Deze week is er een grote verandering gebeurd aan mijn blok. Het grote spandoek met reclame voor biermerk Ariana, dat aan de voorgevel hing is verdwenen. Verdwenen is misschien het verkeerde woord. Het is vervangen door een ander spandoek ... een van Zagorka: een ander Bulgaars biermerk. Blijkbaar heeft onze universiteit een overeenkomst met deze brouwerij, die beide bieren produceert in Stara Zagora. Deze brouwerij is in handen van Heineken.
Vandaag was het een heel intensieve dag op de universiteit. Ik had les om 13 uur van mr. Bonev. Maar ik vertrok een beetje vroeger, zodat ik voor de les kon lunchen. Toen ik blok 35 verliet, stonden Marjan en Martin(Bulgarije) buiten te wachten op Wozko. We namen samen de bus richting centrum. Zij hadden normaal gezien les om 13:15, maar toen we aan de universiteit arriveerden, kwam een klasgenoot hen tegemoet om hen te melden dat de prof niet aanwezig zou zijn. We zijn dan samen gaan lunchen in de cafetaria van de univ. Zij hadden nog anderhalf uur niks te doen, ik ging naar de 4e verdieping. Nadat ik in mijn kantoor de vorige les nog even had doorgenomen, ging ik naar het kantoor van mr. Bonev. Deze voelde zich niet zo goed, daarom verlegde hij de les naar morgenvoormiddag om 11 uur. Gelukkig had ik gegeten op de univ, anders was het weer een nutteloze reis geweest, of toch niet helemaal ...
Want ondanks het feit dat ik hier bijna anderhalve maand ben, heb ik vandaag voor het eerst de Belgische Ambassade gezien. Deze ligt aan de halte waar ik van de bus stap en aan mijn wandeling naar de universiteit begin. Dus de voorbije 6 weken ben ik er steeds voorbij gewandeld zonder de Belgische vlag te zien hangen. Misschien moet ik een van deze dagen eens een bezoekje brengen.
Het weer wordt hier beter, bijna alle sneeuw van vorige week is weg.
Zaterdag vroeg opgestaan, naar Bulgaarse normen natuurlijk. Ik had mij wekker om 6 uur gezet, want er stond een trip naar Plovdiv op het programma. Walter had mij gevraagd hem te bellen als ik opstond en ging vertrekken, zodat we gelijktijdig aan de bushalte zouden zijn, om de bus naar het station te nemen. Ik arriveerde als eerste, iets wat wel vaker gebeurd. Ik kon meteen taxibus nr. 5 nemen, maar ik had ook afgesproken met Lilia, een Bulgaarse, die deze trip organiseerde en dus moest ik nog even wachten. Ook arriveerden er nog 2 Duitsers en een andere Bulgaarse. Toen de 2 taxibus er was, zagen we in de verte Walter wandelen. Lilia nam deze taxibus, omdat zij zeker op tijd moest zijn, wij zouden de volgende nemen. Het was redelijk druk in ons busje en een aantal haltes verder stapten Toma, Paulina en Michaela op. We waren de eerste aan het station en betaalden voor onze kaartjes: 14 leva (7) heen en terug, in België geraak je voor die prijs niet eens heen en terug naar Gent. Na ons arriveerden er nog heel wat mensen, veel meer dan ESN verwacht had, ik denk dat we met ongeveer 30 waren. Terwijl de mensen van ESN voor iedereen kaartjes kochten, sloeg Martin(F) een voorraad bier in. 3 blikjes(500ml) voor hem en 1 voor Thibault. Deze voorraad was enkel bedoeld voor de heenreis en hij begon aan zijn eerste iets na 8 uur. De trein viel wel mee, maar het was toch niet hetzelfde als in de nieuwe treinen van de NMBS. De plaatsen zijn genummerd, maar de meeste mensen nemen een plaats waar het hen het beste uitkomt. We zaten een beetje verspreid over de hele trein, ik zat bij Walter, Thibault, Martin(F), Matthias, Martin(S) en Kamille, die laatste 2 zaten wel apart en lagen bijna de hele reis te slapen. Ze waren niet de enigen die wat rust nodig hadden. Enkel Martin(F) en ik bleven wakker. Na een tijdje begonnen we ons een beetje te vervelen en trokken we gewapend met een fototoestel en een leeg bierblik door de trein, op zoek naar slapende Erasmussers, beelden zeggen soms meer dan woorden, dus foto's zijn terug te vinden op facebook. Na iets meer dan 2 uur arriveerden we in Plovdiv. Voor we de stad introkken, moesten onze treintickets afgestempeld worden voor de terugreis, heel raar systeem. We wandelden door een park richting het Post-gebouw. Vanaf dit punt bevonden we ons in een grotendeels autovrije zone, iets wat in Sofia nauwelijks terug te vinden is. De winkelstraat waar we doorwandelden, deed me een beetje denken aan de Langemunt in Gent, op uitzondering dat je er in Plovdiv niet doormag met de fiets. We kregen een beetje uitleg over wat we gedurende dag zouden doen: in de voormiddag een rondleiding tot rond half 1, daarna konden we op zoek naar eten en hadden we vrij tot half 5, dan zouden we verzamelen en terug naar het station gaan. We trokken 1 van de 7 heuvels op, al denk ik wel dat ze hier een beetje zeuren en van hun 5 heuvels er 7 maken(2 heuvels hebben 2 toppen op nauwelijks 100m van elkaar), om er zo even veel te hebben als Rome. We bevonden ons in het oudste gedeelte van de stad, met o. a. een Romeins theater. Van daar hadden we ook een mooi zicht op de stad. Daarna gingen we naar een andere heuveltop, niet veel verder, waar we ook een mooi uitzicht hadden. We keerden terug en gingen op zoek naar eten. Ik trok samen met Martin(F) en Thibault naar de McDonalds, die was dicht bij en we zouden snel eten hebben. Het was mijn eerste Bulgaarse FastFood-maaltijd. Na de maaltijd, trokken we de dichtst bijzijnde heuvel op, waar we een mooi uitzicht hadden en konden zonnebaden op een aantal rotsen. Later kregen we nog het bezoek van Walter en rond 16 uur ook van Martin(S), Kamille, Toma, Paulina en Michaela. We gingen terug naar beneden en samen met de rest van de groep, wandelden we terug naar het station. In de trein, zaten de Spanjaarden in de laatste coupé, en de meeste van hen sliepen daar. De rest van de Erasmus-studenten zaten verspreid over de 2 treincoupés ervoor. Om 20:50 arriveerden we in Sofia en konden we met de taxibus terug naar Studentski Grad.
Rare dingen gebeuren soms in Sofia, de volgende conversatie speelde zich een aantal dagen geleden 's avonds af in Studentski grad. Dit is de Nederlandse vertaling: Bulgaar: "Hey, ben jij Erasmus ? " Ik: "Ja" B: "Hou jij van vrouwen?" Ik: "euh, ja." B: "Gratis of betalend, want mijn vriend hier is een ..." Ik: " ... pooier?"
