De collectieve prestatie van het EVO Beach Team mocht zeker gezien worden op de Grote Markt in Kortrijk. Vooral de vrouwen sprongen in het oog omdat het niet altijd verwacht werd. Het was de eerste keer dat de duo's zo lang meestreden voor de hoogste bekroning en ondertussen enkele topduo's het vuur aan de schenen legden. "Inderdaad", klinkt coach Geert Van den Berge fier. Het is dan ook mijn plicht na zo een weekend om mijn vier teams te feliciteren.

Om met het besluit te starten: de vier teams maken allemaal een sprong vooruit in de ranking (de ene sprong al wat groter dan de andere) en dat is uiteindelijk de bedoeling. Maud en Imke deden het zeker niet slecht. Ik had de afgelopen week al gemerkt dat ze als team gegroeid waren. Ik zie ze dan ook de komende weken nog vorderingen maken.

Elies en Nymphe zijn zonder meer de revelatie geworden in Kortrijk. Op zaterdag 4 keer winst en dan op zondag naar de halve finales met mooi weerwerk tegen Mouha/Van Breedam. Het afhaken van de geblesseerde Piatowska was een meevaller, maar de uitschakeling van het ervaren duo Sylverans/Degryse zegt voldoende over de capaciteiten van dit nieuwe team.
 
Marta en Fien werden al een paar weken verwacht op zondag en het is hen in Kortrijk voor de eerste keer gelukt om in de grandslam aan te treden. Een mooi parcours met twee vlotte overwinnngen en uiteindelijk een EVO-duel dat moest beslissen wie verder mocht spelen. Een spannende match op het scherp van de snee, gewonnen door Joke en Eline tegen een sterk spelend duo Marta en Fien, dat zich nooit gewonnen geeft. Een mooie zevende plaats en een team dat we vanaf nu altijd mogen verwachten.

De dag begon voor Joke en Eline dramatisch. Geen verhaal tegen Piatkowska/Van Landeghem in de regen. Een herkansing tegen Van Bree/Van Cauteren liet weinig hoop, maar ik zag plots lachende gezichten bij Joke en Eline en schrik in de ogen van Stephanie en Goedele. Toen wist ik dat een stunt niet uitgesloten was. Zonder meer de verrassing van de dag (ook voor de organisatie, die blijkbaar een andere finale voor ogen had). Later bleek dit de ideale wipplank te zijn om door te stoten tot in de halve finales, met de derde plaats als eindresultaat.

Ook proficiat aan collega Dirk en zijn mannen. Vier teams van EVO op de foto! Schitterend! De boodschap is: als het wat minder gaat, niet panikeren en blijven verder werken. Als het plots heel goed gaat, niet beginnen te zweven en ook blijven verder werken!

De eerste podiumplaats is binnen voor Joke Bruyneel en Eline David. Het nieuwe duo werd vijfde in Gent, zevende in Elsene en nu derde in Kortrijk. Al zag het er in het begin niet zo goed uit. "Dat mag je wel zeggen", lacht Joke haar witte tanden bloot. "We stonden meteen op de hoofdtabel op zondag, maar de openingswedstrijd tegen Tiny Van Landeghem en Ewa Piatkowska was veel te snel gedaan. We kwamen verdorie nooit op gang. In plaats van met beachballen kregen we de eer om met medecinballen te spelen. Die ballen lagen blijkbaar al de hele voormiddag in de regen. We slaagden er zelfs in om 6 opslagfouten te maken, ik zeg dan nog niets over de rest. Het was echt een welverdiende nederlaag: 21-11.

Ik hoef je niet te vertellen dat we het hoog tijd vonden om ons te herpakken. Al zat de loting niet echt mee, want we kwamen in de herkansingen uit tegen Van Bree/Vancauteren. Dat is een team dat in de voetsporen wil treden van Mouha/Van Breedam, ook professioneel wil gaan en meestal kom je dergelijke teams niet tegen in de eerste ronde van de herkansingen. Hoppa, alle remmen los dan maar en ambiance op het terrein. Ons niveau ging pijlsnel de hoogte in. We konden het achteraf nauwelijks geloven, maar de buit was wel effectief binnen na de 21-17 overwinning.

