Wat een dag...Vandaag was onze laatste officiele lesdag en teachermeeting. Dat wil ook zeggen dat we vandaag officieel afscheid moesten nemen op school. Wat een rampen... En alsof dat nog niet genoeg was, vertrokken de drie andere meisjes vandaag terug naar Belgie. Echt een rotdag... Het was vandaag al zo moeilijk. Volgende week ga ik ter plekke sterven denk ik.
Jafar, een jongen van mijn klas, had mij maandag gevraagd om een verhaal te vertellen en ik had beloofd om vandaag, mijn laatste lesdag, een verhaal te vertellen. Ik had eerst geen idee wat ik moest vertellen maar toen dacht ik: Als ik nu eens mijn Gambia verhaal vertel en hen als personages gebruik. Dus dat heb ik gedaan. Ik ben wel fier dat ik het helemaal kunnen voorlezen heb maar toen ik aan het stuk van afscheid nemen kwam, heb ik wel 5 minuten moeten pauzeren...
A story for the orange class.
By Elodie Winant
Once upon a time, there was a Belgian student. She
really loved to teach the children. When she had to do her last practical, she
decided to go to The Gambia to teach English in the 5th grade of a
primary school. When she first got there, everything was very new and even a
little scary because it was totally different from Belgium.
Fortunately all the teachers were very kind and soon
she felt very good in the school.
She started her practical a week later. The teacher of
the 5th grade was a very nice man. He was really helpful and he made
her feel at ease in the class.
There were four boys and seven girls in her class. At
first she thought the boys were very stubborn but a little later it looked like
those boys could be really sweet and they were very intelligent too. She
believes that those boys can become anything they want and she wishes that they
will have a great life.
The girls were very different from each other. She
will never forget there was one girl who really made her feel at ease the first
day by saying: Dont mind the others, teacher. Just do what you want to do.
That girl was really nice and Im sure she will make a good journalist one day.
And then there was that girls best friend, a very
beautiful girl that liked to laugh. I can only hope she keeps that smile on her
face for the rest of her life. There were two other girls sitting in the same
row. They were very silent girls but really sweet. The Belgian student was
always very proud when she heard them reading. If they keep up the good work,
they will become the best readers.
One of the girls loved to cuddle. She would come and
give the student a hug or sit on her lap. She was also very talkative so
sometimes the student had to tell her to be quiet but shes going to miss the
sweet hugs.
There was a tall girl sitting next to her. She was
also very sweet. The Belgian student really believed in her and she hopes that
the girl herself will also start believing in herself cause shes worth it.
And the last girl was a very bright girl. She was a
hard worker and she always cooperated in class. The only thing she has to learn
is to have more faith in herself cause she is really smart.
The Belgian student was in The Gambia for ten weeks
and she really had the time of her life!
When the time came to say goodbye, she absolutely did
not want to go and she was very sad because she had to leave all these lovely
people who made her stay in The Gambia an experience for life.
She wished them all the best and made a promise never
to forget them. She told them, she would miss them very much and often think
about them when she was back in Belgium.
And she wishes that they would grow up to become
people she really can be proud of.
En dit kreeg ik als antwoord:
Farewell- song
From the orange class
We say goodbye to you,
We wish you all well,
As you pass from this place,
We are wishing you all in spirit.
Though we say goodbye, its not our
Final bye-bye, for we hope to meet together,
Again elsewhere.
Elodie is going
Going to leave us alone,
Not for sorrow but for joy,
For her future career.
Although you are going to leave us,
Remember each and everyone of us.
Remember the orange class and remember teacher Ebra.
Even een korte update van het weekend. Vrijdag was het 1 mei zoals jullie wel weten en ook hier wordt dat gevierd. Ik ben naar een stadion geweest in Bakau. Daar werden er verschillende wedstrijdjes georganiseerd tussen teams van onder andere de politie, de brandweer, bepaalde banken,... Zo was er touwtrekken, estafette en...stoelendans. Ik moest eens lachen als ze me vertelden dat dat het leukst ging zijn om naar te kijken. Maar wat ik toen nog niet wist, was dat er dus inderdaad een cirkel werd gemaakt in het midden van het voetbalveld met stoelen maar dat de deelnemers niet rond de cirkel liepen maar toertjes reden op de fiets. Wat was het gevolg...er zijn zeker 10 mensen afgevoerd met een brancard... Ik zou zeggen zot zijn doet geen zeer, maar in dit geval dus wel...enfin ik heb wel wat afgelachen. Eerst waren de vrouwen aan de beurt en toen de mannen wilden beginnen kwam er plots een hele stoet auto s met veel lawaai het stadion ingereden...Het was de president die vanuit een mega auto koekjes kwam gooien naar het volk. Iedereen werd daar compleet gek. Ik zie onze koning dat nog niet echt doen... Ach ja, dat hebben we dan ook weer eens meegemaakt. Gisteren zijn we (eindelijk) eens naar de markt geweest in Banjul. Veel souvenirtjes gekocht... s Avonds nog eens uitgezeest, lang geleden deze keer. Het was uiteindelijk 5 uur s morgens maar we hebben ons wel heel goed geamuseerd!
