De stad waar ik mensen uit alle landen ontmoette en rugby leerde spelen en kijken
28-08-2009
Een laatste keer...
Het vertrek naar Frankrijk nadert, en dus is er voor alles een voorlopige laatste keer. Vorige zondag de laatste keer paardrijden, en oh, grote verrassing en ontgoocheling, geen laatste keer Thorgil of Ruhni, maar Olympic. Een veelbelovende naam, maar een eerder sloom paard. Maar eens wakker geschud werkt hij wel goed mee. Thorgil en Ruhni moeten het nu vier maanden stellen zonder hun tweewekelijkse koekjes en worteltjes. Schatjes, poepietjes, Petat en Petot, ik zal jullie missen. Blijf gezond, zodat jullie er nog steeds zijn als ik terug kom met Kerstmis.
Een laatste keer mijn vrienden zien. Op 16 augustus waren ze allemaal uitgenodigd om desserten te komen eten. Er was natuurlijk veel dessert over, dus heb ik nog 3 dagen erna tiramisu, wortelcake en fruitsla gegeten. Maar dat gaf natuurlijk niet. Toch bedankt om te komen!!! Ik vond het gezellig en leuk jullie nog eens te zien. En bedankt voor alle cadeautjes. Die zullen zeker van pas komen. Maar ook morgen en overmorgen zie ik nog enkele vrienden. Ook jullie zal ik missen. Zeker en vast op elke 1e vrijdag van de maand. Dan drink ik een Westmalle en denk aan jullie, beloofd! Als jullie zin hebben om langs te komen, zeker welkom! Het is ongeveer 600 km, en geen péage.
Een laatste keer bierviltjes sorteren. Eindelijk is alles gesorteerd en zijn de dubbele de deur uit. 6700 heb ik er, alfabetisch gerangschikt en netjes weggestoken in dozen. Vermoedelijk zal de vangst in Frankrijk eerder mager zijn.
Een laatste keer vakantiejob, morgen. Een laatste keer rijden met de witte golf nr. 2. Medekoeriers, het was leuk bij jullie te zijn. Jammer dat ik deze job niet eerder ontdekt heb. Ik heb het Vlaamsche Land leren kennen. Misschien tot ziens Rose, Rosette, Iris, Ethelka, Bart, Eric, George, Filip, Martine, Els, Edith, Annelies, Ketty, Sabine en de anderen die ik minder vaak gezien heb. Bedankt voor de uitleg en tips, in ruil probeer ik morgen 'den 7' te wassen als ik tijd heb.
Een laatste keer oma bezoeken, dat moet ook nog gebeuren. Helaas in het ziekenhuis, door een pijnlijke knie en nog wat dingen. Hopelijk is die knie snel wat beter, maar ik denk dat het nog wel even kan duren. Ik hoop dat alles snel geregeld is, zodat mama en papa toch kunnen genieten van een deugddoende vakantie in de Provence. Lekker eten, goede pastis drinken, uitrusten, eens fietsen (papa, de Mont Ventoux wacht op je), genieten van de mensen ginds en van de rust en de natuur.
Een laatste keer Thomas zien in Gent, voor hij in Zürich zit (hopelijk komt dat kot snel in orde!) en ik in Mulhouse. Gelukkig is dat slechts 200 km, ipv 600 km tot in Gent.
Een laatste keer harp spelen, al is het er de laatste weken niet van gekomen. Schande. Anderzijds, wat heb ik nu aan oefenen op een nieuw stuk als ik toch geen harp heb in Mulhouse? Een laatste keer mijn harp stemmen, en dan hopen dat er geen snaren springen tot ik terug ben. Harp, ik zal je missen, mijn lief luidruchtig zwart harpje (hmmm, harp).