Dit was blijkbaar niet echt het antwoord waarop hij gehoopt had. Bij mij was ook Mattias uit Oostenrijk.
B: " Van waar ben je ?" Ik: "België" B: "Mooi zo en jij?" Mattias: "Oostenrijk." B: "Zalig, ik houd van Adolf Hitler." M: "ik niet" B: "wacht ik zal je iets tonen."
Hij haalt zijn GSM uit zijn broekzak en toont een foto ergens genomen op een filmset in Sofia met 2 vlagen met het nazi-symbool. Wij waren niet zo geïnteresseerd en hebben onze weg vervolgd.
Dinsdag is nog maar eens duidelijk geworden waarom ik niet van het openbaar vervoer hield: Je kunt er niet op rekenen. Daarom maak ik in België, op uitzondering van de trein, nauwelijks gebruik van het openbaar vervoer. Het idee op zich is wel goed, maar de uitwerking is minder. Er mogen dan nog borden staan, waarop te lezen is dat er een bus is op een of ander uur, maar als die bus er niet doorkomt, ben je er weinig mee. Gisteren had ik een afspraak met mr. Bonev om 11 uur. De busrit duurt op dat tijdstip hooguit 15 minuten en de wandeling naar de univ nog eens 8 minuten. Ik stond om kwart na 10 aan de bushalte, dus ik had zeker nog voldoende tijd om op de univ te geraken als de bus niet te lang op zich liet wachten. Maar dat gebeurde dus wel. Na 20 minuten was de eerste bus er. Het probleem is, dat ik niet alleen stond te wachten en ook aan de vorige haltes, was er voldoende volk opgestapt. De bus zat al zo goed als vol en er was maar plaats voor een paar mensen, ik was niet bij de gelukkigen. Mijn halte is niet zo ver van het eindstation, dus bussen die in de andere richting rijden zouden binnen het kwartier terug moeten zijn. In totaal heb ik zeker 6 of 7 bussen nr. 94 in de andere richting zien rijden, maar er kwammen vooral bussen nr. 280 terug, hopelijk is er hier een goede verklaring voor. Na een half uur wachten was de 2e bus er. Ik was uiteindelijk 10 minuten te laat op mijn afspraak, maar het gaf niet, zei mr. Bonev. Tuurlijk niet, hij is zelf meestal een paar minuten te laat. s'Avonds wou ik gaan trainen, de training begint hier om 20 uur en de busrit is hooguit 7 à 8 minuten tot aan de halte van het zwembad. Om 19.20 stond ik aan de bushalte en weer kon het wachten beginnen. De ene bus 280 kwam na de andere en op 94 bleef het maar wachten. Na een half uur had ik er genoeg van en ben ik terug gekeerd naar mijn kamer. Ik zal volgende week nog eens gaan trainen. De conclusie is, dat het openbaar vervoer hier op niks trekt, of toch zeker mijn lijn. In België heb je het alternatief van het stalen ros, maar dat is hier niet mogelijk. In heel Sofia is er maar één fietspad en als je je op de rijbaan waagt, riskeer je omgereden te worden.
Zondag was het ondanks de lage temperatuur, toch nog een aangename dag, zeker als je in de zon en uit de wind zat. Maandag ontwaakte Sofia echter onder een deken van 10cm sneeuw. Blijkbaar was de winter terug. Voor mij mag het nu stilaan toch lente beginnen worden. Gelukkig waren en deze keer geen grote problemen met het openbaar vervoer. Ik geraakte op tijd op de univ en weer terug. De ganse dag is het blijven sneeuwen. Het slechte nieuws kwam pas 's avonds. Ik was net aan het eten, toen plots de elektriciteit uitviel. En de reacties hiernaast, was het blijkbaar niet alleen in mijn kamer. Niet alleen mijn volledige blok, maar ook de 2 andere blokken, waar studenten van mijn universiteit verblijven, zaten zonder elektriciteit: 1000 studenten die een tijd zonder elektriciteit zitten. Gelukkig was de batterij van mijn laptop vol en kon ik nog afspreken met een aantal andere erasmussers om later nog iets te doen. We spraken af in Fame, waar zij nog iets zouden eten. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik arriveerde, zat Martin(F) net aan een tafeltje. Ik nam bij hem plaats, maar nog geen 10 seconden stond er een ober aan onze tafel. De tafel was gereserveerd, net als alle andere tafels. Gisteren was het hier namelijk "women's day", een dag waarop alle vrouwen in de bloemetjes worden gezet en dat mag je redelijk letterlijk nemen. We moesten dus op zoek naar een ander restaurant. Buiten kwamen we nog 4 andere Fransen tegen. Zij wisten nog wel een restaurantje zijn, maar ook daar vingen we bot. Martin en Thibault besloten dan maar om een pizza te gaan eten, maar dat was niet zo simpel, want tegen half 10 zat de helft van Studentski Grad zonder elektriciteit, café's en restaurants inbegrepen. Daar werden de kaarsen bovengehaald, nog romantisch ook op "women's day". Ook het GSM-verkeer lag plat en dus was afspreken met andere erasmussers ook onmogelijk. Om 10 uur was de elektriciteit gedeeltelijk terug en kon er verder afgesproken worden.We gingen naar de kamer van Michaela(Slovakije), want zij had wel elektriciteit en er was al een feestje aan de gang met een aantal meisjes. Toen ik terug op mijn kamer kwam, was er terug elektriciteit en kon ik gerust gaan slapen.