Voila vandaag een beetje voor school werken denk ik...
Hier is alles goed! Het weer wordt elke dag precies nog een beetje warmer.
Ik begin alleen heel erg op te kijken tegen het afscheid dat ik hier ga moeten nemen. Ik denk dat het een van de moeilijkste dingen gaat zijn ooit! Al die mensen die ik hier moet achterlaten
Ik ga natuurlijk wel blij zijn om iedereen terug te zien in België maar ik zou toch nog een beetje langer hier blijven als ik kon. Ondertussen is dit hier echt een thuis geworden
Dus afscheid nemen, een lange nachtvlucht waarop ik niet ga kunnen slapen en dan jullie terugzien in België. Van een emotionele rollercoaster gesproken. Bij voorbaat sorry voor eventuele onverwachte reacties van mijnentwege die dag ;)
Voor de rest is er hier weinig gebeurd Elke dag opstaan, tapalapa gaan kopen, ontbijten, naar school gaan, een beetje lesgeven, thuiskomen, relaxen, gaan eten en dan naar een of ander shopke om naar het dammen te kijken en attaya te drinken. Elkaar elke dag zeggen dat we vandaag eens voor twaalf uur in ons bed moeten liggen, al wetende dat dat toch weer niet het geval gaat zijn. Man man man, ik ga dit leven missen. Het gaat weer even wennen worden aan het tempo in België
Ik ben deze week naar Serekunda geweest om stof te kopen en daarna naar de tailor. Maandag mogen we gaan passen. Ik ben benieuwd! (Marie, ik heb net hetzelfde laten maken als dat wat ik op de foto aanheb.)
Sorry dat het zolang geleden is maar het internet ligt hier al een paar dagen volledig plat en mijn fototoestel is stuk dus kan geen foto's meer nemen...Ik ga er een aantal overzetten van Marianne en die zet ik er de volgende keer op. Veel is er hier niet gebeurd... We zitten nog altijd goed in ons huisje. Vorige week ben ik wel twee dagen naar Tanji geweest, een ander dorpje. Enkele Belgische meisjes verbleven daar en dan zijn we hun eens gaan bezoeken. Foto's van het kampvuur volgen. Voor de rest heb ik niet veel gedaan. We hebben nu vakantie en we gaan regelmatig een beetje bruinbakken op het strand hoewel ik mij daar wel snel verveel... 's Avonds gaan we uit of drinken we thuis gezellig attaya ( ik denk dat dit de juiste schrijfwijze is.) We hebben nu tot zondag een nieuwe gast in ons huis. Roeland is student toerisme en doet hier wijn thesis. Hij zat ook samen met ons in het guesthouse...Gisteren hebben we een kroegentocht gehouden langs de beachbars maar we zijn maar vier bars vergeraakt...Toen kregen we honger en zijn we maar iets gaan eten... Eergisteren heb ik bij mezelf wel moeten lachen. Ik was uitgenodigd om mee attaya te gaan drinken in 'tha hood'... Dat is een straat verder dan ons huisje. Ik zat daar dus om 12u 's nachts, volledig omsingeld door zwarte mannen ( ik denk dat de vrouwen hier niet graag attaya drinken) en ik dacht bij mezelf: 'Nooit gedacht dat ik dat hier zou durven...' Ik voel mij hier 's nachts op straat eigenlijk veiliger dan ik mij op sommige plaatsen in Belgie zou voelen. Ah ja, we zijn vorige week karaoke gaan zingen (foto's volgen ook nog). Omgelooflijk plezant, heb mij echt ziek gelachen... Ik denk dat we dat deze week ook nog eens gaan doen. En nee ik heb niet 'the rose' gezongen maar 'Ironic' samen met Dimitri van Sara. 'The rose' doe ik volgende keer ;) Ah en nog iets...Met Pasen zijn we hier naar de mis geweest. We hadden gehoord dat het met een gospelkoor was en we wilden dat graag eens zien. Man dat doe ik nooit meer! We hebben daar twee uur en half zitten luisteren naar verschillende mensen die onverstaanbaar Engels spraken... En toen zijn we recht gestaan en vertrokken en het was daar nog niet gedaan hoor...Maar ja dat hebben we dan ook eens meegemaakt... Goed dat is het zo een beetje... Volgende keer foto's beloofd!
