Café De Marolle voor WW2, links in de deur, Wuut,Godijn Albert rechts, Dulle,Cordula Vande Wattijne aan tafel rechts, Riel ,Cyrille Ghijselinck, naast hem links Germaine Godijn 

WAAR GEBEURD !

DEN TROUW VAN NAPOLEON:
Zekere dag zaten de vrienden in cafè bij "Djim", en het ging er zoals steeds plezant aan toe. Irma Dreupel, Napoleon, Fyzante,Djefke Dreupel enz.,de juke box werd gretig voorzien van 5 frank stukken, "de hit van de laatste  6 maanden speelde veelvuldig "Och was ik maar bij moeder thuis gebleven van Johnny Hoes", en der werd af en toe een dansje "geplaceerd".Napoleon zoals steeds" klein beetje" zat, had vandaag een verliefde opstoot en vriendin Irma voelde waarschijnlijk ook wel ergens kriebels in haar rijkelijk met bier verzadigd tengere lichaam. De andere olijkerds zagen daar munt (bier) in. En van het een kwam het ander, Irma en Napoleon werden klaar gestoomd voor den trouw! Ze moesten plechtig voor een cafétafeltje gaan staan, daar achter had " Closse" plaats gevat met een stuk papier die vlug uit een schrift was gescheurd, en de huwelijks belofte werd teatraal opgevoerd en alles op papier gezet door Closse.
Na de ceremonie werd er natuurlijk ferm op gedronken en gedanst, ik denk dat Napoleon zijne portemonaie de dag nadien een serieus gat vertoonde! Maar 't was waarschijnlijk de moeite waard, ge trouwd ten slotte toch maar eens.
Na die trouwpartij troonde Napoleon zijn kersverse bruid mee naar huis voor "de huwekijksnacht", voorwaar de eerste keer in zijn leven dat hij een vrouw had, ik denk dat hij toen +- 45 jaar was.
Paar uur later komt broer Roger (teuneke) thuis van zijn werk en staat voor een gesloten deur.En die werd razend want hij kon niet binnen. Na wat geklop op de deur, besloot hij dan maar door de openstaande venster op de 1e verdieping te kruipen door middel van de fruitladder, zo gezegd zo gedaan! Verassing!, daar trof hij, Napoleon en Irmaatje samen in't bed hun roes aan het uitslapen. De man werd zo boos dat hij het kersverse koppel  eens goed door mekaar schudde en dwars door het gamele bed kijlde.Einde huwelijksnacht!!! En Irmaatje op de wollen pantoffels naar huis, een paar huizen verder.
De dag daarop, ging Napoleon zijn beklacht doen bij Djim en der werd natuurlijk flink mee gelachen!
Hij vertelde steeds maar over, "onze zot" die zijn vrouw had buiten geworpen en zijn trouwhemd kapot gescheurd had!
Einde van een zo mooi huwelijk,natuurlijk!!

BLAUWE KIPPEN:
Begin de jaren 70, was er een zware strijd tussen de "blauwe" (PVV), Herman De Croo en de" tsjeeven" (CVP) ,Charles Van Heuverzwijn. Overal werd er heftig gediskusieerd over de politiek, ieder week-end werden we geconfronteerd met publiciteits caravanen van al de Brakelse partijen.
Op café en in de straat was dat onderwerp nr.1. Op café zeker, de kandidaten bezochten veelvuldig de herbergen en der werd gul getrakteerd. De diskusies die daar uitvloeiden waren dan ook niet te versmaden, men werd al vlug bestempeld als"tsjeef","ne kattekop", ne "sos" "ne rooien", "nen blauwen, " nen zwarten"(VU), ne komunist, enz. de hevigste dierven wel eens op de vuist gaan!!!
Zaterdag namiddag, café Djim, de lente, Marchel, was jonge haantjes gaan kopen bij "den poelier", had er dorst van gekregen en geraakte zo ook in de verkiezings perikelen betrokken, je weet ,wel gratis bier enz.. De haantjes werden acher op de koer in de lommer geplaatst, kwestie van een tijdje koel te staan, die jonge beestjes kunnen niet tegen de warmte,zeker als het lang duurt!
Ondertussen was het al donker geworden, en "David" van géén kleintje vervaart, ging achterom in de winkel een pakje blauwsel kopen, (vroeger gebruikte men dat veelvuldig om een mooie witte was te hebben), ging stikem naar achter, goot dit pakje blauwsel over de duivenmand met de haantjes er in, en kwam héél onschuldig terug in 't café.
De dag nadien ging Marchel, zijn kippen aan zijn vrouw tonen, en die waren niet weinig verrast toen ze al die blauwe haantjes aanschouwden. Ondertussen had den tamtam het bericht al verspreid en werd Marchel overal uitgelachen met zijn blauwe haantjes!!

