De stad waar ik mensen uit alle landen ontmoette en rugby leerde spelen en kijken
28-03-2010
Sportief
Ni hao iedereen het is al een tijdje geleden dat ik wat schreef, en eigenlijk is er nog steeds niet zo veel om over te schrijven. Ik ben de laatste weken erg sportief geweest, vooral op toeschouwervlak, met rugby en wielrennen. Ik ga niet alles over het rugby kijken beschrijven, want dat is saai voor jullie. Frankrijk won vlot van Italië en moeizaam tegen Engeland. Engeland-Schotland werd een gelijkspel en was een oersaaie pingpong match waarbij de bal de hele tijd over en weer werd getrapt zonder dat er echt gespeeld werd. Frankrijk won al zijn matchen en pakte zo de Grand Chelem/Grand Slam en uiteraard het Zeslandentornooi. Zelf heb ik ook wat rugby gespeeld de laatste weken, met pijnlijke gevolgen. Eerst met John de Schot, John de Amerikaan (die we Mena noemen, dat is zijn familienaam) en Brett de Amerikaan die erg snel bijleert. Met hem tegen de Johns kon ik het beste spelen want ik maakte drie essais/tries. Helaas kreeg ik op het einde per ongeluk een duw van John, zodat de spieren van mijn rechterbil het even begaven. Een beetje zoals in november langs links maar dan minder erg. Een paar dagen laten op training kreeg ik vrij snel een keiharde stamp op mijn rechterbil, zodat ik niet kon voortspelen (en dan moet het al erg pijn doen). Alle spieren waren heel snel enorm stijf en het zag allemaal erg blauw. De volgende dag ben ik naar de verpleegster van de UHA gegaan, en zij vond dat ik per sé naar de dokter moest. Ik dus naar een polikliniek, waar ze me doorverwezen naar de spoed. Na lang wachten kwam er een dokter en die zei dat het allemaal niet erg was, gewoon een typisch rugby-iets. Ondertussen is het blauw bijna weg en voel ik er niets meer van.
Verder was er het wielrennen, waarbij ik tegen Simon 2-1 voorsta in de voorspellingen. Dat levert me een dessert en een verrassing op, en muffins voor Simon. We zijn duidelijk goed op dreef. De koersen waren mooi om te zien. Geen Belgische winnaars, wat vooral de commentatoren erg vinden en tot vervelens toe herhalen. Ik heb liever dat het een mooie koers is met een buitenlandse winnaar dan een snertkoers met een Belg die wint. Volgende vrijdag kom ik naar huis voor een week paasvakantie, en ik kijk er erg naar uit. Want de koers op afstand volgen is toch maar raar. Ik mis de kranten.
Mijn thesis schiet niet echt op. De resultaten zijn beter dan enkele weken geleden, dus het gaat misschien de goede richting uit. Ik doe mijn best, maar ik kan de plant niet forceren of mijn wil opleggen. In ieder geval is de assistent tevreden met mijn werk, opmerkingen en redeneringen. En dat is al iets, want uiteindelijk geven ze hier punten en past Gent die aan. Denk ik.
Victor-Peru is vertrokken op stage in Caen, maar zal af en toe eens terugkomen. Hij is zo blij als ik enkele woordjes Spaans broebel (hallo, hoe gaat het? en vandendienen). Tijdens zijn afscheidsfeestje hebben de twee Indiërs Arjun en Pranjel me wat Hindi geleerd en Yimei me wat Chinees. Uiteraard alleen het spreken, beide talen zijn onverstaanbaar eens geschreven. Yimei heeft deze week ook Chinese soep voor me gemaakt. Een vreemd en lekker iets met wortel en rijst. Niet echt vloeibaar en zij eet het als ontbijt. Gisterenavond heb ik dan voor 15 mensen balletjes in tomatensaus met rijst en sla gemaakt. Het was best lekker en sommigen waren verbaasd dat eten lekker kan zijn zonder zout toe te voegen.
12-03-2010
Verjaardag
Aangezien het ondertussen een tijdje geleden is dat ik nog eens wat schreef, zal ik daar nu eens werk van maken. Twee weken geleden op zondag vertrok Bartira naar Vitoria (niet ver van Rio de Janeiro, 'maar' 6u rijden) in Brazilië om er haar stage te doen. Uiteraard moest er dus een afscheidsfeest gegeven worden waar wel 25 mensen waren: de Chinezen, Spaanstaligen, de Marokkanen, de Egyptenaren en dan ook nog enkele anderen. Osmer uit Venezuela was zo vriendelijk mij wat Spaans te leren zodat ik nu al kan zeggen dat ik wortels, patat en vlees eet ipv enkel wortels. Tellen kan ik ondertussen tot 100 (cien). Op zaterdag keek ik dan naar de Omloop het Volk en direct erna het rugby Ierland-Engeland, waar tot ieders vreugde Ierland won. En vlak daarna zijn we kebab gaan eten en enkele uren daarna hebben de anderen gepokerd en ik gekeken. Op zondag heb ik Bartira naar de luchthaven hier vlakbij gebracht, waar we (Jessica, Victor-Peru, Zakaria en ik) helaas afscheid moesten nemen. Maar niet getreurd, in september komt ze even terug naar Mulhouse. De week bracht ik weer door in het labo, waarbij de resultaten van de proeven soms compleet verschillen. Dat is onderzoek zeker? Vorig weekend kwam Thomas langs. Doordat hij na 19u gratis de trein kan nemen in Zwitserland, kostte de rit hem slechts 6.40, de prijs voor het traject Basel-Mulhouse. Ik kreeg al direct enkele pakjes: zelfgemaakte truffels (23) die er uitzien alsof ze van bij een bakker komen en een grote chocoladen paashaas, maar die is ook voor Pasen dus moet ik nog wat wachten met eten. Zaterdagochtend moesten we vroeg op want we gingen langlaufen met Odile Pons en de Erasmussers. Marieke, het Belgisch meisje hier in Mulhouse, mocht ook mee. Odile Pons kennende (chaotisch) vertrokken we te laat en begonnen we erg laat te langlaufen. Er was geen spoor getrokken, zodat het ploeteren was en dan nog lichtjes bergop richting de Ballon d'Alsace (of was het de Grand Ballon?). In een herberg aten we een typische Elzassische maaltijd en ik vond het best lekker. De terugtocht was iets eenvoudiger want er waren sporen getrokken en het ging licht bergaf. Op het einde begon het wel nog vervaarlijk te sneeuwen. Met 1u40 vertraging begonnen we dan richting Mulhouse te rijden, en dan, toen de sneeuwkettingen eraf moesten, kregen we problemen. De ketting wou er namelijk niet af, en was er ook niet af na 2u proberen. Uiteindelijk is er een andere bus gekomen die ons naar Mulhouse gebracht heeft, zodat we pas om middernacht ipv om 18u terug waren. Maar het was een leuke dag. Op zondag hebben Thomas en ik dan chocoladetaart gebakken en in de namiddag aten we die dan op met mijn beste Erasmusvrienden (Bartira ontbrak helaas) Jessica, Meryam, Victor-Peru, Zakaria en Marieke. 's Avonds vertrok Thomas, zodat hij maandag op tijd naar de universiteit kon en ook omdat hij opnieuw niet hoefde te betalen in Zwitserland en dus goedkoop terugkon. Maandag was het dan mijn verjaardag. Buiten Simon zijn kaartje (en dat van Thomas) zijn de andere kaartjes pas op dinsdag toegekomen, maar dat ligt aan de post of aan CLOUS, want ik weet dat iedereen alles ruim op tijd gepost heeft. Mijn vrienden hier hadden 's avonds een enorme verrassing in petto, want ze kwamen met 15 mensen aan de deur kloppen, in het donker met enkel een taart met kaarsjes op (voetbalkaarsjes in de AA Gent kleuren, want er waren geen rugbykaarsjes (schattig toch?)). Toen ik opendeed begonnen ze allemaal te zingen voor mijn verjaardag. Echt prachtig en ongelofelijk lief van hen. En dat terwijl ik dacht dat ze me vergeten waren, want de enkelen die ik zag zeiden enkel hallo, meer niet. Iets om nooit meer te vergeten! Op dinsdag deelde ik cake uit in de Franse les, en op woensdag en donderdag verspilde (spendeerde) ik veel tijd met het zoeken naar een constante temperatuur van de oudere verfmachine. Gisterenavond was er toch rugby, in de sneeuw op een bevroren ondergrond. Susanne was er, en John en John. Wat dus meteen betekende dat ik de hele tijd tolk moest spelen omdat ik de beste Engelssprekende (na de Johns uiteraard) was. Susanne spreekt nog wel wat Engels, maar de Fransen niet echt. En het accent van de trainer (prend le balloon entre les deux maings et joue doucemang) is niet echt verstaanbaar als je niet zo goed Frans kan. Maar na een tijdje (enkele maanden) went dat accent wel. Het was erg lastig spelen door de bevroren ondergrond, en door de rugby touche (geen tackelen, wat duwen met twee handen) is mijn pols wat overbelast. Verder gaf John de Schot me per ongeluk een elleboogstoot net rechts van mijn rechteroog. Maar het staat niet blauw of dik, dus alles is ok. Hopelijk kan ik morgen wat fietsen en verse rode kool maken. Ik wil ook Schotland-Engeland volgen, en zondag speelt Frankrijk tegen Italië, want best interessant kan zijn aangezien Italië won van Schotland (helaas voor John). Binnen vier minuten mag de eerste plant er uit, en ik hoop dat het resultaat wat beter is dan deze ochtend.
