Boos voor de manier hoe ik zonder moeite ben geschrapt. Het lijkt wel net of ik nooit heb bestaan? Ben ik dan zo weinig waard? (en hier ben ik dus ook weer, good jollie de hormonen dans). Dit zijn mijn allermoeilijkste dagen. Ik twijfel en ik twijfel aan alles. Ik ben boos, ik ben boos op alles. Duizenden verwijten liggen op mijn hart. Duizenden vloeken en verwensingen ... maar ik kan het niet. Nooit had iemand zo een invloed op mij. Nooit heeft iemand zo diep in mij geworteld gezeten. Ik probeer met man en macht de demonen te bezweren, maar nu, morgen en zeker nog overmorgen zal het niet lukken. Ik heb pijn in mijn buik, in mijn hart en in mijn ziel. Mijn papa liet mij in de steek, Filip liet in mij in de steek en Mark laat mij in de steek... Alle drie hebben ze mij zonder twijfel en pijn vervangen. Ik hoop bij God dat mijn jongens nooit het gevoel van onbelangrijk ervaren, het gevoel van niet goed genoeg zijn, het gevoel van wegwerp en gebruiksvoorwerp te zijn. Tegen woensdag is het beter en kan ik terug ademen, terug geloven en is de lava bitterheid gepasseerd. Voor nu en de volgende paar dagen is het opruim en verwerkingstijd! Het is niet makkelijk een vrouw te zijn.
Wat een licht ging aan! Al enige tijd wordt mij gezegd dat ik niet zo goed gelovig mag zijn. Je zegt tegen mij "ik lieg nooit" en ik denk dan "aaah die zegt, die liegt nooit, dan zal die wel de waarheid spreken". Niet dus! Ik heb dat 15 jaar geloofd. Ik heb 15 jaar gedacht dat ik de waarheid te horen kreeg. En er waren regelmatig barsten, maar als je dan één keer zeget "ikke...." dan geloof ik het weer. En nu heel plots door een stomme gebeurtenis is de barst er. Vorige zondag las ik dat mijn zoon ziek was. De navelstreng werkte en ik belde onmiddellijk om te vragen hoe het zat. Het was niet zo ernstig. Wat buikpijn, maar na het overgeven over. Geen enkel moment heb ik getwijfeld aan dat verhaal. Geen enkel moment heb ik een hapering, een twijfel of iets vreemds gehoord aan de stem. Nu vraag ik aan hem "gelukkig was het niet te erg van de week en ben je al genezen" ... het kind keek mij vol verbazing aan. Hij bleek niet eens buikpijn te hebben gehad. Een heel verhaal om mr perfect te blijven! Een hele leugen om toch maar aan zijn eigen hoge eisen te voldoen. En plots is het gekeerd. Na een week waarin ik mijzelf belangrijker vond als hem voor de eerste keer in jaren. Geloof ik nu plots niets meer. Waar was er waarheid? Wat was echt? Ik ben niet boos, het is alleen een hele grote stap naar mijn geluk. Een hele grote stap naar mijn loslaten. Nog even en ik kan zeggen "het is voorbij" ... Stilletjes aan valt alles op zijn plaats. Wat een domme koe ben ik geweest. Maar ben toch blij voor het inzicht en heb nog een grotere rust vanbinnen!
Al jaren droom ik van een man die smaakt naar Munt en Chocolade. Mijn eigen Munt man. Ontstaan in de donkere dagen van mijn leven.
Ik had een creatie gemaakt van hoe mijn ideale man moest zijn. Ik probeerde mijn man te veranderen in die persoon. Spijtig genoeg probeerde hij mij ook te veranderen in iemand die ik niet was ...
Ondertussen is er terug licht. Ik zie mijn fouten. Ik zie ook zijn fouten. Ik zie het hoe het was en niet meer hoe het zou moeten zijn geweest.