En dan, na al die laatste keren, op naar Mulhouse!!!!! Dinsdagochtend 1 september vertrek ik, vroeg genoeg om voor de files Brussel te passeren. De bedoeling is om rond de middag in Mulhouse city te zijn, en om 14u is er afgesproken met mijn buddy Marine Boyer. Zij zal dan uitleg geven. En dan kan ik mijn kot inrichten. Ik kijk er zeker en vast naar uit!
Au revoir. Bonne nuit!
19-08-2009
Voorbereidingen
Zoals alle grote gebeurtenissen moet ook mijn Erasmusavontuur wat voorbereid worden. Allereerst moet er een bilateraal akkoord zijn tussen 2 universiteiten om een uitwisseling mogelijk te maken. In
de vakgroep Textielkunde zijn er niet echt bilaterale akkoorden met
andere universiteiten. Maar prof. Kiekens, de vakgroepvoorzitter, heeft
een internationale opleiding uit de grond gestampt (E-Team of Textile
Engineering), waardoor er goede contacten zijn met alle universiteiten
die meedoen aan dat programma. En een van die universiteiten is de
Université de Haut-Alsace (UHA). Na wat over en weer gemail is het
bilateraal akkoord snel getekend, speciaal voor mij.
Eens dat in
orde, moet een programma samengesteld worden dat in grote lijnen
overeen komt met het UGent studieprogramma. Uiteraard is dat niet
altijd evident, aangezien de vakken van een semester in Gent in andere
landen in verschillende jaren en verschillende semesters gegeven worden
(als ze al gegeven worden). Verder is het ook handig als je een
lessenpakket samenstelt met zo weinig mogelijk overlap in het
uurrooster. Een oplossing voor deze uitdaging/rompslomp/urenlange
zoektocht op slechte websites werd al meteen gegeven door de Ecole
Nationale Supérieure d'Ingénieurs de Sud-Alsace (ENSISA), de
Ingenieursfaculteit in Mulhouse. Zij stelden direct voor om een
volledig lessenpakket met een groep studenten te volgen. Ze gaven
verschillende mogelijkheden, waaruit ik het programma Eco-conception
gekozen heb. Naast de klassieke textielvakken komt ook de
milieuproblematiek van de textielindustrie ruim aan bod, net zoals het
milieubewust produceren. En aangezien in de tweede Master aan de
UGent er veel keuzevakken voorzien zijn, werd mijn programma zonder
problemen goedgekeurd door de UGent.
Eens het programma
samengesteld, moeten enkele formulieren ingediend worden bij de UGent.
En ook voor Mulhouse kreeg ik een hoop papieren om in te vullen. Hierbij
beging ik de stommiteit om op het Accomodation Form de home van onze
voorkeur (de enige met kamers i.p.v. studio's) te vergeten invullen. Ik
vind het wel enorm positief van de UHA dat ze buitenlandse studenten
aan een kamer in een home helpen.
Na enkele weken, zelfs
maanden, kreeg ik bevestiging van de UGent dat alles goedgekeurd was.
Maar zoals te verwachten was, moesten er nog steeds papieren
ondertekend worden. Hiervoor moest ik eerst naar het FSA op de Plateau
om 2 documenten, waarmee ik naar het AIB (Onderbergen) kon om mijn
Erasmuscontract te ondertekenen. Uiteraard hebben beide diensten andere
openinguren... Maar ook dat is in orde geraakt.
Vanuit
Mulhouse kreeg ik dan nog een fiche d'arrivée, die ik moest invullen.
Hiermee willen ze voor elke buitenlandse student een onthaal voorzien.
Chapeau! Ik heb ook een buddy, Marine Boyer. Toen ik mailde met vragen,
mailde ze nog dezelfde dag heel vriendelijk terug. Mijn indruk
totnogtoe is dat de universiteit van Mulhouse enorm openstaat voor
Erasmussers, en dat alles goed geregeld en georganiseerd is! Dat
belooft!
