Morgennamiddag ga ik naar de Babbelbar in OC De Beweging te Bottelare.
Daar ga ik eens een serieus gesprek hebben met Eva (mijn vriendin) om samen tot een oplossing te komen om uit die impassie te komen.
Wreet me op, en helaas gaat mijn gezondheid achteruit door dit alles.
Nadien kan activiteiten meedoen samen met het dagcentrum. Ondertussen ga ik eens binnen kijken wat er zoal gemaakt wordt in het dagcentrum en ook iets kopen.
Terwijl kan Eva wel eens komen piepen of ik er nog steeds zit.
Blijkbaar heeft haar moeder het moeilijk dat mijn vriendin, die ik te Bottelare bezoek, regelmatig contacteerde via fb messenger.
Nu blijkt dat ze me geblokkeerd heeft. Waarom heb ik het raden naar.
Maar ze mag er zeker van zijn, dat ik mijn vriendin niet laat vallen.
Vergeet het.
Als zij moeilijk doet, dan zal ik nog moeilijker doen.
Hopelijk zie ik haar volgend jaar op de opendeurdag, en dan zal ik eens mijn grote bek open doen.
Het is niet omdat zij gescheiden is, omwille van narcisme, dat ik hier mijn mond moet houden.
Haar vader en haar stiefmoeder vinden het heel leuk dat ze weer iemand heeft leren kennen.
Wanneer ze bij haar moeder verblijft, mag ze absoluut niet buiten komen. Haar kinesist moet zelfs tot bij haar thuis komen ipv dat ze naar hem toegaat.
Is dit nu zo moeilijk te begrijpen dat mensen met een beperking ook gevoelens mogen krijgen van liefde en genegenheid. Weet, haar moeder ziet dit niet zo.
Maar beiden willen gelukkig leven en samen regelmatig elkaar zien.
Sinds enkele dagen, zit ik weer in een zwart gat. Omdat ik veel te veel om anderen geef en niet naar mijn eigen lichaam luister.
Doordat ik hoogsensitief ben, probeer ik me steeds aan anderen aan te passen. Hierdoor sluit ik me weer op, en leef in 'mijn eigen cocon'.
Weet dat dit niet de juiste oplossing is, en wil meer buiten komen. Maar niemand geeft om mij. Altijd maar 'ja' knikken.
Hierdoor leef ik dan in een zwart gat omdat niemand naar me luistert.
Voel de prikkelingen in mijn lichaam enorm, teveel overprikkelingen.
Steeds wanneer ik eens een evenement zet, kan niemand mee of zeggen ze op het laatste ogenblik af. Waarom? Omdat ik me nog eenzamer zal voelen?
Regelmatig zet ik iets op fb, en zet dan een evenement. Maar, als je geen jonge vrouw bent, ziet niemand meer naar me om. Sommige leden hebben liever dat jonge vrouwen iets organiseren, en liefst zo knap mogelijk.
Probeer te genieten van het leven, maar meestal ben ik dan de enige die naar ergens naartoe ga.
Gevoelens van vreugde en levenswijsheid, heb ik momenteel niet. Omdat ik veel opkrop.
Ook gevoelens qua liefde voor iemand. Ik denk dat ik nooit de ware zal ontmoeten. Heb het al lang opgegeven.
Ik lach heel veel, maar als er een afstand is, is dit blijkbaar onmogelijk. Hierdoor trek ik me dan meer en meer terug.
Weet, psychologen hebben me gezegd dat ik naar buiten moet komen, maar met wie? Wil het liever niet alleen doen. Alles doen om de eenzaamheid zoveel mogelijk te verdrijven, wil ik toch liever met anderen doen. Maar blijkbaar zitten ze liever voor hun pc, dan dat ze eens naar buiten komen.
Nu donderdag, 21 juni 2018, ga ik met andere deelnemers meedoen met 'Parantee-Psylos VZW' aan sportdag voor mensen met een psychische en/of motorische beperking.
Beginuur is om 10.30 uur en einduur om 16.30 uur.
Verscheidene sporten gaan we doen.
Met 520 deelnemers is de activiteit goed volzet.
Het is in 'Recreatiedomein De Nekker' dichtbij Mechelen Nekkerspoel dat dit doorgaat.
Gisteren, zondag 10 juni 2018 had ik afgesproken met een fb-groep om naar de zoo van Antwerpen te gaan.
Met vertraging kwam ik aan in het station van Antwerpen. Dan wou ik de lift nemen naar de uitgang. Helaas, buiten gebruik. Zoals gewoonlijk op een weekend.
Uiteindelijk ben ik dan toch boven geraakt met heel veel trappen te nemen.
3 mensen waren op mij aan het wachten. Heb eventjes gewacht tot ze gedaan hadden met eten. Daarna zijn we naar de zoo geweest.
Echter, er maakte iemand een opmerking over een blindegeleidehond dat deze niet binnen mocht. Jobstudenten moeten beter geïnformeerd worden welke dieren wel binnen mogen. Uiteindelijk mocht ze haar hond wel naar binnen nemen.
Ik had gelukkig een plannetje van het park meegenomen want de rest was dit vergeten. Maar ik en plannen lezen, dit zal nooit iets voor mij zijn.
Regelmatig keek er iemand op dit plannetje.
Op de meeste plaatsen zijn we geraakt, zelfs de zeeleeuwenshow hebben we kunnen bijwonen.
Het was plezant met deze mensen, en ga zeker nog met deze groep weg.
Gisteren was het opendeurdag in OC De Beweging te Bottelare. Deze voorziening ligt totaal geschikt voor me omdat ik hoogsensitief ben, en niet tegen het lawaai van spelende kinderen kan.
Hier, te Vilvoorde, zijn er vlakbij twee scholen en dat is lastig voor mij.
Ga al 3 jaren naar de opendeurdag en het is altijd leuk.
Iemand van de begeleiding herkende me nog van verleden jaar.
Alleen de zon, deed mijn armen verbranden.
Ipv het liedje 'soep is aangebrand' 'armen zijn aangebrand'.
Zal wel genezen maar ik vond het een leuk weerzien met enkele mensen, ook met een beperking.
Vandaag, dinsdag 22/05/2018, terug gekeerd van Open Boccé Tournament te Luxemburg.
En wauw, dacht dat ik het niet kon op gravel. Maar door mijn hoge scores 12-0, 12-1, 7-3 en één keer verloren met 5-6 na verlengingen omdat het aan het eind 5-5 stond heb ik toch de gouden medaille gekregen. Met mijn emoties wist ik gisteren geen blijf, en tot nu toe ben ik nog steeds enorm blij. Heb wel eventjes geweend van vreugde, en alle atleten van 'Belgium' hebben geweend. 3 gouden, 1 zilver en 1 brons op 6 atleten die deelnamen voor dit land. Emotioneel had ik het moeilijk want andere ondergrond dan dat we gewend zijn, op gravel ipv op tapijt.
Ondanks de regen gisteren, zondag 29/04/2018, ben ik met volle moed naar Floraliën Brussel geweest.
Dit was in het 'Kasteel van Groot-Bijgaarden'.
Enkele mensen met hsp hebben dezelfde dag afgezegd omdat het iets teveel aan het regenen was. Maar ben toch geweest.
Vond het een leuke uitstap, alleen niet echt toegankelijk voor mensen met een beperking.
Bij de Floraliën, heb ik veel foto's genomen want het was heel mooi om te zien. Ook tuinen, enz... wauw. De foto's staan op mijn facebook, en ook onder groep
Bore en burn-out