CHAMPIGNONS
Den Beng was verlekkerd op "champignons",paddestoelen en David die wist dat zeer goed, zo tussen pot en pint werd er gesugereerd dat er in de weide naast zijn(van David) deur, heel veel champignons stonden, maar dit werd nooit luidop verteld "kwestie van uwen nest niet bloot te leggen!", goed, ze bleven zoals altijd nog wat pinten pakken en bakschieten,"verdwenen caféspel, dat hier veelvuldig gespeeld werd". Den dag nadien, den Beng vroeg uit de veren, de fiets op met een grote emmer in de hand, naar "schatteneiland"! 10 Minuten later was hij weer thuis met een lege emmer, op vraag van moeder, was het korte antwoord"toerke weest maken" en deed of zijn neus bloede.
S' avonds bij Posse werd hem de vraag gesteld,"of er veel champignons waren", en der kwam een ontwijkend antwoord van den Beng.
Natuurlijk was heel de bende al op de hoogte van zijn champignonjacht en der werd stiekem naar nog meer details gepeild, maar hij zweeg als een graf! David had er een ere zaak van gemaakt, om alles in geuren en kleuren uit te bazuinen, en heel de bende wist natuurlijk al heel het verhaal.
Wat was er nu in feite gebeurd? Wel, David had alvorens te gaan slapen, noch vlug een tiental eieren gebroken en de schalen allen netjes vooraan in de weide geplaatst zodat het leek dat het allemaal paddestoelen waren! Was s'morgens natuurlijk héél vroeg op, om den Beng gade te slaan. en de rest van het verhaal kent u al.

DYANE
Fizante, Castaur, Flip,Wuut, zaten een spelletje te manillen, de omstaanders zoals altijd de beste spelers gaven gul commentaar, zo van Castaur heeft weer nie gevolgd, en Fizante, heeft de vorige slag een beetje "gezeurd", vals gespeeld, en zo ging dat maar verder met de spelers op te jennen. Zo rond een uur of elf, was "den boom", spel, af. Nog wat na babbelen, begint plots  Fizante ,over de kwaliteiten van zijne trekhond, Dyane te "stoeffen", opscheppen. Volgens hem was dat den besten trekhond die er was, waken kon ie als geen ander, geen mens dierf hem aanraken, laat staan rond zijn hok komen. Djim van géén kleintje vervaard, dierf het aan de hond, NU uit zijn hok te gaan halen en hem nog mee naar het café te brengen ook! De andere jaagden Fyzante steeds meer op, ze begonnen zelfs op het arme dier te "wetten", wedden, de inzet, zoals steeds, "nen tourné generale", Fyzante kon nu niet meer terug, en hoopte stiekem dat het niet zou lukken, en gaf Djim de sleutels van zijn huis, die onmiddelijk op stap ging naar D'haye. De spanning was te snijden, en Fyzante werd steeds meer "geklejt", draak mee steken.
Na een goed half uur ging de deur van het café open, den Djim,triomfantelijk, met Dyane, staart tussen de poten en nederig naar de grond starend, trad téatraal binnen. Hij was in zijn opzet geslaagd, en was waarschijnlijk de enige die geen schrik had van Dyane! Fyzante heeft nooit meer zijn mond durven openen, over Dyane! Later heb ik eens aan Djim gevraagd, hoe hij dat klaar gespeeld had. Zijn antwoord was, "wel kleinen dat is héél simpel, ge moet tonen dat ge geen schrik hebt, ge zet u op handen en voeten voor de hond en kijk hem star en streng in de ogen, ge zult zien hij zal zich aan u onderwerpen!". Later heb ik eens de test gedaan, bij een grote, schuimende bouvier,weliswaar achter forse tralies, bij mij werkte het dus niet en had geluk dat er tralies tussen mij en dat woest monster stonden. Ik had waarschijnlijk niet genoeg uitstraling !!!!!

