Ek es Jezus se soldaikie, Napoleon sta stil, Riding on my little pony, Father Abraham had many sons...
Goeiemore Hoe gaan dit? Goed dankie, self? Baie goed!
Op maandag 26/03 begon de paasvakantie hier (een week vroeger dan bij ons). Deze week zijn wij met twee andere vrijwilligers een holidayprogram gaan doen in de townships. De bedoeling hiervan was de kinderen in Timothy Valley te amuseren. Gedurende deze vier dagen in de townships, hebben we heel wat spelletjes gespeeld, zowel kringspelen als grotere spelen: cactus and flower, woordenbingo, Napoleon, riding on my little pony, baseball, three over the head, één twee drie piano (in Afrikaanse versie: K I N G spell king), schipper mag ik overvaren, een poging tot een dansbattle We hebben ook heel veel gezongen: hocky pocky, vader Jacob (in de Afrikaanse versie), if youre happy and you know it, ek ben Jezus se soldaikie (een Afrikaans liedje), Father Abraham has many sons, Fishing for Jezus De kinderen waren hier heel enthousiast over, ze zijn ook geïnteresseerd in het leren van nieuwe (Belgische) liedjes en dat is leuk. Ook wanneer zij iets voorstelden om te spelen of wanneer ze een Afrikaans liedje zongen, dan deden wij zo goed mogelijk mee. Ook voor ons was het een verrijking van hun cultuur en het was heel leuk wanneer we uiteindelijk met hen konden meespelen, meezingen.
Dinsdag was de hoofdattractie de soep, het was soupkitchen. Op dinsdag wordt er soep gemaakt voor de kinderen van Timothy Valley. Dit was de tweede week dat dit gedaan werd en het was een succes. We zijn met vijf vrijwilligers in het holidayprogram. Met drie hebben we eerst de groenten gekuist en gesneden en de andere twee hebben spelletjes gespeeld met de kinderen. De groenten kuisen en snijden duurde slechts een halfuurtje, daarna zijn we terug gaan meedoen met de spelletjes. We hadden heel wat nieuwe (en vooral meer) kinderen dan gisteren. Het feit dat het soepdag was, deed ook snel de ronde. Naast de kleine spelletjes, hadden we ook Stratego gespeeld. De kinderen gingen hier heel erg in op, waardoor het op een bepaald moment erg druk was. Het is vooral leuk om te zien dat de kinderen zich amuseren en dat ze niet zomaar aan het ronddwalen zijn langs de straten. Wanneer het moment was aangebroken om soep uit te delen, liepen alle kinderen om een kom(metje) naar hun huis. Het was een hele drukte. Er werden daarom rijen gemaakt per leeftijd: 0-5 jaar, 6 jaar, 7 jaar De kleinsten werden eerst bediend, daarna pas de ouderen. Vorige week hadden blijkbaar niet alle kinderen soep gekregen, wat heel moeilijk en spijtig was om te zien. Deze week heeft gelukkig ieder kind een kommetje soep gekregen, helaas was er niet voor iedereen brood. De kinderen stonden aan te schuiven, maar er kwamen ook enkele ouders met het kommetje. Het was niet de bedoeling om hen ook soep te geven, dit zou niet haalbaar zijn. Er was een mama bij haar kindje dat soep had gekregen, en ze zei tegen Ellen: Im going to take him home, is that okee? Ze zei haar dat hij hier moest blijven, dat het de bedoeling is dat de soep op die plaats wordt opgegeten, omdat we weten dat de soep en het brood anders voor de ouder(s) is, in plaats van voor de kinderen. Ze heeft verder niets meer gezegd, ze is gewoon bij haar zoontje gaan zitten.
