In Kortrijk hadden Marta Sabolska en Fien Callens eindelijk de stap naar de finaledag kunnen zetten. De ban was gebroken en meteen pakten de EVO-girls uit met een kwieke prestatie. Maar de bevestiging kwam er niet, een week later in Waremme, tijdens de vierde manche van het BK. "Het weelderige Waremme bracht ons niet hetgeen waarop we gehoopt hadden", vertelt Marta. "Hoewel de start van het tornooi er voor ons heel goed uitzag. Opnieuw gestart als reekshoofd en we wonnen vlot onze eerste wedstrijd tegen Beken/Witters met 21-13.

In het tweede duel ging het al even vlot: 21-14 winst tegen Gielen/Zwijsen. In de volgende wedstrijd moesten we het opnemen tegen Horn/Verstaelen, het duo dat we vorige week in Kortrijk versloegen en dat duidelijk uit was op revanche. De score ging gelijk op, maar deze keer konden zij het afmaken: 17-21. In de herkansing en dus de beslissende match kwamen we uit tegen Coens/Coolman. Ook deze wedstrijd
werd een spannend spektakel, maar door enkele individuele fouten lieten we het in de eindspurt afweten: 18-21.

Dus weer nét niet geplaatst en gestrand op de 13de plaats. Maar door de algemene zwakkere prestaties bij de ploegen die rond ons staan in het klassement, stijgen we en we staan op dit moment 11de in de algemene ranking! We blijven er voor gaan en ook deze week hebben we een druk trainingsschema opgesteld van maandag tot vrijdag. We doen er alles aan om uiteindelijk in die hoofdtabel een vaste stek te veroveren! Daarom is iedereen meer dan welkom om mee te roepen en te klappen met onze trouwe garde supporters, om te genieten van de beachsfeer en het mooie zomerweer!"

Ron Andelhof en Audry Frankart speelden in Waremme hun derde finale op vier BK-manches. En na twee nipte nederlagen was het nu 'derde keer, goeie keer' voor het nieuwe duo op de Place Roi Albert I. Nochtans begon de dag slecht! Lees het relaas van Ron. "Zondagochtend, rond kwart voor negen ... . Ik werd niet wakker door mijn wekker, maar wel door de elleboog van Annelies in mijn milt! 'Ron, je ging om negen uur in Waremme zijn'. Miljaarde miljaarde, de wekker was door de één of andere reden niet afgelopen, overslapen dus. Ik besefte vanaf minuut één dat dit niet goed te praten is, maar het was gebeurd. Gelukkig stond mijn zak klaar en ik had maar in mijn kleren te springen. Onverantwoord, maar als een F1-piloot vertrok ik naar Waremme. Het kon nog lukken, maar net niet dus. Toen ik op het veld liep, bleek het wedstrijdblad net afgetekend te zijn.

Verschrikkelijk, vooral voor Audry en de club. Ik kon het slechts op één manier goed maken ... Audry toch nog een derde finale op rij en zelfs graag een eerste overwinning schenken. Geprikkeld door vanalles en nog wat begon onze lange dag. Uiteindelijk werd het een schitterende dag. De overwinningen volgden elkaar op en we speelden als het ware de ene finale na de andere. Zowel Joosen/Melis als Verschueren/Roelandt moesten eraan geloven. Nochtans waren net die duo's nog net iets te sterk tijdens onze vorige twee finales.
 
De halve finale werd een eerste EVO-ontmoeting met Koekelkoren/Van Walle. Het leek vlot te gaan, maar het werd nog spannend. Uiteindelijk wonnen we en de derde finale op een rij was een feit! Mijn laattijdige verschijning was al voor een stuk goedgemaakt, maar de kers op de taart ontbrak nog! Ondertussen was de wind onvoorspelbaar uit verschillende richtingen aan het blazen en de zon stond lastig laag. Het werd een moeilijke wedstrijd waarin we de eerste set verloren. Maar die verliesset was niet de definitieve genadeslag. We kropen recht, bleven erin geloven en wonnen alsnog! Prachtig! Het is ondertussen enkele jaren geleden dat ik nog eens een finale won, maar ze smaakt dubbel zo zoet na mijn uitschuiver bij het begin van de dag.

