Tegen de tijd dat hij zijn glas uitgeschonken had, stroomde er nog steeds dikke, bruine drek uit de kraan in de plaats van water. Jorin zuchtte en draaide de kraan weer dicht. Hij had geen idee wat het probleem was, maar het moest wachten, want nu moest hij snel weer aan het werk.

***

Jorin besloot om nog een keer naar de kraan te kijken om te zien of hij een probleem kon ontdekken. Hij liep naar de keuken en draaide het oude onding opnieuw open. Moderne kranen werkten al lang met drukknoppen. Er kwam nog een hele geut bruine smurrie uit, maar na enkele seconden was het water weer schoon. Hij begreep er geen snars van, totdat hij zich herinnerde dat dit fenomeen de normaalste zaak van de wereld was op het platteland. 

Hij had zich goed geïnformeerd voordat hij aan dit stompzinnige avontuur begonnen was. Hij herinnerde zich nu dat de watermaatschappij de waarschuwing had meegegeven dat zuiver water niet constant gegarandeerd kon worden in Niemandsland. Op tijdstippen dat de vraag in de steden hoger lag, werden de zuiveringsinstallaties die water zuiverden voor de bevolking in Niemandsland, omgeschakeld en aan het stadsnetwerk gekoppeld. Daardoor kon hij er zich aan verwachten dat er op die momenten alleen maar stinkend rioolwater uit zijn kraan zou sputteren. 

 

 Blijf mijn blog in de gaten houden voor meer fragmenten uit mijn werk. Je kunt me ook volgen op facebook: www.facebook.com/EsperanzaDiepenhof/