Toen we op woensdag aankwamen, zat Cyntia (een vrouw die er woont en helpt met het project) al op ons te wachten. Voor we beginnen wil ze altijd nog even praten met ons en genieten. Toen we uiteindelijk zouden gaan beginnen met de kinderen, begon het ook te regenen. We hebben slechts een afdak van ongeveer 15m² wat heel weinig is wanneer je spelletjes wil spelen met 50 kinderen. We hebben toch ons best gedaan en hebben cactus en bloem en dirigentje gespeeld tot de regen zo goed als voorbij was. De kinderen hebben dus weer enkele nieuwe (Belgische) spelletjes geleerd. We hadden een estafette voorbereid, daarvoor hadden we de kinderen in drie groepen verdeeld (twee meisjesgroepen en één jongensgroep). Je zag dat ze hier echt in opgingen en aan het strijden waren tegen elkaar. Volgens ons hebben ze dit hier nog nooit gespeeld, je zag dat de kinderen veel uitleg nodig hadden en het viel mij op dat er meer ouders stonden te kijken dan anders. Er kwamen zelf enkele ouders meedoen om hun kinderen aan te moedigen. Dit was heel leuk om te zien. Rond 13 uur kwam er een auto aangereden met soep. Dit wordt iedere woensdag uitgedeeld aan de mensen in de townships, eerst aan de kinderen, daarna mogen ook volwassenen aanschuiven. De kinderen herkennen deze auto al, toen hij aankwam zag je heel wat kinderen achter de auto rennen. We zijn doorgegaan tot 14.30u., dan had Cyntia Afrikaanse macaroni voor ons gemaakt. We vertrokken rond 16u. en we zagen heel wat kinderen spelletjes spelen die wij hen hadden geleerd (nl. Napoleon, dirigentje en cactus en bloem). Dit is natuurlijk heel leuk om te zien, we brengen hen echt dingen bij, ze spelen ook veel samen. Iets wat erg opvalt, is dat er heel wat agressieve kinderen zijn, zowel jongens als meisjes. We hebben ze eigenlijk allemaal zien slaan of schoppen, zelf hele jonge kinderen (van 2-3 jaar). Dan weet je natuurlijk hoe het komt dat er hier zoveel geweld is. Ook wanneer een ouder zich komt moeien met de spelletjes, dan gaat ze kinderen slaan (ook al zijn het haar kinderen niet) als ze niet doen wat ze moeten doen, terwijl wij het hen gewoon willen zeggen i.p.v. dit met geweld te gaan oplossen. Het is hier heel normaal dat kinderen zoveel geslagen worden en daar kunnen wij niets aan veranderen. Wij kunnen er wel voor zorgen dat ze beseffen dat straffen ook op een andere manier kan gebeuren.
De laatste dag in de townships, was donderdag en we hadden een cluedo in elkaar gestoken. We hadden nog een ander spel voorbereid: er waren vier ploegen en iedere ploeg had een rooster met tekeningen en een leeg rooster. Ze moesten naar de groep lopen dat diagonaal tegenover hen zat en kijken op hun rooster met tekeningen. De bedoeling was dat ze het rooster van de andere groep gingen overtekenen op het lege rooster in hun groep, dit door voortdurend over en weer te lopen en te kijken op de andere hun rooster. In het begin was dit moeilijk voor sommige kinderen. Niet iedereen begreep echt wat ze moesten doen. Uiteindelijk lukte het wel omdat er bij iedere groep één van ons zat die een beetje kon helpen en extra uitleg kon geven. Naast deze twee grote spelen, hebben we opnieuw heel wat kringspelen gespeeld en gezongen (zoals de andere dagen). De kinderen vroegen ook heel veel, can we play Napoleon, can we play tenball Dat is wel leuk omdat het spelletjes zijn die ze van ons hebben geleerd. Op het einde van onze middag had Cyntia weer iets typisch voor ons gemaakt, nl. Curriebunnies. Dit is een soort oliebol gevuld met iets. Nu was het met vis, aardappelen en groene paprika, maar dat kan ook met andere dingen gevuld worden. Deze maaltijden zijn echt typisch Zuid-Afrikaans. We gaan hier af en toe wel eens uit eten, maar daar vind je niet echt veel typische gerechten. Daarom is het ook leuk om dat in de townships wel eens te kunnen proeven. Na ons eten hebben we met nog een aantal kinderen een aantal spelletjes gespeeld als afsluiting van een leuke week. Toen we vertrokken vroegen er heel veel kinderen, are you coming back tomorrow? Ze vonden het heel erg jammer dat we er niet meer zouden zijn en wij vinden het ook jammer omdat we weten dat ze nu gewoon langs de straten terug gaan dwalen en zo komen ze helemaal op het verkeerde pad. Niet dat wij zoveel verschil hebben gemaakt, maar we voelden wel van heel veel kinderen dat ze er echt veel aan hadden. Deze week hebben we gezien hoe het echte leven van de meeste mensen hier is. Bijna alle mensen in de townships zijn werkloos en dat is heel triestig om te zien. In deze township (Timothy Valley) hebben de meeste families een stenen woning (erg klein) omdat de overheid beetje bij beetje townships aan het herbouwen is in stenen huisjes. Het blijven nog steeds triestige huisjes om te zien, als het regent is het er nat binnen.