Zaterdag zijn we naar Vitosha geweest en had de reis belangrijker geweest dan de bestemming, dan was het een fantastische reis geweest. We waren vrijdag naar de touristische dienst geweest en daar hadden ze ons gezegd: "Neem tram 9 tot het eindstation in Hladilnika, van daar neem je dan bus 122 tot aan de kabelbaan. Met de kabelbaan is veel mooier dan met bus 66." De bediende toonde ons ook op het kaartje hoe tram 9 reed en deze passeerde voorbij het Hilton-hotel, dat was zeer goed voor mij, omdat daar ook een halte is van mijn bus 94. Dus zaterdagmorgen was ik vroeg opgestaan en had ik de bus genomen naar die halte. Jolien en Nik zouden de tram nemen en mij bellen als ze bijna aan mijn halte waren. Je moet weten dat het hier terug gesneeuwd had en de temperatuur ruim onder nul zat. Ik stond te wachten in de kou en zag enkel tram 6 passeren, al stond er ook een bord dat tram 9 daar zou passeren. De enige nummer 9 die ik zag passeren, was bus 9TM. Na een half uur Jolien toch eens opgebeld en die wist mij te vertellen dat elke tram nummer 9 in de tegenovergestelde richting vertrok. Ik heb dan maar tram 6 genomen naar het Macedonisch plein, waar Jolien en Nik op mij zouden wachten. Daar hebben we tram 9 genomen. Af en toe keek Jolien op haar kaartje om te zien of de tram wel in de juiste richting ging en dat was steeds het geval. Tot de tram halverwege het traject stopte. We moesten uitstappen en de bus verder nemen, omdat de tramsporen onderbroken waren, ten gevolge van infrastructuurwerken. De bus die we moesten nemen, was bus ... 9TM. Anderhalf uur later dan gepland arriveerden we eindelijk aan het busstation Hladilnika. Maar daar was niks terug te vinden over bus 122. Even zijn we winkel binnen gestapt, maar de dame sprak enkel Bulgaars. Ze vertelde ons dat we bus 83 moesten nemen en daarna een taxi naar de kabelbaan. Dat zagen we niet echt zitten en iets verderop was er een klein kantoortje van de busdiensten. Ook daar vertelde men ons dat we die bus 83 moesten nemen. Gelukkig passeerde er op dat moment een Bulgaarse snowboarder, we vroegen hem of hij naar Vitosha ging en dat was het geval. We vroegen hem ook hoe hij daar naartoe ging en zijn antwoord luidde: "Met bus 66." Dat was dus de oplossing. Met de bus was het een uurtje rijden, dus arriveerden we 2 uur later dan gepland op de top. Het was er koud, aan het sneeuwen, maar zeer mooi. Eerst wandelden we richting de skipistes, waar het heel erg druk was. Er was een wedstrijd aan de gang en er waren ook veel andere skiërs. Het was ondertussen al na 12 uur en we begonnen een hongertje te krijgen. In een "café" gingen we ons even opwarmen, bestelden wat drinken en aten het brood dat we mee hadden genomen op. Het was er een drukte van jewelste, veel kinderen, die er voor een of ander skikamp waren. Na onze lunch begonnen we te wandelen op de piste, maar er was niet zoveel te zien, dus keerden we terug, tot we een bordje van een wandelroute tegen kwamen. We hadden nog voldoende tijd, dus dat zouden we doen tot we de bus terug zouden nemen. We volgden een pad door de sneeuw. Op een bepaald moment kwamen we een iglo tegen, best wel mooi. Daarna daalden we verder af door de sneeuw, tot we aan de weg kwamen. Iets verder zou het pad opnieuw moeten beginnen, maar omdat er nog niemand gelopen had, lag het nog vol met sneeuw. We beslisten om via hetzelfde pad terug naar boven te gaan. Toen we terug op de parking kwamen, zijn we eerst nog een warme choco gaan drinken in een berghotel, tot de bus 66 terug was. Op de terugweg was het zeer rustig op de bus, Jolien en Nik vielen zelfs even in slaap. Na bus 66 namen we bus 9TM tot in het centrum. We zijn nog even gaan aperitieven en daarna ben ik teruggekeerd naar Studentski Grad, zij gingen een douche nemen en gaan eten in Happy.
Zondag hadden we afgesproken op het Slaveykov-plein om samen te gaan lunchen. Jolien had in mijn boekje, dat ik van tante Els gekregen had, een leuk en trendy restaurantje gevonden: Olive's. Daar hebben we alle drie een verschillende soort pasta gegeten en ik moet zeggen dat het lekker was. Daarna zijn we nog even naar de overdekte marktplaats geweest, aangezien Jolien moest nog iets kopen ... voor zichzelf. Nadat we nog even genoten hadden van de zon, op een nabijgelegen pleintje, was het tijd om afscheid te nemen. Zij zouden de taxi naar de luchthaven nemen en de vlucht terug naar België. Ik hoop dat ze van hun verblijf hier genoten hebben. Ik ben na het afscheid op zoek gegaan naar een aantal andere Erasmussers die in het centrum een spel aan het spelen waren. Mijn boekje, dat ik deze dagen aan Jolien had uitgeleend, kwam daarvoor zeer goed van pas. Hopelijk heeft mijn team gewonnen, het resultaat volgt op donderdag.
Woensdag is mijn eerste bezoek gearriveerd: Jolien en Nik. Hun vlucht had wat vertraging en dat hadden ze mij ook laten weten. Ik wist nog dat de vlucht iets meer dan 2 uur duurt, dus na anderhalf uur was ik met de taxi vertrokken naar de luchthaven. Toen ik daar aankwam zag ik op het TV-toestel dat ze pas een 40 minuten later zouden aankomen. Na een uur wachten zag ik enkele passagiers uit Brussel met enkel handbagage, ik wist dat ze uit Brussel kwamen, want ze hadden een plastiek tasje van de tax-free shops. Maar blijkbaar moesten zij langer wachten op hun bagage dan ik een maand geleden. Na anderhalf uur wachten, waren ze daar. We namen de taxi richting hun hotel, maar de chauffeur wist het hotel niet juist zijn, al een geluk dat wij wel goed wakker waren. Hun kamer is zeer mooi, het uitzicht is iets minder mooi. Meteen daarna vertrokken we richting centrum om al het een en het ander te bezichtigen, zo zijn we naar de changing of the guards gaan kijken aan het presidentieel gebouw. Het was wel een tegenvaller, zeker als je de changing of the guards in Londen al gezien hebt. Daarna begon onze zoektocht naar een café. We zagen een aantal tea-rooms, maar deze zaten tot onze verbazing vol met gepensioneerde dames. Als we dan een café gevonden hadden, bleek deze gesloten. Uiteindelijk hebben we dan toch een plaatsje in een tea-room/café/cocktail-bar gevonden. Jolien bestelde een cocktail, Nik en ik bestelden een biertje. We hadden graag ook al iets klein te eten gehad en Jolien had Calamares gezien op een tafeltje en wou dat ook. Dus ging ze in de menu op zoek naar Calamari, er stond wel achter, stuffed with seafood. Dit bestelden we, maar iets later kwam de ober met mes en vork en kregen we in de gaten, dat we niet zouden krijgen wat we eigelijk wilden. En even later werd ons vermoeden waarheid, we kregen dus Calamares met daarin rijst, zalm en nog wat, het was wel lekker dus, gaf het niet echt. Daarna zijn we gaan eten in Happy en ik moet zeggen, Nik werd er blij van :D. Toen we betaald hadden en ging ik terug naar Studentski grad, Jolien en Nik gingen terug naar hun hotel, hun eerste Bulgaarse nacht tegemoet.
