Bij het wakker worden trekken we met een klein hartje het gordijn open : het is zwaar bewolkt maar toch droog. Dat is al iets. We haasten ons naar de ontbijttafel, dezelfde plaats waar we gisterenavond hebben gegeten. We worden aan tafel bediend. Met wat we tot nu toe gewoon waren is het ontbijt eerder magertjes. Alleen een stukje Frans brood, een croissant en een klein stukje cake. Alleen een confituurtje en pdaarna een minieme fruitsalade uit een blik. Geen stukje kaas, geen beetje vlees ocharcuterie. Wel een koffie , te weinig , maar wel kregen er wel nog een bij. (We weten niet of die later wordt bijgerekend ). Onze honger wordt wel gestild en we kunnen ons opmaken om te vertrekken. Van de bazin vernemen we nog dat de twee Hollanders vader en zoon zijn en met de fiets op weg zijn naar Barcelona. We kregen ook nog een boekje met de beschrijving van een aantal fietsroutes. En zo besluiten we de route 21 aan te vatten. Goed voor 50km maar wel rijden in de loop van de dag een paar keer verloren want het is geen bewegwijzerde route. Uiteindelijk komen wel op het eind van de rit uit op 60km. Maar zover zijn we nog niet. Vooraleer de route te beginnen fietsen we eerst nog naar het kerkhof van Marville met grote delen die dateren uit de 16de en 17deen eeuw. Heel merkwaardig. Er is zelfs een fraai knekelhuis met 40000 schedels. De weg naar dit kerkhof is wel steil bergop , maar loont de moeite . Bovendien hebben wel een prachtig zicht op Marville. De steile helling was nog maar het begin! We moeten wel 30 tot 40 gelijkaardige hellingen op vandaag.
We rijden eerst richting Flassigny en vervolgens naar Bazeilles sur Othain. Dan gaat het , via Othe naar Velosnes en dan verder naar Montmedy. De vesting die we gisteren passeerden doen we nu uiteraard wel aan waarbij we verplicht worden de zoveelste steile klim te maken. Berg op berg af fietsen we dan verder. Onze idee om een koffiepauze te houden hebben we moeten opbergen want nergens is een open en gastvrije herberg te bespeuren. Van Vigneul sous Montmedy fietsen we verder over Han lès Juvigny naar Juvigny sur Loison. Daar houden wel een pauze voor een appeltje en een soldatenkoek. ( Dank je wel Philippe en Martine ). Daarna passeren Louppy sur Loison, Remoiville en Jametz . We hebben er geen ideel van hoeveel hellingen we nu al gedaan hebben , maar het blijft fijn fietsen soms aan 7 km per uur , soms aan 45km.
Na Jametz komen we uiteindelijk aan waar we vertrokken. Het waren best vermoeiende 60 kilometers. Het aantal mensen dat we gedurende deze ganse dag tegenkwamen zijn te tellen op de vingers van 1 hand. 99,9% van de wegen waren mooi geasfalteerd.
Vanavond kunnen we niet eten in ons restaurant. De bazin gaat haar man bezoeken die gehospitaliseerd is. Daar hebben we begrip voor. Wel minder voor het feit dat onze kamer niet opgemaakt is. We bellen eerst een paar restaurants op in de buurt. Tevergeefs. Alles is blijkbaar gesloten. Dan maar wat verder in de buurt zoeken en zo vinden we nog een restaurant in Torgny , net over de grens , in België. In België is men blijkbaar wel bereid om op zondag te werken. De weg er naar toe gaat langs kleine weggetjes. Het terugkeren idem, maar dan in het pikkedonker. Toch wel een speciale belevenis. Op een bepaald moment zien we een vos voor ons de weg oversteken. Hij zit hier natuurlijk in zijn eigen regio , dus verlenen we hem voorrang. We komen veilig terug in ons hotel aan waar ik eerst nog deze blog afwerk.
Opnieuw is onze conclusie : prima dag , met bovendien een groot mirakel : we hebben heel veel wolken gezien , meestal grijs , donker grijs tot zwart. Maar geen Spanje regen. Het moet wel dat wij voor het geluk zijn geboren.
