Morgen vertrek ik terug op trip. Normaal een
jungle Salsaweekend maar door het weinige volk hebben we white beauch kunnen
regelen. Gelukkig! Want dit is het laatste weekend met Lore, Glenn en Jolien!
We besluiten nog wat salsa te gaan dansen
boven t vat. Heel gezellig. Ik leer de Zouk dansen. Echt leuk! :D Heel de
tijd van links naar rechts. Precies wat verleiden :P Haha.
Daarna gaan Lore, Glenn, ik en Mario nog naar
de Touche. Laatste keer uitgaan met de Leuke Belgen :D
Het is heel erg leuk maar dan gebeurt er iets
dat niemand had durven denken! Jolien komt in volle paniek binnen. Ik versta er
niets van, omdat de muziek zo luid staat. Een hele lange uitleg waar ik niets
van versta. Het enige dat ik weet, is dat er iets ergs is gebeurt. Glenn verteld
kort: Er is ingebroken! Omg! Volle paniek. De politie is er..
Uiteindelijk hebben ze niet ingebroken maar ze
hebben wel een poging gedaan. Hun slot is geforceerd en ze hebben beneden
ingebroken. Echt erg! Ze durven niet meer in hun verblijf te slapen dus ze
logeren bij mij. Jolien in mijn bed en Lore en Glenn op de grond.
Vandaag gaan we terug naar huis. Weer een
lange boottocht en vervolgens lang in de bus zitten. (Ongeveer 6 uur en half in
totaal, zonder stops.)
Aangekomen in Paramaribo had ik wat problemen
met de drukte. Het is avond 4 daagse. Een soort carnaval. Dan verkleden de
mensen zich en wandelen ze door de straten. (Dat zie ik pas later die dag.)
Ineens is de drukte van de stad mij teveel. Ik
ben ook moe door al dat varen en rijden.
Onderweg zien we een avondwandeling van de
militairen. Dat hebben we ook weer gezien.
Het eten was de voorbije dagen op trip lekker
en uitgebreid maar helaas vaak kip en nasi. Zo beu gegeten.
Deze dieren heb ik gezien tijdens mijn trip.
Enkele onder deze zelfs gevoeld: apen, uil, spinnen (verschillende kleuren,
vormen, groottes), kaaimannen, slang, vuurvliegjes, muggen (helaas..),
duizendpoot, vogels, mieren (rood en groot), ..
Daarna eten we met zen allen nog gezellig bij
'zanzibar'. We zijn allemaal moe dus lang hebben we daar niet gezeten. Een leuk
tripje! Aan te raden ;)
Dit is de leukste dag, voor mij persoonlijk.
(Van de 4 dagen Apiapaati.)
We gaan terug met de boot naar het dorpje om
cassavebrood te maken.
Wat een ontvangst! De kinderen zwaaien en de
jongens (van de kinderen) helpen ons direct met uitladen.
Daar aangekomen zijn ze weer allemaal super
vriendelijk. We halen de cassave uit de rieten mand en we moeten er met twee op
kloppen. Echt leuk. Een gratis portie fitness .
Daarna bakken we het en kunnen we proeven. Het
smaakt naar niet zoveel dus doen we er choco op.
Het was echt leuk vandaag! De kinderen hebben
ons al gezien en we hebben ermee gespeeld . Echt fijn!
Dan gaan we voor ontspanning. We gaan nu naar
een echte waterval. Daar mogen we, met reddingsvest, in springen. Je mag niet
overal springen omdat er veel rotsen zijn. Fred en Stanley weten waar je
precies kan springen. Als je gesprongen hebt, zak je dus naar beneden. Daarna
moet je zo snel mogelijk naar de kant zwemmen. Fred staat er en wat verder
staat Stanley.
Ik twijfel nog want ik heb geen waterschoenen
en het schuift enorm. Ik mag waterschoenen lenen dus ik doe het!
Ik spring erin en ik zwem rustig naar de kant.
Ik zie Fred maar daar ben ik al voorbij.. Dan zie ik Stanley dus ik zwem naar
hem. Stanley geeft me een hand maar hij valt er zelf ook in. Even een kleine
paniekaanval maar gelukkig hebben we alles overleeft. (Paniekaanval omdat je
echt wordt meegesleept. Wat verder zijn er terug watervallen.. Er is al een
vrouw gestorven doordat ze werd meegeslingerd.)
Vervolgens heel het stuk, over de rotsen
terugwandelen met Stanley aan mijn zijde.
Dat was een oefening! Nu op een soort
band/opblaas bootje. We gaan nu helemaal op de top van de waterval staan . Lore
en ik kruipen bij Stanley maar eerst een hele boodschap, wat je moet doen en
wat je zeker niet mag doen. Bijna 3/10van de gevallen kantelt het bootje om in
de waterval. 3,5/10 van de gevallen gebeurt het aan het einde van de waterval.
Slecht 0,5/10de kantelt niet om. Wij behoren bij den 3: wij zijn op het einde
omgekanteld. Ook best een leuke ervaring! .
Daarna het allerleukste!
Het opgeblazen bootje achteraan de boot zetten
en proberen niet te vallen . We proberen recht te staan, handen te lossen,..
Helaas 1 keer gevallen. Dan is het een hele
opgave om er terug op te kruipen. Maar echt leuk. Zeker als ze blijven draaien!
Het is de laatste avond dat we hier zitten. We
gaan nog eens op kaaimannentocht. Fred probeert een kaaiman te vangen maar
helaas.
We hebben wel een slang. Van Stanley mag ik
deze slang een poosje vasthouden, in de zak weleenswaar. Het is tenslotte een
wilt beest.
Dan zit er een kaaiman op een kort. (Met de
staart naar ons.) Hij heeft iets gemaakt waar hij kaaimannen mee kan vangen.
Een houten stok met daaraan een touw, cirkelvormig dus de nek van de kaaiman
gaat erdoor. Na wat gespartel heeft hij de kaaiman gevangen. We nemen hem mee
naar ons verblijf. Ook de slang mag mee.
Op ons verblijf maken we foto's en vervolgens
laten we ze vrij. De slang zetten we bij ons in de boom maar de kaaiman mag
terug het water in.
Fred heeft ons vervolgens wat geëntertaind.
Met wat kegels gegooid, op een koord gewandeld, gedanst, met vuur gespeeld,..
Heel gezellig. Achteraan hebben ze een vuurtje gemaakt.
In de ochtend een lekker ontbijtje met eieren.