Donderdag moest ik gans de dag op de univ aanwezig zijn, dus moesten Jolien en Nik er alleen op uit trekken. Dat was niet zo een groot probleem, want ik had hun mijn boek over Bulgarije meegegeven. Ik kan nu echt aan mijn masterproef beginnen, ik heb een platte grond gekregen van een verdieping van mijn gebouw. Ook zijn mijn taken nu redelijk duidelijk omschreven. 's Avonds hadden we afgesproken om samen te gaan eten in Fame. Ik had ook afgesproken met een aantal andere erasmussers. Voor het eten zouden Jolien en Nik nog even bij mij langskomen, maar dat viel een beetje in het water (het heeft hier gisteren ook veel geregend). Ze hadden wat problemen met hun internet en waren daardoor de tijd een beetje uit het oog verloren. Dus op het moment dat ik hen verwachte moesten ze nog vertrekken. Omdat ze een beetje in tijdsnood waren, hebben ze een taxi genomen in plaats van de bus. Nadat ze even mijn kamer geïnspecteerd hadden vertrokken we naar het restaurant. We waren er als eersten, maar iets later, arriveerden er 3 Fransen en nog wat later was Walter daar. Iets later arriveerden er nog een paar Erasmussers. Na het eten, wilden we nog even van het nachtleven proeven, maar in de clubs was het nog heel erg rustig en in Stroeja moest er inkom betaald worden en daarom besloten we maar om terug te keren naar mijn kamer, want Nik zijn rugzak lag daar nog. Ik ging slapen en zij namen een taxi terug naar hun hotel.
Vandaag heb ik wat werk gedaan voor mijn masterproef, omdat ze tegen dinsdag toch al het een en ander verwachten. Deze namiddag zijn we met z'n drieën naar het historisch museum geweest. Er waren heel wat juwelen uit de oudheid te zien, ook muurschilderingen. Wat we niet gezien hadden, was dat je niet dichter dan 20cm van de muurschilderingen mocht komen of er ging een alarm af. Dus bij de 2 muurschildering wilden we de kleuren wat van dichterbij bekijken, maar we werden al snel opschrikt door een hels lawaai. Een Bulgaarse bewaker kwam ons dan maar tonen waarom het alarm afging. Daarna zijn we iets gaan drinken en ook nog even langsgeweest in het toeristisch centrum om wat informatie te vergaren voor morgen. Vandaag heeft het gans de namiddag gesneeuwd.
Gisteren na de training heb ik net mijn bus gemist. Dus stond ik op een van de meest de desolate plaatsen van Sofia, gezellig was het er niet. Gelukkig arriveerde 20 minuten later de volgende bus. Even snel mijn gerief gaan droppen op mijn kamer en dan nog even naar Fame. Martin(S) had mij laten weten dat er een aantal erasmussers gingen zijn. Dat aantal bleek in de buurt van 30 te liggen. 8 tafels hadden ze bij elkaar geschoven om zo een lange tafel te vormen, ik vond gelukkig nog een plaatsje. Een aantal van deze mensen had ik niet gezien. Al de onbekenden kwamen uit Portugal. Toen ze mijn naam hoorden, vonden ze deze een beetje te moeilijk om uit te spreken, ze zijn niet de eersten, maar wel de eersten die er een oplossing voor zochten. Voor hen ben ik vanaf nu Rui, een aantal Spanjaarden hebben dit ondertussen al ook overgenomen.
Vandaag had ik les van mr. Bonev, maar belangrijker was de ontmoeting met het opleidingshoofd van de afdeling Reïnforced concrete structures. Hij wou weten wat mijn richting juist inhield, wat het verschil is met burgerlijk ingenieur e.d. Dit wou hij allemaal weten om de juiste inhoud van mijn masterproef te bepalen. Ook aanwezig op de vergadering: mijn promotor, de vice-decaan en mr. Bonev, die dienst deed als vertaler, want het opleidingshoofd (Barakov) spreekt enkel Bulgaars en Duits. Hij wou ook nog een aantal andere dingen weten, bijvoorbeeld: Van waaruit is een Belgisch ingenieursplan opgemaakt: kijkt hij na de horizontale snede naar beneden, zoals een architect of naar het plafond? Hij had hier ook een uitleg voor waarom het in Bulgarije verschillend is: een architect schaamt zich en kijkt daarom naar de grond, een ingenieur is trots en kijkt naar het plafond. Sorry Nonkel Chris en Lina .
Het begin ... van een nieuwe maand. Zondag uitgeslapen en daarna de bus genomen naar St. Kliment Ohridski University, eenvoudiger is Sofia University. Dat was namelijk het ontmoetingspunt voor een rondleiding door het centrum van Sofia, jammer voor Jolien en Nik dat ze hier nog niet waren. De rondleiding werd geleid door een Bulgaars meisje van ESN en zij bracht ons langs de belangrijkste kerken (Alexander Nevski, Sofia, Russian en St. George) en gebouwen in het centrum. Ik had afgesproken met Martin(S), Pierre(F), Walter en Ilaria(It). Maar er waren nog een heel aantal andere erasmussers, waaronder een gans leger Spanjaarden. Die Spanjaarden volgen allemaal (op 1 na) dezelfde opleiding hier in Sofia, ze zijn dus steeds met elkaar op stap en spreken zeer gebrekkig (tot geen) Engels. Het laatste dat we bezochten was het beeld van Sofia. Dit lijkt heel oud, maar staat er nog maar 10 jaar en vervangt een beeld van Lenin. Toen we daar stonden arriveerde Martin(F), hij is hier al sinds september en had de rondleiding al gehad. Samen zijn we dan iets gaan eten in Happy, de menu is zeer uiteenlopend en naar Europese normen spotgoedkoop. De anderen gingen met de metro en bus 280 terug naar Studentski, maar aangezien ik enkel een buskaart heb voor lijn 94, wandelde ik (10 min.) naar mijn vertrouwde (dicht bij de univ) bushalte. 's Avonds was er nog een feestje op Walter zijn kamer, maar ik ging op tijd naar bed, want ik had maandag om 9 uur een afspraak met prof. Dimitrov.
Dat dacht ik toch, want hij deelde deze mening blijkbaar niet. Hij arriveerde omstreeks 10 uur om zijn lesmateriaal te nemen en terug te vertrekken. Toen ik hem vroeg of wij geen afspraak hadden, dacht hij even na en zei, dat het voor donderdag was. De communicatie kan blijkbaar nog wat beter. Alle voorgaande lessen waren op maandag om 13 uur geweest, maar hij had mij gezegd dat 13 uur niet zo goed paste en dat het daarom 9 uur zou worden. Ik heb dan maar wat gelezen voor mijn masterproef en ben om 14 uur naar mijn les van mr. Bonev gegaan. Vanavond ga ik nog eens trainen, want het is al van vorige woensdag geleden.
Vandaag is Baba Marta. Men geeft dan rode en witte kwastjes als armband aan vrienden en familie. Deze bandjes zouden geluk moeten brengen. Normaal gezien moet je deze armbandjes om je linkerpols dragen tot je een of andere vogel ziet en dan moet je de armband aan een fruitboom hangen.
