Ik kan het niet geloven!! Ik zit al twee weken
in Suriname :O Wat vliegt de tijd!
Heel slecht internet dit weekend.. Het contact
met België verloopt niet altijd zoals het hoort. Ook het opzoeken voor school
verloopt moeizaam. Steeds krijg ik een melding dat ik geen internet heb,
vervelend..
Het is zondag! Tijd om nog een wasje te doen..
Ik begin het gewoon te geraken J
Ik besluit inkopen te gaan doen in de betere
supermarkt. Deze is een beetje verder. Te voet met de rugzak dan maar. Wat een
geluk dat het niet regent. Vandaag trakteer ik mezelf op zalm :D Njam!
In de avond bekijk ik hoe de zon onder gaat.
Genieten van de kleine dingen is de boodschap!
Als ik terug binnen ben, zitten er drie
beestjes binnen. Wat gezellig J Helaas
willen ze mijn huisje niet verlaten.. Zo zie je maar dat ik nooit alleen ben.
Ik
sta op en ik heb weer enorm veel muggenbeten. J Dat is niet het erge hoor!
Lees maar gewoon verder.
Vandaag
moet ik mijn huur en waarborg betalen. We hebben het een aantal malen geprobeerd
via een overschrijving, helaas zonder resultaat dus ik ga het geld afhalen in
de hermitage mall. Ik besluit een taxi te nemen want ik weet niet meer precies
waar de hermitage mall is. (Slechte oriëntatie.) En de hermitage mall is een 45
minuten wandelen. De rit verloopt zoals gewoonlijk.. We praten wat maar de
chauffeur verwacht achteraf altijd mijn nummer. Dit geef ik niet hoor. Ik wijs
ze vriendelijk af, zoals gewoonlijk.
Aangekomen
in de hermitage mall, kijk ik wat rond. Tot mijn verbazing heb ik enkel
verzorgingsproducten gekocht. Ik heb het geld afgehaald en ik ben even iets
gaan eten en drinken. Ik zie een hond en ik kan het niet laten. Ik geef wat ik
over heb.. Daarna komt er een andere hond op me af, al kwispelend met zijn
staartje omdat deze hond ook verwacht iets te krijgen. Je had het moeten zien.
Zo erg! Helaas heb ik geen eten meer. Ik voel me slecht.. Er zijn zoveel
straathonden en ik kan er gewoon niets aan doen. Niemand zorgt ervoor zoals in
België. Het breekt mijn hart! L (Terwijl het ook wat aan het
regenen is..)
Ik
besluit te voet terug naar huis te gaan. Volgens google maps een klein uurtje
wandelen. Door al de winkeltjes onderweg en het mooie weer (terug een zonnetje)
en het mooie uitzicht lijkt het geen uurtje wandelen.
In de
avond ga ik weer naar de voetbal kijken. Ik moet jullie eigenlijk nog iets
grappigs vertellen J
Sandy
heeft mij de nummers gegeven van Martin (deze kennen jullie nog wel?) en
Gordon. Ik smste eerst altijd met Gordon, daarna is Martin erbij gekomen. Ik
dacht altijd dat deze jongens met mij op stap gingen maar dat is dus niet het
geval! :O De broer van Gordon, Marlon, gaat vaak met ons mee. Gordon heb ik waarschijnlijk
nog niet gezien. :D Wat een situatie.. Ik hoop dat je nog kan volgen?
Aangekomen
op de voetbal, kijk ik wat rond. Misschien zie ik nog wel een beestje? Vorige
match heb ik iets zwart gezien in de buurt van het voetbalveld, geen idee wat
het was. Vandaag ben ik erachter gekomen! Achter het hoekje, in een kartonnen
doos zit het klein zwart hondje. Zo mager.. Ik moet er niet over nadenken: ik
ga water en eten kopen! Op de voetbal verkopen ze helaas geen hondenbrokken,
dus ik besluit iets van vlees te kopen. Ik geef het aan de hond en hij eet er
meteen van. Daarna vul ik het bakje met water, hij begint meteen te drinken. Ik
ben een beetje opgelucht maar ik weet dat ik maar tijdelijk hulp kan geven..
Het is triest! L
Gelukkig
ben ik niet heel de dag triest. We hebben weer gewonnen met 2 1 geloof ik? :D
Mijn gedachten zitten nog wat bij de honden..
Na de
match gaan Marlon (en niet Gordon ;) ..), Martin en ik iets eten in t vat .
Er was terwijl enternainment, wat fijn. Wat live muziek. Op een bepaald moment
is er zelfs een koppel komen dansen, salsa. Dat ga ik hier ook nog leren, wacht
maar ;) Het eten is inderdaad vrij goedkoop in Suriname. Daarna gaan we met de
ploeg wat bijpraten over de geweldige match..
Ik besluit wat vroeger door te gaan omdat ik moe ben. Ik ben ook geen leuk
gezelschap, ik moet steeds aan al die honden denken..
Doordat
ik niet echt goed gehumeurd ben, verloopt de taxirit een beetje anders. In
begin ben ik zeer vriendelijk. Ik zeg nog tegen hem, dat elke taxichauffeur
mijn nummer vraagt en dat ik er een hekel aan heb. Dit vertel ik omdat ik echt
dacht, dat deze man anders was.. Even later begint hij ook: hoe aantrekkelijk
ik ben, of ik een vriendje heb,.. Jullie kennen het wel? Maar deze keer reageer
ik heel kort tot niet. De taxichauffeur moet ermee lachen. Hij vind me leuk en
aangenaam (terwijl ik juist afstand probeer te doen). Hij weet mijn adres niet
juist zijn. Opeens vraagt hij: Kan je rijden? Ik zeg kort: Ja. Toen zei hij:
Misschien kan jij draaien en verder rijden? (Omdat we verkeerd gereden waren..) Ik zei
kort: Nee, u bent de taxichauffeur. Hij zei: Dan zullen we hier blijven
staan. Ik zei: Dat is goed, dan stap ik uit.. (Ik had er zo genoeg van!) De
taxichauffeur zei snel: Nee nee, ik vind je leuk. Ik snap er niets van.
Uiteindelijk, na veel over en weer te rijden, ben ik aangekomen. De rit was dan
ook duurder dan normaal..
Thuis
aangekomen, heb ik mijn eerste twee salamanders gezien J Hier krijg ik terug een lach
op mijn gezicht van.