Dat is nu iets dat ikzelf niet maak maar het smaakt me! .
Daarna varen we met de boot naar Jaja Dante,
een gezondheidscentrum Djoemoe.
Hier hebben we een rondleiding gekregen. Onze
gids, Fred is hier geboren.
Het dorpje zelf is weer heel primitief maar mooi
om te zien. Deze toiletten raad ik af! Heel onhygiënisch. De natuur is een
betere oplossing
We bekijken het dorpje. Altijd leuk om te
zien.
Tijdens onze wandeling in het dorpje bekijken
we mega grote rode mieren, allemaal in een rij aan het wandelen. Ze kruisen
elkaar perfect. Ik sta in volle verbazing te zien, ze zijn zo groot en ze weten
wat ze moeten doen. Niemand bots en toch hebben ze geen regels, of wel?
Natuurlijk moet er mij weer iets overkomen..
De gids zegt: "Pas op!" Ik kijk rond maar ik zie niets. De gids:
" Je staat erin." En inderdaad. Het pad met mieren liep niet alleen
van links naar recht maar ook van onder naar boven en daar stond ik middenin..
Laten we hopen dat er geen mieren dood zijn en dat ik geen beet heb gekregen van
een mier.
We doen onze lange broek aan en we gaan de
jungle in! Weer tussen bomen, onder, over een rivier, langs smalle paden, over
rotsen, boomwortels ontwijken,.. Volle concentratie . In de heenweg lukt het
altijd goed. In de terugweg gebeurt er steeds iets. Zal dat vandaag weer zo
zijn? 😛
Na de jungletocht beklimmen we de ananasberg.
Een berg waar ananassen op groeien. Ze zijn nog niet rijp.
Op zich is de ananasberg veel minder zwaar dan
de Voltzberg maar vandaag is het enorm warm. Dat maakt het best vermoeiend!
Maar het is heel fijn om boven te staan en te bedenken dat je hiervoor gewerkt
hebt
Daarna gaan we terug de jungle in. En
inderdaad, dat gebeurt niet zoals voordien. De terugweg is altijd moeilijker
omdat mijn concentratie afgezwakt is. We moeten over een boom wandelen want
daaronder is er water. Ik lijk mijn evenwicht te verliezen maar gelukkig staat
Fred achter me en trekt me omhoog aan mijn rugzak 😛
Iets voorbij het dorpje heeft de moeder van
Fred een soort plantage. Ze heeft wat groenten op haar domein. Deze moet ze
steeds zelf uit de grond halen.
Vandaag helpen we haar met de cassave. Want
morgen maken we cassavebrood.
Eerst de bovenste takken afhakken met een
soort mes. Vervolgens het zand weghalen en de cassave eruit trekken. Een heel
karwij in de volle zon. Dit doet deze vrouw helemaal alleen! Vandaag niet,
omdat we helpen maar normaal staat ze er alleen voor.
Daarna gaan we een stukje de jungle in, omdat
we dan schaduw hebben. Daar zitten we op een afgehakte boom, bladeren,.. Nu
moeten we de cassave schillen. Dit doen ze gewoon met een mes.
Dan de cassave in een grote kom, op ons hoofd
zetten en we gaan terug naar het dorpje.
Vervolgens moeten we de cassave raspen. Dit
doen ze op een andere manier dan ons 😛. Op de foto's kan je dat zien.
Daarna de cassave in een soort rieten mand en
goed duwen. Al het sap komt eruit. Dat mag je namelijk niet opeten. (Bij
sommige cassaves wel, de zoete maar niet bij de zure.) Deze moet nu een dagje
rusten. Morgen komen we terug.
Dan is het tijd voor ontspanning. We gaan met
het bootje naar een watervalletje/stroomversnelling. Daar kunnen we lekker
zwemmen of relaxen. Mooi om te zien! Ze noemen het "de natuurlijke
jacuzzi". Haha.
Terug op Apiapaati nemen me een lekker
"bad". We wassen ons weer in de rivier. Ik geraak eraan gewoon, echt
een pretje 😛
In de avond zijn we op zoek gegaan naar
kaaimannen. Helaas hebben we er geen kunnen vangen. Morgen nog eens proberen!
Ja internet, eindelijk! Nu kan ik mijn blog
terug aanvullen.
Dag 1 Apiapaati
Vandaag een verloren dag. We moeten allemaal
om 7 uur bij het gebouw van de organisatie zijn. Helaas is niet iedereen
aanwezig om 7 uur.
Eindelijk kunnen we vertrekken! Het is al half
9. Nog maar net vertrokken, zien we 3 mensen met rugzak rustig wandelen en
kijken naar onze bus. We krijgen telefoon.. We zijn 3 mensen vergeten. En toen
moesten we dus terug. Volgens deze 3 mensen staat er op hun mail dat ze
aanwezig moeten zijn om 8 uur, dan zijn ze dus nog te laat want het is al over
half 9. 😛.
Stagiaires nemen snel de gewoonte van de Surinamers over (wat later zijn..)
De busrit verloopt goed. De weg is reeds
aangelegd met asvaalt . Helaas is het weer lang rijden, ongeveer 3 uur en half
(zonder de 3 tussenstops inbegrepen). Tijdens een tussenstop gaan Stefanie en
ik, zoals vele onder ons, naar het winkeltje. Ik open de deur (duwen) en ik
krijg te horen dat ik sterk ben. Ik kijk wat raar want zo zwaar is de deur
helemaal niet.
Achteraf hoor ik bij de gids wat hiermee
bedoelt wordt. Volgens de buschauffeur ben ik sterk en daar bedoelen ze mee dat
ik leuk ben. Dat weten we dan ook weer..
Na de busrit is het tijd om in de boot te
stappen. Dat gebeurt in Atjoni. Daar neemt iedereen de boot richting het
binnenland.
Eerst alle zware tassen uitladen (van de bus)
en inladen (in de boot). Inclusief al het water, eten, frisdrank,.. Nu begrijp
ik waarom de meeste mannen van het binnenland gespierder zijn dan die van de
stad. 😛
Tijdens het boottripje kunnen we genieten van
het weer, de cultuur opsnuiven en het uitzicht bewonderen. Er is zoveel groen,
ongelofelijk! Er zijn ook verschillende rotsen in het water, dat maakt het
geheel nog mooier. Gelukkig weet onze Bootman Jeffrey deze te ontwijken. Je
ziet ze namelijk niet altijd doordat de rotsen kleiner zijn of doordat het
water hoger staat
4 uur later komen we aan op Apiapaati. Weer
een stukje back to basic. Ik heb er helemaal geen problemen mee omdat er iets
of wat propere toiletten zijn. Je moet wel zelf doortrekken met een emmer
water.