Gisteren (vrijdag) heb ik samen met Thibault en Ilaria een beetje aan sightseeing gedaan. We hadden afsproken om half 12 aan mijn universiteit. Het is ook de univ van Thibault, hij studeert hier architectuur. Ilaria liet een beetje op haar wachten, maar om kwart voor 12 stonden we toch op het dak van 1 van de 2 torens die mijn univ rijk is. Van daaruit hadden we een uitzicht over een groot deel van de stad, dit omdat het hier nogal heuvelachtig is. Eens we terug beneden waren, kochten we ons een stuk pizza en wandelden we naar Borisova gradina park, dat naast de univ ligt. Dit park is 2 voetbalstadiums rijk: Het nationale voetbalstadium Vasil Levski en het stadium van CSKA en ze liggen hooguit 100m uit elkaar. Het eerste deel van het park was niet zo proper, maar in de buurt van Bradskata Mogila was het toch wat beter. Ondanks het feit dat het vrijdagmiddag was, vond ik toch dat er heel veel mensen rondliepen. Na een kleine rustpauze scheidden onze wegen. Ilaria ging nog wat opzoekingswerk doen in de bibliotheek van haar univ, Thibault moest ook nog wat zoekwerk doen en ik had om 15 uur les van mr. Bonev. Ik ging dus eerst naar mijn kantoor, maar na nog geen 10 minuten was Bonev er al. Hij had het druk en de les zou ten vroegste om 16 uur kunnen beginnen, maar dat kon hij niet garanderen. Hij stelde daarom voor om de les te verschuiven naar maandagnamiddag. Ik kon mijn boeltje pakken en het weekend kon beginnen. 's Avonds was er het afscheidsfeestje van Karin (Oostenrijk). Omdat ik haar appartement niet wist zijn, had ik afgesproken om samen met Walter en Martin (FR) te gaan. Zij gingen eerst nog iets eten in Fame, ik ging er later heen omdat ik al gegeten had op mijn kamer. Van daaruit wandelden we naar de dichtst bijzijnde bushalte, maar niet zonder eerst een tussenstop te maken in een winkeltje om ons te voorzien van drank. Met de bus naar metrostation G.M. Dimitrov en vandaar 1 halte verder naar Joliot Curie. Toen we er arriveerden, was er toch al een man of 20 op haar flat. Op het drukste moment moet er 40 à 50 man binnen gezeten hebben van over heel Europa. Maar om 1 uur was het gedaan met de pret, de buren kwamen klagen en we moesten allemaal vertrekken. We namen de taxi terug naar Studentski grad, want de bussen en metro rijden zo laat niet meer. Maar als je een taxi deelt met 3 of 4 mensen, kost het niet zoveel, wij moesten elk 1 lev betalen.
Vandaag lekker lang uitgeslapen. In mijn vorige bericht was te lezen dat ik hier niet live naar de koers kan kijken. Toen Martin(Servië) en Martin(FR) mij uitnodigden om naar de cinema te gaan, zag ik dat wel zitten. We spraken af voor blok 8, 10 à 15 minuten wandelen voor mij. Vandaar namen we bus 413 tot we aan cinema Arena arriveerden. We gingen naar "The book of Eli" kijken, een film met Denzel Washington en Mila Kunis (Jackie uit That 70's show). Hier in Bulgarije doen ze net hetzelfde als in België: de film in orignele taal met eigen ondertitels, gelukkig maar. Het ticket kostte 8 leva of 4 euro, wat toch goedkoper is dan in België. De cinemazaal was dik in orde. Ruime zetels, met voldoende plaats tussen de zetels, met een kleine tafeltjes waar je drinken of popcorn op kon zetten. De film was OK, soms wel een beetje voorspelbaar, maar er zaten toch een aantal verrassingen in.
Als Belg hou ik van wielrennen. Morgen begint het klassieke wielervoorjaar met de omloop het Nieuwsblad. Op Sporza is deze wedstrijd live te volgen met de live-streaming. Toen ik vorige week naar de cross in Vorselaar wou kijken, kon de video niet afgespeeld worden en nu weet ik waarom. Dit vond ik op de website van Sporza:
Voor wie niet in België woont of verblijft...De livestreaming van sporza.be is in het buitenland niet te bekijken, omdat er rechten op de beelden rusten. De eigenaars van de contracten (de organisatoren van de evenementen) zeggen uitdrukkelijk dat de beelden alleen op het Belgische grondgebied te bekijken mogen zijn.
Dit is dus heel erg jammer voor mij. Ik ga toch nog proberen om een oplossing te vinden.
Zaterdagavond afscheid gevierd van pools meisje dat woensdag vertrekt.
Zondag was het lazy sunday, niet veel gedaan, alleen wat werk voor school. Ik wou ook naar de cross kijken, maar Live-stream van Sporza werkte niet.
Maandag en dinsdag lange dagen op de univ, vooral werken voor masterproef. Zoals grafieken tekenen ivm reacties tgv aardbevingen. Meestal maar tussen 5 en 6 terug op mijn kamer.
Maandagavond eerste waterpolotraining in Bulgarije, bij de landskampioen. Ik train wel met de B-ploeg en de trainer is Bulgaars international. Ze hebben mij gevraagd om mee te spelen, maar dat ga ik niet doen. Ik ben hier in de eerste plaats om te studeren, in de tweede plaats om mij te amuseren en pas daarna komt waterpolo. Training is van 20 tot 22.
Vandaag mijn GSM-rekening gaan betalen: 2,72 lev, of 1,36euro, zo goedkoop is het hier.
(ik had dit iets langer uitgetypt, toen liep internet vast en ik had geen zin om volledig opnieuw te beginnen) (foto: buitenbad waar nu ten gevolge van het weer niet getraind wordt)
Gisteravond ben ik op stap geweest met een aantal Erasmus-studenten, die ik donderdag op de bowling had leren kennen. Martin en Kuba waren gaan eten in een restaurant, toen ik arriveerde, zaten er al een aantal studenten. De weg naar het restaurant was niet moeilijk, maar wel een heel eind van mijn Blok. Net na mij arriveerden er ook nog 3 Fransen: Pierre, Camile (2 studenten) en Alexis (op bezoek bij Camile). Omdat we ons in een restaurant bevonden, werden we rond half 1 buiten gesmeten. Vandaar trokken we richting Stroeja, een pub in het centrum van Studenski grad, waar westerse muziek gedraaid wordt. Daar waren nog een aantal Fransen, ze zijn hier met veel. Ook in Sofia zet ik de aloude studententraditie verder van het "glazen lenen". In Gent is dat dagelijkse kost en ik probeer het hier te introduceren, al wordt het ook door Fransen beoefend. Daarmee heb ik dus 2 extra glazen, die heb ik nodig, want binnen 2 weken krijg ik bezoek. Het zou erg zijn als ze zouden moeten drinken zoals Diogenes van Sinope.
