De stad waar ik mensen uit alle landen ontmoette en rugby leerde spelen en kijken
08-09-2009
Twee dagen de 'eerste schooldag'
Maandag 7 september Vandaag begonnen de lessen voor de Textile Engineering meisjes. Zij hebben elke week een andere prof, en deze week is dat prof. Kiekens uit Gent. Aangezien ik geen les had, besloot ik met hen mee te gaan. Eerst kregen we om 11u met alle textiel-Erasmussers een rondleiding in het gebouw. Het lijkt een even grote doolhof als op Zwijnaarde, maar net niet zo erg als de Plateau (erger kan gewoon niet). Het gebouw is in goede staat, en er zijn enkele grote auditoria, wat betekent dat er toch wel 100 man binnen kan. Misschien 150. Alle andere lokalen zijn klaslokalen zo groot als in de humaniora. Naast de E-teamers (textile engineering) zijn er nog 3 andere Erasmusmeisjes. 1 uit Spanje en 2 uit Duitsland (Miriam en Andrea). Zij volgen alledrie de 'snit-en-naad' opleiding. Er zijn een aantal gemeenschappelijke vakken. Bij E-team is er nog een Litouws meisje (haar naam klinkt als Mijeila). Een Pakistaan is nog op komst, maar die heeft visumproblemen. In de namiddag was er dan les. Prof. Kiekens was aangenaam verrast mij te zien. De cursus die hij geeft is de Engelse (kortere) versie van wat wij gezien hebben in 3e Bachelor. Na 2u inleiding (lessen zijn in blokken van 2u, pffft), was er een uur pauze. En daarna heeft prof. Kiekens, geheel naar zijn gewoonte, geen les meer gegeven. 2u is meer dan genoeg op een middag. Daarna zijn Susann, Sheilla, Laura en ik naar de winkel gegaan met de auto, en dan hebben we samen in het keukentje gegeten. Sheilla had iets gemaakt op keniaanse wijze, en we moesten allemaal proeven. Mmmmm! Het was een soort stoofpotje. Sofie had nog wafels liggen, gebakken door haar zus, en die smaakten ook zeker. Het was een gezellige avond, en we hebben besloten ooit eens een Belgische, Zweedse, Nederlandse, Keniaanse, Litouwse, Duitse en misschien Pakistaanse avond te houden!
Dinsdag 8 september Vandaag was het dan voor mij de eerste schooldag. Om 9u werden het 2e en 3e jaar textiel en mechanica verwacht voor een inleidende uitleg. Prof. Schacher vond er niet beter op dan ons, Erasmusstudenten, aan te wijzen. Dus iedereen keek ons plots aan alsof we van Mars kwamen. Om 10 was er dan les in non-tissé, non-wovens of vliesstoffen. Ik heb er vorig jaar niet echt les over gehad, juist die taak over de theezakjes. De prof vertaalde af en toe iets in het Engels, maar het eerste uur verstond ik ongeveer niets. Hij babbelde, babbelde en zweeg nauwelijks. En iedereen zat te noteren bij de slides (die we op papier gekregen hebben). Het tweede uur was dan meer echt theorie, en daar verstond ik wel wat van omdat het begin van de productie lijkt op het begin van het spinproces, en dat heb ik gezien. Oef! Na 2u ononderbroken les en 1u middagpauze, begon om 13u in het chemiegebouw de les 'Chimie verte', dus milieuvriendelijke chemie: biodegradeerbare producten, betere en milieuvriendelijkere productiemethoden, enz. Hier zat ik samen met alle studenten die de richting Ecoconception volgen. We zijn met 6, waaronder 3 mensen uit Tunesië. Ik kan dus al mijn eerste woordje Arabisch: Selem! (Goedendag). Zij kunnen al 'Hallo', 'Goedendag', 'Hoe gaat het?' 'Goed!'