Ons weekend was er eentje om niet meer te vergeten. We zijn met alle bewoners van ons huis en enkele organisatoren van Ready4Life naar een boerderij 300 km verderop geweest. We hebben heel wat tussenstoppen gemaakt om van de cultuur, de natuur… te genieten. We zijn naar ‘een viewpoint’ gereden waar we een prachtig uitzicht hadden en daar hoorde natuurlijk een fotoshoot bij.

We kwamen aan op de boerderij in the middle of nowhere, buren vond je pas 10km verderop, gsm-bereik was er ook niet. Toen we toekwamen (rond 18u), werd onmiddellijk een vuur aangestoken waarop we potje (poikie uitgesproken) zouden klaarmaken. Dit was een heeeeeeeeerlijke maaltijd!
Zondag vertrokken we terug richting Walmer, maar dit gebeurde ook niet zonder tussenstoppen. Ons middagmaal hebben we gegeten in een ‘restaurant’, op een geitenboerderij. We kregen daar een schotel (voor 60 Rand), met heerlijk zelfgemaakt brood, allerlei soorten geitenkaas, kudusalami, vijgen, fetakaas, augurken… We hebben daar met z’n allen meer dan 2 uur gezeten en genoten.

Vanaf maandag was het weer tijd om naar school te gaan, de leerkrachten zien ons graag komen. We hadden maandag een nieuwe groep van grade 3. In die klas zitten er 51 leerlingen (ongelooflijk als je al die kinderen ziet zitten). De leerkracht gaf ons 14 kinderen mee, terwijl wij er 8 vroegen. Ons lokaal is niet zo groot, zeker niet groot genoeg voor 14 kinderen. Toch hebben we hen allemaal meegenomen, maar deze groep zullen we in 2 moeten splitsen omdat dit niet te doen is. Er is een heel groot verschil tussen de leerlingen uit alle graden. In grade 7 hebben we zelfs een leerling die de letters nog niet kent, aan de andere kant hebben we kinderen in grade 2 die wel al korte woorden kunnen lezen.
De leerkrachten nodigen ons voor alles uit (voor een dansavond ten voordele van de school vorige vrijdag, voor muffins in de lerarenkamer, een markt op school morgen…). Ze komen graag eens met ons praten en wij ook met hen. We horen heel wat verhalen over hun eigen leven, over de school, over de leerlingen, kortom, ze zijn heel open voor ons.
Deze week hebben we vooral leestesten afgenomen (om het niveau van de kinderen per klas te bepalen), om hen daarna nog eens in 2 groepen te verdelen. Vandaag was de eerste dag dat we 3 groepen hadden waarmee we al echt aan de slag konden. Je ziet de kinderen open bloeien als ze bij ons zijn en ze vragen ook altijd wanneer ze mogen komen. Wij doen natuurlijk andere dingen dan dat ze gewoon zijn om in klas te doen. We gaan ook op een heel andere, minder harde manier met hen om. Complimenten geven doen we vaak omdat we ze dit niet gewoon zijn om te krijgen. Met de leestesten hebben we gemerkt dat ze ook heel bang zijn om fouten te maken (omdat dit bij de meeste leerkrachten niet zomaar wordt aanvaard).
Woensdag hebben we een les geobserveerd van een leerkracht die ‘natural science’ geeft. Dit was een eerder losse en leuke leerkracht, waarbij de kinderen echt kind mogen zijn. Ze hadden als opdracht gekregen om een rap/liedje te maken rond hun thema op dat moment, namelijk ‘water’. In de rap/het lied moesten ze zoveel mogelijk woorden gebruiken die ze tijdens de les hadden geleerd. De verschillende groepjes moesten dit woensdag presenteren aan de rest van de klas en ze kregen hiervoor een micro. Bij ieder groepje klapte de rest van de klas een ritme mee, gevoel voor ritme hebben die kinderen zeker! Bij bepaalde ritmes wisten wij zelf niet hoe we moesten meedoen. De leerkracht deed heel enthousiast mee en de leerlingen mochten hier wel fouten maken (en opnieuw beginnen). Zo zagen we dat we het leerkracht-zijn hier niet mogen veralgemenen, maar dat er ook nog relatief goeie leerkrachten zijn.