Veel liefs Skrollan en Ellen
26-03-2012
1 maand in South Africa, nu al!?
Het is alweer meer dan een week geleden sinds ons vorige blogberichtje. Daarom is het tijd om jullie weer op de hoogte te houden van onze voorbije week. Heel veel spannende dingen hebben we niet echt meegemaakt, maar voor ons blijft het nog altijd heel leuk.
Vorige week vrijdag (16/03) was er een markt op school. Het doel hiervan: geld inzamelen voor de school. De leerkrachten en leerlingen hadden allerlei dingen mee om te eten (snoep, chips, eastereggs, samosa, worstenbroodjes, ijs ) en verkochten dit op school tijdens de speeltijd. Ook wij wilden iets meenemen (om de school te steunen) en we kozen voor watermeloen. Ja, inderdaad, het enige gezonde dat aanwezig was! Wij hebben een samosa en een easteregg gegeten. Samosa is een bladerdeeg met ofwel kip ofwel gehakt in en heel wat (pikante) kruiden. Dit is iets typisch Zuid-Afrikaans van de moslims hier.
Zondag (18/03) zijn we naar de plaatselijke markt van Summerstrand geweest. Daar staan heel wat mensen met schilderijen, juwelen, beeldjes, maskers, typische potjes Er is heel wat te vinden voor een spotprijsje. Goed afdingen is de boodschap. In onze readingclass zijn we begonnen met het echte lesgeven. We hebben ondertussen alle klassen ingedeeld in twee groepen (volgens niveau) en zo hebben telkens een groepje apart. Met de kleinsten werken we vooral rond de letters, met de ouderen met woorden (maar het herhalen van enkele letters is ook nodig!). Wat ons een beetje irriteert, is dat wanneer we een klas gaan halen, de leerkracht soms zegt: They are doing a test, is it a problem if I keep them now?Dan kunnen wij moeilijk zeggen dat het een probleem natuurlijk. Toch stoort het ons omdat we dan niet geraken waar we willen geraken. Woensdag (21/03) was het hier een nationale feestdag voor mensenrechten. Iedereen was thuis, wij dus ook. Alle families komen samen om te eten en te vieren. Wij gingen in de voormiddag voor school werken en in de namiddag naar het strand gaan. Het eerste is ons gelukt, maar het tweede kon niet doorgaan door het weer We zijn toch even naar het strand geweest, maar daar waaiden we letterlijk weg. Dan zijn we maar teruggekeerd Vrijdag (23/03) zijn we met de school naar een buitenzwembad geweest. Je moet je er niet veel bij voorstellen (2 vuile zwembaden en een grote waterglijbaan), en het weer viel opnieuw tegen. We werden precies getrakteerd op een Belgisch weertje. We hadden aan de kinderen in onze klas al beloofd dat we ook zouden mee zwemmen, belofte maakt schuld We zijn dus ook maar even in het water geweest en de kinderen waren heel blij. Dat maakt ons natuurlijk ook blij! Wij schrokken een beetje van de organisatie om naar dit zwembad te gaan. Er waren bussen gereserveerd (waarvan er al één niet is komen opdagen), daarom hebben ze een taxibusje laten stoppen om de resterende kinderen mee te nemen. De kinderen werden ook helemaal niet geteld, er waren geen aanwezigheidslijsten (want niet alle leerlingen gingen mee). In het zwembad werd er helemaal niet op de veiligheid van de kinderen gelet. Ze liepen overal rond zonder controle (want alle leerkrachten zaten gezellig samen te braaien (barbecueën). We hebben wel de indruk dat dit normaal is, niemand maakte zich ergens druk om.
