Iedereen vraagt en zegt ons wel eens dingen te willen doen, maar ja wat? Nu ik denk dat de vele telefoontjes, berichtjes en kleine woordjes al heel veel betekenen voor ons allemaal. We willen iedereen bedanken voor alles wat jullie allen, hoe klein het ook lijkt, doen voor ons.
Ik wou even meedelen dat ons vader vandaag te horen kreeg dat hij even terug naar huis mocht. sowieso wordt het opereren en in afwachting mocht hij terug naar huis gaan. de scans zijn allemaal gedaan nu. Indien iemand hem een bezoek wil brengen, gelieve dan eerst even te horen bij ons. zo kunnen we zien dat er niet te veel volk tegelijk is. Dat is voor niemand leuk.
Voor de rest ging het goed vandaag, hij voelde zich toch goed. En natuurlijk content dat hij naar huis mag hé!!!!
Gisteren is er een chirurg even langsgeweest om meer informatie te geven. Hij bevestigde het nieuws van de plaats van de tumor. Hij vertelde dat er sowieso geopereerd moet worden, maar alles wordt verder besproken met de chirurg die de operatie zal uitvoeren. We horen van vele mensen dat de chirurg die gaat opereren heel bekwaam is in zijn vak, blijkbaar wel een naam in de neurochirurgie. "Dat hij maar goed werk levert." Voor de rest ging het wel goed met ons vader gisteren, maar natuurlijk heel der dagen in het ziekenhuis liggen is maar niks hé!!! Er worden nu nog wat bijkomende onderzoeken gedaan en dan is het afwachten maar!!!!!!!
Ik, Inge, ben vandaag in de namiddag aangekomen in het ziekenhuis. Ons moeder deelde mee dat de scan was gebeurd en dat er nieuws was. Met een bang hartje luisterde ik: Uit de scan is gebleken dat de tumor op een goede plaats zit en dat hij ingecapseld zit, wat goed zou zijn voor de operatie. fieeuw, dan toch een positieve noot. Dit nieuws werd overgebracht door de neuroloog, dus het is nog wachten op de definitieve uitslag van de chirurg, maar het ziet er positief uit. Het negatieve nieuws is dat de tumor in de hersenen zit, waar het zicht zich situeert. Dit kan als gevolg hebben dat bij een operatie dit deel wordt aangetast, maar dit hoeft niet perse. Afwachten maar. Alleszins zegt men toch de tumor er zo snel mogelijk uit te halen. Vele mensen geven ons moed door hun positief verhaal te vertellen. We hopen dat ook hier alles goed gaat verlopen.
We hopen morgen meer nieuws te hebben van de chirurg.
Vandaag worden heel wat onderzoeken gedaan (bloed, hart, ...) en we hoopten ook een MRI scan. Er was ons meegedeeld dat de geplande scan van vrijdag naar voren geplaatst ging worden, maar wanneer dat wisten we niet.
In de late namiddag bleek dat morgen de scan kan doorgaan. Vermits ze ons vader er tussen gaan nemen weten we niet wanneer exact, maar natuurlijk hopen we zo snel mogelijk en ook op meer nieuws.
Het goede nieuws van de dag: Door de cortisone zou het vocht rond de tumor aan het afnemen zijn.
Sedert een paar weken kloeg ons vader van zwarte vlekken die soms op zijn oog verschenen. Vorige week vrijdag (20/11) ging ons vader op aanraden van de dokter naar een oogspecialist. Alle oogtesten werden uitgevoerd en bijna alle testen waren goed. Uit een test bleek dat een deel van het gezichtsveld van ons vader gewoon wegviel. De oogarts deelde mee dat het waarschijnlijk een neurologisch probleem moest zijn en dat er een scan van de hersenen moest uitgevoerd worden. Ze gaf ook meteen de boodschap door dat het er niet goed uit zag en aan de hand van verschillende factoren voelde ons vader toch al wel nattigheid aankomen.
In het weekend ging het steeds achteruit. Hij was misselijk, liep tegen alles aan, had last van hoofdpijn. Waarop ons moeder en ons vader toch besloten hadden om terug naar de huisdokter te gaan.
maandag 23/11: om 10 uur afspraak bij de dokter. Ook hij vertrouwde het niet en stuurde hen meteen naar de spoed afdeling van UZA in Edegem. Na heel wat onderzoeken en een CT scan later, kwam dan het slechte nieuws: TUMOR in de kleine hersenen, achteraan links. de wereld stortte heel even in, wat nu? 's avonds waren we allemaal paraat in het ziekenhuis om te bekijken wat nu moest gebeuren. één ding stond vast: WE STAAN ERVOOR EN WE MOETEN ERDOOR. SAMEN GAAN WE VECHTEN!!!!!
zoals velen van jullie al weten kregen we maandag te horen dat Miel, ons vader, een tumor heeft in zijn hersenen. Een hele schok voor ons allemaal. We besloten deze blog aan te maken, omdat we niet altijd iedereen kunnen bereiken en omdat we toch graag iedereen op de hoogte willen houden van de verdere ontwikkelingen. Vragen mogen altijd gesteld worden via deze blog. Dit kan ook zeker telefonisch, maar we zijn zeker niet altijd bereikbaar vanwege de vele ziekenhuisbezoeken. Om ons moeder wat te ontlasten en vanwege de moeilijke bereikbaarheid zouden we willen vragen om ook naar onderstaande nummer te bellen, indien nodig. ( van mij Inge) 0472/77.54.64
Ons vader heeft aangegeven dat bezoek altijd welkom is tot aan de operatie. Als ze hem gaan opereren zal ik dit melden op dit blog en later zal ik dan ook via het blog aangeven wanneer hij terug algemeen bezoek wil ontvangen. We hopen dat jullie hier begrip voor hebbeN;
Ik hoop dat het zo wat duidelijk is en dat ik alles zo goed mogelijk kan overbrengen via dit blog.