Woehoe twee weken vakantie!!! En we zijn al goed begonnen. Vrijdag is er hier in de straat een nieuwe bar opengegaan waar je kunt poolen en ja ja kikkeren. Ik denk dat ze mij daar veel gaan vinden. We gaan eigenlijk altijd met hetzelfde groepje op stap (zie foto) en we hebben altijd veel plezier.
Het was iets minder leuk als ik de volgende morgen om half acht moest opstaan om naar de graduation te gaan van Suwaibatou en Ebra (de mentoren van mij en Sara)(zie foto). Die mensen geven al jaren les maar ze kregen nu pas hun diploma (ik snap het principe nog steeds niet goed.)
Ik ben blij dat we het meegemaakt hebben maar we hebben van 10u s ochtends tot 14u in de namiddag moeten luisteren naar verschillende sprekers. Echt verschrikkelijk saai! En het was dan ook nog eens ongelooflijk heet! Het is hier tot nu toe altijd aangenaam warm geweest maar de laatste dagen is het echt verschrikkelijk heet!
Terug thuis ben ik twee uur in mijn bed gekropen en dat heeft goed gedaan. s Avonds was het dan feest in the Swallow. Mariama, de kokkin, ging voor ons drie Afrikaanse kledij meebrengen Het resultaat zie je op de fotos. Ze vonden ons allemaal heel mooi.
We hebben dan maar besloten dat we hier in Gambia blijven en niet meer terug naar België komen;) Als ik nu aan ons Belgenlandje denk, lijkt het mij daar echt enorm saai
Vandaag houden we rustdag. Dadelijk naar het strand en in de namiddag nemen de mannen ons mee naar de voetbal. Ben benieuwd
Voila meer nieuws is er eigenlijk niet Volgende weken gaan we wel weer meer uitstappen maken.
Vandaag stond ik alleen in mijn klas want mijn mentor had generale repetitie voor zijn graduation op zaterdag. Best wel vermoeiend maar al bij al viel het nog mee. Ik heb samen met de leerlingen een kroon gemaakt voor hem en een boekje met tekeningen van hen.
Ik zit ondertussen wel met een goei valling Ik ben de laatste. Al de andere meisjes hebben het hier ook al gehad. En alsof dat nog niet genoeg is, heb ik vanmorgen mijn nek en schouder verrokken met te niezen Pijnlijke zaak
Maar bon, gisteren hebben we Sara haar verjaardag gevierd in The Swallow samen met de leerkrachten. We gingen Belgische pannenkoeken maken en fruitsla. We hadden vorige week al samen met de kinderen pannenkoeken gebakken en dat ging erg goed. Gisteren gingen we hier dus aan de slag met veel deeg maar het deeg bleef keer op keer aan de pan kleven. We hebben drie verschillende pannen geprobeerd. Toen kwam Demba (een vriend des huizes) met het idee om ze te frituren ook geen goed plan. Gelukkig kwam Habib (leerkracht van de school en andere vriend des huizes) langs. We waren dus al meer dan twee uur aan het proberen en meneer maakte zo efkes in een mum van tijd dertig mooie pannenkoeken met hetzelfde deeg en dezelfde pan. Echt niet te geloven We waren wel erg gelukkig
S avonds hebben we dus geslaagde pannenkoeken en fruitsla gegeten
Ik heb ondertussen ook al een mooie souvenir gekocht: een set om athaya te maken. Dat is die mierzoete thee die de mannen hier heel de dag door drinken. Nu zitten we hier s avonds vaak buiten rond ons vuurtje om thee te maken. Ons huis lijkt meer en meer op een Gambiaans jeugdhuis. Echt supergezellig Ik heb de hele procedure om de thee te maken nog niet echt door maar dat komt nog wel. Ik zie mij thuis al zitten in den hof ;)
Nu ga ik nog een beetje voor school werken want dat moet ook gebeuren hé
CU
Elo
P.S. Deze keer geen foto's. Zal er volgende keer werk van maken...