Ik ben helemaal gefascineerd door de manier
van leven hier. De vrouwen dragen alles op hun hoofd. Ook wassen ze hun afwas,
zichzelf en de kleding in de rivier. Onze kip voor vanavond wordt ook in de
rivier gehakt en gekuisd. Dit wordt door 2 jongens gedaan van ongeveer 10 jaar.
We besluiten wat te gaan wandelen. Niet veel
later (vermits Apiapaati niet zo groot is) maken we voor het eerst kennis met
een aapje aan een koort/draad. Ik vind het best wel zielig in het begin. Ze
gaan ermee kweken. Het is aan het trillen en hij weet niet wat er gaan
gebeuren.
In de avond hebben we elkaar allemaal wat
beter leren kennen met een potje kaarten. De groep is namelijk met 16 (+3
begeleiders: Jeffrey de Bootman, Fred de gids en Stanley de helpen. Stanley is
mijn persoonlijke favoriet. Waarom hij mijn favoriet is, komen jullie in de
volgende blogs te weten.)
Vandaag is het tijd om terug te vertrekken. De
boottocht hebben we al afgelegd, vandaag enkel nog de busrit.
Eerst nog samen met de mama van John op de
foto! Het was geweldig om haar te leren kennen.
De vader van John en 2 andere mannen gaan een
stukje mee in de bus. Ze gaan jagen ;)
De busrit verloopt alles behalve aangenaam.
Woensdag zat ik vooraan en had ik er niet veel last van. Vandaag zit ik
achteraan en voel ik me misselijk. Zoveel bulten, bochten, remmen,..
Ook nu weeral een band stuk! Niet moeilijk met
zo een weg.. Ik ben blij! Ik kan uitstappen!
Ik probeer mijn moed bij elkaar te verzamelen
om stenen te zoeken om net zoals voordien, de voorste banden te verstevigen
maar helaas, niet gevonden. Het worden houten stokken.
De rest eet, ik kan en wil niets eten dus ik
help John weer met zijn band te vervangen. Doen we goed. De frisse lucht laat
me weer wat beter voelen.
Daarna heb ik in de bus steeds naar voor
gekeken, dat helpt! Het ging al beter met me.
We hebben een stok gemaakt aan cola kreek.
Dat is een rivier met de kleur van cola. Niet zo spectaculair kan ik jullie
vertellen. Maar het was leuk om even te ontspannen.
Doorheen de tocht van Voltzberg en de Ralleighvallen
hebben we kennis gemaakt met verschillende diersoorten: aapjes die ons
aanvallen met takjes, gelukkig bleef iedereen ongedeerd 😛, spinnen, slangen, rups, vlinders, kwartels en verschillende vogels.
Ik wou heel graag Brownsberg doen maar
Voltzberg is blijkbaar veel intensiever, groter,.. Het is nutteloos om eerst
Voltzberg te doen en vervolgens nog eens Brownsberg, de kleine variant. Dan
ga je niet echt voldoening krijgen omdat je de grootste en zwaarste reeds
gedaan hebt.
Logisch is wel als je eerst Brownsberg doet,
om daarna Voltzberg te doen.
Ik vind deze trip de beste tot hiertoe! Echt
zalig! Veel gedaan, grenzen verlegd, veel gezien, leuke gids en groep,.. Echt
TOP!
In de avond gaan we allemaal samen iets eten
:) We zijn moe dus daarna gaan we gelijk naar huis.
Diego heeft nog gebeld naar mij. Hij biedt zijn verontschuldigen aan voor de
boot die zoveel vertraging opliep. :) Super vriendelijk! Ik heb het doorgegeven
aan de rest.
Vandaag gaan we naar een stukje van de Ralleighvallen
meer bepaald de moederval. Zonder een ontbijtje.. Eerst is er een discussie of
het wel of niet doorgaat, wegens veiligheid. Meer willen ze er niet over kwijt.
Uiteindelijk gaan we toch, ik heb begrepen dat we in het bootje blijven voor
onze veiligheid. Blijkbaar hebben ze zich daarna bedacht en gaan we daar toch
wat wandelen.. Ik heb sletsen aan, geweldig dacht ik toen.
Het uitstappen was al via de rotsen naar het
bos. Met sletsen, niet echt evident kan ik jullie vertellen.
Dan een heel stuk (45 min) in het bos wandelen
/ klauteren. Weer over omgevallen bomen, onder bomen/ takken, over rotsen, naar
boven, naar beneden,.. Allemaal op mijn sletsen. Het heengaan verliep goed.
Mijn concentratie is nog mee
Aangekomen genieten we van het uitzicht .
Daarna terug naar de boot. Dat verloopt al wat
moeizamer 😛. Er is
niets om naar uit te kijken 😛
Bijna van een rots gevallen (held John kwam me
redden) en mijn voet omgeslagen. Voor de rest gaat alles dik oké! :D Volgende
keer als we weg gaan, doe ik dichte schoenen aan!!
Na het ontbijtje op het Fungu eiland gaan we
naar het dorpje van John: kaaimanston. Back to basic! Ik ben er klaar voor :D
Het tochtje in de boot verloopt al een stuk
vlotter . Gelukkig. Lekker bruinen en genieten in de boot. Slapen is er niet
aan te pas gekomen.
Aangekomen in het dorpje hangen we terug onze
hangmat. Ook daar slapen we in een hangmat. Gezellig maar toch wel koud.
We worden fantastisch ontvangen. De mama van
John vind het zeer aangenaam om bezoek te krijgen . Dit gebeurt zelden, enkel
de stagiaires die bij Diego boeken bezoeken het dorpje. De anderen blijven de
volledige 4 dagen op het eiland. Wij zijn blij dat we naar het dorpje mogen
omdat het weer een hele ervaring is maar ook omdat er vandaag 100 stagiaires
naar het Fungu eiland komen. Wij houden het liever gezellig en intiem. 100
lijkt ons wat te veel en te druk..
We chillen wat aan de rotsen. Daar zien we de
verschillende bootjes die richting Voltzberg varen. (De 100 stagiaires..)
