Hier zijn we weer met een berichtje van de afgelopen week.

Het was een bewogen, interessante, leuke, fantastische... week.

Zaterdag:
Er was een flashmop georganiseerd door enkele meisjes uit het huis hier. Het was fantastisch om die mensen te zien dansen. Een lokale dansgroep heeft hiervoor gedanst op de parking voor een shoppingcenter. Enkele van ons hebben ook meegedaan. Hier hebben we  mooie filmpjes van.

Zondag:
We gingen met (bijna) alle bewoners van het huis (met 9) naar een misviering. Het was een bizarre viering die maar liefst 3u heeft geduurd. We werden al van bij het binnenkomen heel vriendelijk onthaald, we kregen van heel wat mensen een hand en soms een knuffel en kregen plaats ergens in het midden van de zaal. Het eerste uur was rechtstaan en zingen ;). Dat was super leuk! Het was ook heel fijn om te zien hoe de mensen erin opgingen. Bij ons kun je je dat helemaal niet meer voorstellen. 'Pray to the Lord'. Nadien kwam er een man naar voor die meer dan een uur heeft gesproken over het feit dat hij ervoor gezorgd heeft dat er geen pornokanalen op tv gekomen zijn, dat 2012 een jaar van verandering is, dat alles zal goed komen, dan over het AIDS-probleem en zo ging het verder. Wij hoopten dat hij zou stoppen, maar dat gebeurde niet, hij bleef maar doorgaan.
We werden 3x aangesproken om recht te staan, we kregen telkens applaus, er kwamen enkele mensen naar ons om ons welkom te heten en ze gaven ons een knuffel. Heel tof en een ongelooflijk warm onthaal...
Na drie uur in de kerk, werd het tijd voor een strandbezoek. Het is hier mooi weer, we zitten aan de zee, dus horen strandbezoekjes er zeker bij. Zo gingen we opnieuw met z'n allen op stap. 's Middags aten we aan het strand. Het duurde heel lang voor we ons eten kregen. Dat moeten we toch nog een beetje gewoon worden, de traagheid en het heel erg relax zijn van de Afrikanen hier.

Maandag:

Het was tijd voor een ‘township tour’. We reden met een van de organisatoren richting de townships (achterbuurten) van Port Elizabeth. Dit was heel indrukwekkend en moeilijk om in woorden te beschrijven. We wisten wel dat dit bestond, maar hadden toch geen idee dat het zo zou zijn… Je hebt hier verschillende townships, ze hebben allemaal een naam. Op een gegeven moment reden we gewoon een willekeurige township binnen en parkeerden er de auto. We stapten uit en gingen rondwandelen (niet ver van de auto). Veel mensen waren er niet, het was maandagochtend en de mensen moesten nog bekomen van hun weekend (veel drinken e.d.). De maandag is het daarom meestal erg rustig. Onze begeleidster praatte met enkele mensen die voor hun huis zaten. Het gaf ons een heel spannend gevoel, rondlopen in de townships. Maar als je vriendelijk bent tegen hen, vraagt hoe het gaat, je in groep verplaatst e.d., dan is er niet veel om bang van te zijn.
We reden nog door enkele straten, in een andere township. Er is een verschil tussen de verschillende townships. In de ene voel je dat de mensen nog hoop hebben en veel doen om hun leven beter te maken. In de andere doen de mensen bijna niets, laten alles gebeuren en hebben de moed al wat verloren.
We reden nog door enkele straten, zagen aan onze linkerkant een schattig klein jongetje cd’s oprapen. Wij vertraagden even en zwaaiden heel uitbundig. Het jongetje keek even op, keek wat verbaasd dat vier blanke mensen in een auto naar hem aan het zwaaien waren, hij liet zijn cd’s allemaal vallen en begon met beide handen te zwaaien. Een beeld om niet meer te vergeten…

Dinsdag-woensdag-donderdag:
Tijd om mee te gaan naar een school waar een van de projecten van Ready 4 life loopt (de organisatie waar wij ook meehelpen). Het is een project dat eigenlijk in verschillende scholen loopt. Ready 4 life leidt enkele mensen op om les te geven aan volwassen, die dan computerles en life-orientationlessen geven. We hebben geholpen met het begeleiden van de oefeningen die ze kregen op de computer. Deze lessen duren 8 weken (4 dagen in de week van 9u. tot en met 14u.). Ze krijgen hier ook een examen over en krijgen er op het einde een diploma van, waardoor ze beter aan een job geraken.
Dit deden we om een beeld te krijgen van welke projecten er lopen, hoe het hier gaat (ervaring: helemaal anders, didactisch niet zoals wij het leren), om in gesprek te gaan met de mensen in de klas… Het was een heel leerrijke ervaring.

Vandaag:
Drie meisje van het huis hier hebben een event georganiseerd (‘Be you’) waar wij allemaal geholpen hebben. Er was heel wat te doen: verschillende workshops en performances en ook standen met musea, scholen… Het hele event had met ‘art’ te maken. Er kwamen enkele ‘highschools’ om deel te nemen aan de workshops.  Ook mensen uit de townships mochten niet ontbreken. Het was jammer dat er niet zoveel volk was als ze verwacht hadden. We hebben wel een hoop hele goede dansers en rappers gezien. Ook de kinderen moesten in hun dansen niet onderdoen voor de volwassenen. In een dancebattle met als inzet een T-shirt van het event lieten ze zich helemaal gaan. ’s Middags aten we een hapje uit een kraam van een oude vrouw. We hoorden van een organisator van Ready4life dat het een typisch Zuid-Afrikaans gerechtje was. We kregen een stuk dik brood met daarop een hamburger, frietjes, ei eren en een schijf tomaat. Skrållan vond het nog lekker, Ellen was er niet zo voor te vinden. Het was ook een hele rare combinatie. Een beetje moe van deze dag, zitten we nu gezellig met z’n allen op het terras van ons huis, wat te genieten. Straks gaan we nog een bezoekje brengen aan het ‘stamcafé’ Sugars.

Vanaf maandag gaan wij zelf aan de slag in een school, wat het precies zal zijn, dat weten we nog niet. Waarschijnlijk zal het het begeleiden van kinderen met lees- en rekenproblemen zijn.

Vele zonnige en lieve groetjes!