Weer even een korte stand van zaken. We zijn nu volledig geïnstalleerd in ons eigen huisje. Het is echt heel leuk om een eigen stekje te hebben. We komen en gaan als we willen. We laten binnen wie we willen. We koken wat we willen enz. (zie fotos) We hebben zelfs een tvtje. De eigenaars zijn heel lieve mensen en als we iets nodig hebben mogen we het altijd vragen. Er komt zelfs elke dag een poetsvrouw. We moeten ons eigen bed zelfs niet opmaken. We betalen waarschijnlijk wel iets teveel maar ja dan geef ik het liever aan die mensen dan aan Lamin van het guesthouse en het is nog altijd stukken goedkoper
Gisteren zijn we naar paradise beach geweest, een heel mooi stukje strand in Sanjang. Daar hebben een aantal jongens (zie foto) ons rondgeleid tussen de vele visserbootjes en rookhuisjes. Daarna zijn we nog even gestopt in Art Village in Tujering. Gisteravond was ik uitgenodigd op een verjaardagsfeestje. Ik heb daar iets gegeten wat ik denk dat ingewanden waren van een schaap maar ik heb gewoon wijselijk geproefd (het was lekker) en niet gevraagd wat het was
Elke dag een beetje grenzen verleggen ;)
Vandaag gaan we nog een laatste dag profiteren van het feit dat Sara haar papa en broer hier op hotel zitten. (Lees: We gaan lui aan het zwembad liggen ) Morgen weer werkendag;)
De eerste week zit erop! Het is wel een bewogen week geweest
Ik heb een superleuke klas met maar elf leerlingen (zie foto) en ook met mijn mentor klikt het goed. Het tempo ligt wel echt enorm traag. Dus het is hier zeer relaxed (iets te naar mijn zin ) De kinderen van mijn klas zijn wel erg leergierig en ze zijn niet veel werkvormen gewoon. Dus als ik dan een les geef op een wat andere manier dan ze gewoon zijn, zijn ze echt heel erg enthousiast. Ze zijn ook heel lief voor mij. In het begin dacht ik dat er een aantal moeilijkere kinderen bij waren maar dat lag gewoon aan de manier waarop de leerkracht met hen omging. Tegen mij zijn ze echt heel lief, zelfs aanhankelijk. Maar dat hebben de meeste kindjes hier wel. Het zijn allemaal grote knuffelaars. (Ik ga zo eentje meenemen in mijn koffer denk ik.)
Vandaag hebben we samen met de drie andere meiden van Groep T workshops georganiseerd voor ons project. We hebben de kinderen pannenkoeken laten maken, een volksdans aangeleerd, gelukspoppetjes gemaakt en kringspelletjes gespeeld. Ze vonden het allemaal superplezant (en wij ook trouwens )
Dan het minder leuke nieuws: vandaag verhuizen we naar ons eigen huisje (zon 100m verder). Op zich is dat geen slecht nieuws natuurlijk maar de manier waarop we in het guesthouse behandeld werden, was echt beneden alle peil. We betaalden heel erg veel voor niks eigenlijk. Dus hebben we met drie besloten om zelf iets anders te zoeken en dat is dan ook gelukt. Wij (Sara en ik) hebben contact gehad met onze school en zij hebben ervoor gezorgd dat we ons geld terugkrijgen. Het andere meisje dat met ons mee gaat, heeft wel wat meer problemen gehad. Zij moest hier cash betalen (900 euro) en nu wilde Lamin (de eigenaar) het geld niet terugbetalen. Hij beweerde dat het al op was (op één week tijd en in Gambia!!!)Maar uiteindelijk heeft ze met Els gebeld in België (Lamin zijn vrouw) en zij gaat ervoor zorgen dat ze haar geld terugkrijgt. Het is echt heel spijtig want we waren hier wel graag
Fatou, de directrice, zat echt enorm met ons in zon lieve madam!
Gisteren zijn we met de hele groep nog eens gaan dansen want de andere meisjes vertrekken nu voor twee weken naar Tanji, een ander dorpje. Zij gaan ook nog rondtrekken in Senegal. Ik ga ze wel missen want we hebben hier samen veel plezier gemaakt!
Bon ik ben eigenlijk al uitverteld. Ik vind het steeds moeilijker om te schrijven Ik denk dat ik in het begin gewoon heel veel indrukken te verwerken kreeg maar nu ben ik alles al zo gewoon dat ik niet goed meer weet wat ik moet vertellen
Maar ik ga wel trouw elke week blijven schrijven hoor!