Het is 15 uur en we schuilen voor de zoveelste keer al vandaag, ditmaal op een terras in Virton. Toch hebben we al heel wat gedaan. Te beginnen met ons ontbijt en daarna, tegen 10 uur afscheid nemen van ons hotel in Charleville-Mézières . Nog in dezelfde stad, bij het buiten rijden doen we een Decathlon aan. We kopen er een nieuw spuitbusje tegen lekke banden evenals een fietspompje, geschikt voor het ventiel op mijn ( onze )binnenband ( in feite gaat het om een pompje met kop die kan omgedraaid worden ). Ik schaf me meteen ook een paar nieuwe fietshandschoentjes aan. Waar ik nu mee rij, deze zijn hopeloos versleten . En dan rijden we verder naar Orval. We doen er uiteraard navraag naar Père Lode maar die is afwezig tot eind september. We bezoeken wel nog de ruïnes van het oude klooster. Tijdens dit bezoek moeten we al verschillende keren schuilen voor hevige regen. Dit was ook al het geval toen we buiten de Decathlon kwamen. Op het einde van ons bezoek moeten we opnieuw schuilen, gelukkig ditmaal in "l' Ange Gardien " de brasserie van het klooster ( trouwens helemaal vernieuwd in vergelijking met ons vorig bezoek ). We wachten het eind van de regen af met een Orval en een portie Orvalkaas. Na de regen vervolgen we onze weg naar Virton. We dachten daarbij aan een serieus Ardeens stadje , maar de werkelijkheid is helemaal anders. Virton is amper een schort (je) groot en heeft weinig of geen bezienswaardigheden te bieden. Er is wel een toeristische dienst waar we heel vriendelijk worden ontvangen. We krijgen er een toeristische route aangeboden. Maar deze wandeling stelt ook niets voor. Buiten een watertje ( Le Tor ), een kerkje ( St.-Laurent, maar gesloten ), het stadhuis ( er wordt juist getrouwd) is er niets noemenswaardig. Over de andere monumenten wordt in de stadsgids gesproken in de verleden tijd. Ze bestaan dus niet meer ! , of ze zijn vandaag op wandel ! . Na de koffiepauze kunnen we opnieuw wandelen in de zon. We kunnen nog de totem bewonderen , geschonken door de Canadezen die Virton kwamen bevrijden in 1945. En dan is het tijd om opnieuw te vertrekken, ditmaal naar Marville. We verlaten daarbij Belgie en rijden Frankrijk binnen, de Gaume streek, die veel weg heeft van de Vlaamse Ardennen. We rijden in de zon , maar voor ons, richting Marville zitten inktzwarte wolken. We hebben duidelijk nog niet de laatste regenbui gezien. We passeren Montmedy waar boven op de berg een indrukwekkende vesting prijkt met inbegrip van een imposante toren. We laten het wel links liggen ( voor ons was het rechts ) en rijden nog een 10-tal kilometer verder, door bos, langs weiden met weidse uitzichten op berg en dal, tot we aankomen in Marville, onze bestemming van vandaag. Een klein dorpje, nauwelijks 500 inwoners, maar met een rijk versierd kerkje en veel rijk versierde huisjes wat toch wijst in de richting van een belangrijk verleden. We melden ons aan in het restaurant-hotel naast het kerkje. Er is niets anders. We worden er vriendelijk onthaald maar eigenlijk moeten we in een annex zijn, zo'n 300 meter verder. We worden door de eigenares begeleid tot aan onze slaapplaats, al moet ze hiervoor het restaurant een poosje sluiten. In een spiksplinternieuw hotel krijgen we onze kamer aangeboden, niet groot, maar met een balkon dat uitzicht biedt op de prachtige omgeving. We hebben evenwel geen WiFi . Dat moeten we straks nog bekijken in het oude hotel restaurant. De zwarte wolken hebben , terwijl wij ons installeren, hun regenvlagen kwistig over ons uitgekieperd. We moeten dus eventjes wachten vooraleer we Marville kunnen verkennen. Het ganse dorp is in een paar minuten bezocht. En weerom begint het te regenen, wat zeg ik, echt te stortregenen. We vluchten het oude hotel-restaurant binnen, krijgen info over WiFi , maar moeten er wel goed een half uurtje blijven gezien de hevige regen. We drinken een Orval en nemen wat boeken door die aan de receptie liggen. Als de zon eindelijk weer aan het firmament hangt, haasten we ons naar ons slaaphotel, onderweg nog een paar foto's nemend. We proberen daar WiFi met de gegevens die ons werden verstrekt, maar helaas. Dus nemen we de iPad mee naar het restaurant . Er daar lukt het ineens wel, vandaar dat jullie het verslag van vandaag kunnen lezen. De eigenares had ons gevraagd om rond 7h te komen. Ze verwacht nog een groep en wilde ons daarvoor nog bedienen. Ze zit een beetje in de problemen heeft ze ons al verteld. Haar man ligt in het ziekenhuis. Morgen mag hij naar huis. Zij moet hem morgen ophalen en dus kunnen we morgen niet in het restaurant eten. We zien wel een oplossing te vinden. En voor deze avond ? Geen probleem zegt ze, ik moet hier wel doorheen. We merken aan tafel dat ze wel hulp krijgt van een lieve dienster. En het eten is ook meer dan voortreffelijk. De groep die aangekondigd werd blijken Hollanders te zijn. Verder zitten er nog 2 Hollanders die we met de fiets zagen aankomen , nog een koppel Engelsen met 2 kinderen en ook nog een ouder Franssprekend koppel. Het restaurant zat dus wel bijna vol. Na nog een koffie en een dessertje, wandelen we terug naar onze slaapplaats. Het is inmiddels wel duister geworden, maar gelukkig regent het niet meer. Weer een toffe dag, wel niet gefietst, maar niemand die daar om maalt.