Audry en ik blijven groeien en toonden al dat er met ons rekening mag gehouden worden. Hopelijk kunnen we die positieve lijn doortrekken. Enkelen hadden mij misschien al afgeschreven voor de top, maar na zo een parcours mag ik zeggen dat ik er nog altijd thuis hoor. We zien Waremme niet als een eindpunt, maar wel als de start van een hopelijk nog mooie zomer!"

De collectieve prestatie van het EVO Beach Team mocht zeker gezien worden op de Grote Markt in Kortrijk. Vooral de vrouwen sprongen in het oog omdat het niet altijd verwacht werd. Het was de eerste keer dat de duo's zo lang meestreden voor de hoogste bekroning en ondertussen enkele topduo's het vuur aan de schenen legden. "Inderdaad", klinkt coach Geert Van den Berge fier. Het is dan ook mijn plicht na zo een weekend om mijn vier teams te feliciteren.

Om met het besluit te starten: de vier teams maken allemaal een sprong vooruit in de ranking (de ene sprong al wat groter dan de andere) en dat is uiteindelijk de bedoeling. Maud en Imke deden het zeker niet slecht. Ik had de afgelopen week al gemerkt dat ze als team gegroeid waren. Ik zie ze dan ook de komende weken nog vorderingen maken.

Elies en Nymphe zijn zonder meer de revelatie geworden in Kortrijk. Op zaterdag 4 keer winst en dan op zondag naar de halve finales met mooi weerwerk tegen Mouha/Van Breedam. Het afhaken van de geblesseerde Piatowska was een meevaller, maar de uitschakeling van het ervaren duo Sylverans/Degryse zegt voldoende over de capaciteiten van dit nieuwe team.
 
Marta en Fien werden al een paar weken verwacht op zondag en het is hen in Kortrijk voor de eerste keer gelukt om in de grandslam aan te treden. Een mooi parcours met twee vlotte overwinnngen en uiteindelijk een EVO-duel dat moest beslissen wie verder mocht spelen. Een spannende match op het scherp van de snee, gewonnen door Joke en Eline tegen een sterk spelend duo Marta en Fien, dat zich nooit gewonnen geeft. Een mooie zevende plaats en een team dat we vanaf nu altijd mogen verwachten.

De dag begon voor Joke en Eline dramatisch. Geen verhaal tegen Piatkowska/Van Landeghem in de regen. Een herkansing tegen Van Bree/Van Cauteren liet weinig hoop, maar ik zag plots lachende gezichten bij Joke en Eline en schrik in de ogen van Stephanie en Goedele. Toen wist ik dat een stunt niet uitgesloten was. Zonder meer de verrassing van de dag (ook voor de organisatie, die blijkbaar een andere finale voor ogen had). Later bleek dit de ideale wipplank te zijn om door te stoten tot in de halve finales, met de derde plaats als eindresultaat.

Ook proficiat aan collega Dirk en zijn mannen. Vier teams van EVO op de foto! Schitterend! De boodschap is: als het wat minder gaat, niet panikeren en blijven verder werken. Als het plots heel goed gaat, niet beginnen te zweven en ook blijven verder werken!

De eerste podiumplaats is binnen voor Joke Bruyneel en Eline David. Het nieuwe duo werd vijfde in Gent, zevende in Elsene en nu derde in Kortrijk. Al zag het er in het begin niet zo goed uit. "Dat mag je wel zeggen", lacht Joke haar witte tanden bloot. "We stonden meteen op de hoofdtabel op zondag, maar de openingswedstrijd tegen Tiny Van Landeghem en Ewa Piatkowska was veel te snel gedaan. We kwamen verdorie nooit op gang. In plaats van met beachballen kregen we de eer om met medecinballen te spelen. Die ballen lagen blijkbaar al de hele voormiddag in de regen. We slaagden er zelfs in om 6 opslagfouten te maken, ik zeg dan nog niets over de rest. Het was echt een welverdiende nederlaag: 21-11.