Mijn eigen droomwereld scheiden van de realiteit. Niet makkelijk, want deze droomwereld was mijn vlucht. En soms, zelfs nu ... heb ik het gevoel dat het toch wel mijnheer Munt was. Maar deze mijnheer Munt is een goede verkoper. Hij verkoopt zichzelf fantastisch. De realiteit is helemaal anders dan de theorie.
Is dat iemand zijn schuld? Nee, zeker niet. Het is gewoon de gang van het leven. Is er een weg terug? Nee, zeker niet. Het leerproces is bereikt. Ik weet nu wat ik weet en heb geleerd tevreden te zijn met mijzelf. Ik hoef niet te veranderen en ik hoef ook niemand anders te veranderen.
Ik ben mijn eigen Mevrouw Munt en Mijnheer Munt ... Die hoeft niet echt. Als hij passeert, graag. Passeert hij niet. Ik ga deze keer zeker niet voor minder gaan. En zal zo niet moeten ongelukkig zijn als mijn man niet kan veranderd worden in de ideale man.
Gisteren werd onverwacht een geluksdag... Waar het hem in zat weet ik niet. Plots was alles rooskleurig. De regen was prachtig en de geur bracht kriebeltjes in mijn buik. Het geluk staat juist achter de deur en de deur staat op een kier. Het was een fantastische leuke werkdag. Voldoening uit het werkt, de creativiteit was terug, het arbeidsplezier. Toen ik thuiskwam zat er een fijne verrassing in de brievenbus. Een financiele verrassing ... maar ook deze kunnen geluk brengen. De staat moest mij blijkbaar nog een serieuse som geld. En dat was ik even uit het oog verloren. Eind mei krijg ik een extra som geld en die is welkom om deze zomer nog leuker te maken als gepland. Om het allemaal nog leuker te maken had ik een redelijk leuk mailtje in de brievenbus van mijn mailbox. Ook weer veroorzaakt door een daad in het verleden. Het was allemaal spannend en leuk! Heb mij daarna aan het transformatiespel gezet. Ik was het al maanden van plan, maar werd hier duidelijk ook tegengehouden met hoop om toch maar terug ... Vandaag dus opgestaan met voor de eerste keer in maanden met rust van binnen. Het leven is terug goed!
Raar! Hoe meer tijd er passeert, hoe meer ik het gevoel krijg dat ik kinderen heb met een vreemde. Was het altijd al een vreemde, of is dat door de omstandigheden? Ik probeer (en dan vooral tijdens de nacht) terug te vinden waarom ik ooit de stap heb gezet. Maar hoeveel ik ook in cirkels loop ik vind het niet. Hoe meer tijd er passeert, hoe minder aangenaam ik hem ook vind. Was dat altijd ook al, of is dat de omstandigheden of is er echt iets mis Hij lijkt niet echt, hij lijkt zo gemaakt en ik raak er niet door. Ik raak niet binnen, hij blijft een vreemde. Ik wil geen kinderen met een vreemde. Ik wil kunnen praten en kunnen vertrouwen. Ik wil op een relaxte manier kunnen communiceren en niet alsof ik met iemand praat die ik voor de eerste keer in mijn leven zie. Raar! Ik had gedacht dat de vertrouwensband zou blijven, is die er nooit geweest? Ik had gedacht dat het warme gevoel zou blijven, is dat er ooit geweest? Heb ik echt 15 jaar in een bubbel geleefd? Heb ik 15 jaar met een vreemde geleefd? Niet moeilijk dat ik zo moe ben, niet moeilijk dat ik zo bang ben. En nu blijft er alleen maar een heleboel leegte over. En ik wil zo graag de "echte" man terug, de man waarvan ik van hou en hield en niet deze vreemde koude man die doet alsof.