Wist je dat:

-          We vorige week vrijdag (de tweede dag dat ze reed) op een druk kruispunt met onze oude Volkswagen Fox zijn stilgevallen en we helemaal niet meer wegraakten. Gelukkig kwamen de 3 Belgische meisjes uit ons huis achter ons met hun auto en hebben ze ons geduwd, samen met 2 andere mannen.

-          We dinsdag naar een shoppingcenter zijn geweest met 3 andere Belgische meisjes (met hun auto) en wanneer we wilden vertrekken hun auto niet startte. Deze hebben we terug aangekregen door hem vooruit te duwen (dan wisten we dat het nodig was om onmiddellijk naar de garage te gaan).

-          De leerlingen in onze school op vrijdag 1 Rand (0,10 euro) moeten betalen als ze willen meedoen aan ‘the American Day’, dit wil zeggen dat ze hun uniform dan niet moeten dragen.

-          Je hier naar de McDonald gaat en 2,85 euro betaalt voor een menu.

-          Een hele grote watermeloen hier 2,30 euro kost.

Veel liefs

Skrållan en Ellen

Hier zijn we weer met een berichtje van de afgelopen week.

Het was een bewogen, interessante, leuke, fantastische... week.

Zaterdag:
Er was een flashmop georganiseerd door enkele meisjes uit het huis hier. Het was fantastisch om die mensen te zien dansen. Een lokale dansgroep heeft hiervoor gedanst op de parking voor een shoppingcenter. Enkele van ons hebben ook meegedaan. Hier hebben we  mooie filmpjes van.

Zondag:
We gingen met (bijna) alle bewoners van het huis (met 9) naar een misviering. Het was een bizarre viering die maar liefst 3u heeft geduurd. We werden al van bij het binnenkomen heel vriendelijk onthaald, we kregen van heel wat mensen een hand en soms een knuffel en kregen plaats ergens in het midden van de zaal. Het eerste uur was rechtstaan en zingen ;). Dat was super leuk! Het was ook heel fijn om te zien hoe de mensen erin opgingen. Bij ons kun je je dat helemaal niet meer voorstellen. 'Pray to the Lord'. Nadien kwam er een man naar voor die meer dan een uur heeft gesproken over het feit dat hij ervoor gezorgd heeft dat er geen pornokanalen op tv gekomen zijn, dat 2012 een jaar van verandering is, dat alles zal goed komen, dan over het AIDS-probleem en zo ging het verder. Wij hoopten dat hij zou stoppen, maar dat gebeurde niet, hij bleef maar doorgaan.
We werden 3x aangesproken om recht te staan, we kregen telkens applaus, er kwamen enkele mensen naar ons om ons welkom te heten en ze gaven ons een knuffel. Heel tof en een ongelooflijk warm onthaal...
Na drie uur in de kerk, werd het tijd voor een strandbezoek. Het is hier mooi weer, we zitten aan de zee, dus horen strandbezoekjes er zeker bij. Zo gingen we opnieuw met z'n allen op stap. 's Middags aten we aan het strand. Het duurde heel lang voor we ons eten kregen. Dat moeten we toch nog een beetje gewoon worden, de traagheid en het heel erg relax zijn van de Afrikanen hier.