Om 12h30 zitten we, na 32 km. , verkleumd, in Sedan. Sedert ons vertrek uit Charleville-Mézières heeft het onophoudelijk geregend , geen felle regen maar permanent een miezerige neerslag. Toch is de fietsroute weer uitstekend en blijkbaar vandaag voor ons helemaal alleen. We zijn nog niemand tegengekomen. Een mooi landschap , minder bos dan gisteren maar meer weiden met trosjes koeien die ook staan nat te worden en ons meewarig aanstaren. Vlakke asfalt, hooguit 1 jaar aangelegd en dus in perfecte staat . Af en toe een sluis (je) maar zonder de grote werken die we gisteren zagen, veel bochtwerk zodat we eens tegen en dan weer eens met de wind meefietsen. Ondanks de regen hebben we er toch ons plezier aan. In Sedan, een middelgrote stad wordt alles in gereedheid gebracht voor een grote landbouwbeurs : in bijna alle straten en op elk plein is men bezig met tentjes en standen op te zetten. Sedan lijkt bedolven onder witte zeilen. Aan de inkom van de stad is de beurs trouwens al bezig : een speciale dierenmarkt met veel beesten, veel volk en een 10-tal gewapende militairen ( niet te keuren, maar zorgen wellicht voor de veiligheid !).We rijden kris kras door de stad, met veel leegstande huizen en kiezen goedkometuit een café waar we denken dat een warm soepje onze temperatuur weer omhoog te krikken. Ze hebben er alleen koffie, naast een waaier van wel 100 verschillende bieren,veel Belgische trouwens. Het café heet niet voor niets Au Roy de la Bière. Met de koffie kunnen we ons toch al een klein beetje opwarmen. Daarna gaan we het versterkte kasteel bezoeken, naar het schijnt , met een oppervlakte van 30.000 m2 , het grootste van Europa. We brengen ook nog een bezoekje aan de kathedraal. Als we deze verlaten, heeft het opgehouden met regenen. Een signaal voor ons om de terugweg aan te vatten. We. Zijn dan nog maar nauwelijks weer op de Voie Verte, of het begint weer te regenen. De weergoden zijn ons niet gunstig gezind vandaag. We fietsen toch door, we hebben niet voor niets onze regenjassen aan hoewel die al sedert kort na ons vertrek uit Charleville-Mézières doorweekt zijn . We laten het niet aan ons hart komen en nemen zelfs de tijd voor een kleine omweg om het kasteeltje van Vilette te gaan bekijken . Als het op een bepaald moment toch hevig gaat regenen, stoppen we toch onder een brug en nemen van de gelegenheid gebruik om een Luikse wafel ( Lotus ) te verorberen. Deze namen we uit voorzorg mee van het ontbijtbuffet van deze morgen. Een ontbijt dat voor ons meer dan perfect was . En zo "spoelen" we terug aan in Charleville-Mézières . We passeren nog een fietsenwinkel waar ik toch nog meer druk wil steken op mijn voorband , maar de winkel is gesloten tot en met 9 september . Dus tevergeefs. Morgen verlaten we onze huidige locatie en misschien vinden we onderweg naar Marville ,daar is onze volgende halte , wel een fietsenwinkel of iets dergelijks. Terug in ons hotel wordt onze natte outfit netjes te drogen gehangen , en nemen we uitgebreid de tijd om onder een warme douche weer helemaal bij te komen. We fietsten vandaag weer 70km bijeen. We kunnen dus wel wat rust gebruiken voor we iets gaan eten. Dit doen we door wat verder te lezen in onze boeken. Nog gaan wandelen in de gietende regen zou van het goede teveel zijn. In plaats van helemaal in het centrum te gaan eten, kiezen we voor " de locomotief" , een restaurant recht tegenover ons hotel . We moeten ons maar bijgevolg 20 meter door de gietende regen begeven. We zijn er helemaal alleen , maar dat heeft het voordeel dat we uitstekend bediend worden. Geen haut cuisine zoals in onze voorgaande restaurants, maar eenvoudig en lekker en voor heel weinig geld. We zijn dan ook snel terug op onze kamer waar we ons nog een tijdje kunnen toeleggen op onze lectuur. Toch maar voor een eindje want de vermoeidheid laat zich al snel voelen.. voor we gaan slapen , bekijken we toch nog eens de foto's die we tot nu toe hebben genomen. Het zijn er tot nu toe 154 met voor vandaag het minste genomen foto's. Begrijpelijk als je weet dat het nogal omslachtig is om in de regen de camera uit de rugzak te halen, maken dat de lens niet nat wordt, en daarna alles weer op bergen. Toch mag het resultaat gezien worden. Maar daar zullen jullie pas later kunnen over oordelen, eenmaal de foto's op het vertrouwde internet zullen staan. We kregen deze avond ook nog een uitnodiging voor een pasta-party in Oostkamp. Wij zijn er van overtuigd dat ze het daar opzettelijk doen , met name telkens als wij niet thuis zijn. We wensen ze toch een smakelijk feestje.