22-02-2010
Carnaval
De voorbije week heb ik ijverig gewerkt aan mijn thesis. Dat houdt in dat ik plant in een potje steek en er dan iets mee doe. Wat soda (NaOH) erbij, wat javel erbij, en dan mag het wat staan weken. Vrijdag was de soda op, waardoor ik al in de voormiddag weekend had. Ik ben dan naar de bib gegaan en gaan zwemmen. Ik heb ook moedig twee maal de heuvel opgefietst die dag. Zaterdagmiddag kwam Marieke op bezoek in mijn kamertje, en het was gezellig en leuk te kunnen praten zonder over woorden te moeten nadenken. Het voorbije weekend was er ook carnaval in Mulhouse. Het begon vrijdagavond, en ik ben de zaterdagavond geweest naar de Soirée Latino. We zagen nog net het einde van de praalstoet, versierde wagens voortgetrokken door tractors. Het deed me denken aan de beschrijving van Simon over de praalwagens in Piura. We zagen Miss Carnaval bevriezen op haar troon, hoorden doedelzakspelers (het klonk wat vals), zagen mensen verkleed en met maskers, een bende muzikanten in de outfit van het Engels leger in de 18e-19e eeuw en zagen een optreden van een Zuid-Amerikaanse groep, waarbij de Zuid-Amerikanen (een Braziliaanse en drie Venezolanen) uit de bol gingen. Zondag heb ik met John en John wat 'rugby' gespeeld en heb ik rode kool gemaakt. Drie porties verse, heerlijke rode kool. De nacht van zondag op maandag (vandaag dus) begon ook het carnaval in Basel. Om 4 uur stipt ging alle straatverlichting uit en begon het carnaval. Ik moest om 1u opstaan, om om 1.30u met de auto naar het station te gaan (geen trams en de anderen hebben geen fiets) om de speciaal ingelegde carnavaltrein van 2.18u te halen. Die trein zat aardig vol, en tegen 2.45u waren we in Basel. We volgden de meute richting centrum, het leken wel Gentse Feesten! Om 4u barstte dan de muziek los. Massa's carnavalgroepen passeerden ons met versierde karren met verlichting in. De enige lichtjes waren die van het carnaval. Iedereen die meedeed had een kostuum en masker aan en op hun hoofd versierde lampjes in allerlei vormen en figuren. De muziek was Engelse oorlogsmuziek van de 18-19e eeuw, met trommels en schel klinkende dwarsfluitjes. Vooraan liep steeds iemand met een stok het ritme aan te geven, en de niet-muzikanten hadden vaak stokken met daaraan ook lampjes met tekeningen. De kostuums waren er in alle soorten en kleuren: varkens, schapen, ezels, everzwijnen, duivels met verlichte horens, narren, kippen, skeletten, koeien... Er waren er ook die grote gloeilampen op hun hoofd hadden. Het hele centrum liep vol groepen carnavalisten, grote en kleine bendes. Van overal kwamen ze en ze gingen naar overal. De muziek kwam van alle kanten op je af. Gelukkig was het allemaal gelijkaardige muziek. Op een groot kruispunt kwamen vijf straten uit en moest er dus voorrang gegeven worden. Het was een belevenis om daar te staan om 4u 's morgens tussen een massa volk en al die lichtjes te zien. De foto's geven helaas niet de juiste indruk van de omvang. Door met flits te trekken zie je de kostuums beter dan ik ze zag, en zonder flits zie je veel minder lichtjes dan er te zien waren.
Verder ook quiz 3: 1. Hoe schrijft men in het Chinees een klein bos? A. Het teken voor boom en dan de I die wijst op een groter iets B. Tweemaal het teken voor boom C. Het teken voor boom en dan het cijfer 2 D. Het teken voor boom met een extra lijntje om het meervoud aan te geven
2. Van welke taal heb ik hier nog niets geleerd? A. Arabisch B. Portugees C. Litouws D. Italiaans
3. Als je een pot water op het vuur zet en je warmt het op, wat is de maximale temperatuur van het water in zijn vloeibare toestand (gewone druk)? A. 75°C B. 90°C C. 100°C D. 120°C
4. Over welke plant gaat mijn thesis? A. Alfa (Esparto in het Engels) B. Beta (Esparto in het Engels) C. China grass D. Sisal
5. Met hoeveel won Frankrijk tot mijn spijt van Ierland op het Zeslandentornooi rugby? A. 20-11 B. 25-7 C. 33-10 D. 35-9
6. Welk stinkproduct heb ik vorige week gebruikt in het labo? A. zwavelzuur B. javel C. azijnzuur D. aceton
7. Hoeveel kost een treinticket aller-retour Mulhouse-Basel? A. 12.80 B. 13.40 C. 14.20 D. 18.60
8. Wie vertrekt er komende week naar haar thuisland om daar haar stage te doen? A. Jessica (Venezuela) B. Amina (Tunesië) C. Yimei (China) D. Bartira (Brazilië)
9. Welk boek ben ik momenteel aan het lezen? A. In de ban van de ring B. Waterschapsheuvel C. De Leeuw van Vlaanderen D. Tarzan à la gomme
10. Waar ben ik vorige week gaan fietsen? A. Richting Cernay en Thann B. In de buurt van Colmar C. Op de Frans-Duitse grens langs de Rijn D. Op de Frans-Zwitserse grens bij Basel
Schiftingsvraag: Hoeveel knuffels heb ik in mijn bed in Mulhouse?
14-02-2010
Gelukkig nieuwjaar!
Eerst en vooral wens ik iedereen met een dag vertraging een gelukkig Chinees nieuwjaar toe. 2010 is het jaar van de tijger. Wat is er de laatste tijd gebeurd? Vanalles! Vorige week kreeg ik bezoek van Simon, papa en Cazar. Het was heel leuk bezoek te hebben, Nederlands te kunnen spreken, de massa's foto's uit Peru te zien met uitleg erbij, mijn voorraad Belgisch eten aan te vullen (vooral brood en broodbeleg) en gewoon even weg te zijn van mijn kamertje. Simon maakte me jaloers door te zeggen dat zijn kamer in Piura nog groter was dan die van Thomas, en die is voor mij al groot. Op woensdag hebben we wat door Mulhouse gewandeld, maar erg groot is het centrum niet. 's Avonds hebben we heerlijk, typisch en veel gegeten, met een biertje erbij. Op donderdag hebben we Colmar bezocht. Heel mooi, al waren de kerstversiering en kerstbomen wat storend. Colmar is vrij klein en staat vol met vakwerkhuisjes. Er was ook een kleine markt waar we Munsterkaas kochten voor mama, die helaas niet meekon naar hier. Ook hier aten we lekker (choucroute), typisch en veel. In de namiddag reden we dan door naar Kaysersberg, een klein maar schattig en typisch Elzassisch dorpje. Op vrijdag brachten we een blitzbezoekje aan Thomas, want aangezien die in de examens zit konden we niet erg lang blijven. Bovendien wouden papa en Simon graag op tijd naar huis vertrekken. Vrijdagavond was er bij Victor-Peru (er is ook Victor-Spanje) een feestje, waar ik enkele nieuwe Erasmusstudenten leerde kennen. Ik ben niet erg lang gebleven want ik was erg moe en mijn maag deed ambetant. Zaterdagmiddag ben ik met enkele Duitse meisjes en hun Marokkaanse vrienden gaan lasershooten. Erg tof, en ik was niet laatste! Mikken bleek wel mijn zwakste kant. Zondag moest Frankrijk in Schotland zijn eerste match spelen op het Zeslandentornooi rugby. De Irish Pub was toe waardoor ik bij Alexandre heb gekeken. De Fransen wonnen met 9-18 in een match waar niet zoveel gebeurd is. Bastareaud maakte wel een hele mooie try/essai. De weekdagen heb ik gevuld met het lezen van teksten voor mijn thesis, literatuurstudie heet dat. Op vrijdagmiddag ben ik dan met de assistent gaan praten over wat ik komende week moet doen. Het komt erop neer dat er gezocht moet worden naar de ideale combinatie van parameters. Er zijn 8 parameters en 3 stappen, dus veel combinaties. Er zijn er wel enkele die uitgesloten kunnen worden. Mijn thesiswerk bestaat eruit in het labo die proeven uit te voeren, en het resultaat te bestuderen om zo de optimale omstandigheden te vinden. Mocht dat lukken, dan betekent dat een grote doorbraak in het onderzoek. ENSISA laat me vrij qua uren, maar ik wil nu goed werken (uiteraard niet té veel per dag, 6u vind ik ruim voldoende) om dan met Pasen eventueel een week naar huis te komen om daar te schrijven aan mijn thesis en de koers mee te pikken. Aangezien het de voorbije week gesneeuwd had, was er geen rugbytraining. Gisterenmiddag speelde Frankrijk in Parijs tegen Ierland, de clash der favorieten. Het eerste kwartier ging het vrij gelijk op en werd er niet gescoord. De bal zag wat rood van het bloed en de meeste spelers hadden wel ergens schrammen en sneden. Uiteindelijk kreeg een Ier geel en Frankrijk een penalty die werd omgezet door Parra. Sommige scrums werden tot vijf keer opnieuw gespeeld. De Ieren werden langzaam maar zeker onder de voet gelopen. Gelukkig scoorden ze nog een try zodat ze uiteindelijk aan 10 punten geraakten. 33-10 was het verdict na 80 minuten. Arme Ieren, ze verloren voor het eerst sinds november 2008. Ik had stiekem op winst voor Ierland gehoopt maar het mocht niet baten. Engeland won vandaag nipt van Italië en Wales won in extremis van Schotland. Aan de rust stond het 14-24, en het werd uiteindelijk 29-24. Gisterenavond was ik dan uitgenodigd door twee Chinezen om te komen mee-eten voor Nieuwjaar. Ze hadden massa's lekker en soms pikant eten gemaakt. Loempia's (met garnaal, ik ben er afgebleven), mossels (ben ik ook afgebleven), nasi goreng, vleesballetjes met een overheerlijke saus, mmmmm! Na het eten ging het feestje nog wat verder met gitaarspel, pokeren (niet voor geld) en goocheltrucs. Sinds vrijdag zijn Simon en ik ook ijverig aan het Megabiken, en onze vier ploegen lijken sinds gisterenavond klaar te zijn. Nu nog twee namen zoeken voor ploegen. Uiteraard wachten we met indienen, want anders slaat de Vloek weer toe. Thomas heeft ook een ploeg gemaakt, maar hij gaat hem niet indienen. Vandaag ben ik naar het treinmuseum geweest. Er zijn veel locomotieven en wagons. Prachtig om te zien hoe ze soms vanbinnen mooi versierd zijn, met ingelegd hout, schilderijen, lampjes en zo. Er waren enkele presidentiële wagons waarmee de president zich verplaatste voor er overgeschakeld werd op de auto en het vliegtuig. De tweede zaal was helaas wel bitter koud, ik bevroor bijna. Maar toch, het was de moeite en ik zal nog wel eens teruggaan als het warmer is om alles beter te bekijken. Tot daar de update. Morgen begin ik echt aan mijn thesis. Ik mag mijn 'blouse' (labojas) niet vergeten.
