Fragmenten uit hoofdstuk 1, concept: Back to basics
Nu dat ik enkele dagen geïmmobliliseerd ben door een stijve nek, heb ik hoofdstuk 1 van mijn Back to basics-concept kunnen voltooien. Er dienen hooguit nog enkele verbeteringen aangebracht te worden voor dat het klaar is voor publicatie. Eerder heb ik al twee spannende fragmenten gepubliceerd bij wijze van voorproevertje op mijn facebook-pagina.
Hier volgt een iets uitgebreidere versie van het eerste fragment:
Hij naderde de
kampeerplek zeer snel en hoopte er nog sneller voorbij te kunnen rijden, toen
de motor begon te sputteren. Wat krijgen we nu? Davids oog viel op de
benzinemeter en die gaf nul aan. In zijn haast om weg te komen, was hij
vergeten de jerrycan met diesel in de tank te gieten. Hij besefte dat hij
daarvoor de veilige cabine van de truck moest verlaten en de laadbak moest openen
om de jerrycan te pakken. Vervolgens moest hij met een trechter de stinkende
vloeistof in de tank zien te gieten nadat hij het slot ervan open had weten te
prutsen en de dop eraf had geschroefd. Hij schatte dat hij vijf tot tien
minuten zou nodig hebben om het voor elkaar te krijgen. Hij richtte zijn ogen
op de kampeerplek en zag hoe vreselijk dichtbij deze lag. De kampeerders zouden
minder dan vijf minuten nodig hebben om bij hem te komen. Deze vergetelheid kon
hem zijn leven gaan kosten. Hij was misschien wel gewapend, maar hij twijfelde
er geen seconde over dat zijn tegenstanders dat ook waren, misschien zelfs veel
zwaardere wapens droegen dan hijzelf. Opeens besefte hij hoe zielig en
hulpeloos hij was met zijn armzalig blaffertje. Desondanks zou het wapen wel
dodelijk zijn. Als hij sneller was Hij greep het pistool uit de holster,
haalde de veiligheid eraf en zette hem op scherp. Met de revolver in zijn
rechterhand, zijn wijsvinger op de trekker en de sleutel van de laadbak en de
tankklep in zijn linkerhand haalde hij een laatste keer diep adem om al zijn
moed te verzamelen. Tot hiertoe zag het er niet naar uit dat de kampeerders
zijn richting uit zouden komen. Hij stapte geruisloos uit de cabine, maar toen
de deur in het slot sloeg, wist hij vijf paar ogen op zich gericht.
***
De kampeerders waren nu
zo dicht genaderd dat hij kon verstaan wat ze zeiden. Hun stemmen klonken een
beetje vreemd. Dat zou wel door de roes van de drugs komen. Welke idioot rijdt
hier nu nog langs op dit late uur? hoorde hij een van de mannen sneren. Die
is zijn leven beu, zoveel is duidelijk, antwoordde zijn compagnon. Zou hij
eten bij zich hebben? vroeg een derde stem. Een vierde man lachte luid. De
vijfde zei niets en lachte ook niet. Hij liep voorop en hield een uzi in zijn
hand. Zijn bewegingen waren beheerst, gecontroleerd. Hij was nog nuchter,
besefte David. Deze zou niet missen als hij zijn wapen afvuurde.
Fragment 2:
Midden
in de nacht werd Jorin wakker van een luid gebonk en gekraak. Hij greep
instinctief naar zijn wapen en haalde meteen de veiligheid eraf, nog voordat
hij het deksel van zijn slaapmodule openklapte. Hij luisterde ingespannen om te
ontdekken waar het lawaai vandaan kwam en meende dat hij iemand tegen de
barricade aan de achterdeur hoorde rommelen. Zonder licht te maken, sloop hij
naar de achterdeur. De deur zelf was al aan gort geslagen met een bijl en het
werktuig sloeg nu met dreunende houwen tegen zijn timmerwerk. Ga weg, riep
Jorin. Ik ben gewapend en ik zal niet treuzelen om een kogel door je kop te
knallen!
