Het is 15 uur en we schuilen voor de zoveelste keer al vandaag, ditmaal op een terras in Virton. Toch hebben we al heel wat gedaan. Te beginnen met ons ontbijt en daarna, tegen 10 uur afscheid nemen van ons hotel in Charleville-Mézières . Nog in dezelfde stad, bij het buiten rijden doen we een Decathlon aan. We kopen er een nieuw spuitbusje tegen lekke banden evenals een fietspompje, geschikt voor het ventiel op mijn ( onze )binnenband ( in feite gaat het om een pompje met kop die kan omgedraaid worden ). Ik schaf me meteen ook een paar nieuwe fietshandschoentjes aan. Waar ik nu mee rij, deze zijn hopeloos versleten . En dan rijden we verder naar Orval. We doen er uiteraard navraag naar Père Lode maar die is afwezig tot eind september. We bezoeken wel nog de ruïnes van het oude klooster. Tijdens dit bezoek moeten we al verschillende keren schuilen voor hevige regen. Dit was ook al het geval toen we buiten de Decathlon kwamen. Op het einde van ons bezoek moeten we opnieuw schuilen, gelukkig ditmaal in "l' Ange Gardien " de brasserie van het klooster ( trouwens helemaal vernieuwd in vergelijking met ons vorig bezoek ). We wachten het eind van de regen af met een Orval en een portie Orvalkaas. Na de regen vervolgen we onze weg naar Virton. We dachten daarbij aan een serieus Ardeens stadje , maar de werkelijkheid is helemaal anders. Virton is amper een schort (je) groot en heeft weinig of geen bezienswaardigheden te bieden. Er is wel een toeristische dienst waar we heel vriendelijk worden ontvangen. We krijgen er een toeristische route aangeboden. Maar deze wandeling stelt ook niets voor. Buiten een watertje ( Le Tor ), een kerkje ( St.-Laurent, maar gesloten ), het stadhuis ( er wordt juist getrouwd) is er niets noemenswaardig. Over de andere monumenten wordt in de stadsgids gesproken in de verleden tijd. Ze bestaan dus niet meer ! , of ze zijn vandaag op wandel ! . Na de koffiepauze kunnen we opnieuw wandelen in de zon. We kunnen nog de totem bewonderen , geschonken door de Canadezen die Virton kwamen bevrijden in 1945. En dan is het tijd om opnieuw te vertrekken, ditmaal naar Marville. We verlaten daarbij Belgie en rijden Frankrijk binnen, de Gaume streek, die veel weg heeft van de Vlaamse Ardennen. We rijden in de zon , maar voor ons, richting Marville zitten inktzwarte wolken. We hebben duidelijk nog niet de laatste regenbui gezien. We passeren Montmedy waar boven op de berg een indrukwekkende vesting prijkt met inbegrip van een imposante toren. We laten het wel links liggen ( voor ons was het rechts ) en rijden nog een 10-tal kilometer verder, door bos, langs weiden met weidse uitzichten op berg en dal, tot we aankomen in Marville, onze bestemming van vandaag. Een klein dorpje, nauwelijks 500 inwoners, maar met een rijk versierd kerkje en veel rijk versierde huisjes wat toch wijst in de richting van een belangrijk verleden. We melden ons aan in het restaurant-hotel naast het kerkje. Er is niets anders. We worden er vriendelijk onthaald maar eigenlijk moeten we in een annex zijn, zo'n 300 meter verder. We worden door de eigenares begeleid tot aan onze slaapplaats, al moet ze hiervoor het restaurant een poosje sluiten. In een spiksplinternieuw hotel krijgen we onze kamer aangeboden, niet groot, maar met een balkon dat uitzicht biedt op de prachtige omgeving. We hebben evenwel geen WiFi . Dat moeten we straks nog bekijken in het oude hotel restaurant. De zwarte wolken hebben , terwijl wij ons installeren, hun regenvlagen kwistig over ons uitgekieperd. We moeten dus eventjes wachten vooraleer we Marville kunnen verkennen. Het ganse dorp is in een paar minuten bezocht. En weerom begint het te regenen, wat zeg ik, echt te stortregenen. We vluchten het oude hotel-restaurant binnen, krijgen info over WiFi , maar moeten er wel goed een half uurtje blijven gezien de hevige regen. We drinken een Orval en nemen wat boeken door die aan de receptie liggen. Als de zon eindelijk weer aan het firmament hangt, haasten we ons naar ons slaaphotel, onderweg nog een paar foto's nemend. We proberen daar WiFi met de gegevens die ons werden verstrekt, maar helaas. Dus nemen we de iPad mee naar het restaurant . Er daar lukt het ineens wel, vandaar dat jullie het verslag van vandaag kunnen lezen. De eigenares had ons gevraagd om rond 7h te komen. Ze verwacht nog een groep en wilde ons daarvoor nog bedienen. Ze zit een beetje in de problemen heeft ze ons al verteld. Haar man ligt in het ziekenhuis. Morgen mag hij naar huis. Zij moet hem morgen ophalen en dus kunnen we morgen niet in het restaurant eten. We zien wel een oplossing te vinden. En voor deze avond ? Geen probleem zegt ze, ik moet hier wel doorheen. We merken aan tafel dat ze wel hulp krijgt van een lieve dienster. En het eten is ook meer dan voortreffelijk. De groep die aangekondigd werd blijken Hollanders te zijn. Verder zitten er nog 2 Hollanders die we met de fiets zagen aankomen , nog een koppel Engelsen met 2 kinderen en ook nog een ouder Franssprekend koppel. Het restaurant zat dus wel bijna vol. Na nog een koffie en een dessertje, wandelen we terug naar onze slaapplaats. Het is inmiddels wel duister geworden, maar gelukkig regent het niet meer. Weer een toffe dag, wel niet gefietst, maar niemand die daar om maalt.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