Ik hoef je niet te vertellen dat we het hoog tijd vonden om ons te herpakken. Al zat de loting niet echt mee, want we kwamen in de herkansingen uit tegen Van Bree/Vancauteren. Dat is een team dat in de voetsporen wil treden van Mouha/Van Breedam, ook professioneel wil gaan en meestal kom je dergelijke teams niet tegen in de eerste ronde van de herkansingen. Hoppa, alle remmen los dan maar en ambiance op het terrein. Ons niveau ging pijlsnel de hoogte in. We konden het achteraf nauwelijks geloven, maar de buit was wel effectief binnen na de 21-17 overwinning.

In de volgende match namen we het op tegen de bekende Marta en Fien. De spanning was te snijden aan beide kanten, het was hard tegen hard, maar zo moet en mag het ook op het veld. We wonnen met 21-17. Kort daarna probeerden we een plaats af te dwingen in de halve finales. We speelden tegen de zusjes Lieckens, die vorige week sterk presteerden in Elsene. Opnieuw haalden we een degelijk niveau. Weliswaar niet altijd volgens de regels van de kunst, nu en dan een 'vuil' balletje, maar punt is punt. Dit was duidelijk niet naar de zin van onze tegenstanders. We wonnen met 21-16 en natuurlijk kon onze dag niet meer stuk.

Onmiddellijk erna kruisten we het pad van Vindevoghel/Lowette. We moesten onze meerdere erkennen. We speelden niet scherp genoeg om dit sterke duo te bedreigen. Ze wonnen dan ook verdiend met 21-12. De derde plaats leverde ons een echt goed gevoel op. Een bijkomende motivatie om hard te blijven werken op training."

Stijn Van Damme en Dieter Vandenberghe geraakten afgelopen weekend in Kortrijk voor de tweede keer op drie BK-manches op de hoofdtabel. Vooral op zaterdag maakten ze indruk met drie overwinningen op een rij. "Na onze zwakke en ontgoochelende prestatie in Elsene hadden we onze zinnen echt gezet op Kortrijk", geeft Stijn resoluut toe. "De Grote Markt is een mooie locatie en bovendien kregen we schitterend weer. Wat moet een mens nog meer hebben? Onze eerste wedstrijd gaat altijd iets moeilijker dan de rest. Het duel tegen Gofflo/Hansen werd gekenmerkt door wat onzekerheid in receptie en nog niet de nodige druk in opslag. Maar met genoeg concentratie brachten we de openingsmatch tot een goed einde: 21-18.

In het tweede duel tegen De Gang-De Donder geraakten we snel op het juiste toerental en we maakten van bij het begin een kloofje. Door secuur verdedigingswerk van Dieter en een paar gerichte opslagen werd het verschil almaar groter. We wonnen met 21-14. Door deze twee overwinningen op een rij schonken we onszelf twee kansen om door te gaan naar zondag. We besloten om meteen de eerste te grijpen en er volledig voor te gaan tegen Coolman/Vroman. Het was een gelijkopgaande, zenuwslopende wedstrijd met alweer prachtige verdedigingen en perfect geplaatste ballen. Na vijf matchballen tegen werkte Dieter onze eerste direct af via een snoeiharde aanval in de lijn 30-27. En rechtstreeks naar de hoofdtabel op zondag.

Op zondagochtend gingen de hemelsluizen open boven Kortrijk. De regen viel met bakken uit de lucht. Godfried nam de micro en kende geen genade: de wedstrijden moesten op gang getrokken worden en zouden pas stilgelegd worden bij hevige regenval … in plaats van 40 liter per m² viel er slechts 10 liter uit, we konden dus van start gaan. De eerste wedstrijd tegen Art/Van de Wiele liep iets vlotter dan onze openingsmatch de dag ervoor. Het was nochtans geen makkie met loodzware ballen. Een goede opslagdruk en perfecte recepties zorgden ervoor dat we direct een kloofje konden slaan. Door een goede site-out konden wij de voorsprong behouden en we konden meteen eerste overwinning van de dag bijschrijven: 21-17.