Vandaag ben ik nog eens naar de wasserette geweest, want al mijn boxers waren opgebruikt. Momenteel schijnt de zon en is het lekker warm in mijn kamer, zonder de verwarming aan te moeten zetten. Marjan vertelde me wel, dat het goed mogelijk is, dat het over een paar dagen terug kouder zal worden. Hij vertelde mij ook dat het met nieuwjaar 20° was en 2 weken later -15°. Deze voormiddag heb ik nog wat werk voor school gedaan, morgen ga ik mijn les van maandag (RCB) voorbereiden.
Gisteravond ben ik gaan bowlen met ESN (Erasmus Student Network). Het bowlen ging voor geen meter, de bowlingbal zocht iets te regelmatig de goot op, wat resulteerde in zeer weinig punten. Het bowlen was op zich niet zo belangrijk, het was vooral de bedoeling om nieuwe mensen te leren te kennen en dat ging veel beter dan het bowlen. Een klein lijstje van mensen die ik heb leren kennen: - Martin (Servië) - Mickael, Peter, Rene (Denemarken) - Anja, Gosia (Polen) - Kirime (Turkije) - Thibault (Frankrijk) - Kuba (Tsjechië) - Walter, Ilaria (Italië) - ....
Vandaag kreeg ik ook mijn punten van de eerste examenperiode. Op mijn examens ben ik er op alles door, op 1 vak na (9), maar daar komt nog een project bij en dat zal mijn score wel boven de 10 brengen. Ik ben nu op de universiteit en probeer ETABS uit, maar er zit blijkbaar een fout in het voorbeeld dat ik gekregen heb en daarmee kan ik niet verder. Ik heb mijn promotor gebeld en hij ging mij een ander voorbeeld doormailen, want vandaag is hij niet op de univ. Straks, om 15 uur, heb ik nog een les over aardbevingen en daarna kan het weekend beginnen. Voor dit weekend wordt er al 15°C voorspeld, de lente is in zicht.
Gisteren had ik mijn eerste deadline voor school. Het was echter niet zo indrukwekkend als het klinkt. Het enige dat ik moest doen, was een mailtje sturen naar school (kaho) met daarin een aantal gegevens: mijn e-mailadres, mijn plaatselijke gsm-nummer, naam van mijn promotor en zijn e-mailadres en het onderwerp van mijn masterproef. Dit is het onderwerp: Design of a reïnforced concrete building aimed to achieve better seismic resistance, in het Nederlands: ontwerp van een gewapend betonnen gebouw met een betere weerstand tegen aardbevingen. Interessant is het wel, maar veel zal ik er niet mee zijn in België. Anderzijds zal ik dit academiejaar zowat de enige industriëel ingenieur in Vlaanderen zijn, die een beetje over Eurocode 8 afweet. Gisteravond ben ik in Office 5 (5 komt van de verdieping), zo hebben ze hun keuken omgedoopt sinds ze chinees besteld hebben, naar Porto - Arsenal gaan kijken. Twee flaters van Arsenal leiden tot een nederlaag. Toen ik in mijn bed wou kruipen hoorde ik weer de muziek, die me vorige week al had wakker gehouden, maar blijkbaar begin ik er al een beetje aan te wennen, want ik viel toch redelijk snel in slaap.
Deze morgen moest ik maar om 11 uur op de univ zijn, dus kon ik lekker uitslapen. Ik was op tijd, maar dat kon niet gezegd worden van mijn promotor, dus ging ik eerst langs bij, mr. Dimitrov, waarvan ik RCB krijg. Ik kreeg een set sleutels van zijn 2e kantoor, want hij is ook vice-decaan en heeft dus een kantoor op overschot. Dat kantoor kan ik dus gebruiken om aan mijn masterproef te werken. Ietsje later kon ik dan kennis maken met Evgeni Georgiev, mijn promotor. Het is nog een redelijk jonge man, maar zijn Engels zou toch nog wat beter mogen. Hij had nog wat informatie voor mij, maar hij zou eerst een uurtje les gaan geven. Toen hij net weg was, kwam er een oud-professor binnen die Frans sprak. Daar heb ik dan een tijdje mee gebabbeld, al moet ik toegeven dat hij het merendeel van het praten deed. Als ik hulp nodig had, mocht ik hem steeds opzoeken, ook al was hij niet zo vaak op de universiteit aanwezig. Hij nam me ook mee naar zijn kantoor in de A-Blok (blok van de architectuur-afdeling). Daar was nog een architect aan het werk, 2 pas afgestudeerde studenten en normaal gezien ook nog een jongedame, die zeer goed Engels zou kunnen. Bij haar zou ik ook steeds terecht kunnen. Toen ik terug in het kantoor van Dimitrov was, vanaf nu zal ik het 447 noemen, omdat dat ook het nummer van het lokaal is, moest ik nog even wachten. In dat kantoor was een Bulgaarse student bezig met een inhaalexamen. Het was open boek, maar toch zat hij daar helemaal alleen zonder enige controle. Even later was Georgiev terug en hij had Eurocode 2 voor mij mee. Daar kon ik al wat in lezen, in afwachting van zijn terugkomst met ETABS, het programma waarmee ik zal leren werken. Dit programma heb ik nodig voor mijn masterproef. Toen de student gedaan had met zijn examen en zat te wachten op Dimitrov, sloog hij een babbeltje met mij. Een paar minuten later kwam Dimitrov binnen, keek even naar het examen en het was blijkbaar in orde. Toen Dimitrov net buiten was, kwamen mr. Bonev en Georgiev binnen, Georgiev had ETABS (zie foto) voor mij bij. Hij installeerde het, samen met een voorbeeld. Ik moest er mee leren werken en hij zou een uurtje of 2 later nog eens langskomen, net als Bonev. Ik heb dan maar wat geprobeerd, sommige dingen gingen al wat beter dan de andere. 3 uur later was er nog steeds niemand langsgeweest en ging ik een kijkje nemen in mr Bonev zijn kantoor. Hij was net aan het afsluiten en was vergeten om langs te komen. Ik heb dan ook maar mijn boeltje gepakt, het was toch al 17.15, en ben vertrokken. Ik wandelde naar de bushalte, moest stoppen voor een rood voetgangerslicht. De bus kwam aangereden, aan de overkant van de weg, stopte en vertrok weer. Ik kon op geen enkel moment oversteken, omdat er ook uit een andere richting auto's kwamen. Ik moest dus wachten op de volgende bus. Daarenboven begon het toen ook nog eens pijpenstelen te regenen. Een kwartier later was de volgende bus er eindelijk. Door het drukke verkeer heeft de bus er 40 minuten over gedaan en was ik pas om 18.15 op mijn kamer. Daarna ben ik naar de supermarkt gegaan en heb ik mezelf beloond met een aantal croques monsieur.