Het weekend viel een beetje tegen door het weer. Vrijdag, zaterdag en zondag heeft het geonweerd, het was dus het moment niet om naar buiten te gaan. Zaterdag hebben we bijgevolg een disneyfilm-namiddag gehouden (met name: Pocahontas en de Klokkenluider van Nôtre Dame). Ellen kreeg maar niet genoeg van films en is s avonds met nog een aantal naar de cinema geweest. Zondag hebben we met een aantal heel wat gewassen en uitgehangen, door het onweer mochten we voortdurend alles binnenhalen en terug buitenhangen. Dat was een ervaring die we later waarschijnlijk ook nog vaak zullen meemaken.
Vanaf vandaag (maandag 26/03) is het hier paasvakantie, daarom werken wij een week in de townships, samen met twee andere Belgische meisjes aan een holidayprogramma. Het verslag hiervan zal nog volgen
Wist je dat: - Skrollan woensdag voor bijna alle vrijwilligers pannenkoeken heeft gebakken en super trots is dat ze de pannenkoek kan draaien door hem met de pan in de lucht te gooien. - Een huisgenoot (Claudia) jarig was en we gingen uit eten. We vertelden een van de obers dat het haar verjaardag was en ze moest naar de keuken, kreeg bloem en aardbeiensaus op haar gezicht, een koksmuts, een schort, een pan en een lepel. Alle werknemers van het restaurant zongen een Afrikaans lied voor haar, het was heel leuk om te horen (met veel ambiance). - Er op alle parkings parkeerwachters staan om de mensen een plekje aan te wijzen en om hen te helpen bij het uitrijden. Iedereen mag dit hier doen en het is blijkbaar een goede manier om toch iets te verdienen (met de kleine fooien die ze hiervoor krijgen).
Lieve groetjes Skrollan en Ellen
15-03-2012
Nieu Bethesda en readingclasses
Ons weekend was er eentje om niet meer te vergeten. We zijn
met alle bewoners van ons huis en enkele organisatoren van Ready4Life naar een
boerderij 300 km verderop geweest. We hebben heel wat tussenstoppen gemaakt om
van de cultuur, de natuur te genieten. We zijn naar een viewpoint gereden
waar we een prachtig uitzicht hadden en daar hoorde natuurlijk een fotoshoot
bij.
We kwamen aan op de boerderij in the middle of nowhere,
buren vond je pas 10km verderop, gsm-bereik was er ook niet. Toen we toekwamen
(rond 18u), werd onmiddellijk een vuur aangestoken waarop we potje (poikie
uitgesproken) zouden klaarmaken. Dit was een heeeeeeeeerlijke maaltijd!
Zondag vertrokken we terug richting Walmer, maar dit gebeurde ook niet zonder
tussenstoppen. Ons middagmaal hebben we gegeten in een restaurant, op een
geitenboerderij. We kregen daar een schotel (voor 60 Rand), met heerlijk
zelfgemaakt brood, allerlei soorten geitenkaas, kudusalami, vijgen, fetakaas,
augurken We hebben daar met zn allen meer dan 2 uur gezeten en genoten.
Vanaf maandag was het weer tijd om naar school te gaan, de
leerkrachten zien ons graag komen. We hadden maandag een nieuwe groep van grade
3. In die klas zitten er 51 leerlingen (ongelooflijk als je al die kinderen
ziet zitten). De leerkracht gaf ons 14 kinderen mee, terwijl wij er 8 vroegen.