Heb een drukke week achter de rug. Deze week zijn we gaan observeren in The swallow. Het tempoverschil tussen het Belgisch onderwijs en het Gambiaans onderwijs is echt enorm. Ik denk dat we thuis drie keer zoveel doen op een uur. Maar ja, zoals ik al zei, je wordt hier snel gewoon aan het relaxte leven. (Dat gaat pijn doen als ik weer in België ben. )
De leerkrachten in The Swallow zijn dus echt ongelooflijk hé. Zon lieve mensen ben ik bij ons nog nooit tegengekomen. Ik denk dat de directrice zon tien keer per dag komt vragen of alles ok is. Dat is echt een schatje
Woensdag is Lies verjaard, een meisje dat hier ook stage doet. We hebben in het guesthouse gebarbecued samen met de leerkrachten. Ik lach hier wat af hoor. Het was echt superplezant. Na het eten zijn we op het strand nog iets gaan drinken met de hele bende
Gisteren zijn Sara haar papa en broer eens mee gaan kijken in de school. Ze kregen daar een uitgebreide welkom van de leerkrachten en leerlingen. Er werd voor hen gezongen en gedanst. Die kindjes hier hebben zoveel ritme. We hebben het gefilmd, echt niet te geloven (Wat zijn wij toch stijve planken;))
Mariama, de kokkin, zag Sara haar broer wel zitten als future husband. Maar ik denk dat hij haar wat te oud vindt ;)
Dan zijn we naar Abukopark geweest, een nationaal park in Lamin. (Bijna alle mannen heten hier Lamin en dan zijn er ook nog dorpen die zo noemen.) Het was erg mooi
In de namiddag zijn we een boottocht gaan maken in Lamin lodge (een andere mangrove)
De natuur hier word je echt niet beu, zo mooi
Om de dag goed af te sluiten, zijn we naar een club geweest in Senegambia the wow. Echt ongelooflijk goed. We hebben al een paar keer een locaal feestje geprobeerd maar die vielen meestal nogal tegen
In the Wow heb je echt alle soorten muziek. Ik denk dat ze ons vanaf nu daar elk weekend kunnen vinden De mannen zijn er wel vervelend maar we hebben hier een paar vrienden gemaakt en als die met ons meegaan, laten de anderen ons met rust (handig )
Het was dus 4 uur s ochtends als ik mijn bed in kroop. Maar om 9u was ik er al weer uit om mijn lessen voor morgen voor te bereiden (dat heb ik dus net gedaan).
Vandaag om zeven uur opgestaan om om acht uur te vertrekken naar Maka Sutu. (Veel te vroeg want we lagen gisteren te laat in ons bed ) We wilden eigenlijk een boottochtje gaan maken in de mangroves maar toen we daar aankwamen bleek dat we de keuze hadden tussen twee programmas: een halve dag touren ( bijna 20 euro per persoon) of een hele dag ( bijna 40 euro per persoon) en we moeten ook de kosten voor onze gids betalen. Dat zagen we helemaal niet zitten. Dan zijn we maar naar Kembujeh gereden. En daar hebben we ons boottochtje kunnen maken in een kano van een vrouw die oesters plukt. ( 10 euro voor ons drie). De boot was een uitgeholde, halve boomstam die zo ongeveer 20 cm boven het water uitstak en super wankel was. Ik trilde helemaal als ik de kano moest instappen en dat hielp niet echt om de boot stabiel te houden. Maar eenmaal we zaten en op het water vaarden, was het echt ongelooflijk mooi. Dat was het mooiste stukje natuur dat ik al gezien heb. We hebben ongeveer een uur op het water gezeten en de vrouw heeft gepeddeld. Ik mocht ook eens proberen. Dat was ongelooflijk zwaar. Na een tiental slagen heb ik het al voor bekeken gehouden
De vrouwen hier zijn echt enorm sterk. Ik weet nu wel zeker welk geslacht het zwakke en welke het sterke is Op de terugweg hebben we een stukje door het bos gewandeld (waar prachtige vogels zaten) en langs velden waarop vrouwen aan het werk waren. Je ziet daar ook geen enkele man. Toen ik aan de gids vroeg waar ze waren zei hij dat ze soms brandhout gaan verzamelen in het bos. En dat terwijl die vrouwen onder die bakkende zon in de tuin aan het werken zijn. Ik zou ook kiezen voor de schaduw van het woud
Vanavond gaan we misschien naar een lokale discotheek en morgen gaan we Barra bezoeken. Ben benieuwd
14 maart:
