Donderdag ll. trokken we met een petit comité naar de MaasMauve Heide in Maasmechelen. Sommige leden hadden die dag een smoesje zoals Rommelmarkt in Oud-Rekem, een sterretje in de voorruit, fietsen met ‘andere’ vrienden, kortom druk druk druk. Het is hen vergeven.

Wij ontdekten de prachtige paarse pracht van de heide, een natuurfenomeen. De meeste mensen zijn het erover eens dat de natuur mooi is en een enorme aantrekkingskracht heeft. Het Cafetaria ‘t Salamanderke heeft net zo een aantrekkingskracht want we consumeerden samen met veel fietsers en wandelaars een frisdrank en een biertje van hoge gisting.

Oh ja dit nog: de enorme kloof tussen hoe fysieke inspanning eruitziet en hoe het daadwerkelijk voelt. In reclamespots op TV voor sportkleding en in films lijkt niets opwindender dan het rekken en tot de pijngrens gaan, het pompende hart en het snelstromende bloed, de vuist in de lucht en dan daarna dat moment waarop je met je handen op je knieën slaat en je zweet op de grond druppelt. De werkelijkheid bij DVvdDT is ongemak, verschuivend naar pijn. Ademhalen, doorgaans een onbewuste handeling, voelt onmogelijk zwaar.

Maar we doen voort! Alles komt goed!