In het tweede duel tegen reekshoofd Verschueren/Roelandt kenden we een zeer slechte start  met een 6-0 tussenstand. We probeerden zowat alles, maar Verschueren bleef alles pakken in verdediging en Roelandt scoorde aan 100%. Wedstrijd gespeeld bij 10-21. Voor de derde en belangrijke wedstrijd tegen Torfs/Jacobs waren de weersgoden ons goedgezind, de ballen bleven wel zwaarder en zwaarder worden. Na een gelijkopgaande start (7-7) konden we wat afstand nemen bij 11-8. Door goed gerichte opslagen en enkele killblocks zat de sfeer er goed in. Bij 17-11 hadden ze aan de overkant pampers nodig, want er was kaka in de broek. Wij duwden door tot 21-11. De volgende confrontatie werd een EVO-duel tegen Van de Plas/Spapens. De fans zagen alweer een gelijkopgaande wedstrijd waarin beide teams mooie dingen lieten zien. Wij konden eindelijk zonder stress spelen en dit resulteerde in een toffe match. Uiteindelijk moesten we toch onze meerdere erkennen in Christophe en Koen: 22-25.

We zijn zeer tevreden met de 13de plaats in Kortrijk. Het is nu uitkijken waar we in de algemene ranking uitkomen. Hopelijk hebben we net genoeg punten verzameld om slechts één keer de lange rit naar Waremme te moeten aanvatten. Op zondag natuurlijk."

Op het beachtornooi in Elsene is het duo Frankart-Andelhof er net niet in geslaagd om zijn eerste tornooiwinst te behalen. Al moest het Evo-team in de finale nipt de duimen leggen tegen Verschueren-Roelandt, toch blikt Ron Andelhof tevreden terug. «Nadat we onze eerste wedstrijd tegen Hamelrijckx-Franchimont hadden verloren, moesten we via de verliezerspoule trachten doorstoten tot de halve finale. Dat lukte vrij vlot en in die halve finale konden we ook onze clubmaats - en de winnaars van vorige week - Coucke-De Beleyr verslaan. In de finale zelf zat er zeker meer in. In de aanvangsset lieten we twee setballen onbenut, waarna we het deksel op de neus kregen. We herpakten ons degelijk, waardoor we vlot de stand in evenwicht brachten. De beslissende set ging gelijk op, maar uiteindelijk bleken Tim en Steve iets sterker. Ondanks dit verlies mogen we niet ontevreden zijn. Het is onze ambitie om deze zomer mee te strijden voor de top drie, maar we hadden niet zo vlug resultaat verwacht. Audry en ik spelen voor het eerst samen en dat is in het begin toch altijd een beetje zoeken en tasten. Komt daarbij dat ik nu op de rechter positie speel, terwijl ik twaalf seizoenen links heb gespeeld. Dat is toch een hele aanpassing, maar blijkbaar wel een goede keuze. Deze prestatie is een serieuze opsteker maar vraagt om bevestiging in Kortrijk.» (Jurgen Lambrechts in Het Laatste Nieuws)

Christophe Van de Plas en Koen Spapens vormen eigenlijk een gelegenheidsduo omdat Kenneth Janssens nog even onbeschikbaar is als partner van Christophe, zijn ploegmaat bij PNV Waasland. Maar ondanks de beperkte voorbereiding lijken Plaski en Koen elkaar prima te vinden. In Gent werden ze 13de in de openingsmanche en nu, een week later, 7de in Elsene. "Nochtans was de start niet super", blikt Christophe terug op de avonturen op het Flageyplein. "Er was zaterdag geen straaltje zon te bespeuren en we verloren de eerste match tegen het beloftenduo Ribbens/De Roo. Het was nipt, maar toch voldoende om onmiddellijk weer naar huis te moeten rijden. Zondag begon dan beter. We wonnen het eerste duel tegen Steenhouwer/Degrève. We speelden degelijk beachvolleybal, ook tegen de sympathieke broertjes Meijboom. Nadien tegen Franchimont/Hamelrijckx was het afwachten of Vincent een gecontroleerde dag had of wild met de bal speelde ... het viel in ons voordeel uit. We wonnen en kwamen nu uit tegen Ron en Franky. Zij waren te sterk en wij waren blij met de zevende plaats en een plezante dag. Oprechte dank trouwens aan Dirk alweer voor de morele ondersteuning."