Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Eric en Inge Compostela 2014
31-07-2014
Terug naar huis
dag 34: donderdag 31 juli; 21 km gefietst; Santiago centrum naar Santiago luchthaven; goei weer
We staan op om 8 uur en hebben ontbijt in het klooster. We laden onze fietstassen terug in en springen op onze fiets. We hebben met Frans afgesproken om 9 u30 aan de schelp op het plein voor de kathedraal. Samen gaan we de laatse 20 km fietsen naar de luchthaven. Het is nog een pittig ritje waar we nog eens goed kunnen op zweten. Het is eigenlijk een mooie afscheidsrit want we zitten op de weg van de wandelaars die,ook hun laatste kilometers aan het afleggen zijn. We kunnen ze nog eens voor de laatste keer "buen camino" wensen.
In de luchthaven aangekomen moeten onze fietsen in een rechthoek passen die op de muur geschilderd is. We moeten daarom ons zadel lager zetten, het voorwiel eruit halen, de pedalen eraf en het stuur draaien. Nadien moeten we hem nog inpakken in krimpfolie. Hier zijn we een tijdje mee bezig, nadien checken we in en leggen onze fietsen en bagage op de transportband. Juist nog tijd voor onze laatste 2 cervezas op Spaanse bodem.
Vlucht verloopt vlot. In Zaventem zijn we wel even onze fietsen kwijt, men had ze aan de verkeerde transportband gezet. Te samen met Frans nemen we de trein naar Turnhout.
In Turnhout staat er familie en enkele vrienden ons op te wachten. We nemen afschedi van Frans en spreken af dat we mekaar in Merksplas nog gaan ontmoeten.
Thuis aangekomen staat er nog meer volk in onze hof. We maken er een gezellig feestje van dat duurt tot in de vroege uurtjes.
Wij willen iedereen bedanken die ervoor zorgden dat wij ons droom konden waarmaken:
* Flip, Tomas, Mattias en Eva: die bewezen hebben dat we met een gerust hart op reis konden vertrekken en ook aankomen....
* Familie, vrienden en de bezoekers van onze blog: hun aanmoedigingen deden ons elke avond deugd
* Areva en Van Gansewinkel voor de maand vakantie aan één stuk.
dag 33: woensdag 30 juli, 0 km, 0 minuten gefietst, goei weer, Santiago-Santiago
Slapen uit in het klooster en nemen een ontbijt in Santiago. Om 12 uur gaan we naar de pelgrimsmis. De kerk zit bomvol en we moeten rechtstaan. We verstaan er geen jota van, maar we het wierookvat "butafumeiro" wordt door de kerk gezwierd. Dit is zeer indrukwekkend want het vliegt net niet tegen het plafond. Zes pastoors hangen aan een touw om het vat eens goed te laten zwieren. In de namiddag kopen we wat souvenirs en om 17uur hebben we terug afgesproken met de Frans in het huis der lage landen. Nadien zoeken we een terraske voor een frisse serveza. Omdat het onze laatste avond is gaan we samen met Frans eten, we eten een visschotel met enkele flessen wijn. Nadien kuieren we nog wat door de straatjes en gaan om 23 uur naar het klooster voor onze laatste Spaanse nacht.
Wist je datje: Wij dachten dat het wierookvat veel groter zou zijn.
dag 32, din 29 juli, 2 uur met de bus van finsterre naar santiago, goei weer
Na wat onderhandelen hebben we in finisterre een diploña gekregen. Volgens het bureau hadden we een stempel te weinig. Zij weten niet dat wij een andere weg afleggen dan de wandelaars, een langere weg¡
Gisterenavond met de fiets naar het einde van de wereld gefietst. Daar aangekomen en geinstalleerd, kunnen we nog juist 1 foto trekken van de onderstaande zon. Daarna verdwijnt ze achter de nevel die op de zee ligt. Er volgt handgeklap en de flessen wijn en bier gaan open. Hier en daar brandt er een vuurtje waar sokken worden verbrand. Wij hebben 30 dqgen geen sokken aangehad en hadden dus niets om te verbranden. Wij hebben elkaar dan maar is goed vastgepakt. Er zitten alleñaal jongeren in groepjes bij mekaar. Wij zijn de oudtse uit het gezelschap. Je ziet hier alle nationaliteiten, ze trekken waarschijnlijk al een tijdje met mekaar op en nemem nu afscheid van mekaar. Er komt ook nog een groepje japanse wandelaars aan, ze koñem net te laat voor de zonsondergang. Ze trekken dan maar foto·s van de vuurtjes.
Tegen 23 uur rijden we met de fiets naar ons bed.
We slapen uit tot 7u30 en nemen om 9u45de bus naar santiago. We moeten ons voorwiel demonteren om onze fiets in de laadruimte te krijgen. Al na 10 minuten zitten onze fietsen onder de rugzakken. De bus zit vol en rijden langs de kust naar santiago (2uur). Inge is blij dat ze uit de bus mag, veel bochten draaien, keren, op en neer. Een rit om reisziek te worden.
