Gisteren gewekt door het geblaf van straathonden, die hier her en der rondlopen. Om 9 uur had ik afgesproken met Reni, zij zou met mij naar de universiteit gaan om nog een deel van het papierwerk in orde te maken. Ze had ook afgesproken met Roemi, een ander meisje dat architectuur studeert aan de universiteit. Met de bus reden we tot aan de straat van de univ en van daaruit moesten we nog een vijftal minuten wandelen tot aan de school. Daar aangekomen kochten ze een "students-book", dit is een blauw boekje met daarin allemaal je gegevens en de vakken die je volgt. Het leuke hieraan is dat alle gegevens terug in het cyrillisch moesten. Ook moest er een pasfoto in, gelukkig heb ik er een paar op zak. Daarna gaven we dit boekje af op de administratieve dienst. Van daaruit gingen we naar het bureau voor internationale activiteiten, waar ik verwelkomd werd door Irena. Zij belde naar mr. Bonev, die een aantal minuten later arriveerde. Even later arriveerde ook André, de bulgaarse jongen die binnenkort naar Kaho gaat. Bonev nam me mee naar zijn kantoor, wou mij ook rondleiden op de verdieping, bij de andere departementen, maar daar was niemand aanwezig. De meeste docenten zijn op vakantie, aangezien voor velen de examens al voorbij zijn. Hij nam me ook mee naar de decaan en ze gaven mij een kantoor, waar ik kan werken aan mijn masterproef. En het is niet zo maar een kantoor. Het is de conferentiezaal, mijn kantoor is dus groter dan dat van de decaan. Voor lunch nam mr. Bonev me mee naar een restaurant achter de school, niet ver van het Nationale stadium(Vasil Levski, thuishaven van Levski Sofia). Daar werd ik meteen geconfronteerd met de culinaire gewoontes van de Bulgaren. Het ging om een buffet, dat begon met de keuze uit een aantal salades, ik kreeg een bord vol sla, koos mij daarna nog een bord met aardappelsalade en daarna nog wat vlees. Ook nam ik mij er nog een stuk brood bij. Mr. Bonev stond er op dat hij betaalde, omdat hij mij had uitgenodigd. Ook trakteerde hij mij op een pint Zagorka, een bulgaars bier. Na de lunch gingen we op zoek naar een shop waar je een sleutel kon laten bijmaken, zodat ik ook over een sleutel van mijn kantoor zou beschikken. Na een heel eind te zoeken en een paar keer de weg te vragen hadden we de shop eindelijk gevonden. Ik heb nu dus mijn eigen sleutels van mijn grote kantoor. Mr. Bonev nam me ook mee naar het laboratorium, gelegen op de kelderverdieping. Het lag er redelijk rommelig bij. Een oude man met baard, je zou er een Gobelijn van kunnen maken, had er een aantal proeven uitgevoerd. De man sprak geen Engels, dus moest hij alles eerst in het bulgaars uitleggen aan Bonev, die het op zijn beurt aan mij uitlegde. Terug aan zijn kantoor, stond Reni me al op te wachten. Ze nam me mee naar het kantoor, waar zij en haar medestudenten van de studentenraad, werken. Lang bleven we daar niet. We namen de bus terug naar Studentski Grad, even de winkel binnenspringen voor wat brood en hesp en naar mijn kamer. Na mijn avondeten nam ik mijn eerste Bulgaarse douche. Het is een zeer ruime douchekabine, omdat het tevens ook mijn badkamer is. Het water was best warm, dus daar had ik niet over te klagen. Tegen een uur of 8 ging ik naar de keuken/kantoor van Wozko en de anderen. Zij hadden nog niet gegeten en waren bezig met de voorbereidingen. Het maken van hun salade met sla, tomaten, komkommer, pijpajuin en olie. Iemand anders was bezig met het schoonmaken van een aantal vissen. Ze bakten de vissen buiten, maar om te voorkomen dat de vis door de koude temperatuur zou afkoelen hadden ze hun "barbeceu"-toestel in een kartonnen doos gezet, heel brandveilig. Na het eten arriveerden er nog 2 vrienden van hen, een van de 2 had rakja bij. De bulgaarse wodka, maar beter ... Ik moest proeven en ik moet zeggen, je krijgt het er warm van in je keel.
Deze morgen weer gewekt door de vrolijke straathonden. Nadat ik uit mijn bed gekropen was, nam ik even de tijd om te genieten van het uitzicht. Om half 10 had ik afgesproken met Reni om terug naar de univ te gaan. We namen opnieuw de bus. Wat me opviel is dat de buschauffeur zeer handig was. Tijdens het rijden was hij aan het roken en ondertussen nog vrolijk aan het telefoneren, in België zie ik dat nog niet gauw gebeuren, vooral omdat ik nooit de bus neem. Daar aangekomen gingen we kijken of mijn students-book klaar was, wat niet het geval was. De Rector was niet aanwezig en zijn handtekening moet op dit document staan. We gingen dan maar een document halen, om op die manier mijn buspas in orde te krijgen, dus gingen we even naar de koffie-bar, waar we het document invulden. In de bar maakte ik kennis met een aantal vrienden van Reni, ook zag ik Angel, die vandaag een examen had moeten maken. Reni ging kijken of het document voldoende was voor mijn buspas, maar dat was niet het geval. Daarna ging ik dan bij mr. Bonev, omdat hij belangrijk materiaal had voor mijn masterproef. Deze informatie stond op een USB-stick samen met een virus. Ik kon de informatie dus niet overzetten op mijn laptop. Hij ging dus op zoek naar hulp om het virus van zijn USB-stick te krijgen. Toen hij uiteindelijk iemand gevonden had, was het weer tijd om te gaan lunchen. We gingen terug naar hetzelfde restaurant van gisteren, het is gelegen naast het "nieuwe" gebouw van de nationale radio. Ook dit keer wou hij mij trakteren, maar dat wou ik niet. Deze keer nam ik gefrituurde aardappelen met kippeboutjes. Toen we net gedaan hadden met eten, kreeg hij telefoon van Reni, zij stond mij op te wachten aan zijn kantoor. Dit keer namen we niet de bus, maar werden we door een medestudent van haar in Studentski Grad afgezet met de auto.