Ons lokaal is niet zo groot, zeker niet groot genoeg voor 14 kinderen. Toch
hebben we hen allemaal meegenomen, maar deze groep zullen we in 2 moeten
splitsen omdat dit niet te doen is. Er is een heel groot verschil tussen de
leerlingen uit alle graden. In grade 7 hebben we zelfs een leerling die de
letters nog niet kent, aan de andere kant hebben we kinderen in grade 2 die wel
al korte woorden kunnen lezen.
De leerkrachten nodigen ons voor alles uit (voor een dansavond ten voordele van
de school vorige vrijdag, voor muffins in de lerarenkamer, een markt op school
morgen ). Ze komen graag eens met ons praten en wij ook met hen. We horen heel
wat verhalen over hun eigen leven, over de school, over de leerlingen, kortom,
ze zijn heel open voor ons.
Deze week hebben we vooral leestesten afgenomen (om het niveau van de kinderen
per klas te bepalen), om hen daarna nog eens in 2 groepen te verdelen. Vandaag
was de eerste dag dat we 3 groepen hadden waarmee we al echt aan de slag
konden. Je ziet de kinderen open bloeien als ze bij ons zijn en ze vragen ook
altijd wanneer ze mogen komen. Wij doen natuurlijk andere dingen dan dat ze
gewoon zijn om in klas te doen. We gaan ook op een heel andere, minder harde
manier met hen om. Complimenten geven doen we vaak omdat we ze dit niet gewoon
zijn om te krijgen. Met de leestesten hebben we gemerkt dat ze ook heel bang
zijn om fouten te maken (omdat dit bij de meeste leerkrachten niet zomaar wordt
aanvaard).
Woensdag hebben we een les geobserveerd van een leerkracht die natural
science geeft. Dit was een eerder losse en leuke leerkracht, waarbij de
kinderen echt kind mogen zijn. Ze hadden als opdracht gekregen om een
rap/liedje te maken rond hun thema op dat moment, namelijk water. In de
rap/het lied moesten ze zoveel mogelijk woorden gebruiken die ze tijdens de les
hadden geleerd. De verschillende groepjes moesten dit woensdag presenteren aan
de rest van de klas en ze kregen hiervoor een micro. Bij ieder groepje klapte de
rest van de klas een ritme mee, gevoel voor ritme hebben die kinderen zeker!
Bij bepaalde ritmes wisten wij zelf niet hoe we moesten meedoen. De leerkracht
deed heel enthousiast mee en de leerlingen mochten hier wel fouten maken (en
opnieuw beginnen). Zo zagen we dat we het leerkracht-zijn hier niet mogen
veralgemenen, maar dat er ook nog relatief goeie leerkrachten zijn.
Wist je dat:
-We vorige week vrijdag (de tweede dag dat ze
reed) op een druk kruispunt met onze oude Volkswagen Fox zijn stilgevallen en
we helemaal niet meer wegraakten. Gelukkig kwamen de 3 Belgische meisjes uit
ons huis achter ons met hun auto en hebben ze ons geduwd, samen met 2 andere
mannen.
-We dinsdag naar een shoppingcenter zijn geweest
met 3 andere Belgische meisjes (met hun auto) en wanneer we wilden vertrekken
hun auto niet startte. Deze hebben we terug aangekregen door hem vooruit te
duwen (dan wisten we dat het nodig was om onmiddellijk naar de garage te gaan).
-De leerlingen in onze school op vrijdag 1 Rand
(0,10 euro) moeten betalen als ze willen meedoen aan the American Day, dit
wil zeggen dat ze hun uniform dan niet moeten dragen.
-Je hier naar de McDonald gaat en 2,85 euro
betaalt voor een menu.
-Een hele grote watermeloen hier 2,30 euro kost.
Veel liefs
Skrållan en Ellen
08-03-2012
Week 2 in South Africa!