. De G komt er behoorlijk uit, net zoals bij Susann uit Zweden! Er waren ook nog chemiestudenten. Ondertussen had Riem, 1 van de Tunesische meisjes, me uitgelegd dat je hier eerst 2 jaar voorbereiding op de universiteit volgt, en dan 3 jaar bachelor. Hun 3e bachelor (waar ik bij zit), is dus onze 2e Master. Als je hier dan nog een Master van 2 jaar wil volgen, moet je toegelaten worden obv je punten. Studeer je dan af na 7 jaar, heb je het diploma van ingenieur plus dat van master. De prof, Stephanie Freitag, babbelde ook snel, maar ik begreep het redelijk. Ze gaf ons een blad met de lesuren, en ik begon me al zorgen te maken omdat het erg veel les was, en overlap met andere lessen. Op het einde van de les vroeg Riem of al die uren voor ons waren, maar neen, enkel een paar lessen moeten we volgen. Zij geeft 4u les, dan een andere prof, en dan iemand van buitenaf. Ook het examensysteem is helemaal anders dan in Gent. In Gent duurt elk vak een semester, soms een jaar. Van alle vakken is er dus examen in januari. Hier zijn er veel korteren vakken, slechts enkele weken les. De prof kan dan kiezen of er een examen is of niet, en indien ja, dan kiest hij een datum nog tijdens het jaar. Prof. Freitag vertelde dat zij geen vragen zou stellen op het examen, maar misschien wel de volgende prof. Door dit systeem vermoed ik dat je meer tijdens het jaar moet studeren, en in januari dan minder examens hebt (hoezee!). Nu zou je kunnen denken dat als er toch geen toest/examen/... is over bepaalde lessen dat je die kan gaan brossen, maar dat is niet aangeraden aangezien alles lessen 'obligatoire' zijn. Nuja, ik was toch niet van plan te brossen.
Vandaag had ik dus 4u les, morgen zijn dat er 8. In de voormiddag 4u Milieurecht, in de namiddag 2u Chimie verte en 2u Engels (prof. Bachschmidt). Beginnen om 8u, stoppen om 18u, met 2 keer 1u pauze ertussen. Pffft. Gelukkig heb ik donderdagmiddag vrij! Door al die kleinere vakken varieert het lessenrooster elke week. Je moet dan op een uithangbord gaan kijken hoe de komende week eruit ziet.
04-09-2009
Een drukke dag
Salut! Vandaag was echt een drukke dag. Om 10u was er in het Maison de l'université een bijeenkomst voor alle Erasmusstudenten, en ook voor de mensen van E-team, de Engelstalige internationale textile engineering opleiding. Want de studenten die dit beginnen te volgen, hebben het eerste semester les in Mulhouse, erna in Slovenië, Turkije en een stad naar keuze. Mevrouw Odile Pons verwolkomde ons en vroeg onze namen. De mijne wist ze nog: Eva Rogé, met de g zoals in Roger Federer. Het is dus alweer anders. Ik vond al snel Sofie, het Belgisch meisje dat ik gisteren toevallig tegenkwam, en natuurlijk begonnen we Nederlands te praten. Toen zagen we Laura, een Nederlands meisje, dat blij was Nederlands te kunnen praten. Na wat algemene uitleg, een petit déjeuner (er ware croissants ed voorzien) en een wandeling langs de gebouwen in de regen, belandden alle ingenieursstudenten samen aan het ENSISA gebouw. Er is 1 student die in het andere ENSISA gebouw zit, omdat die geen textiel studeert. Ik ben de enige textiel-Erasmusser, en dan zijn er voorlopig 6 E-team meisjes. Er zouden nog 2 studenten moeten bijkomen. Er is Sofie, uit Lommel, Laura uit Nederland, Rebecca en Suzann uit Zweden, Vivienne uit Duitsland en Sheilla uit Kenia. Laura heeft zich aan de UGent ingeschreven voor die opleiding, omdat dat veel goedkoper was. In Zweden is het gratis om naar de universiteit te gaan. Ze krijgen zelfs een beurs van de overheid om hun kot te betalen. Wij betalen 500, in Duitsland 1200 en Nederland 1500 voor ene jaar studeren.