Het zou vandaag mijn papa's verjaardag zijn geweest. Vanuit het raam van onze kamer zien we een betrokken hemel. Wellicht gaan we vandaag niet veel zon zien. Dat mag evenwel geen bezwaar zijn om niet toch te genieten van het fietsen. Het ontbijt dat we krijgen, in buffetvorm, heeft alles wat een ontbijt moet inhouden. Iets voor 10uur zijn we al onderweg. Eerst toch nog eens binnenspringen in de toeristische dient om zoveel mogelijk informatie over de fietsroute langs de Maas te verzamelen. De fietstocht is van een ongekende schoonheid, voortdurend langs de 10-tallen ( of zijn er 100 ?) bochten van de Maas, op een goed lopend asfalt fietspad, bijna volledig vlak, en alleen voor fietsers en wandelaars. Van beiden zien we er nochtans weinig of geen. We passeren verschillende Ardeense 'dorpjes doch houden nergens halt. Om de zowat 10km zijn er serieuze werken op de Maas, met name aan de sluizen en barrages. Op zo' plaats maken we kennis met een Franse Italiaan die daar aan het werk (?) is. Het is een leuke babbel, hij was trouwens enige tijd terug in Brugge ( zat in een koets en was op de reien ). Hij heeft wel een heel simplistische visie op het taalproblemen in Belgie, trouwens veroorzaakt door Di Rupo (???). We fietsen tot in Fumay, ons aanbevolen door Bob van Trien. De laatste kilometers daar naartoe, nog steeds naast de Maas,voelen we ons voor het eerst echt in de Ardennen want het fietspad naast de Maas, gaat soms behoorlijk op en neer. Soms zitten we 50 meter boven de Maas, soms net naast de Maas. In Fumay, hebben er al 51 km op zitten en we moeten langs dezelfde weg nog terug. Dit betekent dat we vandaag de kaap van de 100 km zullen overschrijden . Op de terugweg, we naderen Revin op 10 km van Fumay, kan ik een grote steen op de weg niet ontwijken en jawel, een beetje verder staat mijn voorband plat . Er ligt snel een nieuwe band op , ik heb die altijd bij, maar de pomp die ik bij heb, past niet op het ventiel van deze nieuwe band ... Gelukkig heb ik nog een spuitbus bij om eventuele lekken te dichten. Ik kan daarmee wel geen 7 bar druk op mijn band krijgen maar wel voldoende om zonder probleem onze tocht verder te zetten. En dat doen we dan ook. Nog wat verder, met zicht op het dorpje Anchamps dat over de Maas ligt, houden we nog een picknickstop. Een stukje cake, een appeltje en wat frisdrank. E en half uurtje later kunnen we weer verder. Soms hebben we zon, soms is het bewolkt tot zeer zwaar bewolkt. Gelukkig blijfthet droog. We stoppen nog eens in Monthermé, waar volgens onze info-brochure een help punt is voor fietsers in nood Maar, alles is gesloten. We proberen nog een gewone garage maar daar hebben ze geen passend ventiel . Geen erg, ik kan gewoon verder fietsen en dat doen we dan ook. Op zo'n 20 km van onze thuisbasis begint het toch te regenen. Eerst heel lichtjes zodat het niet nodig is om te stoppen maar wat later begint het toch harder te regenen en stoppen we onder de eerste brug die we tegenkomen. Daar doen we onze regenjassen aan . Te zien aan de bewolking zal de regen niet lang duren. En dat is ook zo. Al spoedig rijden we verder zonder regen, maar wel met onze regenjassen nog aan . En zo komen we aan in Charleville-Mézières , waar we op de Place Ducale eerst nog een stevige Chimay (blauw) drinken om te bekomen van onze avontuurlijke dag. Geen regen meer, maar het begint wel wat frisjes te worden om erg lang op het terrasje van Garden Café te blijven zitten. In ons hotel staat de teller op 105 km. We voelen ons in de 7dehemel, temeer dat we zopas nog een berichtje kregen van Laura dat ze in haar 2de zit geslaagd is. We hebben " en passant" ook nog gereserveerd in " Le Table d'Arthur" waar we gisteren voor een gesloten deur stonden. Afspraak om 20uur, net voldoende tijd nog voor een warme douche en het bijwerken van deze blog. In de tafel van Arthur , ons restaurant is het gezellig en druk. Best dat we reserveerden. Het eten is van een heel bijzondere kwaliteit. Zoals gisteren kunnen we niet anders dan dit bij iedereen aanbevelen. De bediening is vriendelijk en vlot. Tegen de klok van 22h zijn we al terug in ons hotel om te genieten van een verkwikkende rust. Dat hopen we althans. De vorige nachten hebben we in ieder geval niet te klagen gehad. We hebben geslapen als de besten. Morgen voorzien we opnieuw langs de Maas er fietsen maar dan wel in de andere richting. Graag zouden we naar Sedan fietsen en daar ook de stad bezoeken. We zien wel. Hopelijk hebben we evenveel geluk met het weer als de vorige dagen.