Het is weer tijd om jullie even op de hoogte te houden van onze Zuid-Afrikaanse avonturen:
Zondag stond onze eerste echte uitstap gepland: Addo Elephant park! Na amper drie kwartier rijden kwamen we er aan. In onze oude Volkswagen doorkruisten we het natuurpark. Aangezien het een elephantpark is, verwachtten we een heleboel olifanten te zien. Na 5 minuten waren we superblij dat we in de verte twee olifanten zagen. Daarna heeft het echter vier uur geduurd voor we de trompetterende beesten weer zagen! Ze hadden zich allemaal verzameld rond een drinkplaats. Ze waren met 43! Verder zagen we een hoop wrattenzwijnen en mini wrattenzwijntjes, kudus, grote schildpadden en een kleine die op zn dooie gemakje de straat overstak, mestkevers (die samen met olifantenstront beschermd werden in het park), buffels, jakhalzen, een red hartebeest, veel speciale vogels, hopen zebras We hadden heel erg graag een leeuw en een hyena gezien, maar helaas, ze bleven onzichtbaar voor ons. Op een gegeven moment konden we een plaats binnen, dat omringd was door hoge hekkens met elektriciteit. We konden daar binnen gaan en er was een uitkijkpost voor olifanten. Er stonden daar verschillende autos geparkeerd van mensen die in dat afgebakend gebied waren. Heel dichtbij de autos was er ook een olifant, we waren die aan het fotograferen en plots reed er een auto dicht tegen de olifant en de man stapte uit om hem van dichtbij te kunnen fotograferen. De olifant voelde zich toch wel bedreigd en hij werd agressief. De man rende naar zijn auto terug en de olifant kwam alsmaar dichterbij (het was beangstigend om te zien). Het leek alsof de olifant die auto zou vernielen, zou wegsmijten Met zijn slurf heeft hij de auto geraakt, maar uiteindelijk is er niets gebeurd. De twee mensen in de auto hebben waarschijnlijk de schrik van hun leven opgelopen.
Maandag was het tijd voor onze eerste echte stagedag in Zuid-Afrika. Heel erg spannend! Rond 8.45u. kwamen we aan op onze school, Bethville Primary School. We moesten even wachten en daarna mochten we naar de directeur. We hadden de indruk dat hij niet op de hoogte was van onze komst, maar toch werden we hartelijk ontvangen. Hij deed wat papierwerk in orde en keek voor een klasje. We kregen het klasje waar er tot november ook enkele vrijwilligers de readingclass hadden gehouden. Er stonden enkele dozen onder de tafels in de klas. Ze waren heel erg verbaasd dat we zelf met de zware dozen wilden sleuren en riepen er dan ook een klusjesman bij om ons te helpen. Nog groter was de verbazing toen ze zagen dat we het lokaaltje aan het vegen en dweilen waren. Iedereen die we tegenkwamen was heel erg vriendelijk tegen ons, één van de vele fijne dingen hier in Zuid-Afrika. Ze stelden zichzelf voor, vroegen waar we vandaan kwamen, zeiden welk vak ze geven In de namiddag maakten we een kennismakingsspelletje. Vanaf dinsdag kon het echte werk beginnen. Stilletjes aan krijgt ons rooster met welke klassen we wanneer hebben een beetje vorm, maar we hebben hem nog steeds niet gekregen. We hebben al enkele groepen bij ons gehad waarmee we ons kennismakingsspel gespeeld hebben. We hebben kinderen van grade 2 tot 7. Deze kinderen zijn tussen de 7 en 13 jaar oud. Sommige groepen leken zich vlug op hun gemak te voelen en beantwoordden onze vragen vlot. Anderen waren wat meer verlegen. We werken met Engelstalige en Afrikaanstalige kinderen. Ze zouden in groepjes van maximum 8 moeten komen, maar tot nu toe hebben we er al altijd meer gehad (blijkbaar is 8 niet zo duidelijk ). In ons klasje willen we hen helpen met lezen en rekenen. Lezen en rekenen zijn bij veel kinderen een groot probleem. Als we rondlopen in de school zien we veel lachende gezichtjes en enthousiast zwaaiende kinderen. Daar word je zelf ook heel erg vrolijk van. Je ziet ook dingen die je erg raken: leerkrachten die leerlingen naar voor roepen en op hun handen slaan met een stok, kinderen die aan hun oor weggetrokken worden, kinderen met verbrande armen of zonder hand Vandaag is het internationale vrouwendag en dat werd gevierd met taart in de leraarskamer ! We hebben wat met de andere leerkrachten gepraat. Ze waren heel erg vriendelijk en open, zelfs over hun eigen privéleven. Het valt op dat vele mensen hier met een glimlach op hun gezicht erge dingen kunnen vertellen: de plotse dood van een vriend (doodgeschoten door een verdwaalde kogel tijdens een potje voetbal), een slecht huwelijk . Morgen is er een nieuwe dag op onze school, we kijken er al naar uit! Dit weekend gaan we met alle vrijwilligers en enkele organisatoren van Ready4life op teambuilding naar een boerderij op enkele uren rijden hiervandaan. We kunnen de braai (bbq) die we er zullen houden nu al ruiken!