In de volgende match namen we het op tegen de bekende Marta en Fien. De spanning was te snijden aan beide kanten, het was hard tegen hard, maar zo moet en mag het ook op het veld. We wonnen met 21-17. Kort daarna probeerden we een plaats af te dwingen in de halve finales. We speelden tegen de zusjes Lieckens, die vorige week sterk presteerden in Elsene. Opnieuw haalden we een degelijk niveau. Weliswaar niet altijd volgens de regels van de kunst, nu en dan een 'vuil' balletje, maar punt is punt. Dit was duidelijk niet naar de zin van onze tegenstanders. We wonnen met 21-16 en natuurlijk kon onze dag niet meer stuk.

Onmiddellijk erna kruisten we het pad van Vindevoghel/Lowette. We moesten onze meerdere erkennen. We speelden niet scherp genoeg om dit sterke duo te bedreigen. Ze wonnen dan ook verdiend met 21-12. De derde plaats leverde ons een echt goed gevoel op. Een bijkomende motivatie om hard te blijven werken op training."

Stijn Van Damme en Dieter Vandenberghe geraakten afgelopen weekend in Kortrijk voor de tweede keer op drie BK-manches op de hoofdtabel. Vooral op zaterdag maakten ze indruk met drie overwinningen op een rij. "Na onze zwakke en ontgoochelende prestatie in Elsene hadden we onze zinnen echt gezet op Kortrijk", geeft Stijn resoluut toe. "De Grote Markt is een mooie locatie en bovendien kregen we schitterend weer. Wat moet een mens nog meer hebben? Onze eerste wedstrijd gaat altijd iets moeilijker dan de rest. Het duel tegen Gofflo/Hansen werd gekenmerkt door wat onzekerheid in receptie en nog niet de nodige druk in opslag. Maar met genoeg concentratie brachten we de openingsmatch tot een goed einde: 21-18.

In het tweede duel tegen De Gang-De Donder geraakten we snel op het juiste toerental en we maakten van bij het begin een kloofje. Door secuur verdedigingswerk van Dieter en een paar gerichte opslagen werd het verschil almaar groter. We wonnen met 21-14. Door deze twee overwinningen op een rij schonken we onszelf twee kansen om door te gaan naar zondag. We besloten om meteen de eerste te grijpen en er volledig voor te gaan tegen Coolman/Vroman. Het was een gelijkopgaande, zenuwslopende wedstrijd met alweer prachtige verdedigingen en perfect geplaatste ballen. Na vijf matchballen tegen werkte Dieter onze eerste direct af via een snoeiharde aanval in de lijn 30-27. En rechtstreeks naar de hoofdtabel op zondag.

Op zondagochtend gingen de hemelsluizen open boven Kortrijk. De regen viel met bakken uit de lucht. Godfried nam de micro en kende geen genade: de wedstrijden moesten op gang getrokken worden en zouden pas stilgelegd worden bij hevige regenval … in plaats van 40 liter per m² viel er slechts 10 liter uit, we konden dus van start gaan. De eerste wedstrijd tegen Art/Van de Wiele liep iets vlotter dan onze openingsmatch de dag ervoor. Het was nochtans geen makkie met loodzware ballen. Een goede opslagdruk en perfecte recepties zorgden ervoor dat we direct een kloofje konden slaan. Door een goede site-out konden wij de voorsprong behouden en we konden meteen eerste overwinning van de dag bijschrijven: 21-17.