Stiekem moeten we lachen! Ze gaan morgen een
zware dag tegemoet gaan. Toen wij in het bootje zaten, richting Voltzberg
waren er Nederlanders die ons ook aan het toelachen waren omdat ze wisten hoe
zwaar het was. Achteraf altijd leuk ;) Dat deden wij nu ook even :P
Een grappige ervaring delen :D Glenn heeft
leuke schoenen, volgens de dikkertjes van de bijen. (Dikkertjes het woord dat
Momo geregeld gebruikt.)
Het begon met twee bijen die rond de schoenen
van Glenn zaten, vervolgens 5, en waar het eindigde, geen idee! De schoenen
zaten vol dikke bijen. (Dikkere bijen dan bij ons.) Glenn moest subtiel de
bijen wegkrijgen van zijn schoenen. Ik kan het niet navertellen, zoiets moet je
gewoon gezien hebben :D
Een kleine stortbui.. Even schuilen in het
huisje van de mama van John. Vermits ons hutje helemaal achteraan is..:)
Na de stortbui krijgen we een rondleiding van
John in het dorpje. Er zijn veel oudere mensen. Er was een oorlog, waardoor er
veel mensen gevlucht zijn naar Paramaribo. Helaas kunnen ze niet terug doordat
er weinig werkgelegenheid is. Vroeger gingen ze jagen en de overschot werd
verdeelt. Nu gaan ze jagen en word de overschot verkocht..
(Zie foto.) Tijdens de rondleiding mogen we
ook proeven :D Wat leuk! Daar doe ik direct aan mee.. Eerst even een selfie en
vervolgens een lekkere worm vinden :P Haha. John eet deze gewoon op :D Zo gaat
dat! Back To Basic! ;)
We gaan voort! Jagen :D Dat wil ik doen! Er
zijn maar 3 kogel en we zijn met 6.. Toen zeiden de dames van mijn groep: laat
de jongens dat maar doen (2 jongens) dat is iets voor hun. Ooh zei ik, Ik
wil ook schieten, dat is helemaal niet mannelijk. Vroeger misschien..
En toen mocht ik ook schieten :D Vermits de
andere dames wat schrik hadden.
Gelukkig was de vader van John zo vriendelijk om iedereen te laten schieten met
zijn jachtgeweer. Echt een zalige ervaring! Anders dan op de foor ;P
Vervolgens voeden we de aapjes in het dorp.
Lekkere bananen gaan er altijd in!
In de avond lekker gezellig eten bij het
vuurtje. Het eten is echt super! De 4 dagen lang. Lekker afwisselend Surinaams
eten ;)
Vervolgens naar de rotsen en bij het water
zitten.
We masseren elkaar en vertellen verhalen,
mopjes, spelen spelletjes (gisteren trouwens ook),.. ;)
Helaas geen kaaimannen gespot op Kaaimanston
:P Het kon! Maar het is niet gebeurt.
Vandaag het zwaarste gedeelte van onze 4
daagde trip: de Voltzberg beklimmen met enkel een stok in de hand. (en eventueel hulp van den John.)
Eerst met het bootje varen tot aan de
Voltzberg. Dan uitstappen en 2uur wandelen / klauteren in het bos. Dit is echt
niet zomaar wandelen hoor! Op de omgevallen bomen lopen, onder de bomen, tussen
bomen, over de rivieren, over de rotsen, linkse bochten, rechtse bochten, naar
boven, naar beneden,.. Best zwaar om 2uur non stop te doen. Maar ik vind het
leuk. Een beetje avontuur. Ik wil alles zelf doen ! John biedt hulp aan maar ik
wil het zelf proberen . Als ik val, dan ben ik nat of bezeerd, maar niet
dood
Dan een verdiende pauze! Deze mag niet te lang
duren want dat is niet goed voor je spieren. Je spieren moeten warm blijven.
Vervolgens terug 45 min wandelen/klauteren tot
aan het platform. Dus weer over rotsen, onder en over bomen, over rivieren, op
klimmen, naar beneden afremmen terwijl je de verschillende rotsen en
boomwortels vermijden.
Van het platform tot de eerste top. Ongeveer
een half uur wandelen. Echt naar boven wandelen. Weinig groen om je aan vast te
houden (bomen, takken,.. kunnen je omhoog helpen. Dat heb je hier veel minder.)
En dan het zwaarste stuk van allemaal. Van de
ene top naar de Voltzberg. Ongeveer 30 min. Echt heel zwaar!
Dit zijn enkel rotsen, niets waar je u aan kan
vasthouden, buiten je stok. Stijl naar boven en een uitzicht van wauw maar op
dat moment niet zo een pretje (hoogtevrees en je bent aan het klimmen terwijl
je weet dat je nergens aan vast hangt.. Als je valt, dan val je echt van hoog!)
John, onze gids, helpt ons enorm! . Voor het
laatste stukje had ik hem soms nodig.
We zijn er! We hebben ervoor gewerkt! Niet
normaal. Maar nu genieten van het uitzicht.
Ik ben weer trots op mezelf! . Nooit gedacht
dat ik zoiets zou doen. Het is zwaar maar zeker de moeite. De harde inspanning
wordt beloond.
Daarna de hele weg terug. Dat is best lang.
Gelukkig is je rugzak zo goed als leeg.
Mijn concentratie is minder dus de kans op
vallen is groter bij me . Eerst met mijn linker voet in de rivier gevallen en
vervolgens met mijn rechter, een paar wondjes van de bomen maar voor de rest
verliep het vlot.
Als slot van de Voltzberg gaan we naar
Amoerara moederval. Een leuke afsluiter! De stroming is echt hard, daar
verschoot ik enorm van
Aangekomen op ens eilandje, zijn Jolien en ik
ons gaan wassen in de rivier. Weer een leuke ervaring erbij . De zon scheen,
lekker op de rotsen zitten en jezelf wassen. Zalig!
Ik sta klaar zoals afgesproken maar ik wordt
weer gebeld door Diego. Hij kan me niet komen afhalen, ik woon te ver. (Weer
dezelfde discussie zoals gisteren..)
Uiteindelijk vertelt hij als extra: als ik u
moet komen halen, kunnen we pas veel later vertrekken en dan loopt alles uit
door u.
Ik zeg eerst nog: je moet me voor de anderen
komen halen, dan verandert er niets aan de planning!
Na veel praten, zeg ik dat ik naar Glenn,
Jolien en Lore ga. Uiteindelijk zegt hij: ik kom je halen om kwart na 7. Gelukkig.
Geen idee waarom hij ineens van gedachte veranderen maar ik was tevreden!
