We zijn al enkele dagen terug in België, maar willen jullie nog graag vertellen wat er tijdens onze laatste dagen Afrika gebeurde.

Zaterdag zijn we naar de fundraising van de kerk van één van de medewerkers van Ready4life, Avril,  geweest. Voor 20 rand (2 euro) konden we twee dingen uit het verwenprogramma kiezen: handmassage, voetmassage, rugmassage, gezichtsverzorging, make-up of nagelverzorging. Ellen deed een gezichts- en nagelverzorging, Skrållan een rugmassage en gezichtsverzorging, heerlijk onspannend. Daarna gingen we met alle vrijwilligers Mexicaans gaan eten voor ons afscheid.

Zondag hielp Ellen met de muffinverkoop van Ready4life, waarna ze door twee vrijwilligers ontvoerd werd voor een weekendje weg. Ook al houdt ze niet zo van verassingen, toch heeft ze enorm van het weekendje genoten.

Skrållan ging van zondag op maandag overnachten bij een gezin in één van de townships. Het was een onvergetelijke ervaring die een enorme indruk nagelaten heeft.

Dinsdag zijn we samen met Eline, één van de andere vrijwilligers, terug naar onze school geweest om de muzische klas af te werken en om afscheid te nemen van de kinderen. De school was sinds dinsdag opnieuw open en ongeveer de helft van de leerlingen was aanwezig. Toen we op school aankwamen waren enkele leerkrachten bezig de houten planken van het podium eraan vast te maken. Enkele andere leerkrachten waren de gordijnen aan het ophangen. We waren heel erg blij en ook wel wat verrast dat ze alles dat ze beloofd hadden, hadden gedaan. We hebben de klas wat versierd met ballonnen en enkele knutselwerkjes van de 3^e kleuterklas gekregen om de prikborden mee te versieren. Daarna zijn we naar alle klassen van grade twee t.e.m. vier geweest en hebben alle leeskinderen uit de klas gehaald om ze een leesdiploma, lollie (stoklekker in het Afrikaans) en ballon te geven. Daarna gaven we alle tafels en stoelen uit de muzische klas een goede was- en schrobbeurt. Toen we klaar waren en opnieuw de klas binnengingen, zagen we dat de leerkrachten heel de klas versierd hadden met mooie gekleurde doeken en tafels in de klas geplaatst hadden. Het zag er prachtig uit! Ze hadden als afscheid voor ons een hele maaltijd voorbereid. We waren helemaal verrast! Eerst gaven we nog de leesdiploma’s aan de leerlingen van grade vijf t.e.m. zeven. Toen de leerlingen met hun diploma naar buiten gingen, applaudisseerden de leerkrachten, wat ons een goed gevoel gaf. Voor we aten, gaf de directeur een mooie speech en spoorde de leerkrachten aan het podium goed en vaak te gebruiken. Wij mochten aan de eretafel zitten en genoten van het lekkere eten. Zelf hadden we muffins en een poster vol foto’s meegebracht als bedanking. Het was een heel mooi afscheid.

’s Avonds hebben we een hoop hapjes klaargemaakt en gezellig met al onze huisgenootjes opgegeten.

Woensdag was het tijd om naar huis te gaan… De vliegreis verliep vlot, maar met weinig slaap ;).

In Zaventem stonden Ellen haar ouders, Skrållan haar vriend en oma en opa op hen te wachten.

Het was een blij weerzien, maar het voelt toch wat raar om terug in België te zijn.

Het geld dat we met de spaghettiavonden en cakeverkoop ingezameld hebben, is nog niet allemaal op, maar we hebben een idee hoe we het zullen investeren. Onze stageschool had geen leesboeken voor de kinderen, wat deels voor hun leesachterstand zorgt. We hebben Eline op pad gestuurd met de leerkrachten van grade 1 om leesboeken voor grade 1 te kopen. We hopen dat we zo een kleine stap in de richting van een schoolbib gezet hebben. Foto’s van de gekochte leesboeken volgen J!

We hebben allebei heel erg genoten van ons Zuid-Afrika-avontuur!

Baie dankie!

We hebben een hoop te vertellen over de muzische klas en over onderwijsland in Zuid-Afrika.

Het schilderen van de muzische klas schoot tot vorige week zaterdag heel goed op. Dinsdag-, donderdag- , vrijdagnamiddag en zaterdag stond onze schilderploeg paraat J. We zijn heel blij dat we zoveel hulp krijgen van Michelle, Haike, Eline en Karo uit ons huis, dankzij hen schiet het goed op. Vrijdag kregen we hulp van enkele kinderen uit grade 7 en grade 2. Ze zagen er heel blij en trots uit dat ze ons mochten helpen. De kinderen uit grade 7 stelden ons ook veel vragen over hoe we dingen in onze taal zeggen. En telkens we ze tegen komen zeggen ze nu één van die zinnen of woorden tegen ons en schieten daarna keihard in de lach.

We hebben vorige week aan de leerkrachten gevraagd of ze ons wilden helpen met het podium en het schilderen. Ze beloofden ons om het plafond te schilderen en de mannen gingen tot onze grote verbazing onmiddellijk aan de slag met het opmeten van het klaslokaal voor het podium. Ze hebben een constructie uitgedokterd en naar verschillende winkels gebeld om prijzen op te vragen. We zijn het niet gewoon dat als je hier iets vraagt, het direct gebeurt. We zijn heel blij dat ze het deze keer wel doen, je voelt dat alle leerkrachten achter het project om de muzische klas op te fleuren staan en er ons ook graag mee willen helpen.