Maandag is dipjesdag. Maandag is eigenlijk een *****dag en zeker maandagen zoals de deze. De wekker was veel te vroeg. Het was still, donker en koud in huis en in het hart. In routine gegaan en zo de dag aangegaan. Rond half negen eerste woorden gezegd. Gelukkig werkte de stem nog. Heel de dag door leek niks te lukken. De koffie was vies, de boterhammen lagen nog op de tafel en ik kon mijn draai niet vinden. Daarna als klap op de vuurpijl mijn coachinggesprek en het was niet goed! BAM Het enige deel in mijn leven waarvan ik dacht dat het goed zat .. zit dus niet. De fut is er uit. Ik ben een computer. Mijn grootste beste eigenschap. De positieve inbreng, de empathy, het entousiasme was er niet meer... Mag ik asjeblief? Mag ik er even doorzitten? Mijn huwelijk is op de klippen gelopen. Mijn man is gek geworden en heeft mij zonder waarschuwing bij de vuilnis gezet. Ik heb het gevoel dat alles rondom mij in elkaar zakt ... en sorry hoor, maar ik kan misschien even niet mijn enthousiaste zelf zijn. Ik heb traantjes gelaten ... want deze miss perfect wordt niet graag op "onperfectie" gewezen. Daarna was ik strijdvaardig. Want ik doe mijn werk nog goed. Ik heb gewoon last van een dipjesdag. Ondertussen is het al terug positiever... Ik ben gaan eten met Els. Was zeer fijn. Ik heb mijn hart kunnen uitstorten. Tegen een redelijk betrokken partij. Ze begreep mij. Ze zag het ook en weet je dat was een geruststelling ... ik word niet gek. Daarna mijn fitheid test bij de fitness... wat bezielt mij toch weer? Is dit ik? Of is dat het perfecte plaatje dat ik weeral wil creeeren, voor de "het is nooit goed genoeg" ex? In ieder geval, het was leuk. Mijn fitheid was excellent en mijn vetpercentage onder 25% ... nice! Nu ben ik moe. Ik hoop op morgen een betere dag en een beetje meer energie ....
Ik mis mijn jongens Een mama is niet gemaakt om haar kinderen een week te missen. Het voelt alsof je niet meer volledig mama kan zijn. 1 week op de 2 moet je het loslaten. Je kan dan via via horen of via de sociale netwerken dat je kinderen het fijn hebben of ziek zijn. Je kan horen dat ze een nieuwe sport hebben of een goed rapport. Zo hoort het niet. Je voelt je nutteloos en je mama rol wordt afgenomen. Je bent minderwaardig als moeder, want 1 week mag je niet mee doen. Het is je zaak niet .... precies of zo werkt het met kinderen. Het is dus een kwestie van veel te vroeg moeten loslaten. Ik heb weken gehad dat het goed ging en ik me dan kon wijsmaken dat ik "eindelijk" nog eens tijd voor mijzelf had. Als ik zoveel tijd voor mijzelf nodig zou hebben, had ik nooit kinderen gekregen. Dan had ik het bij mijzelf moeten houden. Misschien had de natuur dit wel voorzien en heb ik de natuur bedrogen. Ik had beter moeten weten. De negatieve spiraal is hier vlug gemaakt en je bent vlug op het punt waardoor je het allemaal te zwart ziet.
Ik heb ondanks het gemis toch een fijne dag gehad. Ik heb geweend. Er gaat geen dag voorbij zonder ik ween en zeker niet in de week dat mijn mama zijn wordt afgenomen. Maar ik heb ook genoten. Permeke, mijn lievelingsplaatsje op het moment. De geur van boeken en de stilte van een bibliotheek. Het komen en gaan van mensen die zichzelf kunnen verliezen in een verhaal. De beste manier om de realiteit buiten te sluiten. Mijzelf verliezen in een verhaal. Meeleven in een boek. Zo kan mijn hoofd even zwijgen en heb ik rust. Daarna toevallig een terrasje ontdekt met de lekkerste koffie en daarbij lekker goodies. Slagroom, advokaat, antwerpse handjes, een stukje cake en een chocolaatje. In het zonnetje begonnen in een mooi boek. Hemelkind van Rita Spijker. Leest heel vlot en heeft mooie schrijfstijl. Bij het opkijken zag ik een man. Een mooie man, hij lachte naar mij. Ik heb afgerekend en ben vertrokken. Zo zie je maar, voor dat stukje is het tijd nog niet rijp. De geschiedenis ligt nog te veel aan de oppervlakte en de zoektocht naar mijzelf en gelukkig zijn is prioriteit. Mijnheer Munt (de man van mijn dromen) zal even geduld moeten hebben. Ik heb thuis rustig verder gelezen met zonnetje op mijn hoofd.