Aangezien het al 13u was, zijn we met z'n allen naar het centrum gegaan met de tram, en daar in een restaurant iets gaan eten. Aangezien de Zweden, Sheilla, Vivienne en Laura geen Frans spreken, en Sofie en ik wel, hebben wij de menu wat vertaald, want de bedienster sprak geen Engels. En daarna begon het grote winkelavontuur. Sommigen hadden nog een internetkabel nodig, dus wij naar het shoppingcenter aan Porte Jeune, naar de Saturn. Eerst de internetkabel, waarbij ik (mijn Frans is het beste) ben moeten gaan vragen hoeveel een bepaalde kabel kostte, want het was nergens aangeduid. Dan voor Sheilla een kaartlezer gaan vragen om foto's van haar fototoestel op haar laptop te krijgen. Ze wou eigenlijk zo'n kabeltje als we thuis hebben, dus vroeg ik dat. Maar blijkbaar was dat erg duur, en dus werd het een kaartlezer. In diezelfde winkel verkopen ze ook SIMkaarten, voor 15 heb je een kaart en 5 belwaarde. Ik was er niet bij toen ze het gaan vragen zijn, dus hadden de anderen het in het Engels gevraagd. De verkoopster sprak gelukkig wat Engels, en ik zei dan af en toe iets in het Frans. Ze moest ons identiteitskaart kopiëren, en vroeg ons adres. Pffft. Ondertussen kwam Suzann afgelopen met oortjes die ze wou kopen. Maar zou wou gele, en het laatste gele setje, daar was de verpakking open en iets verdwenen dat niet noodzakelijk was. Dus moest ik gaan vragen of ze dat niet met wat korting kon kopen. En oef, dat was mogelijk.
Hierna zijn we met de tram teruggereden tot de supermarkt. Het is een andere dan de Match, er vlakbij, groter en ik denk iets goedkoper. Iedereen had andere dingen nodig, dus schipperden Sofie en ik tussen iedereen om te vertalen en te helpen. Keukengerief, kuisproducten, wcpapier, drinken, alles moesten ze hebben. We hebben aangetoond waar de boter was (mensen, beurre is butter!), wat de volle melk is (neen, dat is géén lait demi-écrémé). Ikzelf heb een grote pluchen ooievaar gekocht voor amper 4. Ik kon het niet laten. Hij wacht nog steeds op een naam.
Eens terug op kot moest ik de internetkabels gaan uittesten, en Sheilla helpen haar logementpapieren in te vullen. Want die zijn natuurlijk volledig in het Frans, dus moest ik vertalen. Gelukkig kan ik met Sofie en Laura Nederlands praten. Dat doet toch eens deugd. Oh ja, ik heb ze ook verteld wat Kiekens' naam betekent (chickens, dat vonden ze hilarisch) (sssst) en gezegd dat hij de belangrijkste dingen herhaalt. Laura en Sofie kunnen altijd mijn Nederlandstalige cursus over hetzelfde lenen.
Ondertussen staan mijn schoenen te drogen, heb ik gegeten, werk ik mijn blog bij, is mijn GSM getest, en moet ik nog wat opruimen.
Morgen ga ik naar de markt. Met of zonder de anderen.
03-09-2009
De heenreis en de verkenning
1 september Op dinsdagochtend 1 september, de dag dat alle Belgische kinderen naar school moeten, stond ik thuis op om 4.15u. Rond half 6 pikten we Thomas op, die zou meerijden tot in Mulhouse. Vandaar wou hij doorreizen naar Zürich om een kot te vinden. En zo vertrokken 2 monovolumes vol bagage richting Brussel. Na wat drukte in Affligem (werken) bereikten we via Namen en Aarlen de Franse grens. De tocht ging verder via Metz, Nancy en Epinal. Het was niet druk op de baan, en een route zonder péage. Helaas mochten we slechts 110 km/h en stonden er overal flitspalen. Het deed wel deugd verlost te