DJEF ZIJN HOND
Djef Vos, "Jozef Van Maldergem", was zo iemand die iedereen wel eens bij de neus nam, had zo'n weelderig gevlekt foxhondje," ne stratier, ne rattepakker"
Op zekere dag was Djef zijn veld aan bewerken op den Doensberg, ik kwam daar voorbij en vroeg: "Djef ge et ne schunen hond, hoe jet hij," Jozef u heeft een mooie hond, Wat is zijn naam?.
Antwoord : Vraag het hem.
Kan ik niet, zeg het maar, hoe noemt, hij?.
Nog eens :Vraag het hem
Allez, Djef zeg het mij.
Nog eens : Vraag het hem.
Ge zijt er mee aan 't rammelen, hé.
Wel nee, Vraag het hem.
En wat bleek, Djef zijne fox , noemde inderdaad, VRAAG HET HEM !!!!!

DE DAKGOOT GEKUIST
Een mooie zomerse dag in D'haye, Djefke Dreupel en zijn Lieza waren op bezoek bij hun famlie op de Valkenberg, Irma was alleen thuiswachter en had bezoek van "Saveuië", Savooi, dat was ook ne vrijgezel van op Verrebeek, zijn naam kreeg hij om dat hij op de markten stond met jonge zelf gekweekte plantes. Zoals steeds in hun "bedekte cantine",ilegaal dranken verkoop aan vrienden, werden de pintjes wellustig geledigd onder het genot van een "Amadis",vroeger cigaretten merk, Castaur was er ook bij gekomen en dus ook de concurentie, en maar pintjes pakken, om het meest in de gratie van Irmaatje te komen, op zeker ogenblik en na al zijn kansen bestudeerd te hebben, en aan zijne  portemonaie gedacht te hebben, want die affaire ging hem wat te veel kosten, sprong Castaur op zijne Novy en reed naar huis. Tijdje nadien waren, Irmaatje en Saveuië in Irma's slaapkamer geland en waren begonnen aan de grote werken, (Irma, was voor een pakje Amadis te vangen!)
Castaur had zich ondertussen bedacht en redeneerde dat Saveuië waarschijnlijk, dronken genoeg was geworden en naar huis was gegaan, en dus waagde hij opnieuw zijn kans. Maar "ving bot", miste zijn kans, de deur was op slot en hij hoorde duidelijk de stoei partij! Wilde alles eens van dichter bekijken, maar het venster van de slaapkamer was te hoog, geen nood, in de schuur vond hij een ladder,en op het moment dat hij net door het venster aan het gluren was en dat Saveuië en Irma hem opmerkten en met veel lawaai Castaur probeerden te verjagen, kwamen Djef en zijn Lieza aangewandeld, natuurlijk vloog Saveuië de straat op, met zijn kleren half aan , en Irma werd ferm de les gespeld! Dan was het Castaur zijn beurt! Die kreeg er ook van langs, "waarom hij met de ladder tegen de gevel bezig was," enz. Castaurs antwoord was vrij simpel, hij wou Djef een plezier doen, hij zou eens de dakgoot te kuisen. Maar Irma in een laatste verdediging vertelde de ware reden van zijn geklauter. En dus kreeg Castaur er op zijn beurt van langs!. Natuurlijk kon Djef, heel het gebeuren niet verzwijgen, en dra waren alle geburen op de hoogte van de feiten! En werd er ferm met Castaur gelachen, zo van" Castaur de goten kuiser" en nog meer. Castaur zijn antwoord was altijd zéér kort" prt,prt prt, doe dan ne kjer iemand e plézier" en weg was hie! 