Maandag:

Het was tijd voor een ‘township tour’. We reden met een van de organisatoren richting de townships (achterbuurten) van Port Elizabeth. Dit was heel indrukwekkend en moeilijk om in woorden te beschrijven. We wisten wel dat dit bestond, maar hadden toch geen idee dat het zo zou zijn… Je hebt hier verschillende townships, ze hebben allemaal een naam. Op een gegeven moment reden we gewoon een willekeurige township binnen en parkeerden er de auto. We stapten uit en gingen rondwandelen (niet ver van de auto). Veel mensen waren er niet, het was maandagochtend en de mensen moesten nog bekomen van hun weekend (veel drinken e.d.). De maandag is het daarom meestal erg rustig. Onze begeleidster praatte met enkele mensen die voor hun huis zaten. Het gaf ons een heel spannend gevoel, rondlopen in de townships. Maar als je vriendelijk bent tegen hen, vraagt hoe het gaat, je in groep verplaatst e.d., dan is er niet veel om bang van te zijn.
We reden nog door enkele straten, in een andere township. Er is een verschil tussen de verschillende townships. In de ene voel je dat de mensen nog hoop hebben en veel doen om hun leven beter te maken. In de andere doen de mensen bijna niets, laten alles gebeuren en hebben de moed al wat verloren.
We reden nog door enkele straten, zagen aan onze linkerkant een schattig klein jongetje cd’s oprapen. Wij vertraagden even en zwaaiden heel uitbundig. Het jongetje keek even op, keek wat verbaasd dat vier blanke mensen in een auto naar hem aan het zwaaien waren, hij liet zijn cd’s allemaal vallen en begon met beide handen te zwaaien. Een beeld om niet meer te vergeten…

Dinsdag-woensdag-donderdag:
Tijd om mee te gaan naar een school waar een van de projecten van Ready 4 life loopt (de organisatie waar wij ook meehelpen). Het is een project dat eigenlijk in verschillende scholen loopt. Ready 4 life leidt enkele mensen op om les te geven aan volwassen, die dan computerles en life-orientationlessen geven. We hebben geholpen met het begeleiden van de oefeningen die ze kregen op de computer. Deze lessen duren 8 weken (4 dagen in de week van 9u. tot en met 14u.). Ze krijgen hier ook een examen over en krijgen er op het einde een diploma van, waardoor ze beter aan een job geraken.
Dit deden we om een beeld te krijgen van welke projecten er lopen, hoe het hier gaat (ervaring: helemaal anders, didactisch niet zoals wij het leren), om in gesprek te gaan met de mensen in de klas… Het was een heel leerrijke ervaring.

Vandaag:
Drie meisje van het huis hier hebben een event georganiseerd (‘Be you’) waar wij allemaal geholpen hebben. Er was heel wat te doen: verschillende workshops en performances en ook standen met musea, scholen… Het hele event had met ‘art’ te maken. Er kwamen enkele ‘highschools’ om deel te nemen aan de workshops.  Ook mensen uit de townships mochten niet ontbreken. Het was jammer dat er niet zoveel volk was als ze verwacht hadden. We hebben wel een hoop hele goede dansers en rappers gezien. Ook de kinderen moesten in hun dansen niet onderdoen voor de volwassenen. In een dancebattle met als inzet een T-shirt van het event lieten ze zich helemaal gaan. ’s Middags aten we een hapje uit een kraam van een oude vrouw. We hoorden van een organisator van Ready4life dat het een typisch Zuid-Afrikaans gerechtje was. We kregen een stuk dik brood met daarop een hamburger, frietjes, ei eren en een schijf tomaat. Skrållan vond het nog lekker, Ellen was er niet zo voor te vinden. Het was ook een hele rare combinatie. Een beetje moe van deze dag, zitten we nu gezellig met z’n allen op het terras van ons huis, wat te genieten. Straks gaan we nog een bezoekje brengen aan het ‘stamcafé’ Sugars.

Vanaf maandag gaan wij zelf aan de slag in een school, wat het precies zal zijn, dat weten we nog niet. Waarschijnlijk zal het het begeleiden van kinderen met lees- en rekenproblemen zijn.

Vele zonnige en lieve groetjes!