In het tweede duel tegen reekshoofd Verschueren/Roelandt kenden we een zeer slechte start  met een 6-0 tussenstand. We probeerden zowat alles, maar Verschueren bleef alles pakken in verdediging en Roelandt scoorde aan 100%. Wedstrijd gespeeld bij 10-21. Voor de derde en belangrijke wedstrijd tegen Torfs/Jacobs waren de weersgoden ons goedgezind, de ballen bleven wel zwaarder en zwaarder worden. Na een gelijkopgaande start (7-7) konden we wat afstand nemen bij 11-8. Door goed gerichte opslagen en enkele killblocks zat de sfeer er goed in. Bij 17-11 hadden ze aan de overkant pampers nodig, want er was kaka in de broek. Wij duwden door tot 21-11. De volgende confrontatie werd een EVO-duel tegen Van de Plas/Spapens. De fans zagen alweer een gelijkopgaande wedstrijd waarin beide teams mooie dingen lieten zien. Wij konden eindelijk zonder stress spelen en dit resulteerde in een toffe match. Uiteindelijk moesten we toch onze meerdere erkennen in Christophe en Koen: 22-25.

We zijn zeer tevreden met de 13de plaats in Kortrijk. Het is nu uitkijken waar we in de algemene ranking uitkomen. Hopelijk hebben we net genoeg punten verzameld om slechts één keer de lange rit naar Waremme te moeten aanvatten. Op zondag natuurlijk."

Op het beachtornooi in Elsene is het duo Frankart-Andelhof er net niet in geslaagd om zijn eerste tornooiwinst te behalen. Al moest het Evo-team in de finale nipt de duimen leggen tegen Verschueren-Roelandt, toch blikt Ron Andelhof tevreden terug. «Nadat we onze eerste wedstrijd tegen Hamelrijckx-Franchimont hadden verloren, moesten we via de verliezerspoule trachten doorstoten tot de halve finale. Dat lukte vrij vlot en in die halve finale konden we ook onze clubmaats - en de winnaars van vorige week - Coucke-De Beleyr verslaan. In de finale zelf zat er zeker meer in. In de aanvangsset lieten we twee setballen onbenut, waarna we het deksel op de neus kregen. We herpakten ons degelijk, waardoor we vlot de stand in evenwicht brachten. De beslissende set ging gelijk op, maar uiteindelijk bleken Tim en Steve iets sterker. Ondanks dit verlies mogen we niet ontevreden zijn. Het is onze ambitie om deze zomer mee te strijden voor de top drie, maar we hadden niet zo vlug resultaat verwacht. Audry en ik spelen voor het eerst samen en dat is in het begin toch altijd een beetje zoeken en tasten. Komt daarbij dat ik nu op de rechter positie speel, terwijl ik twaalf seizoenen links heb gespeeld. Dat is toch een hele aanpassing, maar blijkbaar wel een goede keuze. Deze prestatie is een serieuze opsteker maar vraagt om bevestiging in Kortrijk.» (Jurgen Lambrechts in Het Laatste Nieuws)

Christophe Van de Plas en Koen Spapens vormen eigenlijk een gelegenheidsduo omdat Kenneth Janssens nog even onbeschikbaar is als partner van Christophe, zijn ploegmaat bij PNV Waasland. Maar ondanks de beperkte voorbereiding lijken Plaski en Koen elkaar prima te vinden. In Gent werden ze 13de in de openingsmanche en nu, een week later, 7de in Elsene. "Nochtans was de start niet super", blikt Christophe terug op de avonturen op het Flageyplein. "Er was zaterdag geen straaltje zon te bespeuren en we verloren de eerste match tegen het beloftenduo Ribbens/De Roo. Het was nipt, maar toch voldoende om onmiddellijk weer naar huis te moeten rijden. Zondag begon dan beter. We wonnen het eerste duel tegen Steenhouwer/Degrève. We speelden degelijk beachvolleybal, ook tegen de sympathieke broertjes Meijboom. Nadien tegen Franchimont/Hamelrijckx was het afwachten of Vincent een gecontroleerde dag had of wild met de bal speelde ... het viel in ons voordeel uit. We wonnen en kwamen nu uit tegen Ron en Franky. Zij waren te sterk en wij waren blij met de zevende plaats en een plezante dag. Oprechte dank trouwens aan Dirk alweer voor de morele ondersteuning."