31-01-2010
Vakantietijd is uitstapjestijd
Eindelijk, de examens zijn gedaan! Tijd voor leukere dingen dan studeren. Donderdagmiddag, in de vrieskou en met een zoals altijd belabberde conditie ben ik naar de Zoo geweest. Ik denk dat Mulhouse en omstreken gebouwd is op enkele heuvels, waarvan de universiteit op een ervan ligt (de Illberg) en de Zoo op een andere. Dat betekende 1500 m klimmen, minder steil dan naar mijn kamer, maar toch, het kroop in de benen. Vooral omdat ik voorbij de ingang van de Zoo ben gefietst en dus een stuk te veel heb gedaan. In de dierentuin was het heel rustig. Er was een lief Kretenzisch geitje dat als ik niet keek telkens wat dichter kwam, tot aan de draad. De lama's waren ook lief. Twee zaten er in de stal en een lag buiten. Ik wou de hele tijd dat hij spukte (lamaliefhebbers: kijk naar de film Evan Almighty, waar twee lama's op het einde de hoofdrol opeisen), maar hij herkauwde gewoon. De ene kauw ging de onderkaak naar links, de andere kauw naar rechts. Ook een tweede lama deed het zo. De lama's hebben lange tanden, blijkbaar blijven die groeien en slijten normaal af door het voedsel. Bij deze lama's is het eten duidelijk niet ruw genoeg, of ze krijgen te weinig eten alhoewel ze er niet mager uitzagen. De vicuña's waren ook lief, kleiner en vooral fijner dan gewone lama's. De meeste pret beleefde ik met de struisvogel die zich bedreigd voelde. Hij zette zijn pluimen uit, maakte zich helemaal dik en begon te blazen naar me. Ik maakte geluid terug, waardoor hij nog meer uit de bol ging. Hij drukte zich tegen de omheining om zo dicht mogelijk te komen (er zat nog een brede struik tussen). Toen ik dan uiteindelijk verder wandelde maakte hij een soort van vreugde- of overwinningsdans door te gaan huppelen op zijn poten en te flapperen met zijn vleugels, die zo hun nut bewezen. Hilarisch! 's Avonds was er training. We waren maar met 8, en het was lastig omdat ik erg moe was. We konden niet plaqueren door de harde ondergrond dus was het touche-rugby, waarbij de tegenstand de bal kwijt is als je de tegenstander met de bal met twee handen kan raken (toucher, vandaar de naam). Vrijdag heb ik niet zoveel gedaan. In de regen ben ik naar de bibliotheek geweest, want ik had nog een bon liggen voor zes maanden gratis lidmaatschap. Ik heb wat reisgidsen en boeken over rugby mee. De regen ging over in sneeuw, en toen ik met Zakaria terugkwam van de supermarkt was ons baantje spekglad. Mensen zonder sneeuwbanden of -kettingen geraakten niet boven. Het was ook nog gevaarlijk door geparkeerde auto's rechts en bij het eerste deel paaltjes links. Zelfs met handrem op begon de Sharan naar beneden te schuiven. De voorwielen slipten door, het stuur zwiepte links en rechts, waardoor ik uiteindelijk besloten heb dat boven (thuis) geraken niet mogelijk was. Toen er links parkeerplaatsen waren heb ik de Sharan daar gezet. Zaterdag ben ik met de trein naar Basel geweest. Ik had geen zin om alleen in een grote onbekende stad een dure parkeergarage te zoeken. Diesel en parkeergeld samen zouden toch ongeveer overeen komen met de treinprijs. En met de trein zit je al direct vrij dicht bij het centrum. Ik had geen plan en wist niet wat er te zien was, maar gelukkig staan er vaak borden met bezienswaardigheden en hoe je er moet komen. Ik heb een man gezien die aan het prediken was, er waren veel straatmuzikanten en shoppende mensen. Er waren veel straatjes met mooie huizen, een beetje zoals Mulhouse. Steile straatjes en trappenstraatjes, maar gelukkig ook wat vlakke. Ik zag het Raadhuis, een mooi geschilderd gebouw. Enkele sobere kerken, veel mooier dan onze overdadige gevallen. Ook de Münster, de kathedraal. Daar had je een mooi uitzicht op de Rijn. Die kon je oversteken met bootjes die, zo leek het, werden voortgetrokken door een katrol op een kabel die over de rivier is gespannen. Er was alleszins geen motor te horen en het ging rustigjes aan. Juist toen begon het erg te sneeuwen, maar dat maakte het zicht alleen maar mooier. Ik ben dan langs de Rijn gewandeld, terug naar het centrum. Met mijn Pass Musées kon ik in ongeveer 15 musea gratis binnen en ik heb er twee bezocht. Eerst het Farmaciemuseum, dat volstaat met thermometers, weegschalen, zagen, tangen, ladenkasten, potten voor kruiden en geneesmiddelen enz. Lekker oubollig allemaal. Het andere museum was het muziekmuseum, dat ik eerder toevallig vond toen ik de hoop al had opgegeven het nog te vinden. Want die borden met wegwijzers laten je vaak in de steek. Ik had wel een adres, maar zonder plan is dat nogal nutteloos. In dat museum stonden instrumenten van vroeger. Een hoop trommels, violen, piano's met toetsen in de omgekeerde kleuren en enkele harpen. Pedaalharpen, maar met slechts twee pedaalstanden, zoals de klepjesharpen nu. Een ervan was gebouwd door Nadermann, die harpist was en waar ik al enkele mooie stukken van gespeeld heb. Er waren ook trompetachtige dingen met ipv een grote hoorn/toeter vele kleinere. Trombones, gitaren, en ook een harpgitaar (zie foto's). Bij veel dingen waren er luistervoorbeelden, zodat je kon horen hoe zo'n instrument klinkt. Jammer genoeg had ik de tijd niet meer om naar alles te luisteren (sommigen waren wel lelijk, bvb met klavecimbel), want ik moest mijn trein halen. Anders dan in België moet je op voorhand je treinuren kiezen en de prijzen variëren met het type trein. In Mulhouse al had ik het uur van terugreizen moeten kiezen, dus moest ik enorm doorstappen. Maar ik heb het gehaald, met 7 minuten overschot. Vandaag heb ik nauwelijks iets gedaan. Mijn kamer opgeruimd, cursussen netjes weggestoken, geveegd, gelezen, naar het WK veldrijden gekeken (Stybar heeft verdiend gewonnen, ik ben blij voor hem. Nijs heeft me wel wat ontgoocheld). En 's avonds naar de cinema met Alexandre, Jean-Baptiste, David en Brice, mijn rugbyvrienden. Van hen heb ik vernomen dat Frankrijk Europees kampioen handbal is geworden. Ze versloegen in de finale Kroatië. De film, Invictus, was gedubd, een toegeving van mij. Het gaat over Mandela die president wordt en Zuid-Afrika die het WK rugby wint. Wonder boven wonder heb ik bijna alles verstaan van het Frans. En toen plots 'Aangename kennismaking' werd gezegd, moesten de anderen lachen om mijn reactie (oh, maar dat is Nederlands!). Uiteraard was het Zuid-Afrikaans, maar kom, ik verstond het. Mooie muziek trouwens in die film. Morgen staat er niet veel op het programma. Ik moet naar CLOUS want ze beweren wat ik voor januari nog 39.98 moet betalen, wat net toevallig exact het bedrag is dat CAF normaal maandelijks betaalt. Bovendien weet ik dat mama en papa zeker al op tijd betaald hebben. Ik ga ze ook vragen naar mijn raam te kijken, want dat krijg ik van boven niet goed toe en dat zorgt soms voor een koude tocht.
29-01-2010
Quiz 2
Aangezien de vorige quiz wat te moeilijk was, maak ik nu een meer algemene quiz. Laat de antwoorden maar komen! 1. Wanneer werd de huidige grondwet van Frankrijk, dus die van de Vijfde Republiek, opgesteld? a. 1945 b. 1953 c. 1958 d. 1961
2. Bij welke Franse rugbyclub speelt Johnny Wilkinson, de vrijtrapspecialist van Engeland? a. Toulon b. Stade Français c. Toulouse d. Biarritz
3. Welk dier zag ik niet in de Zoo? a. Een schuwe vicuña b. Een dansende struisvogel c. Een brullende tijger d. Een waggelende keizerspinguïn
4. Waar is de grootste afvalverbrandingsinstallatie van Frankrijk gevestigd? a. Selestat b. Saint-Ouen c. Évron d. Le Puy-en-Velay
5. Tegen wie speelt Frankrijk de eerste match op het Zeslandentornooi dat volgende week start? a. Schotland b. Wales c. Italië d. Ierland
6. Wat is de USSR in het Frans? a. USSR b. USRS c. SSRU d. URSS
7. Waar stond de Sharan vrijdagavond 29 januari geparkeerd? a. op zijn gewone plekje b. halverwege de heuvel c. beneden de heuvel d. op de parking van het gebouw rechts van het mijne
8. Welk gerecht heb ik hier nog niet klaar gemaakt? a. linzensoep b. rode kool c. koolsla d. erwtjes op z'n Chinees
9. Wat is 'rouissage'? a. oogsten b. hekelen c. zwingelen d. roten
10. Hoe heet de arme jongen wiens kamer in brand is gestoken? a. Jozef b. Alexandre c. Brice d. Jean-Baptiste
Schiftingsvraag: Hoeveel soorten thee en volle flesjes bier heb ik samen op het moment dat ik dit schrijf?