Gisteren geen discotheekbezoek maar vroeg ons bedje ingetrokken. Vandaag zijn we Barra gaan bezoeken en het slaveneiland een hele reis. Eerst met de bushtaxi naar Serekunda, daarna de bushtaxi van Serekunda naar Banjul ( 30 minuten). Daarna eventjes stappen naar de aanmeerplaats van de ferry om de Gambia rivier over te steken richting Barra (1 uur). Op de ferry was het ongelooflijk druk. We hebben geen zitplaatsje kunnen bemachtigen Toen we in Barra aankwamen, zijn we eerst gaan eten. We hebben ongeveer anderhalf uur op ons broodje kip moeten wachten maar dat ben ik hier al gewoon aan het worden. Barra is echt een heel arm dorp en we wilden direct verder reizen naar het slaveneiland. Daarvoor wilden we een bushtaxi nemen. We kregen een aanbod van een taxi om ons naar Juffureh te voeren (en terug) voor 1400 dalassis voor zes personen (Dat is hier voor de meeste mensen meer dan een maandloon.) Uiteraard gingen we niet akkoord. We wilden een bushtaxi nemen want die zijn veel goedkoper en als we geen vonden, zouden we wel te voet gaan
Die mannen van de taxi verzekerden ons dat we nooit geen busje terug zouden vinden. Uiteindelijk konden we een deal maken: 700 dalassis heen en terug
En gelukkig maar We hebben anderhalf uur gereden met de jeep van Barra naar Juffureh. Die mannen hebben goed met ons gelachen als we zeiden dat we het wel te voet zouden doen
De trip alleen al van Barra naar daar was super. We zaten op twee bankjes in de laadbak van de jeep en we reden echt door kleine wegen en kleine dorpjes. Echt ongelooflijk mooi
Met de jeep door het oerwoud ;) Ik vind het wel steeds moeilijker om te beschrijven wat ik hier allemaal zien en meemaak. Het valt eigenlijk niet te beschrijven. Zelfs de fotos zeggen zo weinig
Maar de dorpen die we doorkruisten waren echt heel erg arm. De kinderen liepen achter de jeep aan in de hoop dat je hen iets zou geven. Twee meisjes wilden stoppen om snoepjes te kopen maar ik vond dat eigenlijk niet zon goed idee, ik voelde me daar echt slecht bij. Maar Pap zei dat het een goed idee was dus zijn Femke en Lotte gestopt aan winkel en hebben ze een zak snoep gekocht. En wat gebeurde er Die kinderen kwamen met zeker vijftig rond die jeep drummen om een snoepje te krijgen en ze zouden er echt voor vechten. Op dat moment voelde ik mij echt weerzinwekkend We waren echt zo de blanke toeristen die eventjes Sinterklaas kwamen spelen, echt degoutant, De jeep reed verder en de kinderen bleven maar achter ons aan lopen en zich aan de jeep vastklampen Echt verschrikkelijk
Rond 17u kwamen we dan eindelijk aan in Juffureh. We werden daar ontvangen door een gids die ons wat meer over de geschiedenis van het eiland vertelde. Er is daar ook een museum maar omdat we zo laat waren, was het al gesloten en hebben we het niet kunnen bezoeken. Dan mochten we met de motorboot naar het eiland. De boot lag aangemeerd aan een hoge kade. We moesten dus op de rand van de kade gaan zitten en dan kon je net met je tenen aan de boot Ik zit echt heel graag op het water maar dat in en uitstappen is toch echt niks voor mij. Het tochtje naar het eiland was wel zalig Daar aangekomen kregen we nog wat meer uitleg en een rondleiding. Het eiland was vroeger zon 500 m² meter groot maar nu nog maar 250m². Maar nog steeds de moeite waard om te bezoeken Weer aangekomen op het vasteland (We moesten met een gammele ladder die in het water werd gezet omhoog klimmen brr) hebben we nog iets gedronken en een sanitaire stop gehouden om dan weer met de jeep te vertrekken naar Barra. Het was ondertussen wel erg koud geworden Eén van de twee mannen die ons voerden vroeg om zijn plaats vooraan in de jeep af te staan. Ik heb snel toegehapt De andere hebben het echt erg koud gehad op de terugweg. Om de koude te vergeten, hebben we de weg terug liedjes gezongen, tot groot jolijt van de taxichauffeurs
Het was pikdonker op de weg en de taxichauffeur had maar één licht. Ik zag echt geen hand voor ogen. Ik begrijp nog steeds niet hoe hij ons veilig in Barra heeft gekregen. Het grappige was dat hij nog wel een licht bij zich had maar dat spaarde hij voor als het andere stuk zou gaan
In Barra hebben we dan weer de ferry genomen en de verschillende taxis naar huis. (Grappig hoe je hier zo snel spreekt over huis en thuis ) Moe maar voldaan zijn we rond 22u30 (vies en vuil) ons bed ingetrokken (want er was weer eens geen water).
Maar ik voel mij hier ondertussen echt thuis. We hebben wel een weekje nodig gehad om alles hier gewoon te worden maar ik ben echt blij dat ons afscheid hier nog ver van ons verwijderd is.
