Jorin is compleet van de kaart na de schietpartij en laat de avond over hem heen komen als was hij een toeschouwer in zijn eigen leven. Diezelfde avond maakt hij kennis met Yasna's vrienden, of beter gezegd, met haar bende. Zijn stemming varieert ondertussen van verbazing over verontwaardiging tot paniek en van daar naar berusting, totdat hij uiteindelijk weer bij zinnen weet te komen en over de zaken gaat nadenken. Dan ziet hij geen uitweg meer. Indira blijft ondanks alles gewoon haar onmogelijk moeilijke zelf en maakt de situatie er niet beter op.
Fragment 7
Van alle kanten kwamen nu verwilderde, gewapende mannen en vrouwen aanlopen. Ze hadden overal onder struiken en in huizen in de straat verstopt gezeten. Jorin wilde zijn arm optillen om de uzi te richten, maar Yasna duwde zijn arm zachtjes weer omlaag."Je vrienden?" vroeg hij. Ze knikte. De grote man die het dichtst bij hen stond, gaf uitleg. "De soldaten hebben je ruit kapotgeschoten. We hebben enkele schoten in de lucht gevuurd om hen af te schrikken, maar dat was helaas niet genoeg. Deze drie stonden op het punt je hele huis te doorzeven met kogels, dus die hebben we moeten omleggen. Daarna hebben de andere de benen genomen."
"Bedankt," stamelde Jorin toen hij uiteindelijk weer wist hoe zijn stem werkte. Yasna gaf hem een elleboogstoot. Hij keek haar vragend aan. "Koffie!" hielp ze hem herinneren. "Oh, willen jullie misschien een kop koffie?" bood Jorin verbouwereerd aan. De grote man knikte en voor hij goed en wel besefte wat hij voorgesteld had, marcheerden er een tiental paar modderige voeten door zijn inkomhal.
***
"In de stad hadden we tenminste schoon water," zei Jorin geërgerd. "Hier ook, hoor. Gewoon niet de hele dag door. Het heeft zo zijn tijdstippen. Je zult het gauw genoeg merken wanneer wel en wanneer niet. Na een tijdje kun je er je klok op gelijk zetten," lachte Ben. "Och, het water is het minste van mijn zorgen," zuchtte Jorin. "Het raam in mijn woonkamer ligt aan flarden, ik heb geen idee hoe ik mijn avondeten moet klaarmaken, we krijgen waarschijnlijk nieuwe buren in de straat en mijn vrouw is ontslagen! Waarom zou ik me druk maken over een spatje rioolwater?" Hij schreeuwde bijna.
***
Nadat hij gewassen en geschoren was, ging Jorin naast Indira zitten die inmiddels opnieuw tv aan het kijken was. Ze zat de hele tijd op en neer te zappen tussen twee verschillende films. Hij werd er krankjorum van en rukte uiteindelijk de afstandsbediening uit haar handen en zette het toestel uit.
"Hé!" riep ze verontwaardigd uit. "Indira, je beseft toch dat we een groot probleem hebben?" vroeg hij uiteindelijk. Ze fronste haar wenkbrauwen alsof ze niet begreep waar hij het over had. "Welk probleem?" "Jij bent ontslagen. Jij hebt geen inkomen meer en we hebben een lening van drieduizend euro per maand te betalen. Dat gaat ons nooit lukken, Indira!"
Misschien was het bij een waarschuwing gebleven nadat ze de machine om zeep had geholpen, als ze niet al twee waarschuwingen had gekregen die dag. Hij slikte zijn woorden in want hij wist dat het geen nut zou hebben om erover door te gaan en staarde dof voor zich uit. Indira legde haar hand tegen zijn wang en drukte een kus op zijn mond. "Maak je maar geen zorgen over eten. We hebben vrienden genoeg die ons te eten kunnen geven," zei ze. "Ik vind niet dat we elke dag op Yasna mogen rekenen. Dat zou wel een beetje profiteren zijn." "Jorin, zij profiteren toch ook van ons? Ze drinken alle koffie op, gebruiken onze computer, onze keukenspullen en die Yasna is nog de ergste van allemaal. Welk beschaafd meisje probeert er nu een getrouwde man te versieren?" "Huh?" deed Jorin.
Meer lezen? Blijf mijn blog in de gaten houden of volg mijn werk op facebook: www.facebook.com/EsperanzaDiepenhof.
Copy right by Esperanza Diepenhof
Niets uit dit blog mag gekopieerd, op enige wijze vermenigvuldigd of openbaar gemaakt worden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