Wist je dat - Een haarelastiek in het Afrikaans een pompom is en een paardenstaart een papola? - Een krant hier maar 28 rand (= 0,28) kost? - Je in Zuid-Afrika met je Belgisch rijbewijs mag rijden en dat Skrållan er vandaag haar eerste twee ritten aan de linkerkant van de weg opzitten heeft? - Leerkrachten hier medische steun krijgen en ongeveer 300000 rand (30000) steun krijgen om een huis te zoeken? - De zon hier op je huid brandt en je verbrandt bent voor je verbrand kan zeggen? - Melktaart en brood met daartussen een hamburger, frietjes, tomaat en ei Zuid-Afrikaanse specialiteiten zijn?
Lieve groetjes
02-03-2012
Onze eerste Zuid-Afrikaanse week :)
Hier zijn we weer met een berichtje van de afgelopen week.
Het was een bewogen, interessante, leuke, fantastische... week.
Zaterdag:
Er was een flashmop georganiseerd door enkele meisjes uit het huis hier. Het
was fantastisch om die mensen te zien dansen. Een lokale dansgroep heeft
hiervoor gedanst op de parking voor een shoppingcenter. Enkele van ons hebben
ook meegedaan. Hier hebben we mooie
filmpjes van.
Zondag:
We gingen met (bijna) alle bewoners van het huis (met 9) naar een misviering.
Het was een bizarre viering die maar liefst 3u heeft geduurd. We werden al van
bij het binnenkomen heel vriendelijk onthaald, we kregen van heel wat mensen een
hand en soms een knuffel en kregen plaats ergens in het midden van de zaal. Het
eerste uur was rechtstaan en zingen ;). Dat was super leuk! Het was ook heel
fijn om te zien hoe de mensen erin opgingen. Bij ons kun je je dat helemaal
niet meer voorstellen. 'Pray to the Lord'. Nadien kwam er een man naar voor die
meer dan een uur heeft gesproken over het feit dat hij ervoor gezorgd heeft dat
er geen pornokanalen op tv gekomen zijn, dat 2012 een jaar van verandering is,
dat alles zal goed komen, dan over het AIDS-probleem en zo ging het verder. Wij
hoopten dat hij zou stoppen, maar dat gebeurde niet, hij bleef maar doorgaan.
We werden 3x aangesproken om recht te staan, we kregen telkens applaus, er
kwamen enkele mensen naar ons om ons welkom te heten en ze gaven ons een
knuffel. Heel tof en een ongelooflijk warm onthaal...
Na drie uur in de kerk, werd het tijd voor een strandbezoek. Het is hier mooi
weer, we zitten aan de zee, dus horen strandbezoekjes er zeker bij. Zo gingen
we opnieuw met z'n allen op stap. 's Middags aten we aan het strand. Het duurde
heel lang voor we ons eten kregen. Dat moeten we toch nog een beetje gewoon
worden, de traagheid en het heel erg relax zijn van de Afrikanen hier.