zijn van alle 'bullebakken', die jeepachtige auto's die veel verbruiken en die snob-mensen kopen om de stad te doen stinken naar hun uitlaatgassen. Ik heb nog steeds bijna geen zo'n auto's gezien. De laatste 60-70 km was geen snelweg meer, maar een mooi traject in de Vogezen. De Ballon d'Alsace en de Grand Ballon waren vlakbij. De haarspeldbochten in de afdaling vond ik minder leuk, ik werd er als chauffeur misselijk van. Ook schoot het niet goed op door de vele dorpjes, en de tragere vrachtwagens. Af en toe voelde ik me meer in Duitsland dan in Frankrijk doordat de plaatsnamen vrij Duits klinken. Rond 12.30u waren we dan op Place Franklin, een parking bij het centrum. Toen we een parkeerticket wilden kopen, bleek dat je er gratis mocht parkeren tot 14u. Dat was een meevaller! Mama had ondertussen in mijn Trotter gezocht naar een restaurantje dat tof leek, en zo kwamen we terecht in Zum Saüdwadala. Dat is een naam in het Elzassische dialect. Dit dialect is een Duits dialect, vandaar de Duits aandoende naam. Zum Saüdwadala betekent 'Het varkensstaartje'. Het was een schattig restaurantje met erg vriendelijke mensen. Ze zagen dat we een reisgids vasthadden, en omdat we zo bij hen terecht waren gekomen, kregen we allemaal een kir van het huis aangeboden. Het viel me al direct op dat de mensen erg vriendelijk zijn. Zo zeggen ze spontaan bonjour, of vragen ze spontaan of ze je kunnen helpen. De lompe Belgen kunnen er wat van leren, maar ook de Mulhousers kunnen natuurlijk (nog?) niet tippen aan de Peruvianen. Na het eten reden we door naar Illberg, de wijk waar de universiteit is. Voor zover ik weet liggen, net als in Piura, alle faculteiten op 1 terrein, behalve enkele gebouwen. Ook de homes/pedas/studentenlogementen liggen op hetzelfde domein. Hierdoor is het voor mij 50 m tot het gebouw van de ingenieurs. Al snel vonden we Odile Pons, een heel vriendelijke mevrouw die echter niet kon zwijgen en doorrettelde in het Frans. Zij nam ons mee naar mijn kamer. Het gebouw heeft betere tijden gekend, men wil het dan volgend jaar ook renoveren. Mijn kamer is vrij klein, maar bij nader inzien is er wel veel ruimte om gerief weg te steken. Mijn schoenen zitten onder mijn bed, mijn cursussen van de UGent staan op de kast, en mijn kledij is allemaal in de kast, net zoals al mijn keukengerief (en dat is veel). Enkel mijn stereo is terug naar huis. Het was veel over en weer geloop met gerief. Mama, papa, Thomas: bedankt voor de hulp! Ondertussen kreeg Thomas bericht dat hij een kot had, op 11 km van de lokatie van de lessen, maar het is beter dan niets in het kotarme en dure Zürich. Wat later was ook Marine Boyer, mijn buddy, aanwezig. Zij toonde waar we mijn kot moesten betalen. Vrijdag is er een algemene infovergadering voor alle Erasmussers, dus dan zal ik wel vernemen hoe het zit met mijn studentenkaart en de resto's. Er is 1 resto op de campus, waar je 's middags en 's avonds kan eten. Je moet er betalen met een kaart die je eerst moet opladen, dus voorlopig gaat dat nog niet. 's Avonds zijn we nog ergens een kleinigheid gaan eten. Ook hier waren de uitbaters heel vriendelijk. Ik heb zelfs van alle bierviltjes die ze hebben er 4 nieuwe gekregen! En dan zijn we allemaal moe in bed gekropen. Mama en papa in een hotel in Rixheim, een buitenwijk van Mulhouse, en Thomas en ik op mijn kot.