Gisteren heb ik mijn eerste les Reïnforced Concrete Bridges gehad. De eerste les was een beetje inleiding op het begrip brug. Het verschil tussen viaduct, brug, e.d. werd allemaal uitgelegd. De uitleg werd steeds voorzien van de nodige prentjes (zoals op foto). De professor die ook vice-decaan is, kan wel Engels, maar niet zo goed. Gedurende de hele les was hij gewoon zijn cursustekst aan het aflezen. Mijn vragen beantwoorde hij meestal met een aantal woorden, vloeiende zinnen bleven achterweg. Voor dit vak moet ik ook een project doen, ik moet een brug berekenen. Dat lijkt me nog wel tof, hij heeft mij ook al een voorbeeld meegegeven, dus ik mag niet klagen. Na deze les had ik ook nog een les over aardbevingen, deze les duurde wel niet zo lang, omdat mr. Bonev ook nog een afspraak had. Tijdens deze afspraak ging ik, in mijn kantoor, de voorbije lessen nog even herhalen. Ik ben hier wat vlijtiger dan dat ik normaal gezien in België ben. Mr. Bonev had mij ook uitgenodigd om bij hem te gaan dineren, en dat was na zijn werkdag. Dus rond half 6 kwam hij mij ophalen en gingen we te voet naar het metrostation (Vasil Levski, gelegen naast het gelijknamige voetbalstadion). Van daar spoorden we naar Musagenitsa. Na een kleine wandeling kwamen we aan bij zijn appartement. Daar werd ik verwelkomd door zijn vrouw Gloria en hun dochter Vili. Als aperitief hadden we wisky met popcorn, rare combinatie voor mij, maar hier blijkbaar de normaalste zaak van de wereld. Daarna kreeg ik gebakken aardappelen, een stuk vlees en een soort paprika als groente voorgeschoteld. Als dessert kreeg ik een Danette en een warme choco . Daarna hebben we nog naar een aantal foto's gekeken. Voornamelijk foto's van de Erasmus-avonturen van zijn dochter Vili. Die is pas sinds vorige week terug uit Salamanca. Het waren foto's van een aantal tripjes naar o.a. Porto, Barcelona, Segovia, Avilla, ... Ook kreeg ik een aantal foto's te zien van mr. Saey en mr. Vandenbroeck (KAHO) op bezoek in Sofia. Tegen een uur of 11 wou ik vertrekken, maar Gloria vond het te gevaarlijk om op dat uur nog de bus te nemen. Daarom belde ze een taxi, die een paar minuten later arriveerde en mij naar Studentski grad bracht.
Vandaag had ik les om 13 uur, terug van mr. Bonev. In de voormiddag was ik op mijn kamer, toen plots, uit het niets mijn deur openging. Daar stonden ze dan: 3 Bulgaarse kuisvrouwen. Ze begonnen meteen mijn beddengoed te verwijderen, mijn kamer te vegen ze veegden mij ook buiten. Dat kon ik toch uit hun gebaren opmaken, want ik spreek nog steeds geen Bulgaars. Daarna begonnen ze mijn kamer te dweilen. Ook mijn badkamer werd onder handen genomen. Mijn badkamer werd vooral onder water gezet, gebruik makend van de douchelans. Zo snel als ze gekomen waren, verdwenen ze ook weer. Toen ik 's middags op school arriveerde, was mr. Bonev er nog niet. Zijn collega verzekerde mij, dat hij aanwezig was op de universiteit. Ik mocht van haar, in zijn kantoor wachten. Toen hij er een half uur later nog steeds niet was, heb ik hem maar opgebeld. Hij was zijn trip naar Duitsland en België aan het regelen en het kon nog wel even duren, omdat er nog een hele rij wachtenden voor hem stond. Hij zou pas 3 uur later terug op de universiteit terug zijn en dat was mij een beetje te lang. Daarom heb ik een nieuwe afspraak gemaakt: morgen om 10 uur.
Een quizvraagje voor de volgers: Waar haal ik de titels van mijn berichten ?
De laatste dagen was het hier serieus aan het dooien, gisteren was de meeste sneeuw al weg en lagen de meeste voetpaden er sneeuwvrij bij. Vannacht is het echter opnieuw beginnen sneeuwen en daardoor ligt Sofia terug onder een wit deken. Hopelijk hebben de bussen daar niet al te veel last zoals vorige week en geraak ik op tijd op school. Ik zal tijdig vertrekken, want wie mij kent, weet dat ik te laat komen, haat.
foto genomen vanuit de gang: zicht op blok 36 (volledig links is de wasserette)
Dit weekend heb ik geen trip gemaakt. Dat zal misschien voor volgend weekend zijn. Ik heb mijn kamer wat opgeruimd, veel werk was daar niet aan en wat gelezen voor een van mijn vakken. Gisteravond ben ik op stap geweest met een paar Bulgaren (Marjan, Rado, Jana, Dimiter, Jordan). Het plan was om naar een rustige café te gaan, rustig naar bulgaarse normen natuurlijk. De eerste bar waar we binnen gingen, was geen plaats meer, dus gingen we verder. In Studentski grad zijn een heel aantal disco's. In de meeste spelen ze de lokale pop-folk, hier bekend als Tsjalga, maar daar waren we niet naar op zoek. Aangekomen bij de volgende, wou de buitenwipper eerst iedereen zijn identiteitskaart zien. Toen we binnen waren, bleek dat we verplicht een fles wodka moesten kopen, om plaats te kunnen nemen aan een tafel. Dat zagen we niet zitten dus trokken we naar Bacardi Box. Ook in deze bar werd onze ID bekeken, uit de mijne konden ze niet al te veel opmaken, maar met de eenvoudige uitleg dat ik een Belg was, was dit probleem ook van de baan. In deze bar was nog heel veel plaats en de muziek was westers, ideaal dus. We namen plaats aan een tafel en er was meteen een serveuse, die onze bestelling kwam opnemen. Eerst wou ik bier, maar toen het Heineken bleek te zijn, koos ik maar wisky, omdat ze toch een fles gingen bestellen. Als je hier een fles sterke drank besteld in een bar, krijg je er meteen ook frisdrank bij, in ons geval, Pepsi en water. Na een tijdje verschenen er plots 2 heel schaarse geklede dames op de toog en zij lieten zich volledig gaan. Stilletjes aan begon de bar ook vol te lopen en ook Angel kwam erbij. De wisky was me niet echt bevallen en met grote tegenzin bestelde ik mij dan maar een pint. Ondanks het feit dat dit een heel westerse bar was, werd er toch ook wat Tsjalga gedraaid. Tegen een uur of 2 gingen we terug naar blok 35.