Succes!
28-01-2010
De Zoo
Later meer, want na een erg lastige rugbytraining terwijl ik al doodop was, heb ik echt geen zin in het schrijven van een Zoo-verslag. Het was er rustig, de vicuña's en lama's waren braaf, de leeuwinnen speelden, de uilen vlogen, de pelikanen kunnen niet stappen zonder met hun vleugels te flapperen, de ooievaars klepperden, de wallaby huppelde en kuiste zijn/haar pootjes, de ezels balkten, de zebra's waren nieuswgierig én fotogeniek, een klein Kretenzisch geitje was ook nieuwsgierig en kwam achter mijn rug dichterbij, en een struisvogel wou me wegjagen door zijn pluimen uit te zetten en te blazen. Toen ik wegging maakte hij een vreugdedans, of een soort dans om te tonen dat hij gewonnen had. Geen plaquages bij het rugby vandaag wegens een bevroren ondergrond. Dus was het rugby-touche, waarbij de bal naar de tegenstand gaat als ze je met twee handen kunnen duwen. We hebben ook sjot-training gehad, een lob over de doellat en nog een ander soort schot. We waren met 9, maar Brice speelde niet mee. Hij is bestolen, de daders hebben zijn sleutels genomen, alle waardevolle dingen uit zijn kamer gehaald en dan de boel in brand gestoken. De arme jongen had dus geen kleren om mee te spelen. Zijn reactie op het gebeurde 'Ah, c'est la vie'. Rare kerel, maar hij geeft wel vaker rare opmerkingen. En hij speelt goed rugby. Niet extreem snel, niet echt wendbaar, maar erg sterk. Die stop je niet zomaar, zelfs als er vijf man aan hem hangt loopt hij nog wat door.
19-01-2010
Test uw Frans
Zo, vanaf nu af en toe een testje om jullie Franse kennis te testen. De woorden komen uit cursussen, en dus niet zomaar lukraak uit mijn woordenboek. Iedereen kan natuurlijk spieken, maar ik vertrouw op jullie eerlijkheid. Met de schiftingsvraag is telkens een extra punt te verdienen voor diegene die er het dichtste bij zit/het juist heeft, en er is geen giscorrectie. Het zijn steeds QACMs, questions aux choix multiples. Tegen het einde van het jaar wint diegene met de meeste juiste antwoorden. Het cadeau moet nog nader bepaald worden. Antwoorden kunnen altijd gemaild worden. Alors, on attaque!
1. pêle-mêle: A. een warboel B. molen om graan/maïs/... te malen C. een bepaalde spintechniek D. wiek van een windmolen
2. des chaussures montantes: A. bergschoenen/wandelschoenen B. schoenen met plateauzolen C. sandalen D. schoenen met hakken
3. le système vestibulaire: A. systeem om de akoestiek in inkomsthallen te verbeteren B. deel van het binnenoor dat instaat voor het evenwicht C. ontwerp van materialen om ruimtes voor optredens te bekleden D. speciale nabehandeling van vezels om ze meer volume te geven
4. le limage A. techniek uit Lima om lamahaar te verwerken tot garens B. behandelen met kalksteen C. citoenzuurbehandeling D. het bijvijlen van plastiek voorwerpen
5. une fourchette A. mes B. interval C. tijdsbestek D. riek
6. l'étallonage A. het hengstig zijn van een merrie B. het castreren van een hengst C. het ijken van een meettoestel D. stalen nemen en voorbereiden voor testen
7. le pavillon A. oorschelp B. vlinder C. aambeeld D. rups
8. l'intelligibilité A. intellegentie B. testen van intelligentie C. verstaanbaarheid van een gesprek D. verstaanbaarheid van een uitleg
9. l'amiante A. steenkool B. kalksteen C. staal D. asbest
10. cannes de pêche A. hengel B. blikken met perzikken C. mand waarin je vis kan vershouden D. dobber
Extra vraag: Hoeveel foto's, kaartjes en postkaartjes hangen er in mijn kamer? Kalenders en tekeningen worden niét meegerekend.
Amusez-vous! Uiterste antwoorddatum: 26 januari 2010, 23.59u.
14-01-2010
Rugby en sneeuw gaan niet samen
Nu Simon terug thuis is in Gent, een dag later dan voorzien door de sneeuw in Londen, en zijn blog stilaan zal doodgaan, zie ik mij dus moreel verplicht wat mensen een portie leesvoer te geven. Mijn leesvoer bestaat op dit ogenblik vooral uit cursussen. Deze mogen jullie zeker lezen als jullie willen. Als pauze lees ik soms enkele bladzijden in De Leeuw van Vlaanderen die ik van thuis mee heb. Maar laat ik even chronologisch te werk gaan. Woensdag 6 januari ben ik in alle vroegte vertrokken naar Mulhouse, helemaal alleen met enkel mijn vriend de auto. Tot Brussel kon ik papa volgen (die trouwens eerder 130 reed dan 120), en daarna ging het alleen, via Aarlen, Luxemburg, Metz, Strasbourg en Colmar. Tegen de middag was ik terug op mijn kamertje in Bâtiment C. In de namiddag hadden we een presentatie voor een vak waarvan we geen examen hadden. Ik had mijn zinnetjes deftig voorbereid, dus ik zal hopelijk niet al té veel fouten gezegd hebben. Op donderdag was er examen Franse teksten schrijven. Helaas voor John is hij de enige die gebuisd is en volgende week herexamen heeft. Op vrijdagnamiddag was er examen Droit, en dat was gewoon een 'leer uit het hoofd en schrijf alles op wat je weet' examen, dus daar zal ik zeker voor door zijn. Oh ja, ondertussen was het beginnen sneeuwen, hopen kleine poedersneeuwvlokjes, die het niet mogelijk maken sneeuwmannen te maken, zelfs geen kleine. Gelukkig kraakt het heerlijk als je er door wandelt. Na alle slechte dingen over CLOUS moet wel gezegd worden dat ze erg hun best doen het baantje en de toegang tot de gebouwen sneeuw- en ijwvrij te maken. Zelfs als het sneeuwt zijn ze bezig alles vrij te houden, en dat mag ook best eens vermeld worden. Tijdens mijn avondwandelingen door de sneeuw heb ik ergens in een goed verstopt hoekje een barbecue gevonden. Op donderdagavond was ik de enige die is komen opdagen voor de rugby, dus spelen was wat moeilijk. Op zaterdagnamiddag ben ik in Café Leffe met Alexandre, Jean-Baptiste en David van het rugby naar een competitiematch gaan kijken (Stade Français won ruim van Biarritz). Waar de anderen Belgisch bier dronken (Hoegaarden, Leffe uiteraard en Kwak), dronk ik lekker cider. 's Avonds heb ik nog ijverig gestudeerd. Deze week hadden we enkel vanmorgen les want het practicum van woensdagmiddag ging niet door omdat de machine niet in orde was. Vanavond waren we al met meer spelers voor het rugby, maar zelfs met 3 is het moeilijk spelen... Zo heb ik vanavond nog wat tijd om aan enkele verslagen te werken, want die zijn er ook plots bijgekomen. Morgen zijn er 2 examens. Volgende week slechts een, op vrijdag, maar ook meer les (8u) en 2 practica op punten. De week erna wordt lastig met 3 examens op 4 dagen. Op vrijdag 29 januari zou ik normaal al mijn punten moeten weten want dan is het 'Conseil'. Dat wordt spannend!