«Concurrentie is nu groter» - Ward Coucke aan de vooravond van het BK in Gent

Na een -vooral sportief- minder geslaagd buitenlands avontuur in het Franse Narbonne is Ward Coucke terug in het land. Tijdens de zomermaanden hoopt hij samen met zijn nieuwe ploegmaat Jeroen De Beleyr in het Belgisch kampioenschap beachvolleybal hoge ogen te gooien. Te beginnen met het toernooi in Gent. «Echt geslaagd kan je het afgelopen seizoen zeker niet noemen», begint de 27-jarige zijn relaas. «Ik hoopte met mijn overgang naar Zuid-Frankrijk in een professioneel gestructureerde club terecht te komen, maar niets was minder waar. Budgettair was alles in orde, maar qua organisatie kan de club helemaal niet tippen aan de meeste Belgische Liga-teams. Zelfs sommige ploegen in eerste nationale bij ons zijn beter gestructureerd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we voorlaatste eindigden. Voor volgend seizoen kijk ik dan ook uit naar iets anders. De contacten lopen via mijn manager, maar heel concreet is er nog niets. Het kan opnieuw een buitenlands avontuur worden, maar er zijn ook enkele Belgische pistes.

Maar nu is het dus opnieuw focussen op het beachvolleyseizoen. Dit jaar vorm ik een team met Jeroen De Beleyr, de spelverdeler van VDK Gent, met wie ik in 2004 vierde werd op het wereldkampioenschap voor universitairen in Thailand. Mijn partner heeft zeker meer dan voldoende kwaliteiten. Jeroen slaagt erin om bijna altijd hetzelfde constante niveau aan te houden. Ik denk dat we ons dan ook tot de favorieten voor Knokke mogen rekenen», beweert de viervoudige nationale kampioen.

Het is wel zo dat door de herschikking van de teams de top breder is geworden, waardoor meerdere teams aanspraak op toernooiwinst kunnen maken. Naast habitués Tim Joosen-Dieter Melis, de broers Jadot, en het herenigde duo Tim Verschueren-Steve Roelandt denk ik dat ook onze clubmakkers bij Evo Beach, Ron Andelhof en Audry Frankart en Kenneth Janssens-Christophe Van De Plas te duchten concurrenten worden.

Over onze voorbereiding en de omkadering van de club mogen we zeker niet klagen», gaat Coucke verder. «Door de goede weersomstandigheden in de maand mei hebben we al regelmatig kunnen trainen, en ik hoop dan ook dat Jeroen en ik er klaar voor zijn. Of dat voldoende zal zijn om in Gent meteen bij de topfavorieten te eindigen, dat weet ik echter niet. Momenteel is Jeroen zijn vrouw (Tine Vereeck, dochter van Walter en zelf speelster bij Avo Melsele) hoogzwanger, en dat weegt soms wel even op de concentratie. Bovendien heb ikzelf in de voorgaande jaren nog nooit het openingstoernooi kunnen winnen. Het zou tof zijn om die gewoonte te kunnen doorbreken. Maar met een finaleplaats op het Emiel Braunplein zou ik toch ook al tevreden zijn.» (Jurgen Lambrechts - Het Laatste Nieuws)