Deze morgen om kwart voor 5 opgestaan. Meer dan op tijd gearriveerd op de luchthaven. Bij de controle, mocht ik even aan de kant gaan staan, werd ik volledig gefouilleerd, en uiteindelijk bleek dat de metaaldetector was afgegaan omdat ik een ijzeren ritssleuting heb. Daarna kon ik rustig mijn weg vervolgen naar gate B28, daar mocht ik nog anderhalf wachten. Na een uurtje kwam er op het tv de melding dat we naar gate B04 moesten, helemaal terug dus. De vlucht verliep vlot, de landing was zacht. Heel Sofia ligt onder een sneeuwdeken en de temperatuur bedraagt ongeveer -4°C. Op de luchthaven kwam ik nog een aantal Belgen tegen, zelfs 2 mensen van Sint-Niklaas. Op de luchthaven werd ik niet opgewacht door Rumjana, maar wel door Nora. Zij regelde een taxi en een kwartier later arriveerden we aan Blok 35. Daar maakte ik ook kennis met Wozko en Marjan, 2 kerels die in dezelfde blok verblijven. Ik heb kamer 308 op 3e verdieping, zij zitten op de 5e verdieping. Ik heb een 2-persoonskamer voor mij alleen. Ik heb ook klein badkamertje met WC, wastafel en douche. Ook heb ik een frigo en een tv. Dit staat toch wel in contrast met wat de plaatselijke studenten hebben. Zij moeten het met dezelfde kamer doen, maar slapen er wel met 3 op. Ze hebben per 2 kamers wel een gemeenschappelijke keuken. Om 14 uur ben ik naar de keuken van Wozko gegaan. Eén voor één kwamen de medeëgenaars binnen: Angel, Martin, Marjan en enen waarvan zijn naam veel te moeilijk is om te onthouden. Tegen dan begonnen zijn ook wat honger te krijgen en zijn we naar de bar: at the end of the universe iets gaan eten. Ik werd geconfronteerd met de goedkope prijzen: 2,19 lev voor eenhalve liter Stella, omgerekend wordt dat 1,1 euro voor een halve liter. De spaghetti die ik op had, kostte 2,30 euro, dat is goedkoper dan op school. Tijdens het eten was ook Nora aangekomen en waren er nog 2 andere mensen bijgekomen,Jorden en Reni. Reni heeft een deel van mijn papierwerk al in orde gebracht. Zoals mijn naam op basis van klankomzetten naar het cyrilische schrift. Daarna zijn we naar een kantoor gegaan om mij van internet te voorzien. Ondertussen waren we al wat zwerfhonden en bedelende zigeuners tegengekomen. Dan gingen we naar een winkel om mijn gsm in orde te brengen en de laatste stop was de supermarkt, waar ik al een aantal inkopen deed.Terug op mijn kamer werd het internet aangesloten.
De komende vijf maanden zal ik, zoveel als mogelijk, mijn belevenissen in Sofia met jullie delen. Dit is, tot dusver, de grootste onderneming uit mijn leven. Voor het eerst moet ik op mijn eigen benen staan en dat een heel eind van huis.
Gisteren heb ik eindelijk bericht gekregen dat mijn verblijfplaats volledig in orde is, voor wie me wil verrassen, ik ben terug te vinden in Studentski grad Blok 35. Ook heb ik het bericht gekregen, dat er iemand mij op de luchthaven zal oppikken.
Vandaag moet ik mijn valies nog een beetje inpakken, al ligt het meeste er al in. Mijn vlucht vertrekt morgen om 8u50 in Zaventem en ik zou rond 12u30 (plaatselijke tijd) moeten arriveren in Sofia. Bulgarije ligt in een andere tijdszone, ze zitten namelijk 1 uur voor op ons Belgen. Hier ga ik het bij houden en hopelijk tot snel.
Erasmus
Deze morgen om kwart voor 5 opgestaan. Meer dan op tijd gearriveerd op de luchthaven. Bij de controle, mocht ik even aan de kant gaan staan, werd ik volledig gefouilleerd, en uiteindelijk bleek dat de metaaldetector was afgegaan omdat ik een ijzeren ritssleuting heb. Daarna kon ik rustig mijn weg vervolgen naar gate B28, daar mocht ik nog anderhalf wachten. Na een uurtje kwam er op het tv de melding dat we naar gate B04 moesten, helemaal terug dus. 