De avond geeft me opnieuw een eenzaam gevoel. Vandaag met niemand gesproken. geen contact gehad met vrienden, alleen met mijzelf. Als het dan duister wordt, krijg ik het gevoel van eenzaamheid. Het gevoel dat het zwaar wordt om te ademen, bang voor de nacht, en dan vooral voor de spoken die mij dan komen uit mijn slaap halen.
Een berichtje over de zieke Yoran liet me dan toch contact met de buitenwereld zoeken. Boos en verward om weer opnieuw via internet te moeten leren dat mijn zoon iets doormaakt. Gekwetst omdat ik het nieuws dat mijn lieve schat ziek is, samen met de goedkope glittergoude vrouwen moet vernemen. Als moeder had ik toch meer respect verwacht... Maar misschien is dit een utopie, want als vrouw kreeg ik dit ook niet. De zoon is ok en ik heb dan toch mijn gedacht nog kunnen zeggen.
Ik schrijf graag. Ik schrijf veel. Ik schrijf vooral als alles niet loopt hoe het zou moeten lopen. Op dit moment loopt het leven niet zoals ik het graag zou zien lopen. Dus ik schrijf heel veel. Heel bladzijden worden vol gepend, hele boekjes vol gekribbeld. Nu ga ik over naar het digitale schrijven en daarmee ook de openbaarheid van mijn schrijfsels, bedenkingen en soms ook wanhoop. Ik hoop dat er een positieve evolutie in mijn schrijsels komt en dat degene die het lezen kunnen leren van mijn zoektocht en/of kunnen genieten van mijn schrijfsels.
In den begine was er ikzelf. 41 jaar geleden geboren in een ziekenhuis in de voorkempen. Een heel jonge mama en heel jonge papa. Na jaren van hun zoektocht hebben ze het bij elkaar voor bekeken gehouden en ben ik het kind van gescheiden ouders geworden. Het is en blijft een stempel. Het is geen geheel meer. Het gezin stopt met bestaan. Ik dacht dat het wel goed met me ging. Een rebels, maar heel populaire tiener. Een brave, maar minder populaire twintiger. Een heel brave, maar te hard op zoek naar zichzelf dertiger en een boze, eenzame en bittere veertiger. Het geloof ben ik kwijt, de dromen zijn verstopt onder lagen eenzaamheid, zelfkritiek en angst. Het moet keren! De dromer moet terug komen en het geloof moet een middenpunt worden in mijn bestaan. Ik werk er aan en ik werk er goed aan. Ik lees massa's boekjes over "positief denken", ik maak er massa's oefeningen over, ik ga naar een therapeut en ik geloof er ook terug in dat het kan terugkomen. Maar nu is het nog niet spontaan en ik hoop dat op termijn, alles kan verwerkt worden en ik terug zonder nadenken gelukkig kan zijn.
Ik ga proberen deze schrijfsels positief te laten zijn. Mijn herinneringen over het verleden kunnen wel negatief zijn, maar laat ons daar dan van uit gaan dat ze deel uitmaken van het leerproces om de volgende 40 jaar gelukkig te kunnen zijn en nooit, maar dan ook nooit meer in deze situatie terecht te komen voor de zoveelste keer.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