2 september Thomas en ik stonden vroeg op, want papa kwam ons halen om te ontbijten in het hotel. Na enkele croissants, appelmousse (bij het ontbijt???) en andere dingen, werden we afgezet in het cetrum. Mama en papa vertrokken naar huis, Thomas en ik bezochten het centrum. De huizen zijn mooi geschilderd en onderhouden (wat een contrast met het Oostblok, bvb Bulgarije), en velen hebben luikjes voor de ramen. Er zijn ook verschillende huisjes met vakwerk, en de restaurants hebben geregeld mooie uithangborden. De Place de la Réunion is het centrale plein. Daar staat de 'kathedraal', die de Temple Saint-Étienne genoemd wordt. De hoge toren staat in de stellingen, en binnenin is het geen kerk, maar een tentoonstelling. Het orgel wordt gerestaureerd. Blijkbaar worden er elke zaterdag om 17u gratis concerten gegeven, dus zal ik zaterdag eens gaan kijken. Typisch Fransen is de lange middagpauze, waardoor deze Temple en het Musée historique (ook op het plein) gesloten zijn tussen 12 en 14h. In het historisch museum waren oude wapens, meubelen, weefgetouwen, speelgoed... te zien. Er zijn ook nog 2 torens overgebleven van de oude stadsmuren. In de namiddag hebben we dan de moderne en snelle tram genomen naar mijn kot. Wegens nog geen internet zijn we in het Maison de l'Etudiant een computer gaan lenen. Normaal moet je daar je studentenkaart voor tonen, maar die heb ik nog niet. De vriendelijke mevrouw had natuurlijk direct door dat we geen Fransen waren, en liet ons zo de computers gebruiken. 's Avonds hebben we dan de keuken uitgetest. We hebben een kalkoenburger met rauwe wortels en tomaat, en aardappelen klaargemaakt. De kookplaat werkt goed, de microgolf vermoedelijk ook. De oven leek wat vuil, maar zou door CLOUS (de huisvestingsmaatschappij) zelf elke dag proper gemaakt moeten worden. Aangezien Thomas een Eurolinesbus naar Zürich had om 6.45u, zijn we op tijd in bed gekropen.
3 september Aangezien de Eurolinesbus volgens de toeristische dienst moest vertrekken aan de Gare Centrale en die bus in geen velden of wegen te bespeuren was, heeft Thomas om 7.22u de trein genomen. Voor maar liefst 28.40 enkele reis moet hij ondertussen aangekomen zijn na een overstap in Basel (Bâle in het Frans). Daarna ben ik met de tram terug naar mijn kot gegaan. Dan heb ik een boodschappenlijstje gemaakt en ben ik in de Match dichtbij met de auto boodschappen gaan doen. Ik heb eten mee voor 4 dagen, ontbijtgranen, druiven, water, thee, broodbeleg (kaas), yoghurtjes en natuurlijk 2 baguettes. De mevrouw aan de kassa heeft me een gratis klantenkaart gegeven, en als je x punten verzameld hebt, krijg je 10 korting.
Ondertussen is het wat opgeklaard, maar het waait. Ik zal nog zien wat ik doe vandaag. Misschien gaan schaatsen, de piste is vlakbij. Misschien naar een museum. Maar alleszins doe ik zeker iets, nu ik nog vakantie heb!
DE EERSTE FOTO'S
De eerste foto's staan online: http://foto.zita.be/1651834248
Ik heb ze daar gezet omdat ik via deze blog er niet in slaag alle foto's bij mijn tekst te plaatsten. Vreemd.
02-09-2009
Alles in orde
Hallo
even een stand van zaken. Ik heb nog geen internet op mijn kot, maar in het 'Maison de l'Etudiant' zijn er enkele computers. Uiteraard moet je je studentenkaart tonen om ze te gebruiken, maar Thomas en ik zijn erin geslaagd om ze zo te mogen gebruiken. Want de mensen zijn hier vriendelijk. Ik ben steeds aangenaam verrast als mensen in musea, restaurants en kerken spontaan bonjour zeggen. Ook het onthaal was prima in orde. Vriendelijke mensen. Gisteren in het restaurant 's middags kregen we allevier een kir van het huis, omdat we door de Trotter aan hun adres waren geraakt. Enkel de naam 'Rogge' is blijkbaar een probleem. Ze denken hier nl.3 dat dat uitgesproken moet worden als 'Roger', van Roger De Vlaeminck.
Mijn kot is eerder klein, maar uiteindelijk blijken er meer lades en planken te zijn dan gedacht, dus kan al mijn gerief weggestoken worden. Enkel mijn stereo is terug mee naar huis. Mijn frigo die eerst niet leek te werken, had gewoon tijd nodig om een echt warme (gisteren was het 35°C buiten) frigo af te koelen, maar nu werkt hij redelijk. Hij zal traag blijven, maar de ruimte is nu ten minste koel.