Zoals beloofd een iets uitgebreider verslag van de voorbije dagen.
Zondag zijn we dus naar Tanji geweest. Daar konden we zien hoe de vissers de vis binnenhaalden en hoe de vis werd gedroogd en gerookt. Het duurt één tot twee maanden voor de vis gedroogd is in de zon. Van de gerookte vis hebben we een stukje mogen proeven en het was best lekker. Op het strand verkopen de vissers hun vis aan markthouders die de vis dan weer verder verkopen op de markt.
Het is grappig hoe je zo snel aan het leven hier went. In België zou ik nooit van die vis geproefd hebben omdat er constant vliegen opzitten en de omstandigheden zijn echt niet hygiënisch.
Verderop het strand was er een heel mooi plekje waar we even uitgerust hebben. (Gambianen doen alles echt graag heel rustig en daar word je ook snel aan gewoon.:))
(zie fotos)
Gisteren zijn we dus naar de markt geweest in Serrekunda. Het was echt verschrikkelijk druk. Het is een echt labyrint van kleine paadjes waar ik alleen nooit zou uitraken. Iedereen wil dat je naar hun shop komt kijken en ze doen armbandjes rond je arm en ze trekken je zelfs Afrikaanse kleren aan. (zie foto) Het kleed heb ik niet gekocht maar het halssnoer wel. Ik heb er wel teveel voor betaald maar ja daar leren we uit. Gelukkig hebben we Pap, onze gids. Hij werkt in The Swallow en hij gaat met de studenten mee als we een plaats willen bezoeken.
In de namiddag zijn we naar het strand geweest en hebben we een massage gekregen met bamboe olie om mooi bruin te worden. Maar in plaats van bruin te worden, ben ik gewoon verbrand, de liegenaars! (Ik had mij daarvoor nochtans goed ingesmeerd met Belgische zonnemelk.) Die beachboys zijn wel ok. Het is hun job om toeristen te vermaken en ze komen graag een praatje maken en ze nemen je overal mee naartoe waar je wilt, maar ze zijn niet opdringerig.(Because its nice to be nice!) Ze roken wel veel Bob Marley cigarettes
We beginnen stilletjesaan ook onze weg te vinden in de straten. Alles lijkt hier enorm op elkaar en we zijn al eens verloren gelopen. Gelukkig kwamen we toen iemand tegen die we de dag ervoor ontmoet hadden, een vriend van onze waker. Die heeft ons dan de weg naar huis getoond. Nu weten we ook al waar we de bushtaxi moeten nemen om naar Serrekunda te gaan en die om naar Senegambia te gaan.
Vanmorgen zijn we met Pap naar het Monkeypark getrokken. Daar is heel mooie natuur en natuurlijk schattige aapjes die uit je hand komen eten. Er zaten er zoveel bij elkaar en ik was even aan het rondkijken welke aapjes nog niets gekregen hadden, toen er plots één op mijn schouder sprong en de nootjes uit mijn hand haalde. Even verschieten maar wel leuke fotos. ( Spijtig genoeg was de batterij van mijn fototoestel plat maar Sara heeft dan wel veel fotos gemaakt. Trouwens mama, ik heb mijn batterij nu dus pas moeten opladen )
Nu zijn we net weer thuis en ben ik dus de blog aan het aanvullen. Straks gaan we waarschijnlijk nog naar Bakau, een ander dorpje. (Van de was doen gaat dus weer niet veel in huis komen.)
Morgen gaan we waarschijnlijk met Roeland (student toerisme die ook in kadjendo logeert) naar een dorp aan de grens met Senegal. (Daar zou een park zijn met krokodillen en slangen)
Pap heeft ons ook beloofd om vrijdag naar Makasuto te gaan, een plaats waar erg veel vogels te zien zijn. Daar gaan we ook een boottocht maken door de mangroves. Kijk er al naar uit
Tot de volgende!
Elo
11 maart:
We zijn gisteren nog naar Bakau getrokken. Echt een heel fijne plaats. Het is wel een stad van tegenstellingen. Er staan prachtige villas en hotels en een paar meter verder vind je krottenwijken. Heel hallucinant eigenlijk. We zijn daar eerst even naar de craftmarket geweest. Het was daar fijn wandelen, veel rustiger dan in Serrekunda. Daarna zijn we naar de mangroves gaan kijken. Het was ongelooflijk mooi. Het leek wel of we op een postkaart aan het wandelen waren.