We hebben sinds vorige week ook van alle niveaus enkele leesboekjes. Nu hebben we voor alle kinderen een leesboekje op hun niveau. Toch is het voor sommige van onze slechtste lezers nog steeds te moeilijk. Voor hen hebben we enkele blaadjes met korte zinnen en eenvoudige woorden gecombineerd met prentjes (van woorden die te moeilijk zijn om te lezen). Zo kunnen ook deze kinderen het echte lezen oefenen. We hebben de kinderen ook verteld dat het verleden week onze laatste week zou zijn en we er een leuke laatste les van zouden maken.

We wilden graag een Belgische dag organiseren voor grade 7. We hadden toestemming van de directeur en alles was geregeld. We zouden elke klas anderhalf uur bij ons nemen. Elke leerling zou twee workshops volgen: Belgische desserts maken bij Ellen en volksdansen bij Skrållan. Vrijdag zouden we met enkele leerlingen een markt opzetten. Tijdens de speeltijd zouden we dan alle desserts verkopen en Belgische muziek spelen en dansen. We zijn zondag naar de winkel geweest en hebben de recepten uitgetest. Goed dat we dat gedaan hebben, want het beslag voor Petit beurre taart maken bleek bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk te zijn.

Jammer genoeg zijn deze twee dagen in het water gevallen…

Toen we maandag op school toekwamen zagen we dat er heel veel auto’s voor de school stonden. Er waren twee vergaderingen aan de gang. De secretaresse zei dat we gewoon onze klassen konden halen. Toen we onze eerste klas ophaalden, liepen er een hoop ouders en leerlingen op het schoolterrein. De leerkracht van onze klas vertelde ons dat de ouders beslist hadden om de school te sluiten. De ouders hadden dit beslist, omdat er al jaren leerkrachten tekort zijn op de school en er al enkele jaren enkele leerkrachten niet betaald worden. Ze hoopten met de staking het departement van onderwijs van de Eastern Cape (onze provincie) tot het uitbetalen en aanstellen van leerkrachten te brengen. Twee vrijwilligers van een school in de buurt zijn ons komen ophalen. We zagen dat de ouders het stuk straat voor de school hadden afgesloten met stenen en banden in brand hadden gestoken. Toen we even in de leraarskamer van de andere school zaten, hoorden we geroep. Een groep ouders en kinderen waren naar die school getrokken om steun te zoeken in de stakingsactie. De directeur praatte met de ouders en kon hen wat kalmeren. Hij wou zijn school open laten. Daarop gingen de ouders naar een highschool in de buurt om daar steun te zoeken.

De ene stakingsdag werd een stakingsweek…

Woensdag en vrijdag hebben we verder kunnen werken aan de muzische klas. Woensdag was er een moment waarop een deel leerkrachten (de mannen) het plafond aan het schilderen waren en een deel leerkrachten (de vrouwen) rond een naaimachine stonden om te kijken of we oude gordijnen zouden kunnen gebruiken. Het was heel leuk om al die bedrijvigheid te zien, om te zien dat er een hoop leerkrachten waren die ons steunden in het project van de muzische klas. Toen we even pauzeerden, ging het gesprek over de apartheid. Eén van de leerkrachten toonde de littekens die hij er aan overgehouden had: littekens van rubberen kogels op zijn benen en een heel groot litteken aan de binnenkant van zijn arm. Je zag zijn spier heel goed liggen en bewegen. Ze hadden een autoband rond zijn arm gedraaid en het in brand gestoken. De vraag waarom ze dit met hem hadden gedaan, negeerde hij. Het zou kunnen dat het te pijnlijk of te persoonlijk is om te vertellen. Het was choquerend om te zien. Je weet wel dat de apartheid nog maar een kleine 20 jaar bestaat en dat die leerkrachten in de 40 zijn, maar je staat er niet echt bij stil dat het zij zijn die geprotesteerd en gevochten hebben tegen het apartheidsregime.

Vrijdag zijn we om stof geweest voor de gordijnen voor het podium. Enkele leerkrachten hebben ons beloofd dat ze maandag hun beste naaikunsten boven zullen halen. Normaal gezien kunnen we dan dinsdag de laatste dingen afwerken in de muzische klas en afscheid nemen van de kinderen en de leerkrachten. Het herinrichten van deze klas was al een hele ervaring op zich, we hebben er heel veel van geleerd.

We hopen dat de school volgende week weer open zal zijn.

Wist je dat:

- De kerk die de muzische klas gebruikt er mee in zat dat we de hele klas zwart zouden schilderen. Er
  hadden enkele kinderen enorm geschrokken toen ze de kerk binnen kwamen, omdat zwart blijkbaar
  de kleur van de duivel is.

- Er na schooltijd vaak kinderen op het schoolterrein blijven rondhangen of die eerst naar huis gaan en
  dan weer terug komen.

- Er maandag een hoop koeien kwamen proeven van het gras op het schoolterrein. Veel tijd om te
  eten hadden ze niet, want ze werden onmiddellijk achterna gezeten door enkele kinderen.

- Er maandag een oudervergadering was omdat er een meisje van grade 7 de duivel op de achterkant
  van haar hoofd geschoren had.

- De regering de ouders na de afschaffing van de apartheid een hoop macht gegeven geeft, waardoor
  de ouders de school nu kunnen sluiten.

- De leerkrachten niet tegen de beslissing van de ouders ingaan, omdat ze bang zijn dat de ouders
  hun kinderen naar een andere school zullen sturen en ze zo hun werk zullen verliezen.

- De Eastern Cape het slechtste onderwijssysteem heeft van Zuid-Afrika. De leerkrachten zijn ook
  totaal niet te spreken over de manier waarop het departement van onderwijs zaken aanpakt in deze
  provincie.

- We binnen 5 dagen alweer voet zetten op Belgische bodem?!

Veel liefs

Ellen en Skrållan