Hij komt me dus halen, we rijden naar zijn
thuis. Daar ontmoet ik zijn broer John. Hij gaat met ons mee. Ze laden het
busje in.
Daarna pikken we de andere op en we vertrekken
We gaan dus naar Voltzberg, West Suriname.
Onze lange bustrip:
* Para in Onverwacht. Daar staat de enigste
oude trein van Suriname nog. Deze ging naar de Zanderij. Nu rijden er geen
treinen meer in Suriname doordat ze het verwaarloost hebben. Ze willen wel
terug een treinverkeer in Suriname plaatsen.
* Voorbij cola kreek. Water dat eruitziet als
cola.
* We rijden via de rode weg. Zeer veel putten!
Wat een ervaring. We springen letterlijk omhoog. Gelukkig zijn de eieren niet
geklutst.
* Verschillende inheemse dorpjes zoals onder
andere Matta. (Voorbij gereden.)
* Uitleg over volkeren: de inheemse bevolking
woont uit elkaar. Een soort van paleis. De Maron bevolking, zoals hijzelf, is
donkerkleurig en woont in het binnenland. Dicht bij elkaar.
* Toen horen we een knal..Een platte band! Ik zie direct onze eerste
uitdaging. Ik vraag wat we moeten doen: stenen zoeken! Deze zetten we voor en
achter de eerste 2 banden. Zo kan de auto zeker niet wegrijden.
Ik wil meehelpen! Ik draai de vijzen van het
wiel. Nu wilt iedereen meewerken. Wat een teamwork. Wat normaal iets vervelend
had kunnen zijn, is nu een nieuwe ervaring geworden. Mijn eerste platteband
vervangen, en dan nog in Suriname
* Een boom over de weg. We rijden er
voorzichtig langs.
* De ramen sluiten als er een ander busje of
vrachtwagen voorbij rijdt. Wegens het stof van de weg.
* Er zijn soms bosbranden in de droge periode.
* Een dier gespot: een agoerti!
* Het dorpje Witagron heeft geen bereik met de
gsm. Dit hebben we effectief gezien/bezocht.
Eindelijk aangekomen in het dorpje "Kaaimanston".
Hier verblijven we de laatste nacht: back to basic!
Op Kaaimanston nemen we de boot, na 4 uur
rijden in de bus te zitten. (Los van de pauzes.)
De boottocht verloopt niet helemaal zoals
gepland. Onze motor doet het regelmatig niet. We varen ook stroomopwaarts, dus
we doen er 5 uur over. (Langer dan normaal hoor.)
Eindelijk aangekomen op het eiland Fungu, is
het al laat en tijd om de hangmatten te hangen. We slapen hoog in een houten
hut. Wat een prachtig uitzicht! Helaas weinig geslapen door de koude.. Maar in
een hangmat slapen is zeker de moeite ;)
Vandaag een lekker Paasontbijt op school. De
organisatie verliep wat anders dan ik gedacht had. We hebben gisteren een blad
gekregen met het verloop/de planning maar ineens werd de zoektocht naar het
gouden ei afgelast omdat er geen gouden ei is.. Dat vind ik zeer jammer, dat
had gemaakt kunnen worden als het voorgesteld werd.
Ikzelf help waar nodig is: brood smeren,
klassen halen en naar hun tafel brengen, brood uitdelen, drank uitdelen,
toezicht houden op een klas tijdens het eten, poffertjes uitdelen,.. Heel veel
over en weer wandelen. ;)
Gelukkig krijg ik spontaan hulp van groep
8.
We moeten veel over en weer wandelen doordat
groepen 1-4 op de speelplaats zitten (dicht bij de keuken) maar de andere
groepen zitten aan de anderen kant (groepen 5-8).
Gelukkig verloopt het opruimen veel beter! De
grotere kinderen helpen ons met alle stoelen en banken. Waarom konden ze ons
gisteren niet helpen?
In de middag ga ik mee met Eliza naar de
meritraine mall want mijn fototoestel is nu echt kapot. Ik hoop daar een
"canon" te vinden aan een goede prijs. Ik ben het merk canon gewoon,
hier ben ik tevreden mee dus ik zou deze graag terug willen. Ik heb ook een
zakje van de canon en eventueel kan ik mijn batterij ook terug gebruiken?
We gaan eerst met de bus en vervolgens met de
fiets. (We lenen een fiets van haar kotgenootje.)
Wat een ramp! Fietsen in de stad :O . Levensgevaarlijk! Ze letten echt
niet op fietsers.. Ze rijden ons bijna van de baan, laten ons lang wachten op
een kruispunt, rijden dicht tegen ons aan,..
Aangekomen aan de mall, gaan we op zoek. 1
canon gevonden: 10.1 picksels voor 215 euro. Dat vind ik persoonlijk te veel.
Daarna zien we nog een canon! Het lijkt de
perfecte: 14.1 pickles maar helaas... Deze staat niet te koop!? Volgens Eliza
is het ook geen echte.. Ik weet het niet. Er staan in ieder gevallen allemaal
producten van canon te showen, maar dat is allemaal niet te koop.
Hier in Suriname, verkopen ze weinig
fototoestellen. Ze hebben er 8. (Verschillende soorten maar ook ineens maar 8
in totaal.) Wat je achter de toog ziet , dat is wat ze hebben. Bij ons in
België hebben ze verschillende op stock, hier niet.. Blijkbaar verkoopt dat
niet want iedereen trekt foto's met zijn of haar fototoestel.. Dat zal ik
morgen ook moeten doen voor mijn triple naar "Voltzberg".. :(
In de avond gaan we naar de diplomauitreiking
van de salsa!
Het vind plaats in een hotel.
Ik kan jullie vertellen dat van alle beginners
ik bij de top 3 hoor. :) Dat is fijn! (Ze hebben niet expliciet gezegd wie op
1,2,3 staat.)
Ik heb een t-shirt gekregen van dansschool
Sasupa (dat staat voor Salsa Suriname Paramaribo).
Achteraf is er een poolparty. Deze keer ga ik
er ook effectief in!
We hadden wat problemen met de trip
"Voltzberg". Gelukkig heeft onze organisatie, een andere soort van
organisatie gevonden: Diego is de man die daar alles regelt. Dus nu praat ik
niet over onze organisatie, maar de organisatie die onze organisatie gevonden
heeft. Ingewikkeld als ik het achteraf terug lees. Onthoud gewoon dat het over
Diego gaat, een man die we nog niet kennen. Diego regelt alles en zijn broer
John gaat met ons mee ;)
In de ochtend (deze ochtend) had ik al 2x een
gemiste oproep. Doordat ik op school zat, heb ik niet kunnen opnemen.. Ik bel
niet terug omdat ik geregeld vervelende mensen aan de telefoon krijg.