21-12-2009
Thuis
Ondertussen nadert Kerstmis met rasse schreden, en ben ik terug thuis in Gent voor even. De laatste week was lastig, erg lastig, met les en 4 examens. Dat maakt dat er al 8 examens achter de rug zijn, en dus nog een achttal te gaan in januari. De eerste week in januari zijn dat er twee, op donderdagvoormiddag en vrijdagnamiddag (uiteraard van 16-18u). Wegens geen les op maandag, dinsdag en woensdagvoormiddag kan ik in principe de woensdagochtend naar Mulhouse vertrekken. Die laatste week begon het te sneeuwen in België, en heel even en heel weinig in Mulhouse zelf. De weerberichten werden dus angstvallig in het oog gehouden, want de vrijdag moest ik Thomas oppikken in Zürich en de zaterdag zouden Thomas, Sofie en ik terugrijden naar Gent. Helaas werd de rugbytraining de donderdag afgelast om een nog steeds onbekende reden, wat betekende dat ik niet nog eens kon proberen te lopen met de bal. Dat lukte me de week voordien liefst twee maal. De eerste maal kwamen de anderen dichter, en heb ik de bal naar Alexandre gepast die de essai (de try) maakte. Wat me een compliment opleverde De tweede maal ontweek ik snel Brice, want die is sterk, en Susanne, maar dan duwden ze me buiten en was het een touche. Uiteindelijk bleek het weer in Zwitserland goed en kon ik om Thomas. We aten samen in Dietikon. De zaterdagochtend waren we om half zeven al druk in de weer met het volstouwen van de auto, en dat bij -7°C. De tocht begon, en bij momenten lag er wat sneeuw, waardoor het opletten geblazen was, zeker op het linkervak, en we slechts 100 of 90 konden rijden. De strooiwagens waren druk bezig, en door de gesmolten sneeuw en het zout hebben we de voorruit heel vaak proper moeten maken. Toen Thomas reed, was het zelfs nodig om de 20 à 30 km, waardoor het niet opschoot, maar wel veiliger was. Het kwik daalde verder, bij momenten was het buiten -16.5°C. Eens Metz voorbij lag er al veel minder sneeuw en in België waren de wegen picobello. Uiteindelijk kwamen we na een bijna acht uur durende rit moe aan in Gent. Sofies ouders kwamen haar ophalen en Thomas ouders waren er ook. Even later vertrokken papa, Thomas en ik voor de rugbymatch Stade Français - Ulster, in de Heineken Cup, de Champions League van het rugby. De heenwedstrijd in Belfast was gewonnen door Ulster met 23-13. De match in Brussel zou wel eens beslissend kunnen zijn voor poulewinst. Maar helaas, rond 14.30u was blijkbaar beslist de match af te gelasten door een slecht veld. Zo stonden we dus voor niets in Brussel. Enige informatie hing daar niet uit. Terug thuis bleek dan dat de match zondag gespeeld zou worden, om 15u in Parijs. Door de sneeuwval zaterdagavond en zondagochtend was het onmogelijk Parijs te bereiken. Wat er met onze tickets moet gebeuren, weten we nog niet. Stade Français won overigens met 29-16, en is nu leider in zijn poule.
12-12-2009
Sneeuw
Al was het maar een klein beetje, vanmorgen lag er sneeuw op het grasveld achter het gebouw. Na enkele uren was het helaas allemaal gesmolten, maar toch, de aanblik van sneeuw deed me plezier. Want van sneeuw word ik altijd vrolijk, al was het nu wat minder aangezien ik moet studeren voor drie examens volgende week. Dinsdag hebben we examen van 8 tot 10u, dan natuurlijk les van 10 tot 12 en dan nog eens van 13 tot 19u(!!!). Wat maakt dat we 2u examen hebben en 8u les. De dag erna hebben we in de voormiddag 4u les, en dan nog een examen. Als ze nu echt denken dat het doenbaar is om een examen deftig te leren op 1 avond, die begint om 19u (en dan moet ik nog eten, wat uitpuffen van de lastige dag, dus ik kan beginnen om 20.30u), dan zijn ze helemaal zot. Wij zessen van ons klasje gaan dan ook om 16u voort gaan, en 3u les brossen. Het laatste examen is dan vrijdag van 8-10, waarna les tot 's middags. In de namiddag is het al vakantie! Voor zij die het nog niet zouden weten, op zaterdag 19 december keren Thomas, Sofie en ik dan met de auto terug naar Gent.
29-11-2009
Arme Sinterklaas in 'la Capitale de Noël'
Na de 8u pcles op woensdag en voor het examen op vrijdag, was er natuurlijk rugby op donderdagavond. Mijn been heeft het uitgehouden, mijn knie ook, alleen is die wat blauw. Erger was het feit dat mijn achterhoofd nogal hard kennis maakte met de grond. Ik heb voort gespeeld met lichte hoofdpijn, en erna ben ik voor Susanne's verjaardag nog iets gaan drinken in de Ierse Pub vlakbij aangezien ik toch niet meer zou beginnen studeren om 22u. Ik ben niet lang gebleven, aangezien ik op vrijdag 4u pcles had en een examen. Het examen was niet zo gemakkelijk, dus we wachten af. Vrijdagavond ben ik dan met Sofie, Susann en Vivienne naar de kerstmarkt in Mulhouse geweest (zie eerste 5 foto's). Die is iets groter als in Gent. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om choucroute te eten, en een pannenkoek met appelmoes. Ik heb ook geproefd van Susann's churros. Dat zijn langwerpige dingen gemaakt van oliebollendeeg, gefrituurd en dan bestrooid met suiker. Lekker, maar zwaar en uiteraard ongezond. Zaterdagavond speelde Frankrijk een testmatch tegen Nieuw-Zeeland (rugby), en ben ik gaan kijken in de Irish pub, het stamcafé van de rugbymannen. We waren met 8. Voor die match begon hebben we met 3 bij Alexandre aperitief gedronken, en dat was heel gezellig. Na het zingen van de Marseillaise begon Frankrijk goed aan de match, kwam op voorsprong, maar kon niet meer volgen toen Nieuw-Zeeland een niveau hoger ging spelen. Resultaat: 12-39 verlies voor Frankrijk. Dat lieten we uiteraard niet aan ons hart komen, want het was maar een testmatch. We zijn dus nog iets gaan drinken in het centrum. Het was een heel gezellige avond, waarbij ik de vraag kreeg wanneer de Belgen officieel volwassen zijn. Vandaag, zondag, ben ik dan met Sofie naar Strasbourg gereden, de hoofdstad van de Elzas en internationaal gekend. Buiten het centrum liggen parkings die de zondag gratis zijn, en vanwaar je met de tram vlot in het centrum geraakt. De stad is een stuk groter dan Mulhouse, en mooi en vreemd. Mooi omdat er veel pleintjes zijn (met nu kerstmarktkraampjes), mooie vakwerkhuisjes en vele mooie andere huizen. De kathedraal is overdonderend, met een grote toren en enorm veel krulletjes en beeldjes langs de buitenzijde, maar ook binnenin. Echt om scheel op te kijken, en lelijk, maar toch erg knap gemaakt. Vreemd omdat de huizen allerlei verschillende stijlen hebben. Op de Place de la République staan bvb 5 gigantische gebouwen (o.a. Palais du Rhin, Justitiepaleis, bibliotheek), de kathedraal heeft dan weer een andere stijl. Sommige kerken zijn eenvoudig en lomp, andere fijn en speciaal. Er is ook veel water met zwanen. Dit weekend openende de kerstmarkt van Strasbourg, de grootste in de Elzas, en daarom ook de meest commerciële. Helaas voor Sinterklaas, maar hier is de kerstman koning, en lopen mensen al rond met kerstmutsen/hoeden/ooievaars op hun hoofd. In mijn Trotter staat dat er 500 000 bezoekers per weekend zijn, en dat wil ik best geloven. De kraampjes, versierd tot en met, op het kitsjerige af, waren open om 11u. Toen al verkocht de Glühwein als zoete bekertjes. Maar Glühwein is niet zomaar Glühwein. Er is rode, witte en rosé Glühwein, maar ook Cidre chaud (niet geprobeerd, want ik moest nog autorijden), jus d'orange chaud (bakkes), al dan niet met honing en jus de pommes chaud (bah), al dan niet met kaneel. Kruiden kunnen eventueel bij het sinaasappel- en appelsap gedaan worden. De kraampjes, die verspreid staan op alle pleinen, verkopen grotendeels dezelfde kitsj. De straten in het centrum waren ook allemaal versierd, elk met een eigen soort lampen/bomen/slingers/kerstballen. Toen het donker werd, was dat wel mooi, maar ze kennen hier duidelijk niet het spreekwoord 'overdaad schaadt'. Op een bepaald plein zong een kinderkoor uit volle borst en wenste ons zo een Vrolijk kerstfeest en gelukkig nieuwjaar toe. Bij deze wil ik dus ruim op tijd zijn: Merry Christmas and a Happy New Year!