Gisteren hebben mama en papa me gebracht, vandaag zijn ze naar huis vertrokken en hebben ze toch wel een ooievaar gezien?! Thomas en ik hebben wat rondgewandeld in het centrum, de kathedraal en het musée de l'histoire de Mulhouse bezocht. We hebben ook een kabel voor internet gekocht, en een verdeeldoos om zo meer stopcontacten te hebben. We hebben vers brood met camenbert gegeten, vanavond eten we rauwe groeten met een kalkoenburger. Maw, we zullen het keukentje op de gang uittesten.
Morgen breng ik Thomas met de tram naar het station, want daar vertrekken de Eurolinesbussen. Om 6.45u vertrekt hij naar Zürich. Gelukkig heeft hij ondertussen al een kot, helaas 11 km van de lokatie van de lessen, maar beter dan niets. Misschien ga ik morgen naar een museum, of gaan schaatsen, of gaan fietsen... En op tijd in bed.
Foto's komen online zodra ik internet heb op mijn kot.
A la prochaine!
28-08-2009
Een laatste keer...
Het vertrek naar Frankrijk nadert, en dus is er voor alles een voorlopige laatste keer. Vorige zondag de laatste keer paardrijden, en oh, grote verrassing en ontgoocheling, geen laatste keer Thorgil of Ruhni, maar Olympic. Een veelbelovende naam, maar een eerder sloom paard. Maar eens wakker geschud werkt hij wel goed mee. Thorgil en Ruhni moeten het nu vier maanden stellen zonder hun tweewekelijkse koekjes en worteltjes. Schatjes, poepietjes, Petat en Petot, ik zal jullie missen. Blijf gezond, zodat jullie er nog steeds zijn als ik terug kom met Kerstmis.
Een laatste keer mijn vrienden zien. Op 16 augustus waren ze allemaal uitgenodigd om desserten te komen eten. Er was natuurlijk veel dessert over, dus heb ik nog 3 dagen erna tiramisu, wortelcake en fruitsla gegeten. Maar dat gaf natuurlijk niet. Toch bedankt om te komen!!! Ik vond het gezellig en leuk jullie nog eens te zien. En bedankt voor alle cadeautjes. Die zullen zeker van pas komen. Maar ook morgen en overmorgen zie ik nog enkele vrienden. Ook jullie zal ik missen. Zeker en vast op elke 1e vrijdag van de maand. Dan drink ik een Westmalle en denk aan jullie, beloofd! Als jullie zin hebben om langs te komen, zeker welkom! Het is ongeveer 600 km, en geen péage.
Een laatste keer bierviltjes sorteren. Eindelijk is alles gesorteerd en zijn de dubbele de deur uit. 6700 heb ik er, alfabetisch gerangschikt en netjes weggestoken in dozen. Vermoedelijk zal de vangst in Frankrijk eerder mager zijn.
Een laatste keer vakantiejob, morgen. Een laatste keer rijden met de witte golf nr. 2. Medekoeriers, het was leuk bij jullie te zijn. Jammer dat ik deze job niet eerder ontdekt heb. Ik heb het Vlaamsche Land leren kennen. Misschien tot ziens Rose, Rosette, Iris, Ethelka, Bart, Eric, George, Filip, Martine, Els, Edith, Annelies, Ketty, Sabine en de anderen die ik minder vaak gezien heb. Bedankt voor de uitleg en tips, in ruil probeer ik morgen 'den 7' te wassen als ik tijd heb.
Een laatste keer oma bezoeken, dat moet ook nog gebeuren. Helaas in het ziekenhuis, door een pijnlijke knie en nog wat dingen. Hopelijk is die knie snel wat beter, maar ik denk dat het nog wel even kan duren. Ik hoop dat alles snel geregeld is, zodat mama en papa toch kunnen genieten van een deugddoende vakantie in de Provence. Lekker eten, goede pastis drinken, uitrusten, eens fietsen (papa, de Mont Ventoux wacht op je), genieten van de mensen ginds en van de rust en de natuur.
Een laatste keer Thomas zien in Gent, voor hij in Zürich zit (hopelijk komt dat kot snel in orde!) en ik in Mulhouse. Gelukkig is dat slechts 200 km, ipv 600 km tot in Gent.
