|
Bij het wakker worden trekken we met een klein hartje het gordijn open : het is zwaar bewolkt maar toch droog. Dat is al iets. We haasten ons naar de ontbijttafel, dezelfde plaats waar we gisterenavond hebben gegeten. We worden aan tafel bediend. Met wat we tot nu toe gewoon waren is het ontbijt eerder magertjes. Alleen een stukje Frans brood, een croissant en een klein stukje cake. Alleen een confituurtje en pdaarna een minieme fruitsalade uit een blik. Geen stukje kaas, geen beetje vlees ocharcuterie. Wel een koffie , te weinig , maar wel kregen er wel nog een bij. (We weten niet of die later wordt bijgerekend ). Onze honger wordt wel gestild en we kunnen ons opmaken om te vertrekken. Van de bazin vernemen we nog dat de twee Hollanders vader en zoon zijn en met de fiets op weg zijn naar Barcelona. We kregen ook nog een boekje met de beschrijving van een aantal fietsroutes. En zo besluiten we de route 21 aan te vatten. Goed voor 50km maar wel rijden in de loop van de dag een paar keer verloren want het is geen bewegwijzerde route. Uiteindelijk komen wel op het eind van de rit uit op 60km. Maar zover zijn we nog niet. Vooraleer de route te beginnen fietsen we eerst nog naar het kerkhof van Marville met grote delen die dateren uit de 16de en 17deen eeuw. Heel merkwaardig. Er is zelfs een fraai knekelhuis met 40000 schedels. De weg naar dit kerkhof is wel steil bergop , maar loont de moeite . Bovendien hebben wel een prachtig zicht op Marville. De steile helling was nog maar het begin! We moeten wel 30 tot 40 gelijkaardige hellingen op vandaag.
We rijden eerst richting Flassigny en vervolgens naar Bazeilles sur Othain. Dan gaat het , via Othe naar Velosnes en dan verder naar Montmedy. De vesting die we gisteren passeerden doen we nu uiteraard wel aan waarbij we verplicht worden de zoveelste steile klim te maken. Berg op berg af fietsen we dan verder. Onze idee om een koffiepauze te houden hebben we moeten opbergen want nergens is een open en gastvrije herberg te bespeuren. Van Vigneul sous Montmedy fietsen we verder over Han lès Juvigny naar Juvigny sur Loison. Daar houden wel een pauze voor een appeltje en een soldatenkoek. ( Dank je wel Philippe en Martine ). Daarna passeren Louppy sur Loison, Remoiville en Jametz . We hebben er geen ideel van hoeveel hellingen we nu al gedaan hebben , maar het blijft fijn fietsen soms aan 7 km per uur , soms aan 45km.
Na Jametz komen we uiteindelijk aan waar we vertrokken. Het waren best vermoeiende 60 kilometers. Het aantal mensen dat we gedurende deze ganse dag tegenkwamen zijn te tellen op de vingers van 1 hand. 99,9% van de wegen waren mooi geasfalteerd.
Vanavond kunnen we niet eten in ons restaurant. De bazin gaat haar man bezoeken die gehospitaliseerd is. Daar hebben we begrip voor. Wel minder voor het feit dat onze kamer niet opgemaakt is. We bellen eerst een paar restaurants op in de buurt. Tevergeefs. Alles is blijkbaar gesloten. Dan maar wat verder in de buurt zoeken en zo vinden we nog een restaurant in Torgny , net over de grens , in België. In België is men blijkbaar wel bereid om op zondag te werken. De weg er naar toe gaat langs kleine weggetjes. Het terugkeren idem, maar dan in het pikkedonker. Toch wel een speciale belevenis. Op een bepaald moment zien we een vos voor ons de weg oversteken. Hij zit hier natuurlijk in zijn eigen regio , dus verlenen we hem voorrang. We komen veilig terug in ons hotel aan waar ik eerst nog deze blog afwerk.
Opnieuw is onze conclusie : prima dag , met bovendien een groot mirakel : we hebben heel veel wolken gezien , meestal grijs , donker grijs tot zwart. Maar geen Spanje regen. Het moet wel dat wij voor het geluk zijn geboren.
|