WUUT
Dat was mijn grootvader en mijn held! Die kon vertellen uren lang ,had altijd wat meegemaakt.In WW1 was er hier tussen Everbeek en Opbrakel een demarkatie lijn, vanaf Opbrakel was het oorlogs gebied en die grens werd serieus gecontroleerd! Hier in de bossen rooiden de Duitsers de bomen, der was een smalspoor naar het Gehuchte, station van  Opbrakel, dat hout diende voor het front in West Vlaanderen, ook hadden ze hier veel hovens om houtskool te branden, dat werd dan gebruikt voor buskruit te maken! Wel in deze periode heeft Pépé (Wuut), liefst 18 keer in het gevang van Geraardsbergen gezeten voor smokkelen, de officier daar, die kende hem zeer goed, hij was een vaste klant. Hij vertelde over de koude cellen, hoe de deur werd dicht geklapt voor een paar dagen,hoe ze eten aangereikt werden door het kleine doorgeef deurtje, hoe hij zijn lepel plooide om het laatste uit de gamel te halen, als hij over "smuggelen" vertelde kwam er geen eind aan! Na de oorlog gingen ze hier met zijn allen het slagveld in  West Vlaanderen ruimen, de bomkraters dicht gooien, de lijken begraven, daar kan ik een paar sterke verhalen over vertellen, wat die mannen daar gezien hebben! (mijn huidige schoonvader, heeft net het zelfde gedaan in Rusland, na die grote veldslagen daar, hij was amper 16 jaar, munitie en lijken opruimen, op de vraag hoe dat was, de reuk enz. is zijn antwoord, niet de reuk maar de maden, dat is het ergste! Maar verder wil hij er niet over spreken.).
Pépé had ook in Frankrijk alle soorten seizoen arbeid gedaan, over hoe ze, met de ossewagen(nen tombereau) de bieten vervoerden, ze begonnen bieten te rooien en te zetten,  voor het daglicht werd en tot het donker werd, over hun gastboeren, op  een boerderij liep er een heus everzwijn (Auguste) op de koer en speelde voor waakhond, hoe ze gingen zwemmen in de Marne, maar je moest wel oppassen voor de draaikolken aldus pépé!
Was ook een verwoed "lavaaiër", stroper, zoals velen toen! Als ze tijd hadden, dan trokken ze een lange jas aan, en trokken het Lievierenbos in. Hij,kon stroppen zetten als géén ander, een strop zetten vraagt veel kennis en doorzicht, her strop werd gemaakt van gebrande telefoondraad. , 'S winters trof je overal schuilhutjes in het bos aan, daar hielden ze zich uren in schuil om een bosduif te schieten. Als men die mannen onder elkaar bezig hoorde over hun tactieken enz., kon dat best boeiend zijn, naar mate de avond vorderde werden de hazen, en konijnen steeds groter! Op de lange duur hadden ze een kruiwagen nodig om hun haasje naar huis te brengen!
Pépé, had ook een rode, snelle moto, een CZ, 125cc, we hebben er samen vele toertjes mee gemaakt. Mijn grootmoeder was er minder entoesiast over, ze was er eens afgevallen, en heeft  nooit nog een voet op dat rode monster willen opzetten!

PENNETJOPPE:
Ludiek figuur, had nooit zin in veel werken, ging nogal graag op café, en kon de vrouwen rond zijn vingers draaien. Als hij in geldnood zat, wat meestal het geval was, dan kon je hem aan het werk krijgen, maar gaf hem nooit een voorschot want dan was je gezien, eerst moest hij even naar huis (naar het café), en dan zag je niet meer terug, maar de meesten namen het er graag bij, dat kon toen nog.
Op zekere dag komt hij, bij ons op bezoek en was een beetje aangeschoten, mijn vrouw en haar zus, waren net bezig met hun haar zwart te kleuren, en Pennetjoppe draaide er rond, aangezien hij een echte rosse was, staken ze er een de draak mee, en stelden hem voor, zijn haar ook te kleuren, hij denkende, dat het een grap was, liet zich overhalen en ze verfden zijn bakkebaarden en de voorste helft van zijn haar giet zwart. Pennetjoppe, dacht er niet meer aan en ging naar De plezanten Hoek een pint pakken, en natuurlijk de vrienden merkten het gebeurde op, der werd nogal de draak mee gestoken en gaven hem de leuke naam "de zwarte rossen". Zo heeft hij maanden rond gelopen, tot het er volledig uit gegroeid was, onze zwarte rossen!!!

01-12-2005 om 16:48 geschreven door carine

01-12-2005 om 16:45 geschreven door Johan

01-12-2005 om 16:41 geschreven door carine