Een laatste keer harp spelen, al is het er de laatste weken niet van gekomen. Schande. Anderzijds, wat heb ik nu aan oefenen op een nieuw stuk als ik toch geen harp heb in Mulhouse? Een laatste keer mijn harp stemmen, en dan hopen dat er geen snaren springen tot ik terug ben. Harp, ik zal je missen, mijn lief luidruchtig zwart harpje (hmmm, harp).
En dan, na al die laatste keren, op naar Mulhouse!!!!! Dinsdagochtend 1 september vertrek ik, vroeg genoeg om voor de files Brussel te passeren. De bedoeling is om rond de middag in Mulhouse city te zijn, en om 14u is er afgesproken met mijn buddy Marine Boyer. Zij zal dan uitleg geven. En dan kan ik mijn kot inrichten. Ik kijk er zeker en vast naar uit!
Au revoir. Bonne nuit!
19-08-2009
Voorbereidingen
Zoals alle grote gebeurtenissen moet ook mijn Erasmusavontuur wat voorbereid worden. Allereerst moet er een bilateraal akkoord zijn tussen 2 universiteiten om een uitwisseling mogelijk te maken. In
de vakgroep Textielkunde zijn er niet echt bilaterale akkoorden met
andere universiteiten. Maar prof. Kiekens, de vakgroepvoorzitter, heeft
een internationale opleiding uit de grond gestampt (E-Team of Textile
Engineering), waardoor er goede contacten zijn met alle universiteiten
die meedoen aan dat programma. En een van die universiteiten is de
Université de Haut-Alsace (UHA). Na wat over en weer gemail is het
bilateraal akkoord snel getekend, speciaal voor mij.
Eens dat in
orde, moet een programma samengesteld worden dat in grote lijnen
overeen komt met het UGent studieprogramma. Uiteraard is dat niet
altijd evident, aangezien de vakken van een semester in Gent in andere
landen in verschillende jaren en verschillende semesters gegeven worden
(als ze al gegeven worden). Verder is het ook handig als je een
lessenpakket samenstelt met zo weinig mogelijk overlap in het
uurrooster. Een oplossing voor deze uitdaging/rompslomp/urenlange
zoektocht op slechte websites werd al meteen gegeven door de Ecole
Nationale Supérieure d'Ingénieurs de Sud-Alsace (ENSISA), de
Ingenieursfaculteit in Mulhouse. Zij stelden direct voor om een
volledig lessenpakket met een groep studenten te volgen. Ze gaven
verschillende mogelijkheden, waaruit ik het programma Eco-conception
gekozen heb. Naast de klassieke textielvakken komt ook de
milieuproblematiek van de textielindustrie ruim aan bod, net zoals het
milieubewust produceren. En aangezien in de tweede Master aan de
UGent er veel keuzevakken voorzien zijn, werd mijn programma zonder
problemen goedgekeurd door de UGent.
Eens het programma
samengesteld, moeten enkele formulieren ingediend worden bij de UGent.
En ook voor Mulhouse kreeg ik een hoop papieren om in te vullen. Hierbij
beging ik de stommiteit om op het Accomodation Form de home van onze
voorkeur (de enige met kamers i.p.v. studio's) te vergeten invullen. Ik
vind het wel enorm positief van de UHA dat ze buitenlandse studenten
aan een kamer in een home helpen.
Na enkele weken, zelfs
maanden, kreeg ik bevestiging van de UGent dat alles goedgekeurd was.
Maar zoals te verwachten was, moesten er nog steeds papieren
ondertekend worden. Hiervoor moest ik eerst naar het FSA op de Plateau
om 2 documenten, waarmee ik naar het AIB (Onderbergen) kon om mijn
Erasmuscontract te ondertekenen. Uiteraard hebben beide diensten andere
openinguren... Maar ook dat is in orde geraakt.
Vanuit
Mulhouse kreeg ik dan nog een fiche d'arrivée, die ik moest invullen.
Hiermee willen ze voor elke buitenlandse student een onthaal voorzien.
Chapeau! Ik heb ook een buddy, Marine Boyer. Toen ik mailde met vragen,
mailde ze nog dezelfde dag heel vriendelijk terug. Mijn indruk
totnogtoe is dat de universiteit van Mulhouse enorm openstaat voor
Erasmussers, en dat alles goed geregeld en georganiseerd is! Dat
belooft!
