Ochtend... buiten is het licht, de gordijnen zijn gesloten. Je ligt nog in bed, je slaapt. Zittend op de bank, een sjaal om me heen gedrapeerd, probeer ik te begrijpen waarom ik dat ook niet doe. Mijn slaap is me ontglipt, maar wakker is niet het woord voor de staat waar ik mij nu in bevind. Ik hang er nog ergens tussenin. De opties staan nog open, een keuze is nog niet gemaakt. Niemand weet wat vandaag brengen zal... De zon, want die schijnt. Misschien dat ik nog even ga liggen. Dan kruip ik tegen je aan in bed. Sorry vandaag, ik laat nog even op me wachten.