22-11-2009
Een bewogen weekend
De voorbije lesweek viel mee. Het examen op woensdag ging redelijk, enkel 2 vragen wist ik niet goed. De rest zal wel meevallen, zeker met nog een bonusvraag voor 1 punt. Donderdagochtend kregen we te horen dat er voor vrijdag helemaal géén examen voorzien was, zelfs de prof wist van niets. Het examen is uitgesteld naar een nog nader te bepalen datum. Daardoor hoefde ik 's avonds minder te studeren, waardoor ik in alle rust naar de rugbytraining kon gaan. Eerst deden we de nodige oefeningen om te leren zijwaarts te bewegen als we de bal hebben, en om spelers te ontlopen. Dan volgden er wat opwarmingsoefeningen. Bij het lopen voelde ik plots de weerstand in mijn linkerbovenbeen wegvallen, en dus viel ik plof naar voor, tot hilariteit van de 20 jongens. Helaas deed het wel pijn, maar ik heb toch voortgespeeld, wat uiteraard niet gezond is. Ik weet dat wel, maar ik wou die training niet laten schieten, het is veel te leuk. Doorlopen lukte niet (voor zover daar al sprake van is bij mij!), en kracht zetten met links ook niet. Ik heb ook eens helemaal onder de stapel gelegen, en heb Alexandre, de beste speler gestopt. Dat was per toeval, want onze hoofden botsten tegen elkaar. Ik voelde niets, maar hij ging onderuit. Blijkbaar herinnert hij zich niets meer van de rest van de training. Ondertussen gaat het al veel beter met mijn been. Ik voel het nog een beetje, maar tegen donderdag zal het wel terug beter zijn. Zaterdagmiddag begonnen de problemen met het water. Op donderdag hadden mijn buurvrouw Ludivine (Ludi) en ik al wat water gehad rond die stomme voetenspoelbak (bidet). Maar omdat het niet veel was, hadden we er geen aandacht aan geschonken. Maar zaterdagmiddag rond 15u was er op een half uur tijd veel water in de kamers gestroomd. Bij Ludi stroomde het zelfs haar kamer uit, de gang over en binnen bij Anwar, haar overbuur. Wij hebben de rode telefoon beneden geprobeerd (voor noodgevallen), maar natuurlijk geen antwoord gekregen. Een ander noodnummer gebeld, maar ook geen antwoord. De directrice gebeld, geen antwoord. Uiteindelijk antwoordde zij toch, en ze stuurde iemand om ons te helpen. Die man had er natuurlijk ook geen verstand van, want zo gaat dat hier. Hij heeft wat zitten foefelen en zei dat alles in orde was. Zaterdagavond speelde Frankrijk om 18u tegen Samoa een vriendschappelijke rugbymatch, en Bartira en ik zijn gaan kijken met Jean-Baptiste, Pascal en Alexandre in Shamrock, een Ierse pub dichtbij. Niet echt Iers ingericht, maar ze hebben Guinness van de tap. Zo dichtbij, en ik wist dat niet?! Frankrijk maakte Samoa in, en het was erg gezellig. Daarna was er nog een feestje bij Pedro, maar rond middernacht moest ik terug naar mijn kamer, want het was opnieuw beginnen overstromen. 2u zijn we bezig geweest met 6 man. Die man van 's middags, de 2 nachtwachters, Ludi, Zakaria en ik. De vacuumcleaner zuigt efficient het water op, maar het duurt lang en maakt veel lawaai. Er was meer water dan 's middags. Omdat ze dachten dat er ergens een opstopping was, hebben ze chemische brol in de leiding gekapt, en uitgetest. Uiteindelijk lekte het niet meer, en konden we gerust gaan slapen. Ik heb veel gerief in de koffer gestoken, omdat ik niets op de grond kon laten staan. Na veel te weinig slaap zijn Vivienne, Laura, Susann en ik deze morgen dan naar Freiburg in Duitsland gereden. Het traject is de hele tijd snelweg, en we vonden snel een parkeergarage dicht bij het centrum. De plaatsjes waren groter dan normaal, dus dat ging allemaal vlot. Freiburg heeft een mooi centrum, vol met oude huizen (°1300). De grote kathedraal heeft een toren waar je in kan. Helaas een smalle wenteltrap, en daar kan ik niet goed tegen. Naar boven ging, maar eens terug beneden was ik compleet draaierig. Er zijn ook nog 2 oude verdedigingstorens met vakwerk te zien. De huizen zijn goed onderhouden, maar de Duitsers zijn vuilaards (lees: kroonkurkjes). We vonden een pizzeria waar de pizza's halve prijs waren, dus hebben we ook nog dessert gegeten (tiramisu, maar die van mama is beter). Er zijn veel winkels, die op zondag toe waren (oef), en veel kerstversiering. De kerstmarkt was al helemaal opgebouwd, maar toe. Die kraampjes zijn stukken mooier versierd dan de prutsmarkt in Gent. We zijn nog naar de cinema geweest, maar omdat er enkel gedubde films waren de komende uren, hebben we niets bekeken. Het was grappig om te zien hoe bijgelovig Susann is. In kerken waar ze een donatie vragen, steekt ze steevast wat geld in het potje. Fonteintjes waar mensen geld in gooien kunnen ook op haar bijdrage rekenen. De terugrit verliep ook vlot, alleen wou de Sharan geen 130 rijden. Ik heb hem niet geforceerd en hem 120 laten rijden, dat ging beter. Hij wil ook niet altijd even goed de heuvel hier op omdat het vrij omhoog gaat. Eens terug kwam ik op de gang, en ja hoor, weer water te zien. Nog meer dan gisterenavond, en ipv 2 kamers met water nu al 6. Pas deze keer hebben ze loodgieters proberen bellen, en natuurlijk wou niemand komen op zondagavond 18u. Ze hadden verdomme gisterenmiddag direct iemand moeten laten komen. Nu, ik had alles op mijn bed en bureau gezet, dus was er niets nat, behalve de vloer. De vastgekleefde tegels komen wat los. Normaal moet je zelf de schade aan je kamer betalen, maar ofwel betalen zij omdat zij de schuldige zijn, ofwel moet de verzekering dat betalen. Ik ben het een beetje zat, al dat water. Mijn chauffage lekt altijd, meer of minder afhankelijk van de stand. Hoe warmer, hoe meer. Morgen sta ik een uur vroeger op om naar CLOUS te gaan. Ik vraag eerst beleefd hoe dat zit met het CAF, om dan eens al mijn klachten te uiten. Lekkende chauffage tot daar aan toe, maar mijn kamer 3x onder water (en nog erger bij Ludi), dat is onaanvaardbaar. Het is gewoon een schande dat ze niet direct iemand laten komen. Als je de hoeveelheid water zou gezien hebben, dan moest je direct beseffen dat het niet gewoon ergens een probleempje was. Ik ga proberen een korting voor deze maand te bedingen, plus een reparatie van mijn vloer (ik hoef geen losse tegels), plus een grondige reiniging van mijn kamer. Want het stinkt nog op de koop toe. En als ze komen werken deze week als ik moet studeren, dan kunnen ze me nog een rustige studieplaats met internetaansluiting geven ook. Ik ben het CLOUS momenteel zat. Altijd komen ze wel met het een of ander af dat in orde gebracht moet worden, ze geven slechte kamers, ze lossen problemen niet direct op, je kan hen niet bereiken met de noodnummers, en dan maken ze nog het wassen van je kleren onmogelijk op dit moment ook. Want de nieuwe studentenkaarten werken niet om te betalen, en de CROUSkaarten mogen we niet meer opladen. Wie dringend verse kleren nodig heeft, moet dan maar met de hand wassen, en hopen dat daardoor anderen geen overstroming hebben. Tot daar mijn ergernis. We proberen het leuke van dit weekend te onthouden, nl. de rugby op zaterdagavond en Freiburg vandaag. Ciao!
16-11-2009
Stilte voor de storm (van de examens)
Ondertussen zijn we al weer drie weken verder sinds ik de
laatste keer iets schreef. Het waren drie weken waarin niet zoveel bijzonders gebeurd
is. In de vakantie ben ik gaan schaatsen en fietsen tot in Altkirch, een stadje
hier een goede 15 km vandaag en tegen een heuvel aangebouwd. Het was een mooie
tocht door typische dorpjes met veel vakwerkhuisjes. Anders dan in Engeland komen
hier alle mogelijke kleuren voor. Helaas was er geen rugby in de vakantie. Op
31 oktober hadden we een Halloweenfeestje met enkele Amerikanen. Iedereen moest
verkleed zijn in gelijk wat, zodat het meer op carnaval leek dan op Halloween.
Susann had het lumineuze idee om mij om te toveren tot man, wat vrij deftig
gelukt is. De Amerikanen leerden ons de noodzakelijke lekkernijen die horen bij
Halloween, zoals snoepen, appels met een suikerlaag, een soort eetbare gel met
tequila of rum en geroosterde pompoenpitten. We maakten ook kennis met
Halloweenliederen, zoals wij liedjes hebben met Kerst. En uiteraard waren er pompoenen
met theelichtjes.
Het weekend erop heeft Victor migas gemaakt, een typisch
Spaans gerecht op basis van brood. Iedereen die wou mocht komen eten, en er was
speciaal voor de islamieten Halalvlees voorzien. Met de bijhorende salade was
het echt een lekker gerecht.
Op Wapenstilstand ben ik wat gaan fietsen heuvel op en
af. In Morschwiller-le-Bas zag ik de boerin met de koeien op weg naar de stal
in het midden van het dorp.
Verder heb ik ook rugbyschoenen en kousen gekocht, en
gebitsbescherming. De schoenen bleken voorbije donderdag direct nuttig, want
het veld was modderig zodat we allemaal eindigden als varkentjes. Die les
leerden we ook de touche, de inworp waarbij spelers van de twee teams op een
lijn gaan staan. Iemand gooit dan de bal en de spelers steken elkaar in de
lucht om zo de bal te proberen vangen of wegboxen. De jongens hebben mij zowaar
de eer gegeven in de lucht getild te worden. Best wel grappig! Het was een hele
leuke training, en het wedstrijdje ging erg gelijk op.
Vrijdag kreeg ik dan eindelijk mijn lessenrooster voor
komende week. Naast de nodige uren les heb ik twee examens, woensdag en
vrijdag. Ik had niet gedacht dat we al van die vakken examen zouden hebben, dus
ben ik aan het studeren. Het is echt ambetant als je het lessenrooster maar op
donderdag of vrijdag te weten komt. Nu ja, dat is voor iedereen zo, maar handig
is anders. Vrijdagavond heb ik wat gestudeerd en via livestream naar de
vriendschappelijke rugbymatch van Frankrijk tegen Zuid-Afrika gekeken. Daarna was
er nog een feestje bij de Spaanstalige bende, met enkele Marokkanen, Susann en
ik. Het was erg gezellig, en ze hebben veel salsa gedanst, waarbij ik (uiteraard)
toeschouwer was.