Alles leek goed te gaan, tot ik te horen kreeg dat er
studio van 405 per maand ipv een kamer van 140 per maand gereserveerd
was. Paniek alom, en ik moet toegeven dat het mijn eigen schuld was.
Had ik alle ingevulde documenten beter nagelezen, dan zou ik gezien
hebben dat ik de voorkeurshome was vergeten invullen. Papa heeft dan
getelefoneerd en alles uitgelegd. En oef, er was een student die zijn
kamer wou ruilen voor een studio, waardoor alles in orde is gekomen.
Maar ik was toch wel even erg zenuwachtig en er niet gerust op.
Naast al die paperassen ben ik ook thuis voorbereidingen aan het treffen. Ik
heb een wegenkaart van de streek gekocht, een reisgids, een Swiffer om
af te stoffen (ik haat stof) en woordenboeken. Mijn Grammaire Trajet
uit de SLC periode is uitgehaald en zal eindelijk eens van pas komen. Om zeker niets te vergeten heb ik een lijst gemaakt met alle dingen die meemoeten. Enkel mijn bak Westmalle Dubbel ontbreekt er nog op ;-)
10-08-2009
Mulhouse, een stad in de Elzas
Aangezien ik begin september op Erasmus vertrek naar Mulhouse, lijkt het me nuttig eerst wat meer te vertellen over de stad.
Mulhouse (spreek uit als 'Muloeze' ) is een stad met 110 000 inwoners en ligt in de Elzas, in departement 68 'Haut-Rhin'. De stad ligt dicht bij het drielandenpunt Frankrijk-Duitsland-Zwitserland. Veel mensen werken in Basel, dat op slechts 30 km ligt.
De stad Mülhausen wordt voor het eerst vermeld in 803. In het Heilige Roomse Rijk was de stad een vrijstad. Wat later behoorde Mulhouse tot de Tienstedenbond van de Elzas. Dat was een politiek en commercieel verbond van tien rijke en vrije steden in de Elzas. Later maakte het deel uit van het Zwitserse Eedgenootschap. Daardoor bleef Mulhouse zo goed als onafhankelijk tot de vrijwillige annexatie door Frankrijk in 1798. In 1746 werd een fabriekje opgericht waar katoen bedrukt werd met oosterse motieven. Het katoen kwam uit het Midden-Oosten en later uit Louisiana en werd geweven in de valleien van de Vogezen, dicht bij Mulhouse. Dat was het begin van de grote textielbedrijven die fabrieken in de buurt van Mulhouse vestigden. Mulhouse wordt vaak het Manchester van Frankrijk genoemd. Hierbij wordt verwezen naar de industriële geschiedenis die zeker op het vlak van de textielindustrie belangrijk was. In de 19e eeuw was de stad volgebouwd met fabrieken. Er werden arbeiderssteden gebouwd voor de duizenden arbeiders die in miserabele omstandigheden leefden.
Van 1871 tot 1918 en van 1940 tot 1945 was Mulhouse Duits, net zoals de rest van Elzas-Lotharingen. Tijdens WO II zijn er ook in Mulhouse zware jodenvervolgingen geweest. Vanaf 1941 werd de stad gebombardeerd door de vliegtuigen van de geallieerden. 500 burgers stierven.
Nu is de industriële activiteit in Mulhouse wat minder geworden. Toch is er nog chemische- en automobielnijverheid. De PSA Peugot-Citroën fabrieken produceren de 206, 307 en de C4.
1 september
Hallo
Het vertrek naar Frankrijk nadert, en dus is er voor alles een voorlopige laatste keer.
Aangezien ik begin september op Erasmus vertrek naar Mulhouse, lijkt het me nuttig eerst wat meer te vertellen over de stad.
) is een stad met 110 000 inwoners en ligt in de Elzas, in departement 68 'Haut-Rhin'. De stad ligt dicht bij het drielandenpunt Frankrijk-Duitsland-Zwitserland. Veel mensen werken in Basel, dat op slechts 30 km ligt.