Maandag:
Het was tijd voor een township tour. We reden met een van
de organisatoren richting de townships (achterbuurten) van Port Elizabeth. Dit
was heel indrukwekkend en moeilijk om in woorden te beschrijven. We wisten wel
dat dit bestond, maar hadden toch geen idee dat het zo zou zijn Je hebt hier
verschillende townships, ze hebben allemaal een naam. Op een gegeven moment
reden we gewoon een willekeurige township binnen en parkeerden er de auto. We
stapten uit en gingen rondwandelen (niet ver van de auto). Veel mensen waren er
niet, het was maandagochtend en de mensen moesten nog bekomen van hun weekend
(veel drinken e.d.). De maandag is het daarom meestal erg rustig. Onze
begeleidster praatte met enkele mensen die voor hun huis zaten. Het gaf ons een
heel spannend gevoel, rondlopen in de townships. Maar als je vriendelijk bent
tegen hen, vraagt hoe het gaat, je in groep verplaatst e.d., dan is er niet
veel om bang van te zijn.
We reden nog door enkele straten, in een andere township. Er is een verschil
tussen de verschillende townships. In de ene voel je dat de mensen nog hoop
hebben en veel doen om hun leven beter te maken. In de andere doen de mensen
bijna niets, laten alles gebeuren en hebben de moed al wat verloren.
We reden nog door enkele straten, zagen aan onze linkerkant een schattig klein jongetje
cds oprapen. Wij vertraagden even en zwaaiden heel uitbundig. Het jongetje
keek even op, keek wat verbaasd dat vier blanke mensen in een auto naar hem aan
het zwaaien waren, hij liet zijn cds allemaal vallen en begon met beide handen
te zwaaien. Een beeld om niet meer te vergeten
Dinsdag-woensdag-donderdag:
Tijd om mee te gaan naar een school waar een van de projecten van Ready 4 life loopt
(de organisatie waar wij ook meehelpen). Het is een project dat eigenlijk in
verschillende scholen loopt. Ready 4 life leidt enkele mensen op om les te
geven aan volwassen, die dan computerles en life-orientationlessen geven. We
hebben geholpen met het begeleiden van de oefeningen die ze kregen op de
computer. Deze lessen duren 8 weken (4 dagen in de week van 9u. tot en met
14u.). Ze krijgen hier ook een examen over en krijgen er op het einde een
diploma van, waardoor ze beter aan een job geraken.
Dit deden we om een beeld te krijgen van welke projecten er lopen, hoe het hier
gaat (ervaring: helemaal anders, didactisch niet zoals wij het leren), om in
gesprek te gaan met de mensen in de klas Het was een heel leerrijke ervaring.
Vandaag:
Drie meisje van het huis hier hebben een event georganiseerd (Be you) waar
wij allemaal geholpen hebben. Er was heel wat te doen: verschillende workshops
en performances en ook standen met musea, scholen Het hele event had met art
te maken. Er kwamen enkele highschools om deel te nemen aan de workshops. Ook mensen uit de townships mochten niet
ontbreken. Het was jammer dat er niet zoveel volk was als ze verwacht hadden.
We hebben wel een hoop hele goede dansers en rappers gezien. Ook de kinderen
moesten in hun dansen niet onderdoen voor de volwassenen. In een dancebattle
met als inzet een T-shirt van het event lieten ze zich helemaal gaan. s
Middags aten we een hapje uit een kraam van een oude vrouw. We hoorden van een
organisator van Ready4life dat het een typisch Zuid-Afrikaans gerechtje was. We
kregen een stuk dik brood met daarop een hamburger, frietjes, ei eren en een
schijf tomaat. Skrållan vond het nog lekker, Ellen was er niet zo voor te
vinden. Het was ook een hele rare combinatie. Een beetje moe van deze dag,
zitten we nu gezellig met zn allen op het terras van ons huis, wat te
genieten. Straks gaan we nog een bezoekje brengen aan het stamcafé Sugars.
Vanaf maandag gaan wij zelf aan de slag in een school, wat het precies zal
zijn, dat weten we nog niet. Waarschijnlijk zal het het begeleiden van kinderen
met lees- en rekenproblemen zijn.