26-10-2009
Een leuke week met als hoogtepunt de Grossmünsterkerk in Zürich
Terwijl ik geniet van een weekje welverdiende vakantie (al zeg ik het zelf) na 7 weken van gemiddeld 30u les per week, maak ik even tijd om wat te vertellen over vorige week. Op maandagavond, toen ik aan het koken was en Susann me gezelschap hield in de keuken, nodigde John Hogg (de Schot) ons uit om wat te komen drinken op zijn kamer. Eigenlijk moest ik studeren, maar ik besloot dat daarna te doen. Met 6 Westmalles en mijn fles Sangria die ik van Ekhart gekregen had, was ik meer dan welkom. Op dat ogenblik waren naast Susann, John en ik ook Madhavan (Indië) en John Meva (USA) aanwezig. Wat later kwamen ook Emma en Sarah, twee Ierse meisjes die in Schotland studeren. Wie weet hoe klein onze kamers zijn, kan zich wel voorstellen dat het met 7 op zo'n kamer bakje vol was (Knallvoll zoals de Zwitsers zouden zeggen). Het was best gezellig. De dinsdag vetrokken we om 9u naar Kermell, bij Colmar, op bedrijfsbezoek. Kermell maakt m-aramidevezels, de iets flauwere variant van Kevlar/Twaron (p-aramidevezels). Franse brandweerpakken zijn steevast van Kermell, terwijl ze in België van Kevlar zijn. Het zijn vezels die niet branden of smelten bij hoge temperaturen, en Kevlar kan er nog iets beter tegen dan Kermell. Het was een interessant maar lang bezoek. In de namiddag was er nog gewoon 4u les. 's Avonds was er een gratis maaltijd aangeboden door CLOUS, om de mensen van je gebouw/verdieping wat beter te leren kennen. Iedere verdieping had een kleur en een dier op zijn badge. Wij waren de oranje kikkers, terwijl de vierde verdieping de groene kangoeroe's waren. Het was een soort koud buffet, niet mis. Ik ben wel vrij vroeg voortgegaan, want ik moest nog studeren. Woensdagochtend vertrokken we om 7u op bedrijfsbezoek. Eerst naar DHJ in Selestadt, iets verder dan Colmar, richting Strasbourg. Zij nemen katoenen lappen en leggen er een laagje op, op het lichtondoorlatend/steviger/minder glad/... te maken. Na dit bezoek reden we door naar La Bresse, voor Tissus Giselle. Hiervoor moesten de de Col de la Schlucht op, over de Vogezen. In La Bresse hadden we tijd om iets te eten (een veel te duur broodje, maar het was wel lekker) en om een fotoshoot te houden. Het bezoek aan Tissus Giselle was nogal langdradig. Toen hoge piet meneer Vandamme toekwam en ons een handje gaf, vroeg hij mij na mijn 'Bonjour' direct of ik van Nederland was. Lieve hemel! De rondleiding was wel interessant maar duurde veel te lang. Op donderdagavond zou ik normaal veel studeren voor het examen op vrijdag, maar heb ik besloten toch naar de rugbytraining te gaan. Het was tof, en ik heb enkel wat blauwe plekken en platte tenen erbij. Erna heb ik nog flink gestudeerd. Op vrijdag hadden we les van 8-10h en dan examen tot 12h. Het examen viel ietwat mee, dus ik denk wel dat ik er door zal zijn, tenzij ik ergens blunders begaan heb. Ik heb alleszins opgeschreven dat ik van België ben, misschien helpt dat ;-) Vrijdagnamiddag had ik dan nog 4u les, en dan ben ik naar Zürich vertrokken. Aan de grens met Zwitserland moesten we voorbij de douane, maar ze hebben me zonder problemen doorgelaten. In Basel was Zürich al aangegeven, en ik moet nog voor Zürich centrum van de snelweg. Een erg rustige rit, met helaas tunnels waarvoor je moet vertragen tot 100 of zelfs 80 km/h. Ik was nog maar net bij Thomas, of 1 van de Polen kwam vragen of we geen dumplings wilden, gemaakt volgens een Portugees recept. Het was lekker, maar vrij zwaar en groot. De 3 Polen keken raar op toen ik zei dat ik Polen een mooi land vond, en ze vonden mijn zinnetje 'Nie muvie po Polsku' grappig. Op zaterdag zijn Thomas en ik naar Zürich centrum gefietst. Op het einde zat er een venijnige klim, en toen Thomas zei dat we bijna boven waren, bleek er nog een stuk zoals het steilste van de Muur te volgen. Ik moet toegeven dat ik afgestapt ben. Als iemand me zegt dat ik er bijna ben, dan stel ik me daarop in, en dan kan ik niet nog zo'n stuk erbij nemen. Dan zijn we beginnen stappen langs alle belangrijkste dingen, met Thomas als goede gids (niet eens een kaart uitgehaald!). Er is een kerk met de grootste wijzerplaat van Europa, 7.8m diameter. En de Grossmünsterkerk, waar we op de toren geweest zijn. Vandaar had je een mooi uitzicht, o.a. op de Zürichsee en heel in de verte de Alpen. 4 toppen van ruim 3000m waren zichtbaar volgens een kaartje. Aan de Zürichsee, die echt tot in het centrum met zijn mooie, nauwe straatjes komt, zagen we zeilbootjes, zwanen, eenden, meerkoeten, meeuwen en Porsches. Helaas heb ik die middag de wedstrijd verloren met 13 Porsches tegen 15, op amper 4u tijd. Met ook nog 6 Jaguars, 1 Lamborghini en een Lincoln (lompe Amerikaanse auto) was de vangst mager! 's Avonds hebben we Tagliatelli carbonara gegeten, met als dessert heerlijke zelfgemaakte chocolademousse. De zondag was het regenachtig en zijn we lui geweest want we hebben de S-Bahn, een trein, genomen naar het Hauptbahnhof. We hebben het Landesmuseum bezocht. Om een of andere onbekende reden was het gratis. Het is een erg groot museum, deels in een oude kerk, en erg interactief opgebouwd voor de kinderen. Geregeld zijn er hoekjes met strips, Ooggetuigen en andere boeken die je zo mag zitten lezen. Op het einde is er zelfs een hele boekenzaal, en een zaal met tv's waar je oude humoristische (Duitstalige) filmpjes kan bekijken. Charlie Chaplin zou er zo passen. In de shop heb ik me dan een Zwitsers vlagje gekocht, ik kon het niet laten liggen. Die avond hebben we Risotto al Tonno gegeten, mmmmm, met een Tellpilsje en de rest van de chocolademousse als dessert. Maandagochtend had Thomas les, zodat ik rond 8.20u naar Mulhouse ben vertrokken. Aan de grens geen douane (oef), rustig verkeer, slechts 2 Porsches. Ik heb dan boodschappen gedaan, en straks begin ik aan rode kool!
23-10-2009
Zürich
Juist even laten weten dat ik goed ben aangekomen in Dietikon, bij Zürich. Op anderhalf uur mét wegenwerken en stomme tunnels waar je maar 100 of zelfs maar 80 km/h mag rijden. Aan de grens geen probleem gehad met het vignet, het was al donker en ze hebben me laten doorrijden. Ik heb hier al 3 Polen ontmoet, die het leuk vonden dat ik 'Ik spreek geen Pools' kon zeggen. Ze hadden Portugese dumplings gemaakt, en die waren best lekker (met olijven, look, ajuin, peterselie, tonijn). Een verslag van de voorbije week hebben jullie nog te goed. Het examen vandaag ging redelijk, dus ik verwacht wel er door te zijn met een 11/20 en hopelijk/misschien meer.
22-10-2009
In navolging van Simon
In navolging van Simon heb ik op Google Maps eens naar Mulhouse gezocht. Ik heb een foto van het centrum, met in het groen de universitaire campus. Zoals je kan zien zit ik aan de rand, en 1 km van hier kan ik al in de velden zitten (uiteraard bergaf). Het centrum is niet zo ver als het lijkt, 2 à 3 km schat ik. De andere foto is een zoom van de universitaire campus. Zoals bij Simon is er nog een tweede deel, maar hier is dan ook nog in Mulhouse, wat meer naar het centrum toe. Op de zoom zie je rechts ook nog het openlucht zwembad. En zoals je kan zien, ik hoef nog minder ver te wandelen dan Simon.