Tot en met het ontbijt , lijkt de dag op de vorige. Toch een groot verschil : we zien een staalblauwe hemel met een overweldigende zon. En dat nu we toch wel een groot deel van de dag in de wagen zullen zitten ! Inderdaad, na het ontbijt is het tijd om onze valies weer te vullen en ons reisvaardig te maken. Iets na 10 uur verlaten we ons hotel in S.A.L.E. en zetten we eerst koers naar Bernissart waar we een bezoek willen brengen aan het museum van de Iguanodons, dinosaurussen van zo'n 130 miljoen jaar oud. In de toenmalige mijnen van Bernissart werden eind 19de eeuw een groot aantal skeletten van deze dieren gevonden.We volgen niet de snelste, maar wel de mooiste weg er naar toe . Het ligt op 19 km van S.A.L.E. . Een klein dorpje en navenant een klein, maar wel goed gedocumenteerd museum. Het heeft iets weg van een kleine dorpsschool ( en misschien was dit vroeger ook wel zo ). In een eerste deel is er veel info te rapen over de Neanderthaler en pas in het tweede deel volgt de confrontatie met de Iguanodon. Het reptiel is best wel indrukwekkend en de moeite om het van dichtbij te kunnen zien. Helaas is het niet het origineel, dit bevindt zich in het natuurkunde museum in Brussel. Misschien moeten we daar later ook eens gaan kijken. Na het museumbezoek nemen we nog eens een kijkje in het centrum van Bernissart, of wat er moet voor doorgaan. Bernissart is echt niet meer dan een paar huisjes en een kerkje. Maar goed, dat weten we dan al weer. Het is dan al over de middag en we besluiten toch maar direct naar Charleville-Mézières te rijden , opnieuw langs de kleine wegen. Zo rijden we dan de Ardennen binnen, waarbij we o.m. Beaumont,Chimay en Couvin passeren. We houden er geen halt maar sommige gebouwen herinneren ons toch aan vroegere verblijven in deze streken. In Couvin moeten we een ganse omweg maken omwille van marktdag in een van de straten. Rond 14h30 komen we aan in ons hotel " Le Pelican", pal in het centrum van de stad, in de Avenue Marechal Leclerc. Deze avenue is ook de scheidingslijn tussen wat vroeger Charleville was en het toenmalige Mézières . Het hotel heeft een grote garage waar we onze auto en fietsen kwijt kunnen. Een leuk charme hotel,kleine kamer maar met alles erop en eraan. Nog voor we onze valiezen uitpakken , gaan we tevoet de stad verkennen o.m. met het oog op een koffie waar we grote nood aan hebben. Van het hotel krijgen we een goeie kaart aangeboden. In Charleville , doorheen een verkeersvrije zone , bereiken we het " paradepaardje " van de stad : de Place Ducale . Gebouwd begin 17de eeuw, naar het voorbeeld van de Place des Vosges in Parijs. Zeer mooi. We lopen daarna door tot aan de Maas, waar in de oude watermolen het Arthur Rimbaud-museum is ondergebracht. Aan de overkant van de Maas , te bereiken via een ijzeren loopbrug, maken we eventjes kennis met de " Groene Weg" die we morgen zullen volgen. We bezoeken ook nog de kerk van Saint Remi en de Place Winston Churchill waar het internationaal befaamde marionetten - museum is in ondergebracht. Vervolgens richten we onze schreden naar Mézières waar we opnieuw geconfronteerd worden met de Maas , de stad ligt immers in een grote bocht van de Maas . We verkennen er een deel van de oude stadsomwalling, lopen voorbij het imposante stadhuis , bezoeken de basiliek met zijn wel heel speciale brandglazen van de hand van een medewerker en vriend van Picasso , René Durrbach, en keren uiteindelijk terug naar ons hotel om ons wat op te maken om te gaan eten. Aan het begin van onze stadswandeling dronken we wel een koffie, maar nu laat de honger zich wel gevoelen. we gaan naar La table d'Arthur , ons aanbevolen door de hoteluitbaatster ,maar daar aangekomen vinden we niets dat op een restaurant lijkt. We vragen een passerende dame of ze weet heeft van het restaurant en jawel, hier is het ... , of zou het moeten zijn, pal op de plaatst waar we staan maar... het is gesloten . Ze beveelt ons twee andere restaurants aan, de Papillot en wat verder de Diapason. Ze haalt er haar gsm bij en informeert op Google of ze open zijn. Ze wenst ons een smakelijk eten en zegt dat ze , indien ze geen andere verplichtingen zou hebben , ze er graag bij was geweest. In de Papillot zit het helemaal vol. Meer geluk hebben we in Le Diapason. Er is daar plaats voor 18 personen en er waren maar 8 plaaatsen bezet.We konden er dus gerust bij. En onthou de naam van dit restaurantje : het is er overheerlijk en verrassend. Je kunt er alleen kiezen tussen menu's van een bepaalde prijsklasse, zonder opgave van de inhoud. Van de bediendster krijg je er wel een minieme uitleg bij van de mogelijke ingrediënten . Wat volgt hangt af van de inspiratie van de chef . En blijkbaar had de chef vandaag heel veel inspiratie want wat we voorgeschoteld kregen was uniek . Ik heb zelf heel wat bijgeleerd over mogelijke combinaties van eenvoudige producten. De wandeling die we achteraf nog moeten maken om weer in ons hotel te geraken kunnen we best gebruiken om te bekomen van al het heerlijke dat ons te beurt viel. Een goede nachtrust is al wat we nog nodig hebben om morgen monter en fris aan ons fietsen langs de Maas te kunnen beginnen. En het weer vandaag ? Toen we uit het museum in Bernissart kwamen, was de blauwe hemel verdwenen en vervangen door een hoog wolkendek. De rest van de dag bleef het meestal bewolkt, soms een klein zonnetje en eigenlijk toch een beetje langs de frisse kant.