«Geweldige opsteker» - Duo Coucke-De Beleyr wint beachvolleytornooi in Gent

De eerste manche van het Belgisch kampioenschap beachvolleybal in de schaduw van de torens van Gent is gewonnen door het duo Coucke-De Beleyr bij de heren en het Olympisch tweetal Mouha-Van Breedam bij de dames. Voor Jeroen De Beleyr was het de eerste toernooiwinst in zijn carrière. De toekomstige inwoner van Vrasene moest met zijn maatje Ward Coucke hard werken om dit resultaat te behalen. Bij het begin van het toernooi ging het vlot, maar de eerste confrontatie in de kwartfinales tegen Joosen-Melis was een echte afknapper. Het EVO Beach team kende een serieus dipje tegen de topfavorieten uit Antwerpen. Daardoor werd het Oost-Vlaamse duo naar de verliezerspoule verwezen. Hierin herpakten ze zich met een sterke prestatie tegen de broers Jadot. Ook de overwinning in de halve finale tegen de huidige kampioenen Steve Roelandt en Tim Verschueren was veelbelovend en bracht Coucke-De Beleyr opnieuw oog in oog tegen Joosen-Melis. De finale op het Emiel Braunplein werd voor bomvolle tribunes gespeeld. De Oost-Vlamingen hadden hun lesje geleerd en gingen geweldig van start met 16-21 winst in de openingsset. De tweede set was voor het tactisch sterke tweetal Joosen-Melis, maar in de derde set bewezen Coucke-De Beleyr dat zij de verdiende winnaars werden van deze openingsmanche na duidelijke 11-15 cijfers. «Ik heb nog nooit goed gepresteerd in Gent», verklaarde Ward Coucke na de finale. «Meestal ben ik later in het seizoen pas echt in vorm. En nu aan de zijde van mijn nieuwe beachpartner Jeroen De Beleyr winnen we meteen het eerste toernooi.» Ook Jeroen was supergelukkig met deze zege. «Dit is een geweldige opsteker. Dat belooft voor de toekomst.»

Kwam het door de aanwezigheid van de Olympische deelnemers Liesbeth Mouha en Liesbeth Van Breedam of door het mooie weer, maar de pleinen op de prachtige Gentse locatie zaten overvol met enthousiaste toeschouwers. Zij zagen de vertegenwoordigsters van het Belgisch beachvolleybal op de Olympische Spelen eenvoudig doorstoten naar een droomfinale tegen Van Bree-Van Cauteren. Dit ambitieuze duo was voorlopig nog niet opgewassen tegen de Liesjes. Mouha-Van Breedam wonnen vlot de finale met 2-0. Organisator Martin Van Der Sichel mikt nu al naar een tiende jubileumeditie. (Walter Vereeck - Het Laatse Nieuws)

In tegenstelling tot vorig jaar konden Fien Callens en Marta Sobolska deze keer wel de volledige voorbereiding samen afwerken. De verwachtingen van de fans waren dan ook hoog gespannen. Zullen ze hun topzomer van 2007 kunnen herhalen? Toen debuteerden de huidige Richa-girls als duo voor het EVO Beach Team. Ze openden op het Emiel Braunplein met een niet-kwalificatie, maar ze maakten dat later ruimschoots goed. Ook nu geraakten ze niet op de hoofdtabel op Pinkstermaandag. "We zaten echt te popelen om aan het seizoen te beginnen", vertelt Marta. "Na lang wachten op de eerste officiële wedstrijd mochten we ons seizoen openen tegen het nieuwe duo Smits/Van Looy, twee speelsters van Asterix Kieldrecht. We geraakten moeilijk in ons ritme en er stond zo al snel een flinke kloof op het scorebord. We bleven wel vechten en we kwamen beter in de wedstrijd. Maar de vogel was net gaan vliegen. Te laat. Eindstand: 21-18.

Natuurlijk waren we ontgoocheld. Niemand begint graag aan het seizoen met een nederlaag. Toch bleven we optimistisch. Ook vorig seizoen hebben we regelmatig voor de lange weg gekozen richting kwalificatie. Nu ja, verplicht moeten afleggen door een vroege nederlaag. De volgende wedstrijden gaven ons een goed gevoel. We boekten vier opeenvolgende overwinningen, de ene keer al wat vlotter dan de andere: 21-13 tegen Beken/Witters, 28-25 tegen De Neef/Jackers, 21-18 tegen Steppé/Van Wolvelaer en 21-16 tegen Adriaenssens/Adriaensens. En zo kwamen we toch nog in de finale van de kwalificaties.