We besloten om langs het strand terug te wandelen naar de plaats waar we de bus moesten nemen. Het strand was er ook supermooi. Plots zagen we dat we aan het einde van het strand gekomen waren. Aan de ene kant was er de zee en aan de andere kant rotsen. We hebben ons dan tussen de rotsen een weg naar omhoog gebaand. Gambian experience noemen ze dat hier
s Avonds zijn we met de hele bende iets gaan eten in Senegambia in een vrij toeristisch restaurant. Het was lekker maar we hebben erg lang op ons eten moeten wachten. Ik vind het leuker om plaatsen te bezoeken die minder gekend zijn door de toeristen
Het was echt een heel fijne en mooie dag.
s Avonds was er dan een feestje in het dorpje Kolloli. Het is een ander dorpje vlak naast Kotu, waar wij verblijven. Ik heb me daar geen seconde op mijn gemak gevoeld. Gelukkig waren die jongens van het strand erbij
Het was voor mij geen mooie afsluiter, maar dat vergeten we snel weer
Vandaag heb ik niet veel gedaan. Vooral veel mails geschreven en de blog bijgewerkt.
In de namiddag heb ik me eindelijk aan de was kunnen zetten.
Ik bewonder die vrouwen hier wel. Ik wist niet dat handwas zo vermoeiend was ;)
Even weer kort een stand van zaken, want ik heb nog maar tien minuten internet. Gisteren zijn we naar Tanji geweest, een vissersdorpje. Het was een heel mooi plekje maar ze waren daar erg opdringerig, vooral de kinderen. In de namiddag zijn we Palm Beach gaan opzoeken, met een boek op het strand. Zalig... Vandaag eerst naar de markt in Serrekunda en in de namiddag ging ik de was doen...maar we zijn weer op het strand beland dus het is er niet van gekomen. En wat die mannen betreft, heb er mijn buik al van vol,...Echt waar, we mogen blij zijn met onze Belgische mannen. Dus morgen geen strand en ambetanteriken voor mij maar twee kuipen en vuile was... Morgen volgt er uitgebreid verslag, als de stroom weer niet uitvalt tenminste...
Nog even een beetje vertellen wat we gisterenavond nog hebben meegemaakt. Sara en ik wilden iets gaan eten en daarvoor moeten we ongeveer 1 kilometer stappen. Tegen dat we aan de winkel waren, waren we zo'n drie kwartier en een aantal huwelijksaanzoeken verder ;) Als blanke hier op straat rondlopen is echt wel vermoeiend. Iedereen wil een babbeltje slaan en sommige mannen laten je echt niet met rust. Maar uiteindelijk hebben we een pot choco en twee tapalapas gekocht. Die choco was trouwens niet te eten. 's Avonds zijn we dan met twee meisjes die logeren in een gastgezin nog iets gaan drinken in Al Baba, een restaurantje waar ze lekker pizza's hebben die we zeker nog gaan proberen.
Vermits het vandaag independance day was, bleven de leerkrachten van'The Swallow' in de school slapen. Ze moesten anders te vroeg opstaan denk ik... Daar zijn we gisteren ook nog een kijkje gaan nemen. Afrika op zijn best: een kampvuur en dansende vrouwen errond. We hebben hard gelachen en gezongen en gedanst, super!
Vandaag moesten we vroeg opstaan (en Sara werd tijdens het wassen aangevallen door een hagedis die gewoon van het plafond op haar hoofd was gevallen ;))omdat we mee gingen kijken naar de mars die de kinderen van 'The Swallow' gingen meedoen in een stadion. (zie foto) Het was een kleurrijke opkomst van ongeveer zeventig schooltjes. Het duurde wel enorm lang. We zaten op een tribune maar de kinderen die meestapten, hebben echt een aantal uren in de zon gestaan. Ook typisch Afrika, alles op't gemak. We moesten vanmorgen om 7u30 op school zijn want we gingen met bushtaxi's (Ik wist echt niet dat er zoveel personen in één busje konden). Uiteindelijk zijn we rond half negen vertrokken...
Na die warme voormiddag zijn we rond 14u gaan eten in 'de Elton: scampi's met frietjes (jaja dat hebben ze hier ook en de scampi's zijn hier echt superlekker). Twee meisjes hier hadden een jongen leren kennen die in een hotel werkte hier in de buurt. Daardoor mochten wij gratis gaan zwemmen dus dat hebben we ook gedaan. Een luie namiddag aan het zwembad kan al eens tof zijn... (We denken aan onze collega's die in België lessen aan het maken zijn... ;))
Morgen gaan we naar een vissershaven (ben even de naam van de plaats vergeten, maar dat laat ik de volgende keer wel weten.) Ben benieuwd...