Uiteindelijk belt hij terug, Eliza neemt op.
Het is Diego. Hij zegt dat hij langskomt om alles te bespreken (lekker op
tijd). Ik kan vanavond niet, door die diplomauitreiking dus hij gaat naar Eliza
en ze geeft alles door aan mij. Dat is goed.
Ze komen morgen iedereen ophalen. Eliza weet
haar uur al, ik vraag wanneer ze mij komen ophalen. Om 7u.
Rond 12u in de nacht wordt ik gebeld.. Ik neem
op. Hij zegt dat hij me niet kan komen ophalen omdat ik, als enigste, te ver
woon. Ik ga hier niet mee akkoord. Ik vind dat je iedereen van de groep moet
gaan halen, of helemaal niemand. Of je spreekt af aan een centraal punt voor
iedereen maar niet alle 5 ophalen en 1 moet zelf komen. Sorry.. Een heel
discussie aan de telefoon, niet normaal. En dat op zo een laat uur!
(Wat ben ik verandert! Vroeger gaf ik gewoon
toe maar nu blijf ik volhouden!)
Uiteindelijk komt hij me toch halen, om 6.30u.
Dat is goed voor mij.
Eindwerk met groep 1. Kinderen uit de klas
nemen. Volgens de leerkracht kan er 1 kindje zeer mooi tekenen. Ze raad me aan
om dit kindje ook te nemen. Het is inderdaad zo.
Net na de school hebben we een vergadering
over morgen (ons Paasontbijt). Veel initiatief van de andere leerkrachten is er
niet. We hebben al een keer vergadert en toen kwamen er veel negatieve punten
aan bod maar helaas geen alternatieven..
Ik vind dat er altijd negatieve opmerkingen
kunnen zijn maar samen een alternatief of een verbetering bedenken lijkt me dan
het beste.
Daarna gaan we alles voorbereiden voor het
Paasontbijt morgen op school. Na de schooluren. Banken en stoelen naar buiten
brengen. Er staan al tenten buiten.
Jammer dat er niet veel leerkrachten
meewerken. Ook geen enkele stagiaire is aanwezig. Daardoor moeten we vaker
lopen en moeten we langer op school blijven.
Voor de bovenbouw waren er te weinig stoelen
en tafels. Dit hebben we op voorhand uitgerekend dus moeten we stoelen en
tafels van het andere gebouw naar daar brengen..
Persoonlijk vind ik dat we teveel gesleurd
hebben. Ik vraag bijvoorbeeld waar de stoelen moeten, ik plaats ze vervolgens
daar en uiteindelijk moet ik de stoelen een eindje terug plaatsen.. We spreken
niet van 10 stoelen..
Maar uiteindelijk is het gelukt hoor.
We hebben alles netjes geplaatst.
Daarna ben ik naar de hermitage mall gegaan,
te voet. Een goede wandeling. Vermits mijn fototoestel het begeven heeft, ga ik
op zoek naar een nieuwe. :( Geen enkele canon te vinden! Enkel een groot model,
maar dat heb ik thuis liggen. Wat heb ik een spijt dat ik mijn grote canon niet
meegenomen heb :(
Niet veel later moeten we al terug naar
Paramaribo gaan. Weer eerst met de boot, vervolgens met het busje.
Ikzelf zou deze trip niet aanraden. De
schildpadden zijn enorm mooi en het is een ervaring maar voor de rest kan je
maar weinig doen.
Ik denk dat we ook wat pech hebben gehad met
onze gids. Dat doet ook veel! Deze gids heeft ons vrij vroeg terug thuis
afgezet.. We hebben niet veel met hem gedaan. Vandaag hebben we niets met hem
gedaan. De ochtendwandeling hebben we zelf gepland.
Toen ik thuis aankwam waren er twee mannen in
mijn tuin bezig. Het ziet er al veel beter uit!
Helaas heb ik rugpijn gekregen. Door het
bootje, door het bed,..? Ik heb geen idee.
Vervolgens met de boot naar Frans Guyana.
Natuurlijk niet bij nagedacht maar hier werken ze met euros en niet meer met
SRDs.. Ook rijden ze hier terug rechts en niet links zoals in Suriname.
We hebben hier een mini rondleiding gekregen.
De gevangenis langs de zijkanten gezien, een
marktje bezocht, langs het water gewandeld,..
Daarna nemen we terug het bootje naar Galibi. Dat was geen pretje! Ik kwam er
kletsnat uit. En ik op Frans Guyana mezelf aan het afvragen waarom die mensen
in hun bootje een paraplu vasthebben. Zo kan je toch niet van het uitzicht
genieten? Nu begrijp ik waarom!
Aangekomen zien we enkel: zand, zon, zee,
huisje. Geen wegen, autos,.. Vrij moeilijk stappen eigenlijk :P
We instaleren onze kamers en gaan direct wat
hangen in de hangmatten.
Daarna gaan we samen met de gids naar de
voetbal zien. Ze kijken hier enorm naar uit. Er is 1 veld (zanderig natuurlijk)
waar ze alle sporten op spelen.
We kijken even maar besluiten daarna een even
rond te wandelen om de omgeving te ontdekken. Veel is er niet te zien. Het is
mooi maar niet veelzijdig.
We hebben het schooltje bekeken. Altijd leuk
om te zien als toekomstige leerkracht ;)
Ik heb tijdens de wandeling een verse
kokosnoot gevonden. Deze lande net iets naast mij. Ik besluit hem mee te nemen.
Een onbekende man opent het voor mij maar ziet al snel dat het geen goede is.
Hij gaat er zelf uit de boom nemen.
We drinken lekkere verse kokosmelk! :D
Daarna gaan we terug even naar de voetbal
zien. De kinderen zijn ontzettend sociaal en komen direct naar ons.
We spelen er wat mee en de match zijn we compleet uit het oog verloren..
In de avond gaan we met de boot naar de
schildpadden! Deze leggen nu momenteel eieren. Fascinerend om te zien! :) We
hebben haar achterpoten en haar schild mogen aanraken omdat ze tijdens het
leggen van de eieren in een trance zit.