Nog één overwinning en we mochten op maandag terugkeren. Maar we stonden voor een aartsmoeilijke opdracht tegen tegen het bekende duo Vandesteene/Verstrepen. Jammer genoeg bleken Els en Karolien ook nu weer te sterk, net als in de finale van het Pro Challenge Tournament, vorige week in Oudenaarde. Net niet geplaatst dus, gestrand op de 13de plaats. Maar al bij al toch een goed begin om op verder te bouwen. En dat zullen we zeker doen op de volgende manche in Ixelles, komend weekend."

Winnen in Gent, zo vroeg op het seizoen. Dat was toch even wennen voor het verraste bestuur/trainer (zie foto). En voor Ward Coucke zelf ook. "Inderdaad", bevestigt de Zultenaar met een big smile. "De voorbije acht jaar heb ik nog nooit gewonnen in Gent. Pas nu, bij de negende editie, is het raak. Meer nog, ik had nog nooit één van de eerste twee tornooien van het BK gewonnen. Een trage starter zeker? Volledig conform aan deze theorie had de ochtendstond maandag alweer geen goud in de mond. Eerder een zak bloem van 50 kg op de rug. Zo voelde het althans aan tijdens de eerste drie matchen. Ons niveau was om te huilen met de pet op. Gelukkig hadden we een vrij makkelijk parcours en we wonnen in de eerste twee ronden vrij vlot. 'Op ervaring' zullen we dat dan maar noemen zeker? Helaas stond in de kwartfinale een team tegenover ons dat warempel over nog meer ervaring beschikt: Joosen/Melis. Tijdens die kwartfinale huilden we bij momenten met twee of drie petten op. 21-12 werd het uiteindelijk. Geen service, geen side-out, op die manier wordt het redelijk moeilijk natuurlijk.

De herkansingen tegen Jadot/Jadot betekenden de verrijzenis. Aangeslagen door het zware verlies en ons tamme/brave spel in de kwartfinale, besloten we om het opslagwapen beginnen boven te halen. We kregen fysiek een beter gevoel en een reeks van een vijftal punten in het midden van de wedstrijd bleek genoeg om uiteindelijk met 21-16 te winnen. Dat goede gevoel trokken we door in de halve finale tegen Roelandt/Verschueren, nochthans een zeer stevig team met titelambities. We stuurden hen naar huis met 21-14. Plots voelden we beiden dat er meer in zat dan dat we 's ochtends hadden durven dromen.

In de finale tegen opnieuw Joosen/Melis zaten we meteen in het juiste ritme. Net als in de vorige twee matchen. Geen haar op ons hoofd dat nog dacht aan de verloren kwartfinale. We voelden ons echt veel beter dan toen. Het opslagwapen tekende present, de side-out liep zoals het moet. Met mooi en ook kwalitatief prima beachvolleybal konden we de eerste set winnen met 21-16, na ook enkele spectaculaire rallys. In de tweede set kwamen we snel 6-1 achter door wat misverstanden en enkele kantje-boord ballen in ons nadeel. Daarna herpakten we ons wel wat, maar bij 17-12 in het verlies, wisten we dat er slechts heel weinig kans was om de set nog te pakken. We spaarden ons fysiek voor de tiebreak. We hadden toch al zeven sets in de benen, in de volle zon. Uiteindelijk werd het 21-15. En die keuze bleek achteraf succesvol. In geen tijd kwamen we meerdere punten voor, vooral dankzij een heel hoge servicedruk en onze sideout bleef op niveau. Zo wonnen we met 15-11. Die eerste overwinning ooit voor Jeroen, mijn eerste tornooi ooit in het begin van een BK!

Als we het hele tornooi overschouwen, dan moet ik zeggen dat we gespeeld hebben als twee totaal verschillende ploegen. In het begin van de dag op een niveau waarmee we zelfs de kwalificaties niet zouden overleven. Daarna op een niveau en met een gevoel waarmee je in Knokke Belgisch kampioen kan worden. We onthouden vooral dat er nog veel moet getraind worden, toch als we voortdurend willen acteren als ploeg twee."