Deze morgen uitgeslapen, voor zover dat hier mogelijk is. Een van mijn ramen sluit niet goed en daardoor, hoor ik het lawaai ongefilterd in mijn kamer. Ook ben ik deze middag op zoek gegaan naar het zwembad in Studentski grad. Ik heb het gevonden in de buurt van de Technical University. Het zwembad was open, ik wou vragen of er een waterpolo-ploeg was, maar de man achter de kassa verstond geen woord Engels. Ik zal de volgende keer een Bulgaar moeten meenemen, om iets uitgelegd te krijgen.
Morgen is officieel de eerste dag van de tweede semester. Ik heb mijn eerste lessen er al opzitten, maar voor de andere studenten beginnen ze pas morgen. Ik heb mijn eerste les om half 2 in de namiddag, dus ik kan uitslapen, terwijl bijvoorbeeld Angel al om 8 uur op de univ moet zijn.
Om te beginnen, wil ik iedereen bedanken voor de boodschapjes, hier of op facebook, en voor de berichtjes ter gelegenheid van mijn verjaardag gisteren. Toch was het voor mij een dag als de 364 andere dit jaar. Gisteren heb ik de eerste keer mijn was gedaan. Dat was wel nodig, want ik was bijna door mijn ondergoed heen. Ik heb hem wel niet zelf moeten doen. Ik verblijf in blok 35, blok 36 is ook van mijn universiteit en daar is een wassalon gevestigd. De avond vooraf had ik met Angel, een jongen om alle misverstanden te vermijden, afgesproken om samen onze kleren weg te doen. Het is namelijk handig om een Bulgaars-sprekend iemand bij je te hebben. Rond een uur of tien onze kleren binnen gedaan, het enige dat we zelf moesten doen was de kleren in de machine steken en de temperatuur kiezen. Om zeker te zijn dat mijn wollen trui niet zou krimpen, had ik toch maar 30°C gekozen. Ook mocht ik nog de geur van de wasverzachter kiezen. Een uur of 3 later mocht ik mijn kleren, gewassen en gedroogd, ophalen en voor 5 leva kan je niet sukkelen. Des namiddags heb ik de les van gisteren nog eens herhaald. Des avonds ben ik naar het office van de Bulgaren gegaan. Daar heb ik een bulgaars kaartspel geleerd. In het begin ziet het er een beetje moeilijk uit, maar als je het een beetje gewoon bent van te kaarten, heb je het rap door. De basis: je speelt met een vaste partner en je probeert zo min mogelijk strafpunten te verzamelen. Meer uitleg volgt als ik terug ben en ik de regels zal aanpassen in mijn voordeel. Daarna hebben we nog wat eten naar binnengespeeld en wat gedronken, dat mag wel op een verjaardag. In Bulgarije kan je bier in grote verpakkingen kopen, zoals bijvoorbeeld in een petfles van 2L. Toen ik ging slapen, hoorde ik dat er boven mij een feestje aan de gang was. Ik kon geen oog dicht doen, zeker niet omdat de muziek op niks trok, het was namelijk de plaatselijk pop-folk die ze speelden. Ik hoopte dat het rond een uur of 1 wel gedaan zou zijn, maar dat was niet het geval. Ik heb dan maar mijn broek terug aangestoken en eens een kijkje gaan nemen. Op de gang stonden ook al wat mensen in hun pyama, maar zij waren niet meteen van plan om te reclameren. Dus trok ik maar naar het office. Gelukkig waren Wozko en Angel daar nog. Ik legde hen het probleem uit en samen met hen trok ik naar de bewuste kamer. Na een keer of 20 kloppen, deed er eindelijk iemand open. Het waren een aantal eerstejaars, die het einde van hun examens aan het vieren waren. Wozko vroeg hen om de muziek stiller te zetten en dat deden ze braafjes. Ik kon eindelijk gaan slapen.
Vandaag heb ik, voor ik naar de les ging, de huur van mijn kamer betaald. Eigelijk heb ik al voor 2 maand betaald, een soort waarborg. Het was wel iets duurder dan verwacht, maar het is nog steeds een peulschil met wat je in Gent zou betalen. Daarna met de bus naar school. Het laatste stukje dat ik naar school moet wandelen, was vandaag maar gedeeltelijk over sneeuw, aangezien het hier aan het dooien is. Op de univ aangekomen, moest ik nog even wachten op mr. Bonev, maar dat was vooral omdat ik een beetje te vroeg was. Over de middag in de cafetaria gaan eten. Daarna had mr. Bonev een uurtje vergadering zei hij, maar ik kon al wat gaan lezen in de boeken, die hij mij gegeven had. Uiteindelijk heeft het toch 2 uur geduurd, eer hij terug was. Daarna heeft hij nog even les gegeven en mocht ik beschikken. Maandag heb ik terug les van hem en ook mijn eerste les bruggenbouw. Voor dit weekend is er nog geen trip gepland, maar misschien valt er wel iets uit de lucht, zoals vorige week.
Erasmus
.
Gisteravond ben ik gaan bowlen met ESN (Erasmus Student Network). Het bowlen ging voor geen meter, de bowlingbal zocht iets te regelmatig de goot op, wat resulteerde in zeer weinig punten. Het bowlen was op zich niet zo belangrijk, het was vooral de bedoeling om nieuwe mensen te leren te kennen en dat ging veel beter dan het bowlen. Een klein lijstje van mensen die ik heb leren kennen:
Gisteren had ik mijn eerste deadline voor school. Het was echter niet zo indrukwekkend als het klinkt. Het enige dat ik moest doen, was een mailtje sturen naar school (kaho) met daarin een aantal gegevens: mijn e-mailadres, mijn plaatselijke gsm-nummer, naam van mijn promotor en zijn e-mailadres en het onderwerp van mijn masterproef. Dit is het onderwerp: Design of a reïnforced concrete building aimed to achieve better seismic resistance, in het Nederlands: ontwerp van een gewapend betonnen gebouw met een betere weerstand tegen aardbevingen. Interessant is het wel, maar veel zal ik er niet mee zijn in België. Anderzijds zal ik dit academiejaar zowat de enige industriëel ingenieur in Vlaanderen zijn, die een beetje over Eurocode 8 afweet.
Gisteren heb ik mijn eerste les Reïnforced Concrete Bridges gehad. De eerste les was een beetje inleiding op het begrip brug. Het verschil tussen viaduct, brug, e.d. werd allemaal uitgelegd. De uitleg werd steeds voorzien van de nodige prentjes (zoals op foto). De professor die ook vice-decaan is, kan wel Engels, maar niet zo goed. Gedurende de hele les was hij gewoon zijn cursustekst aan het aflezen. Mijn vragen beantwoorde hij meestal met een aantal woorden, vloeiende zinnen bleven achterweg. Voor dit vak moet ik ook een project doen, ik moet een brug berekenen. Dat lijkt me nog wel tof, hij heeft mij ook al een voorbeeld meegegeven, dus ik mag niet klagen.
. 