17-10-2009
De eerste sneeuw
Motregen? Sneeuw? Wat ijs? Zon? Regen? Stortregen? Droog? Vandaag was het weer een beetje veranderlijk, in tegenstelling tot de voorbije week waar het elke dag koud was met een schrale oostenwind en maxima van 10°C. Deze ochtend vroeg vertrokken ruim 40 Erasmusstudenten voor een daguitstap. Eerst reden we naar de Vogezen (les Vosges), de Grand Ballon op. Wat was er daar in de verte? De eerste sneeuw? Sneeuw? Sneeuw! En ja hoor, boven op de Grand Ballon, hoogte 1400m, lag er zowaar een laagje van 1 cm. Er woei een ijskoude wind die harde sneeuwvlokjes meenam, zodat iedereen direct sjaal, muts en handschoenen uithaalde. Normaal kan je vanop de Grand Ballon de vlakte zien, dan de Alpen en de Mont Blanc. Helaas was ons uitzicht beperkt tot 100m, maar dat kon de sneeuwpret niet bederven. Voor Sheilla was het de eerste sneeuw in haar leven. Ze vond het vooral erg koud. Hierna reden we over de heuveltoppen de Route des Crêtes af (Simon: Crêtes, niet Crêpes, zoals de Crêpes van Spa ;-). Normaal moet je een schitterend uitzicht hebben over de valleien en heuvels, bij ons waren het enkel de heuvels. Die waren wel mooi, zo bedekt met sneeuw. Uiteindelijk kwamen we aan bij Le Hohneck, een andere top. De bus zette ons niet bovenaan af, dus moesten we stappen tot de top. We werden aangeraden een knaloranje (het juiste oranje!) k-way met het logo van de UHA aan te doen. Hier lag al wat meer sneeuw, zodat er spontaan een internationaal sneeuwballengevecht begon (Ierland, Schotland, Tunesië, Litouwen, Spanje, België, Finland). Zaaaaaaalig! En dan begon de koude tocht naar boven, over een besneeuwd pad met een ijskoude wind. Die wind had er wel voor gezorgd dat de sneeuw kunstig vastgevroren was aan plantjes, takken en palen. Eenmaal boven besloot Odile Pons dat ze een groepsfoto wou, en dus ging de bende 'Nederlanders' knus bijeenstaan, tegen de wind in. Een beetje zoals de mannetjespinguïns doen als ze het ei uitbroeden en de vrouwtjes naar zee zijn om eten. Toen we terug naar beneden wandelden, kwamen we 'boeren' tegen met hun koeien, die van de wei gehaald werden. Schattig, zo'n rij koeien in de sneeuw, klingelend met de bellen. Normaal was de bedoeling dat we naar de Ferme-Auberge zouden wandelen, maar gezien het weer had niemand daar echt zin in. Sneeuwballengevechten zijn ok, maar geen ruim een uur durende wandeling in de sneeuw met een ijswind. In de auberge Kastelberg, die 2 km van de hoofdbaan afligt, kregen we voor 10 een eenvoudige, maar typische, lekkere en goedvullende maaltijd. Er was Collet fumé (Schiffala), sneetjes gerookt varken, met Pommes de terre braisées (roïgabrageldi), aardappelpuré die speciaal smaakte, en sla met een lekkere vinaigrette. Als dessert was er zelfgemaakte Munsterkaas of Tarte aux Myrtilles (een soort blauwe bosbesjes). Er was water en wijn, en na het dessert nog koffie of thee. Trouwens, deze auberge staat in mijn Trotter, als 1 van de 15 boerderijherbergen. De maaltijd die we hadden is een Repas marcaire, een herdersmaaltijd die 'uitgebreid, niet te duur, authentiek en lekker is', aldus Trotter. Over de auberge schrijven ze dat hier het eten nog als een serieuze aangelegenheid wordt beschouwd (de auberges langs de Route des Crêtes zijn meer op toeristen afgestemd) met 'uitgebreide en uitstekende maaltijden, en een heerlijke kaas van het huis'. Nadat iedereen zijn buik rond had gegeten, wat opgedroogd en opgewarmd was, reden we de Col de la Schlucht naar beneden, door Munster, om in de wijnstreek te komen. Velden en velden vol wijnranken, het deed me aan Toscane denken. Mooie dorpjes ook, met prachtige vakwerkhuisjes in allerlei kleuren. Ik voelde me net in Engeland. Voor alle duidelijkheid: in de dorpjes dacht ik aan Engeland, tussen de dorpjes dacht ik aan Toscane. Uiteindelijk kwamen we aan in Ammerschwir, bij de wijnproducent Jean-Baptiste Adam. Daar mochten we drie witte wijnen proeven en Kouglopf eten (daar zijn ze echt trots op!), snel even door de wijnkelder wandelen (normaal was er uitleg voorzien, maar door de sneeuw zaten we nogal achter op schema), en eventueel kopen. De wijnvaten hadden mooie versieringen, en bij het proeven zat er tegenover mij een tweeling uit de buurt van Zürich. Ze kennen Dietikon van naam! Zij vertaalden het Frans voor enkele Duitsers, maar spraken ook Engels. Ik vertaalde het Frans de hele dag naar het Engels voor Sheilla en Migle, en eventueel ook naar het Nederlands voor Laura. Hierna reden we door naar Kaysersberg, een typisch Elzasisch dorpje. Het ene vakwerkhuisje naast het andere, mooi op te zien en toeristisch. Het begon al te schemeren en te regenen toen we aankwamen, en de winkeltjes begonnen te sluiten. In de winkeltjes verkopen ze streekproducten, lees kitsj, aan toeristenprijzen, lees hoog. Er was ook een winkel met Bière de la Cigogne (ooievaarsbier) en reuze-bierglazen, o.a. van Orval en Queue de Charrure, uit Ploegsteert. Frank Vandenbroucke indachtig heb ik een foto genomen van dat glas. Er was ook een huis met een ooievaarsnest, maar vermoedelijk zitten de eigenaars al lang in Afrika van de zon te genieten. Het begon steeds harder te regenen en donkerder te worden, zodat ik uiteindelijk de Irish Pub ben binnengestapt voor een pint Guinness. Maar helaas, helaas, geen Guinness, enkel Murphy's. 6.5 voor een pint, maar foert, ik wou droog zijn en warm hebben, dus heb ik maar die dure slappe nep-Guinness gedronken. Er zaten nog 4 Duitsers in de pub, dus ben ik bij hen gaan zitten. Vreemd genoeg wisten ze niet echt dat er Nederlands gesproken wordt in België, laat staat dat er mensen zijn die Duits spreken! Ik heb hen Duits laten spreken, want ik verstond hen wel vrij goed. Wat ik zei, was uiteraard in het Frans. Rond 20.30u waren we dan terug in Mulhouse, waar we onze knaloranje k-way mochten houden. Zo heb ik direct weer een oranje kledingstuk voor het komende WK 2010, als Oranje speelt! Salut!
16-10-2009
Een groene campus
Vandaag kreeg ik deze mail, en ik vind het mooi dat ze zich hier bekommeren om de natuur op de campus. Even terzijde: de plaats waar het nieuw gebouw komt is aan de overkant van de campus, dus van de werken heb ik eens géén last.
Mesdames, Messieurs,
Le chantier de la construction de lInstitut de Recherche et de rénovation de lENSCMu débutera le lundi 19 octobre 2009. Les nouveaux bâtiments seront implantés entre lEcole de chimie et le Restaurant Universitaire à lemplacement du « petit bois ».
Pour compenser la disparition des arbres coupés à cette occasion, une opération de réaménagement des espaces verts du campus a été engagée depuis le début de lannée. Au printemps dernier, une soixantaine darbres a déjà été plantée sur le Campus Illberg, en respectant la topographie du lieu et larboretum existant, des épicéas seront plantés prochainement. Enfin, à la fin du chantier, il restera une vingtaine darbres à planter, qui agrémenteront les aménagements extérieurs des bâtiments réalisés.
Ainsi, lUniversité sinscrit dans la démarche environnementale de protection de la biodiversité urbaine avec le concept « un arbre coupé, un arbre planté ».
Cordialement,
Alain Brillard
Président de l'UHA
10-10-2009
Rugby
Omdat er een aantal mensen zijn die interesse tonen in mijn rugbyavonturen, zal ik een poging doen om de basisprincipes uit te leggen. Tijdens de voorlaatste Franse les op donderdagnamiddag vroeg Susan uit Duitsland (een andere dan Susann uit Zweden!) me of ik geen zin had die avond mee te doen aan de rugbytraining voor studenten van de UHA. Aangezien ik toch niets van plan was die avond, hooguit wat studeren, besloot ik eens langs te gaan om te zien wat dat rugby inhield. Rugby leek me wel tof, lekker ruw, en dus niet voor doetjes. En sinds kort een Olympische Sport na jaren afweizgheid. Lang leve nonkel Jacques! En goud voor Frankrijk??? Neen, doe mij toch maar de Engelsen met Wilkinson. De trainer is een vriendelijke man, Mark. Helaas versta ik hem absoluut niet goed omdat hij met een zuiders accent spreekt (volgens Susan). Het heeft een tijdje geduurd eer ik doorhad dat 'Dousemang' niet de naam was van een Noord-Afrikaanse speler, maar 'Doucement' betekent, 'Zachtjes aan'. Die training waren er 4 meisjes en ruim 30 jongens. Het was lastig, aangezien mijn conditie slecht is door de afwezigheid van de dagelijkse 8 km fietsen naar de les en dan terug. Met soms een fietstochtje, eens zwemmen of schaatsen gaat mijn altijd-al-slechte-conditie toch achteruit. Maar ik heb wel een aantal keer het ei in handen gekregen en dat snel doorgepast, zodat ik niet het gevaar liep al van bij het begin omver gelopen te worden. Bijn rugby zijn er een aantal basisregels die ervoor zorgen dat rugby toch niet de chaos is die het soms lijkt te zijn. De belangrijkste regel is het spelen op een schuine lijn, waarbij je altijd naar een speler schuin achter je moet passen. Bij een aanval moet er dus naar voor gelopen worden op een schuine lijn. Die lijn kan ook een V zijn, of een mislukte V met ongelijke benen. Want de speler met de bal moet de voorste zijn. Afhankelijk van zijn positie ziet de lijn er dus anders uit. Bij ons zijn die lijnen niet altijd even duidelijk, maar we zijn dan ook amateurs. Een tweede regel is het tackelen/plaquer. De bedoeling is dat je met je schouder ter hoogte van de taille van de andere speler (met het ei) duwt, hem vastneemt, en op de grond duwt. Bij ons gaat het er iets anders aan toe, en is het veeleer gewoon duwen en soms trekken, wat niet mag. En een derde regel is dat wanneer de speler met de bal vastgelopen is op de tegenstand, je de bal eigenlijk zo snel mogelijk op de grond moet duwen. Eens de bal de grond raakt, mogen er geen spelers extra op de hoop gaan liggen. Neen, dan moet je beginnen duwen om de tegenstand weg te krijgen van boven de bal. Er is normaal gezien een 'déroulleur' die klaarstaat om de vrijgekomen bal te nemen. Hij/zij kijkt dan even rond en past dan de bal schuin achter zich, waarna het spel van lopen en duwen terug kan beginnen. Schoppen hebben we nog niet gedaan, vooral omdat we in kleinere groepjes op een kleiner terrein spelen. Als er dan op de bal geschopt zou worden, dan ligt het spel stil omdat er iemand de bal moet gaan halen, en dat is niet de bedoeling. De training vorige donderdag was in de regen, waardoor sommigen niet zijn afgekomen (flauw hoor, echte rugbyspelers kunnen toch tegen een beetje regen?). Er waren 23 jongens en ik als enige meisje. Maar ik heb mijn best gedaan. Helemaal op het einde heb ik zelfs een jongen kunnen tegenhouden. Hehe! Voorlopig ben ik nog heelhuids. Er is wel iemand op mijn tenen gaan staan en ik heb ook enkele blauwe plekken, maar dat is allemaal niet erg. Voila, tot daar mijn rugbyavonturen. Eind juni, als ik definitief terugkom, kan ik dan trainer worden van de Belgische Nationale ploeg, met als doel een selectie voor de Olympische Spelen. Zeker werk, ondanks de crisis!
