 |
|
|
| mijn reis naar India |
|
|
| 07-11-2014 |
 Fatehpur Sikri |
Vandaag wil ik Fatehpur Sikri bezoeken. In het busstation moet ik nog even wachten dus kijk ik wat rond. Mijn aandacht wordt getrokken door een verkoper (denk ik). Hij stelt zich voor als doktor. Ik zet me bij hem, lees zij 'officiele document' Daarop staat dat hij al 15 jaar ervaring heeft in stations... als oorkuiser.
De bus rijdt binnen. Iedereen stormt erop af, klampt zich vast aan de ramen en de deuren, gooit alvast een tas door het raam om een plaats te 'reserveren', Zo rijdt de bus nog een heel eind verder voor de deur open gaat.. Iedereen wringt en duwt om een plaatsje te bemachtigen. Ik doe dapper mee en vind nog een plaatsje aan het raam op de achterste bank. Dat laatste is echter niet zo 'n goed idee, in een bus zonder vering op Indische wegen.
Om de een of andere reden moeten we een omweg maken. Daarom moet iedereen 10 roepees extra betalen, behalve de toeristen.
Fatehpur Sikri is een verlaten koninklijke stad, goed bewaard, uitgestrekt en heel mooi in fijn bewerkte rode steen. Ik geniet van de plek en van de relatieve rust,
Ik kan het niet laten en loop toch weer door het dorp naar beneden, Ook armoedig, maar geen stank deze keer. De mensen knikken vriendelijk, zijn trots al ik hen fotografeer. Het geeft niet dat ik hier nog even op de bus moet wachten.
Terug in Agra, ga ik in het station mijn trienticket naar Delhi bestellen. Morgenavond begint immers mijn terugreis (AL!)
Gelukkig moet ik niet aan het gewone lokket zijn, waar mannen elkaar lijf tegen lijf staan te verdringen. Er is een ander gebouw voor de reservaties voor de exprestreinen. 5 Loketten, met mensen die min of meer in een rij staan. Ik probeer het linkse omdat daar ook Engelstalige opschriften opstaan. Goede gok. Een aantal treinen is al volgeboekt. Op 1 trein is er nog plaats in 1ste klasse, Ik krijg een documentje met het treinnummer dat ik zelf verder met invullen (ook leeftijd, geslacht en telefoonnummer). Daarmee moet ik aanschuiven aan loket 1. Mevrouw, we hebben een kopie nodig van uw pas. En neen, wij hebben geen kopieermachine. Er is een kopieerwinkeltje een kilometer verderop. Fietsriksja heen en terug, kopietjes laten maken, aanschuiven aan loket nummer 1 en ja, ik heb mijn ticket! Hier had ik ongeveer een uur tijd voor nodig.
Met de trein is het alijd een beetje reizen :)
Ik vind dit allemaal niet erg, Ik ben niet gehaast. En het is een keuze om op deze manier te reizen, al is dat niet altijd de gemakkelijkste en zeker niet de comfortabelste manier.
Bijlagen:
Fatehpur Sikri.jpg (43.8 KB)
FS 2.jpg (50.9 KB)
FS bidden.jpg (70.6 KB)
FS tandarts.jpg (138 KB)
FS waterfruit.jpg (158.2 KB)
oordokter.jpg (67.8 KB)
07-11-2014, 00:00 geschreven door Els 
|
|
|
|
|
| 06-11-2014 |
| Taj Mahal |
Het is nog nevelig als ik aankom. Langzaam priemt de zon er doorheen. En daar staat hij dan in al zijn elegante schoonheid te schitteren: de Taj Mahal. Het lijkt wel of alleen het witte mausoleum de zonnestralen vangt. De bijgebouwen en de rivier blijven nog een tijdje in de nevel gehuld.
Wat een WAW-moment.
Het is nog rustig. Hier zijn geen bedelaars of verkopers. Niemand spreekt mij aan. Ik ben blij dat ik op deze manier van deze schitterende plek kan genieten.
Ik blijf maar rondwandelen, kan mij er maar moeilijk van losmaken. Tot de honger, de hitte en de drukte mij naar buiten drijven
Op aanraden van mijn reisgids eet ik niet hier in de omgeving van de Taj Mahal. Nogal wat toeristen zouden hier een voedselvergiftiging oplopen doordat de restaurants het op een akkoordje gegooid hebben met een aantal priveziekenhuizen...
En dan doe ik het weer!
In plaats van, zoals iedereen, een tuktuk te nemen, loop ik te voet de heuvel af... en beland in een gore woonbuurt. Zo smerig! Kleine huisjes, onverharde straatjes, vuile kinderen. Hier stop ik liever niet om een praatje te maken of om foto's te trekken Zelfs geen handjes schudden. Bah.
Ik loop hier geweldig in de kijker. En al voel ik me geen ogenblik onveilig, ik wil hier weg. Het vuil, de open riolen, de stank... het is niet te harden.