Alles leek goed te gaan, tot ik te horen kreeg dat er
studio van 405 per maand ipv een kamer van 140 per maand gereserveerd
was. Paniek alom, en ik moet toegeven dat het mijn eigen schuld was.
Had ik alle ingevulde documenten beter nagelezen, dan zou ik gezien
hebben dat ik de voorkeurshome was vergeten invullen. Papa heeft dan
getelefoneerd en alles uitgelegd. En oef, er was een student die zijn
kamer wou ruilen voor een studio, waardoor alles in orde is gekomen.
Maar ik was toch wel even erg zenuwachtig en er niet gerust op.
Naast al die paperassen ben ik ook thuis voorbereidingen aan het treffen. Ik
heb een wegenkaart van de streek gekocht, een reisgids, een Swiffer om
af te stoffen (ik haat stof) en woordenboeken. Mijn Grammaire Trajet
uit de SLC periode is uitgehaald en zal eindelijk eens van pas komen. Om zeker niets te vergeten heb ik een lijst gemaakt met alle dingen die meemoeten. Enkel mijn bak Westmalle Dubbel ontbreekt er nog op ;-)
10-08-2009
Mulhouse, een stad in de Elzas
Aangezien ik begin september op Erasmus vertrek naar Mulhouse, lijkt het me nuttig eerst wat meer te vertellen over de stad.
Mulhouse (spreek uit als 'Muloeze' ) is een stad met 110 000 inwoners en ligt in de Elzas, in departement 68 'Haut-Rhin'. De stad ligt dicht bij het drielandenpunt Frankrijk-Duitsland-Zwitserland. Veel mensen werken in Basel, dat op slechts 30 km ligt.
De stad Mülhausen wordt voor het eerst vermeld in 803. In het Heilige Roomse Rijk was de stad een vrijstad. Wat later behoorde Mulhouse tot de Tienstedenbond van de Elzas. Dat was een politiek en commercieel verbond van tien rijke en vrije steden in de Elzas. Later maakte het deel uit van het Zwitserse Eedgenootschap. Daardoor bleef Mulhouse zo goed als onafhankelijk tot de vrijwillige annexatie door Frankrijk in 1798. In 1746 werd een fabriekje opgericht waar katoen bedrukt werd met oosterse motieven. Het katoen kwam uit het Midden-Oosten en later uit Louisiana en werd geweven in de valleien van de Vogezen, dicht bij Mulhouse. Dat was het begin van de grote textielbedrijven die fabrieken in de buurt van Mulhouse vestigden. Mulhouse wordt vaak het Manchester van Frankrijk genoemd. Hierbij wordt verwezen naar de industriële geschiedenis die zeker op het vlak van de textielindustrie belangrijk was. In de 19e eeuw was de stad volgebouwd met fabrieken. Er werden arbeiderssteden gebouwd voor de duizenden arbeiders die in miserabele omstandigheden leefden.
Van 1871 tot 1918 en van 1940 tot 1945 was Mulhouse Duits, net zoals de rest van Elzas-Lotharingen. Tijdens WO II zijn er ook in Mulhouse zware jodenvervolgingen geweest. Vanaf 1941 werd de stad gebombardeerd door de vliegtuigen van de geallieerden. 500 burgers stierven.
Nu is de industriële activiteit in Mulhouse wat minder geworden. Toch is er nog chemische- en automobielnijverheid. De PSA Peugot-Citroën fabrieken produceren de 206, 307 en de C4.
Het vertrek naar Frankrijk nadert, en dus is er voor alles een voorlopige laatste keer.
Aangezien ik begin september op Erasmus vertrek naar Mulhouse, lijkt het me nuttig eerst wat meer te vertellen over de stad.
) is een stad met 110 000 inwoners en ligt in de Elzas, in departement 68 'Haut-Rhin'. De stad ligt dicht bij het drielandenpunt Frankrijk-Duitsland-Zwitserland. Veel mensen werken in Basel, dat op slechts 30 km ligt.
