|
Ook David krijgt de nodige dosis ellende over zijn nek. Als hij dacht dat hij ermee weg was gekomen bij zijn vader, dan vergiste hij zich schromelijk. Bruno heeft het gehad met zijn zoon en geeft hem de volle laag. Na twintig jaar laat David zich gelukkig niet snel meer op stang jagen, maar misschien meent zijn vader het nu toch wel?
Fragment 6: deel 1
"Jij vuile leugenaar!" David schrok op van zijn brullende vader die zonet de deur van zijn slaapkamer met een knal had opengegooid. Dit kon maar één ding betekenen. Zijn vader was één en ander te weten gekomen. "Gewoon wat helpen inpakken, hé? Een verhuisfirma, hé? Waarom moet ik dan vandaag van de dokter horen dat hij jou gisterenavond heeft zien rondrijden in een illegale dieseltruck in de wijk van de zelfstandigen? Leg dat eens uit!" Bruno's hoofd was bloedrood aangelopen van woede en de aders in zijn hals stonden op springen.
Bruno pauzeerde even om adem te halen en zette zijn tirade verder. "Maar als jij denkt de regels zo aan je laars te kunnen lappen, dan doe je maar! Het kan mij niet meer schelen, al knallen ze een kogel door je kop daar in Niemandsland, want dat is waar je wat mij betreft naartoe kan!"
***
Zijn moeder was achter hem op een poef naast zijn slaapmodule gaan zitten. "David, ik denk dat hij het nu wel meent, hoor," zei ze uiteindelijk na een lange stilte. "Ach mama, hij heeft nu al zo vaak gedreigd dat hij mij eruit zou gooien. Neem me niet kwalijk dat ik hem niet meer ernstig neem."
Slechts enkele dagen later woont David in zijn nieuwe stekje, maar zelfs nu loopt het nog niet van een leien dakje. Hoewel je anno 2050 heel veel kan regelen op heel weinig tijd, dient zich nu een ander probleem aan. David wordt geconfronteerd met een boel kosten en nog enkele technische problemen.
Fragment 6: deel 2
David was pas echt geschrokken toen hij voor de eerste keer eten had willen bestellen. Elke supermarkt vroeg vijfhonderd euro instapkosten alleen al om een shoppingaccount te mogen aanmaken op hun website. Daar bovenop betaalde je eenmalig vijftig euro dossierkosten om je gegevens op te slaan en een maandelijks abonnement of lidgeld van nog een keer vijftig euro. Elke levering van aangekochte goederen bracht nog eens een leveringskost van twintig euro met zich mee of tien euro servicekost wanneer je naar het afhaalpunt ging. Wie zijn boodschappen echter zelf wilde ophalen, kon best een wagen huren, maar dat was helemaal onbetaalbaar als je maar één job had.
Zijn shoppingaccount had hij gisteren al aangemaakt en hij had de instapkosten, dossierkosten en eerste maand lidgeld al overgemaakt. Hij kon meteen zijn winkelwagen vullen, afrekenen en alles laten leveren. Toen hij echter wilde afrekenen, kwam hij voor een onaangename verrassing te staan.
Blijkbaar was het geen probleem om de instapkosten over te maken via elektronische overschrijving, maar de aankopen dienden betaald te worden met een kredietkaart. David had helemaal geen kredietkaart, dus surfte hij naar de website van zijn bank om de kaart aan te vragen. Daar kreeg hij echter de melding dat hij niet aan de voorwaarden voldeed om een kredietkaart te krijgen. Daarvoor moest hij reeds een eerste loonstorting ontvangen hebben. Zijn eerste loon zou pas begin december op zijn rekening verschijnen, maar zo lang kon hij niet wachten om inkopen te doen, als hij niet wilde verhongeren.
***
David wilde de mail al bijna in zijn prullenmand kieperen, toen hij onderaan nog een link zag staan die zijn interesse wekte. De link bevatte een lijst met momenten waarop hij brown-outs kon verwachten en vermeldde ook in welke bibliotheek er een werkplek voor hem gereserveerd was, indien hij tijdens een brown-out moest werken. Uiteraard lag die bibliotheek nog verder van zijn woonst verwijderd dan het afhaalpunt van de supermarkt en als vanzelfsprekend was er diezelfde avond al een brown-out gepland tijdens zijn late shift. David zuchtte van ergernis en haalde zijn handen door zijn haar. Zo dadelijk ging hij nog wensen dat hij thuis was blijven wonen.
Meer lezen? Blijf mijn blog in de gaten houden of volg mijn werk op facebook: www.facebook.com/EsperanzaDiepenhof
Copy right by Esperanza Diepenhof
Niets uit dit blog mag gekopieerd, op enige wijze vermenigvuldigd of openbaar gemaakt worden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
|