Ik haal opgelucht terug adem (letterlijk) als ik op de verharde weg kom en een riksja vind.
Maar goed, ik wilde India leren kennen in al zijn facetten. Dit is er een van.
Nadien bezoek ik nog het indrukwekkende fort en verhuis naar een proper hotel.
Een douche, even dutten en ik kan er weer tegenaan. Dus bezoek ik nog de Sikari Bazar, waar alleen Indiers winkelen.
Ik vermijd zorgvuldig de fruit- en eetkraampjes.
Vieze luchtjes heb ik genoeg geroken voor vandaag.
Bijlagen:
Taj Mahal 1.jpg (51.4 KB)
Taj Mahal arkade.jpg (96.6 KB)
Taj Mahal water.jpg (60.4 KB)
06-11-2014, 00:00 geschreven door Els
|
|
|
|
|
| 05-11-2014 |
| Een praktisch probleempje |
|
Voor 't eerst ervaar ik het nadeel van alleen reizen.
Ik reis met een grote koffer omdat ik zo veel materiaal meegekregen had voor het weeshuis.
Maar nu, in het station, moet ik naar de wc.
Ik kan mijn valies niet onbewaakt achterlaten en ik vind niets waaraan ik ze kan bevestigen.
Dus moet ze mee in het wc hokje. Gelukkig is dat niet al te smerig.
Ik geraak maar amper met mijn valies door het smalle deurtje.
De (hurk)wc helt nogal steil af waardoor mijn valies niet recht blijft staan. Dan heb ik ook nog mijn dagrugzak en ik draag zo'n Indische hemdjurk met lange panden.
Het vergt echt wel enige behendigheid om alles droog te houden.
05-11-2014, 00:00 geschreven door Els
|
|
|
|
|
|
| naar Agra |
De man van het reisbureau (treinticket) heeft me aangeraden om een tuktuk te nemen naar het treinstation van Ajmer. Te duur, vind ik. Bovendien: waarom het gemakkelijk maken als het moeilijk ook kan? Ik wil reizen zoals de Indiers. Dus sleur ik mijn koffer tot bij een fietsriksja. Hij brengt me naar het busstation. Dat is gesloten vanwege de grote drukte. Dan maar met de autoriksja naar het busstation wat verderop. Dan met een rammelbus naar Ajmer en daar met de autoriksja van het busstation naar het treinstation. Varieer in het verkeer :)
De taferelen daar! Er staan minstens 100 mensen aan te schuiven aan het enige loket. De anderen zitten op de grond tussen hun bagage. Of ze liggen te slapen op een doek, ook op de perrons.
De treinen zijn oud, met tralietjes voor de ramen. Gelukkig heb ik een gereserveerde plaats aan het raam. Ik kijk naar het landschap dat voorbij schuift: de woestijn, de bergen, de velden. Vrouwen in sari's schoffelen hun veld, een koehoeder, een steenbakkerij.
Als het donker wordt krijg ik nog een betere inkijk in de huizen. Soms 1 of 2 kamers met een afdak ervoor. Soms een poort met daarachter een ruime binnenplaats waar meerdere kamers op uitkomen.
Sommige treinen die we kruisen puilen letterlijk uit van het volk, mannen hangen langs buiten aan de deuren. Maar ik zie niemand op het dak zitten :)
De deuren van de treinen gaan langs 2 kanten open. Mensen stappen langs de 2 kanten uit en wandelen gewoon verder over de sporen of kruipen onder stilstaande treinen door om de kortste weg naar huis te nemen.
Ik praat wat met het gezinnetje tegenover mij. ( Welke industrie heeft Europa? Hoeveel kost het goud daar? Wat! Eten jullie koeien? En jullie hebben geen regenseizoen?)
Zo gaat de tijd vlug voorbij. Dat uurtje vertraging op een rit van 9 uur is dan niet zo erg.
Ik neem een hotelletje uit mijn reisgids. Zut, weer zo'n gore plek. Maar ik ben te moe om verder te zoeken. En morgen, bij daglicht, ziet alles er misschien anders uit. Bijlagen:
op de sporen.jpg (69.3 KB)
station.jpg (67 KB)
trein.jpg (64.2 KB)
wachten op de trein.jpg (106.2 KB)
05-11-2014, 00:00 geschreven door Els
|
|
|
|
|
| 04-11-2014 |
| Pushkar |
Ik ben sinds gisterenavon in Pushkar en logeer in een sjofel hotelletje.
Pushkar is een heilig stad (bedevaartsoord) aan een meer, omringd door heuvels, De straten bestaan uit louter winkeltjes. Een waar winkelparadijs voor hippies.
Grote trappen leiden naar het heilige meer. Daarin zijn bassins gemaakt waarin de pelgrims ritueel kunnen baden.
Bij het eerste ochtendgloren hoor ik dat het druk wordt op straat. De eerste pelgrims gaan naar het meer.