Om 9h15 zijn we al klaar met ons ontbijt . Tevergeefs proberen we aansluiting te krijgen met WiFi . Als we daar een opmerking over maken aan de receptie zeggen ze dat er inderdaad een storing is en dat men dit zo snel mogelijk wil laten herstellen. We hopen in ieder geval dat dit dan deze avond al zal zijn. Iets na 10h zitten we al op de fiets. We fietsen , weliswaar langs een andere route, weer doorheen het Foret Domaniale de Raismes - St.-Amand - Wallers, tot in Escaupont. Daar rijden we een voie verte op, zeg maar een heerlijk aangelegd wandel- en fietspad op een oude spoorwegbedding , en dit voor kilometers ver tot we ongemerkt Belgie zijn binnengereden. De voie verte is hier veranderd in Ravel nr.1 . We fietsen door tot helemaal in Péruwelz . Daar houden we eventjes halt aan het hotelletje waar we enige tijd terug met de familie Gheysen tegast waren naar aanleiding van ons wandelweekend . ( ra ra waar zitten we : een whatsApp vraagje aan de Gheysens met een prompt juist antwoord van Wine ). Door Péruwelz rijden we door naar het kanaal Nimy-Blaton. Het jaagpad lang het kanaal voert ons tot in Antoing. We stoppen onderweg twee maal. Een eerste keer om te schuilen voor een klein buitje. We nemen de gelegenheid te baat om een appel te eten. Na de regen, duurt slechts een 10-tal minuten, houden we wat verder opnieuw een stop aan het indrukwekkende sluizencomplex in Maubray/Peronnes. De boten moeten er een hoogteverschil van zowat 10 meter maken. In Antoing, waar het kanaal aansluit op de Schelde, steken we de Schelde over en vervolgen onze weg, via Hollain , opnieuw langs een prachtige ravel die tot in Maulde loopt, gelegen op de Frans-Belgische grens. We wijken onderweg eventjes van de Ravel af om de "Pierre Brunehaut" te bezoeken, de enige menhir van Henegouwen, daterend uit het Neoliticum. Deze menhir staat mooi tussen 4 populieren in. De ravel die we dan weer opzoeken en vervolgen , komt zoals eerder gezegd uit in Maulde aan de Schelde. Door dan de Schelde te volgen komen we uiteindelijk aan in Mortagne du Nord waar Schelde en Scarpe samenvloeien. We keren vandaar terug naar S.A.L.E. Via het fietspad langs de Scarpe dat we gisteren al deden, maar nu wel in omgekeerde richting. Toeval of niet, buiten wat water en een appel fietsten we vandaag weer een ganse dag zonder enig proviand, bijgevolg, als we net voor ons hotel weer passeren aan de Burger King ( zie gisteren ) kunnen we opnieuw niet weerstaan aan een koffiepauze op het vertrouwde terras, in volle zon. Buiten dat ene buitje hadden we vandaag trouwens veel zon. Tegen 17h zijn we dan echt terug in ons hotel waar een warme douche heerlijk aanvoelt en helend werkt voor de wat pijnlijke schouders. Twee dagen krom gebogen over het stuur hangen eist zijn tol , maar dat hebben we er voor over. We hebben weeral echt genoten van onze fietstocht. Vandaag staat de teller weer op 70 km. Wifi is blijkbaar hersteld want ik kan moeiteloos dit verslag intikken. We zijn weer gaan eten in het restaurant van de eerste avond. Weer even lekker en aangenaam. Wel moest ik eventjes een luchtje gaan scheppen want ik kreeg plotseling hevige en pijnlijke krampen in mijn rechterkuit. Gelukkig duurde dit niet al te lang Voor morgen moeten we niet zo erg veel plannen. We willen eerst een bezoek brengen aan de dinosaurussen van Bernissart. Bernissart ligt hier niet zover uit de buurt. Daarna misschien nog een kort bezoek aan Mons en dan recht naar Charleville-Mézières waar we wellicht nog een bezoekje kunnen brengen aan het historisch centrum. Ons hotel ligt trouwens in het centrum van de stad. Wij wensen iedereen een zalige en deugddoende nachtrust toe.