Vervolgens heb ik een ei vastgehouden. Dit mag
volgens de gids. Hij wacht tot de schildpad een ei legt (en geloof me, we
moeten niet lang wachten want ze legt er enorm veel!)
We zien verschillende schildpadden.
1 schildpad had haar eieren onderweg al
verloren. Deze hebben we diep in de grond begraven. Op hoop van zegen komen ze
uit want uit de vele eieren dat ze liggen, zijn er niet veel die het overleven.
Vele worden onderweg ook opgegeten, er wordt eieren gestolen door mensen omdat
ze veel waart zijn, sommige eieren komen gewoon niet uit,..
In de avond liggen we in bedden. Lore en ik
liggen slapen.
Als leerkracht krijg ik ook een uitnodiging
voor het feestje ^^
Het is in de Paasvakantie: maandag 13 april.
De andere juf is ook uitgenodigd. Ze doen dat hier blijkbaar vaker, de
leerkrachten uitnodigen op hun feestje :) Dat wil ik wel meemaken :P
Voor de rest voor school gewerkt. Geen nuttige
informatie meer ;P
Vandaag willen ze ook graag dat ik groep 3
overneem. Deze keer heb ik gezegd dat ik eerst wat voor mijn eindwerk wil
werken.. Dit begrepen ze! Gelukkig! Dus ik sta ik groep 2., zoals het op mijn
schema staat.
Hier heb ik verschillende kinderen apart
genomen om vragen te stellen i.v.m. mijn eindwerk. Ik heb foto's genomen en
leuke filmpjes gemaakt! . Ik vind het alvast super leuk!
De twee andere stagiaires kleuteronderwijs
hebben groep 3 overgenomen. Ik vind het leuk om alleen in een klas te staan
maar de andere stagiaires staan samen?
Soms vraag ik me ook af wie me gaat
beoordelen. Normaal komen de leerkrachten samen, met wie ik werk (op de
planning).
Ik sta meer in het lager onderwijs, dan in
kleuteronderwijs.. Ook sta ik vaak alleen in de klas..
Ik heb dit per mail gevraagd aan mijn
directrice vermits ze na de schooluren niet meer aanwezig is.
In de avond is het zover! Salsaexamen. Voor
het examen krijgen we nog even tijd om te oefenen
Het examen:
* Eerst individueel dansen.
* Vervolgens salsa dansen met 3 partners.
* Als slot merengue dansen met 2 partners.
Het lukt wel maar ik heb eigenlijk enorm veel
zenuwen.
Uiteindelijk krijgen we te horen dat iedereen
geslaagd is. . Dat is fijn. Sommige hebben wel een herkansing gekregen (dans
opnieuw doen) maar gelukkig is er niemand gebuisd.
Volgende dinsdag krijgen we ons diploma. Hier
staan punten op verschillende onderdelen. De uitreiking vind plaats in een
hotel met zwembad. Achteraf kunnen we nog een plonske doen :p
Tijdens de uitreiking maken ze de top 3 bekend.
Deze mensen krijgen nog iets extra. Dit is de eerste keer dat ze dat doen.
Zowel bij alle beginners kiezen ze een top 3 (grote groep) als de intermidien
(kleine groep). Bij ons is de kans dus zeer klein (de groep werd al in 2
groepen gesplitst omdat we met zo veel zijn).
Als ik naar de intermidien ga, gaat mijn kans
veel groter zijn om bij de top 3 te behoren.
Tessa gaat daarna nog iets eten, ik heb niet
zo een honger maar ik besluit mee te gaan.
Na het examen en het eten gaan we het vieren
door iets te drinken. Met de hele bende! Deze keer komen Stefanie, Roy,.. ook
mee.
In havana
zie ik Laura en haar groep. Wat fijn! Daar dansen we ook mee ;)
Normaal zou ik vandaag met de kleuters naar
het boekenfestijn gaan.. Normaal gezien . Je hoort het al.
De juf van groep 4 (2de leerjaar) voelt zich
niet goed en wilt graag naar de dokter gaan dus ik vervang haar klas. (Alle
vervangingen zijn steeds zelfstandig. Zonder een andere juf of stagiaire.)
De juf was nog in de klas. Ik neem de les over
waar ze mee bezig is en plots is ze weg.. Ik heb geen idee welke vakken ik moet
geven dus ik zet ze aan het werk met rekensommen. (Want rekenen doe ik graag :P
..) Na de pauze vraag ik waar haar parallelleerkracht is. Ze is afwezig wegens
ziekte. Onze hoofdkleuterleidster staat in groep 4, andere klas. Ze weet ook
niet wat ze moet geven.. Dus ik besluit mijn probleem zelf op te lossen.
Doordat ik toezicht heb, tijdens de pauze, kan ik mijn lessen ook niet
bekijken. Dit doe ik wanneer de kinderen in de klas zijn. Ik had mijn lessen
liever eerst aandachtig bekeken maar daar is nu geen tijd voor..
In de latere namiddag heb ik van het cake'je
gesmuld dat ik gisteren gekregen heb van een leerling. Helaas was het enorm
zoet dus heb ik niet alles opgegeten.
In de avond ben ik naar Tessa haar huis
gegaan. We houden een pizza-avond. Lore, Jolien, Glenn, Nele en de twee Duitsers
zijn ook van de partij. Het is gezellig.
Na het eten hebben we nog wat spelletjes
gespeeld.
Nog wat later hebben we wat salsa gedanst.
Vermits Lore, Jolien, Glenn, Tessa en Nele ook salsa volgen .
Op deze dag sta ik volgens mijn planning in
groep 1. Dat is vandaag niet het geval! Ik sta in groep 3 (eerste leerjaar)
omdat de leerkracht van groep 3 verlof heeft genomen (omdat ze vandaag jarig
is). Normaal heeft ze een vaste stagiaire (lager onderwijs) maar ook zij heeft
een extra dag verlof gekregen.
Ik vind het jammer dat ik niet van tevoren te
horen krijg waar ik sta. Gelukkig heeft de juf een briefje achtergelaten met de
uren en vakken die ik moet geven. Snel even bekijken en lesgeven. Het gaat er hier
toch helemaal anders aan toe dan in België hoor 😛
Ze mochten vandaag ook tekenen. Ik heb ze de
opdracht gegeven om te tekenen wat ze later graag willen worden. Veel jongens
willen politieman of brandweerman worden. Veel meisjes willen leerkracht worden.
Zelfs een kind wilt juf Evelien worden. Zo mooi om te horen! Dat vergeet ik
nooit meer, dat moment!