Ik ga er ook naartoe om het schouwspel te bekijken. Sommige pelgrims laten zich helemaal in het water zakken, volledig gekleed of half naakt. Anderen gieten voorzichtig met een kannetje water over hun hoofd en lichaam. Hier en daar zit iemand aandachtig te bidden. Groepjes vrouwen zetten schuitjes met een kaarsje op het water. Er worden bloemblaadjes en rijst geofferd.
Een man biedt mij een schoteltje aan met bloemblaadjes, rode henna, gele safraan en witte rijst, de kleuren van de 3 goden die tijdens deze feestdagen vereerd worden. Hij zegt woorden voor in het Sanskriet. Ik zeg ze na. Op deze dag begint alles opnieuw en moet je het oude achter je laten. Met dit ritueel worden de doden naar hun volgende leven begeleid. Ik voer alle handelingen uit zoals ze mij opgedragen worden. Dan moet ik zeggen hoeveel roepees ik (nu meteen!) zal schenken voor voedsel voor de armen, Minstens 2.100 roepees of een veelvoud ervan. Dat had ik kunnen verwachten. Ik neem aan dat dit onderdeel alleen bij de (naïeve) toeristen ingelast wordt.
Ach, baat het niet... Het is hoedanook een bijzonder moment dat ik intens beleef.
Bijkomend voordeel is dat ik een rode stip op mijn voorhoofd krijg en daardoor verder met rust gelaten wordt.
Terwijl de zon boven de heuvels te voorschijn komt wandel ik rond het meer. Blootvoets. Hier zijn geen schoenen toegestaan.
Ik zet me geregeld naar om dit prachtige spektakel in mij op te nemen. De oudjes die zich voorzichtig aan een touw in het water laten zakken, de plonsende kinderen, de ernst van de pelgrims. Sommigen branden vuurtjes op de oever. Vrouwen leggen hun 7 meter lange sari's te drogen op de trappen. Ik bestudeer hoe ze hem nadien weer om hun lichaam wikkelen.
Aan het meer mogen geen foto 's genomen worden. Begrijpelijk, maar wel jammer.
Terwijl ik in mijn eigen badkamertje een douche neem bedenk ik dat dit water waarschijnlijk rechtstreeks naar het meer stroomt.
Dan is het tijd voor het ontbijt op het dakterras, met zicht op het meer. Toast? Pannekoeken met banaan? cornflakes? Rijst? Neen, dat laatste toch maar niet.
Ik trek mijn Indische rok aan en drapeer een sjaal over mijn hoofd. Zo maak ik mezelf wijs dat ik niet van mijlenver herkenbaar ben als toerist.
Daarna trek ik naar de mela. De mela is de jaarlijkse kamelenmarkt waar zo'n 50.000 kamelen naartoe gebracht worden om te verkopen. Veel handelaars zijn al terug met hun karavaan de woestijn ingetrokken, Er schieten er nog maar enkele duizenden over maar ook dat biedt al een uniek schouwspel. Veel kamelen zijn versierd met kettingen en belletjes, zijn getatoueerd of met henna beschilderd. Ze staan in groepjes vastgebonden in de duinen, tussen de tenten van de handelaars.
(En toen viel mijn fototoestel in het zand en bleef de sluiter hangen. Mijn volgende foto's zullen niet veel soeps zijn.)
Ik loop tussen de tenten en de kamelen door, De mannen willen wel een praatje maken maar hier spreekt niemand Engels. Misschien zelfs geen Hindi.
Ik blijf heel lang hangen en geef mijn ogen de kost.
Wat verder is er een grote arena waar 10 dagen lang activiteiten doorgaan: kamelenraces, wedstrijden voor de mooiste kameel of het mooiste paard, paardenshows, muziekoptredens enz. Tussendoor brengen potsenmakers er hun kunstjes en kan je er ritjes maken op de rug van een kameel.
Tijdens de mela is het ook kermis. Wonderlijke, oude kermisattracties lokken het volk met veel te luide muziek uit slechte luidsprekers. Er zijn honderden kraamjes, theeverkopers, suikerriet-persers, suikerspinverkopers (met de roze suikerspinnen in een platieken zak aan een lange stok bevestigd) enz. En veel volk. Heel veel volk,
De twee volgende dagen wordt er nog meer volk verwacht. Tijdens de volle maan wordt het hoogtepunt van het religieuze feest gevierd.
Ik maak graag plaats voor hen. Ik heb erg genoten van dit bijzondere festival, maar ik laat de drukte en het stof graag achter mij.
Morgen reis ik naar Agra om de Taj Mahal te bezoeken. Ik heb mijn treinticket al op zak. 320 roepees (nog geen 5 euro) voor een rit van bijna 7 uur. Zonder airco, die wagons waren al volzet. Ik zal me dus maar voorzien van voldoende water.
Bijlagen:
het heilige meer van Pushkar.jpg (52.7 KB)
kermis.jpg (97.8 KB)
Pushkar fair.jpg (39.2 KB)
04-11-2014, 00:00 geschreven door Els
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