9 uur . We genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet , en dat na een goede nachtrust. Buiten zien we een hemel met hoge bewolking, dus geen regen , maar ook geen zon zoals gisteren. Zo te zien aan de bomen, is er ook geen wind. Het wordt dus wel een goed fietsweer. Gisterenavond , bij het actualiseren van deze blog hadden we wel wat problemen met WiFi dat blijkbaar erg onstabiel is. De ene keer wel verbinding, dan weer niet . En meestal juist geen verbinding wanneer we iets wilden opslaan. Dat betekent dus : eens vloeken want alles wat bijgevoegd werd is verdwenen en dan weer opnieuw ingeven . Uiteindelijk gaven we er de brui aan. Deze morgen, in de ontbijtruimte is er blijkbaar geen enkel probleem meer en werkt alles perfect. Het is bijna 16h30 als we stoppen, na een ganse dag fietsen, aan een "Burger King" , op 200 meter van ons hotel. We hebben 70 km gefietst en kunnen eindelijk een koffietje drinken. Een terrasje in Frankrijk ? Vergeet het maar. Het was rond 11h als we deze morgen vertrokken. Eerst weer door het winkel-park tot aan het haventje van S.A.L.E. En dan, op het fietspad, langs de Scarpe , tot op de plaats waar de Scarpe samenvloeit met de Schelde in Mortagne du Nord. We zijn dan al een 15km verder. We steken er de Schelde over om vervolgens de rode route nr.1 te volgen, "la Vallée de l' Escaut" , goed voor 39 km. We fietsen daarbij door een mengeling van diverse landschappen . De kleine dorpjes die we daarbij doorkruisen leren ons dat we niet in het meest welvarende deel van Frankrijk rijden. Kleine huisjes, vaak in slechte tot zeer slechte staat, leegstand,... Armoede troef zou men daarbij denken. De aanduiding van de route, een wit geschilderde 1 op de weg, is uitstekend. Slechts af en toe moeten we onze fietskaart raadplegen. Naar het eind toe, wellicht te enthousiast over een afzonderlijk fietspad, moeten we toch ergens verkeerd zijn gereden. Het kan natuurlijk ook dat de fietskaart waarover we beschikken , niet meer is aangepast. Mar erg is dit niet. Op een bepaald ogenblik komen we uit aan de Frans-Belgische grens en het is pas dan dat we beseffen dat we op een verkeerd spoor zitten. Wel merkwaardig : het eerste huis dat zich op Belgische bodem bevindt, is een ... café . Het is wel wat zoeken om de juiste weg terug te vinden maar met behulp van een lieve wandelaarster slagen we wel in. We komen terug aan de Scarpe. Tijd om voor het eerst wat te rusten en vooral, tijd voor een appeltje, onze eerste "knabbeling" sedert ons ontbijt. Het is dan al 15 h geworden. Daarna fietsen we verder en laten ons daarbij leiden door groene bewegwijzering. Een groot deel van de tocht gaat nu door het bos van Raismes-St.Amand-Wallers. We komen uiteindelijk uit aan het kuuroord van S.A.L.E. , annex bottelarij van het bronwater Saint Amand. We fietsen verder tot we op het marktpleintje van S.A.L.E. uitkomen waar, hoe kunt u het raden, geen enkel terrasje open is. We fietsen dan maar verder naar ons hotel. We passeren echter een "Burger King" - restaurant waar we wel kunnen genieten van een koffie. Hemels, na zolang te hebben moeten wachten. Nog zijn we niet thuis . Op nauwelijks 100 meter van ons hotel passeren we nog een " Buffalo Grill". Een goed idee voor ons avondeten. We controleren toch maar even of het wel open is op maandag. Er is geen enkel probleem. En pas dan leggen we de laatste meters af naar ons hotel. We genieten van een verkwikkende douche , controleren de binnengekomen mailtjes en WhatsApp 's en werken deze blog wat bij. Weerom gaat het niet probleemloos , maar ik verhuis dan naar de ontbijtruimte en daar is er opnieuw geen probleem. Om 19h , als we vertrekken naar onze grill, is er eindelijk wat zon. De ganse dag zat ze verscholen achter een hoge bewolking en op een bepaald ogenblik was er zelfs een zachte miezerige regen, zeer kort maar, niets om ons te verontrusten. Ons avondmaal verloopt uitstekend. Een lekkere maaltijd, een snelle en vriendelijk bediening. Meer moet dat niet zijn. Tegen 20h30 zijn we al terug op onze kamer. We kunnen nog een klein beetje lezen. De vermoeidheid laat zich echter al vlug gelden.