In santiago rijden we eerst naar het treinstation en dan verder naar ons hotel. Het blijkt nog is een klosster te zijn. Inge volet zich er weer thuis en zou het er rap gewoon kunnen worden. Je koñt er volgens haar volledig tot rust. We sturen een sms-je naar Frans waar hij zit. Een beetje later belt hij op en spreken we om 17u af in het huis der lage landen. We wandelen verder en 20 meter verder zit Frans op het terras.
s Midags eten we nog eens de Menu del dia maar nu met wijn. In het huis der lage landen komen we nog 2 koppels tegen die we eerder waren tegengekomen. We wisselen wat ervaringen uit en gaat nadien wat met de frans pinten pakken.
Om 19u krijgen we nog een diploma in de franciskuskerk ter ere van het feit dat Franciscus van asssisi 800 jaar geleden ook als pelgrim in santiago is aangekomen. Nadien nog een viering met een 40-tal pelgrims in een klein kapel in de kerk. Heel ontroerend voor veel mensen ook voor Inge.
Dan terug de stad in waar veek straatkunstenaars bezig zijn, de terassen zitten vol.
Wist je datje: Niet te geloven ziet plots de Jesus door santiago fietsen. Dit was ook weer een speciaal moment. Hij wil ons weer veel vertellen maar we verstaan zo goed als niets. We nemen nog wat foto·s van hem, hij van ons en spreken we af dat we via mail met hem nog contact gaan houden (via google translate).
Aan het einde van de wereld: nu moeten we wel stoppen.
dag 31, maan 28 juli, 7u15-16u15, 93 km, 6 u gefietst, van herbon naar finisterre, weer: goed fietsweer.
Na een redelijke nachtrust, de snurkers hebben zich redelijk kalm gehouden. We hadden stopjes in onze oren en een buff rond onze kop.
We zijn vandaag juist een maand onderweg. Al na een half uur krijgen we eeen beklimming van 6 km aan 7% voor de wielen. Rond de middag nog een getrapte klim van 12 km, niet zo steil als de eerste.
Op een kruispunt in het niets staan er twee jonge gasten met een rugzak. Ene roepen naar eric zijn belgisch vlagske. Ongelooflijk een bink van turnhout op stap met italiaanse maat. Hij was zijn moeder gaan bezoeken in leon, die vertrokken was in turnhout. Hij is verder met haar doorgestapt naar santiago en is nadien blijven hangen in spanje. Hij trekt nu nog door naar een techno-festival in portugal. Twee pelgrims die we gisterenavond gezien hebben gingen hier ook naartoe.
Alles gaat vlot, tegen 14u hebben we al 80km gedaan. De atlantische oceaan komt ondertussen in het zicht.
Finisterre is een echt badstadje. We worden onmiddellijk aangeklampt door mensen die ons een kamer willen aanbieden. We slapen in een kamer niet ver uit het centrum.
Er is in finisterre niet zo veel te zien: een vismijn en een paar strandjes. Bovendien is het maar 23c, en wij zijn geen strandmensen (toch niet in de zomer).
Straks nog 3km naar het echte einde van de wereld om de zonsondergang mee te maken en de 0 km-paal te vinden.
Wist je datje! Deze morgen hebben we voor de laatste keer ons gat ingesmeerd. Vanavond voor de laatste keer onze fietsklederen gewassen.
Morgen slapen we eens uit en een paar dagen de toerist uithangen in santiago. Tenminste als ons dit nog lukt na 2.957 km.
Aan het einde van de wereld: nu moeten we wel stoppen.
dag 31, maan 28 juli, 7u15-16u15, 93 km, 6 u gefietst, van herbon naar finisterre, weer: goed fietsweer.
Na een redelijke nachtrust, de snurkers hebben zich redelijk kalm gehouden. We hadden stopjes in onze oren en een buff rond onze kop.
We zijn vandaag juist een maand onderweg. Al na een half uur krijgen we eeen beklimming van 6 km aan 7% voor de wielen. Rond de middag nog een getrapte klim van 12 km, niet zo steil als de eerste.
Op een kruispunt in het niets staan er twee jonge gasten met een rugzak. Ene roepen naar eric zijn belgisch vlagske. Ongelooflijk een bink van turnhout op stap met italiaanse maat. Hij was zijn moeder gaan bezoeken in leon, die vertrokken was in turnhout. Hij is verder met haar doorgestapt naar santiago en is nadien blijven hangen in spanje. Hij trekt nu nog door naar een techno-festival in portugal. Twee pelgrims die we gisterenavond gezien hebben gingen hier ook naartoe.
Alles gaat vlot, tegen 14u hebben we al 80km gedaan. De atlantische oceaan komt ondertussen in het zicht.
Finisterre is een echt badstadje. We worden onmiddellijk aangeklampt door mensen die ons een kamer willen aanbieden. We slapen in een kamer niet ver uit het centrum.
Er is in finisterre niet zo veel te zien: een vismijn en een paar strandjes. Bovendien is het maar 23c, en wij zijn geen strandmensen (toch niet in de zomer).
Straks nog 3km naar het echte einde van de wereld om de zonsondergang mee te maken en de 0 km-paal te vinden.
Wist je datje! Deze morgen hebben we voor de laatste keer ons gat ingesmeerd. Vanavond voor de laatste keer onze fietsklederen gewassen.
Morgen slapen we eens uit en een paar dagen de toerist uithangen in santiago. Tenminste als ons dit nog lukt na 2.957 km.