Na de schoolmuren stond ik even in groep 8,
6de leerjaar. Daar moest ik even toezicht houden. Toch helemaal anders dan
kleuters hoor!
Tijdens mijn toezicht kwam er een kindje rond.
Hij is vandaag jarig. Ik heb een cake'je gekregen (alle leerkrachten).
Daarna heb ik nog verbeterwerk gedaan.. Als je in groep 3 staat, hoort dat
erbij ;)
In de avond ben ik naar de laatste echte
salsales gegaan. Mijn leerkracht heeft enorm lang zitten praten, mijn
persoonlijke mening. Ik wou dansen, dansen en nog eens dansen. Op zich was het
dansen dan weer heel fijn! Ik geniet er ontzettend van.
Na mijn salsauren (kwart na 7 tot kwart na 8 ben ik wat gaan relaxen in de zetel.
Niet veel later sta ik terug te dansen! Ik dans apart omdat de andere les al
bezig is. Vano heeft weer allerlei pasjes gedaan dat ik nog niet ken.. Wel leuk
maar zo voor het examen toch niet helemaal 😛
Ook heb ik gedanst met de mannen van de
beginnende cursus. (Vano geeft mee les met Chris.)
Een jongen vroeg of ik morgen vrij was, of ik
alleen woonde en of we konden oefenen. Omdat hij vroeg of ik alleen woonde,
vertrouwde ik het niet zo goed.. Ik heb gezegd dat we nu kunnen oefenen en donderdag
wat vroeger kunnen komen.
Daar
gaat mijn planning :D Normaal moet ik vandaag lesjes geven in groep 1.
Het
is boekenfestijn voor groepen 3, 4 en 5 en ik ga mee.
Het
is zeer aangenaam maar ik vind het lastig voor de leerkracht waar ik normaal
vandaag bij sta..
(Ik
sta effectief bij groep 4.)
Het
is niet te vergelijken met een boekenfestijn zoals bij ons. Het is een open
ruimte met allemaal kraampjes.
De
bus komt ons ophalen. In de bus zingen de kinderen wat leuke liedjes. Een
liedje dat ik nog onthouden heb (omdat ze me hier steeds mee vergelijken) is
het liedje van Frozen. Want ik lijk op Elza! :P
Aangekomen
is mijn leerkracht weg dus ik breng de kinderen naar binnen. Zelf niet wetend
naar waar we moeten gaan. Ik besluit in de schaduw te gaan zitten met de
kinderen. Hier kunnen ze al iets eten als ze willen.
De
juf heeft een blad met informatie op.
Mijn kinderen zijn eerst naar een poppenkast gaan zien. De leerkracht haar taal
was echt heel slecht! :O
Daarna
gaan de kinderen naar een ander kraampje. Daar luisteren ze naar een verhaal.
Helaas is er zoveel lawaai dat de kinderen er niets van verstaan (ikzelf heb er
ook niet veel van gehoord)..
Nu
mogen ze een tekening maken van een kikker, deze kikker uitknippen en opkleven.
Dan mogen ze de omgeving ook kleuren.
Er
is heel weinig materiaal dus de kinderen moeten geduld hebben..
Eén
kindje van mijn klas wordt gefilmd en hier wordt een interview mee afgenomen.
Wat fijn. Helaas heb ik geen tv dus ik zal het nooit kunnen zien..
Mijn
leerkracht is weg, ik heb het blad met de volgorde en de uren.
Een
kind heeft lijm gemorst dus ik kuis het op.
Nadien
besluit ik naar het volgende kraampje te gaan. We staan mooi in de rij en we
zijn weg :)
Aangekomen
bij het volgende kraampje. Wordt er een verhaal voorgelezen over Miss Alida.
Een donker meisje. Was leuk!
Bij
het laatste kraampje wordt er een kamishibai gebruikt. (De Kamishibai is een
Japanse vertelvorm. Er wordt een kastje bij gebruikt, dat je het best kan
vergelijken met een poppentheater. In dit theatertje passen tekeningen op
A3formaat. Elke tekening geeft een scène van een verhaal weer. De verteller
verschuift de prenten zoals in een trage tekenfilm en vertelt ondertussen het
verhaal, dat achteraan op de prenten te lezen staat.)
De
kinderen mogen ook af en toe actief meedoen: klappen. Dat is leuk!
Daarna
gaan we terug naar de school.
Ik moet nog wat verbeteren en dan kan ik ook naar huis :)
Ik
heb het moeilijk, met het gedacht dat ik al over de helft zit! En er zijn dan
nog eens 2 weken Paasvakantie, waardoor ik de kinderen 2 weken minder ga kunnen
zien :S
Ik
denk vaak aan jullie en ik ga ongetwijfeld zeer blij zijn als ik jullie zien,
vastneem, hoor,.. maar dit is een kans
uit de 1000. Dankzij mijn mama en papa ben ik hier! <3 Daarom heb ik in de
avond hun kaartje geopend :)
Toch emotioneel.. maar met een glimlach op
mijn gezicht. :)
In de avond zit ik voor school te
werken, zoals de hele dag eigenlijk.. Krijg ik een sms op mijn Surinaamse
nummer. De politieman die mij tijdens het tripje van Bigi Pan de schrik op mijn
lijf heeft aangejaagd!Hij vraagt of
alles goed gaat met mij.. Hier kan je toch alles verwachten. :D Daar gaan we
niet op reageren ;)
Ik heb er
een gezellig avond van gemaakt voor mezelf: kaarsjes, buiten zitten, rondstaren
en toch nog iets of wat voor school werken.
Terwijl ik in mijn zwembad lig, vertelt mijn
buurman dat hij straks volk krijgt. Dat is goed, zeg ik dan.
Geen 10 minuten laten, 2 mannen. Komen ze
direct zichtzelf voorstellen.. Sergio en zijn broer (de andere ben ik
vergeten..)
Ik besluit uit het water te gaan en terug voor
school te werken.
Er komt meer volk maar die stellen zich niet
zo voor, zoals Sergio en zijn broer.
De twee mannen vragen of ik mee in het zwembad
kom. Dat doe ik, wat sociaal contact kan geen kwaad. Vervolgens is er al een
meisje bijgekomen dus daardoor zag ik het helemaal zitten ;)
We hebben wat met elkaar liggen praten en we
hebben wat liggen zwemmen.
Het was
gezellig. Wel grappig, dit is familie van mijn directrice :D