We vertrekken rond de klok van11h, na een typisch zondags ontbijt . Op de snelweg naar Kortrijk passeren we Trien en Bob die, zo vernemen we later, op weg zijn naar een huwelijksjubileum in Kuurne. Rond 13h komen we zonder probleem aan in Saint Amand les Eaux ( verder S.A.L.E ). Gezien we pas vanaf 14h mogen inchecken in ons hotel (Akena) , zetten we de auto op een parking en gaan tevoet het stadje verkennen , of toch minstens een deel ervan. Prachtig om te zien is de zopas gerestaureerde barokke toren van de abdijkerk, daterend uit begin 17de eeuw en gesticht, reeds in de 7de eeuw door Sint Amandus van Gent. Van de hele abdij is trouwens alleen deze toren bewaard gebleven. In het parkje er achter , waar vroeger de eigenlijke abdij stond, blijven we een tijdje om te picknicken , op een bankje in de zon. Daarna gaan we nog een koffie drinken op een terrasje op het marktplein van S.A.L.E. . Niet zonder moeite vinden we later onze auto terug en vertrekken we naar ons hotel, gelegen aan de rand van S.A.L.E. . Het is een mooi hotel, rustig en zonder franjes. We installeren er ons en gaan dan op weg voor een eerste fietsverkenning. Het is een aarzelend begin want we vinden pas na enige moeite het fietspad langs La Scarpe, het riviertje dat langs S.A.L.E. loopt. "Scarpe" is trouwens afgeleid van het oud-Nederlandse woord "scherp" , verwijzend naar de talrijke scherpe bochten die er vroeger in de rivier waren. Maar eens gevonden, is het heerlijk fietsen langs het water. We passeren Hasnon , dan Warlaing dat nog een oud sluizencomplex heeft en vervolgens Wandignies-Hanage , om uiteindelijk, zo'n 20km verder Marchiennes te bereiken. We bezoeken daar de monumentale ingangspoort van wat ooit een imposante benedictijnerabdij was. Ook hier, is alleen deze poort bewaard gebleven. Jammer toch. Dan is het tijd om de terugweg aan te vatten, opnieuw het zelfde pad, steeds langs La Scarpe maar in omgekeerde richting, tot aan de jachthaven van S.A.L.E. . Vandaar, nog een klein eindje langs een groot winkelcentrum, terug naar ons hotel. We krijgen er voor onze fietsen een veilig plaatsje in een afgesloten ruimte . Dan kunnen we ons gaan opmaken om te gaan eten. Het is inmiddels bijna 20uur. Het hotel heeft geen eigen restaurant , alleen een ontbijtruimte, maar recht over het hotel is een restaurant " Le comptoir du malt ". En daar gaan we ook naartoe, voorzien van een kortingsbon van 10% , gekregen in het hotel. Het is een uitstekend eetgelegenheid. We nemen uitgebreid onze tijd: aperitief met een paar hapjes, hoofdschotel ( kabeljauwhaasje en varkenshaasje ) dessert ( café gourmand en verrine citron meringue ) en daarna koffie . Daarbij 1/2 Badoit en 1/4 Bordeaux. We moeten maar de straat oversteken om in ons hotel te geraken. Daar werk ik dit deel van de blog af , terwijl Kris onze etappe van morgen voorbereidt. Net voor het slapengaan vernemen we via Sporza nog dat de Rode Duivels van Griekenland hebben gewonnen met 1-2. Wat een succesvolle dag.
De hoeveelste keer wij op fietsvakantie vertrekken is niet belangrijk. Het gaat erom, ook dit jaar, en wel overmorgen, zondag 3 september vertrekken wij.
Dit keer gaan we de Frans-Belgische grensstreek verkennen. We zijn daartoe gekomen, na een wandel-weekendje met de familie Gheysen in de streek van Peruwelz , in de buurt van Mons. Deze regio leek ons onmiddellijk geschikt om ook eens met de fiets te verkennen. En zo zijn we de kaarten gaan bestuderen en konden we alle info verzamelen die onze reis in goede banen moest leiden. Het doel van de fietstocht is zoveel mogelijk in de buurt van de Belgisch-Franse grens te blijven, zoveel mogelijk te fietsen langs bestaande fietsroutes, ravels (tot fiets- en wandelwegen omvormde oude spoorwegen) en verkeersarme wegen . Pas als het echt niet anders kan zullen we wel verplicht worden om een alternatief te zoeken die ons toch wat veiligheid biedt.
We organiseren onze fietstocht opnieuw zoals de laatste twee jaren. We vertrekken met de auto, de race-fietsen achteraan op het fietsrek. We doen 4 verschillende plaatsen aan waar we dan 3 tot 4 dagen zullen verblijven. In die dagen zullen we dan via "lussen", elke dag opnieuw een streek in de buurt van onze verblijfsplaats verkennen.
Ons eerste verblijf is gepland in Saint-Amand-les Eaux. Niet toevallig gekozen trouwens. We waren er eerder al eens , jaren geleden , toen we , ook met de fiets , onderweg waren naar Rome.
Ons tweede verblijf is voorzien in Charleville-Mézières .Ook hier, zoals ons eerste verblijf , gelegen net over de grens, in Frankrijk. Deze stad ligt langs de Maas en er schijnt een fietspad te lopen, langs de Maas, tot helemaal in Nederland. We plannen langs de Maas te fietsen maar zeker niet tot in Nederland. Wel gaan we zeker op verkenning in de stad om o.m. de "Place Ducale" te bezoeken, één van de mooiste stadspleinen van Frankrijk, daterend uit begin 17de eeuw.
Ons derde verblijf is in Marville, een kleine Franse stad ook dicht tegen de Belgische grens. Deze regio zal van ons zeker wat klimwerk vergen.
Dat laatste zal zeker het geval zijn in onze vierde verblijfsplaats, Sankt Vith, in de Luikse provincie.
We hopen dit allemaal te kunnen afhaspelen in mooi weer , maar is het anders, dan zullen we er toch het beste van maken.
Morgen gaan we eerst nog met vrienden gaan lopen in Wenduine, daarna wat zwemmen en tenslotte nog een aperitief nemen op het terras van de Wielingenbar. Hopelijk ook al in de zon.
De kinderen ( uitgezonderd Thomas met zijn kroost die nog in de Ardennen met vakantie is ) komen daarna spaghetti eten bij ons thuis en dan rest ons alleen nog ons valies klaar te maken.
