Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Verhalen
mijn zelfgeschreven verhaal
24-07-2009
hoofdstuk 15
Wanneer mijn moeder de deur uit is, loop ik naar mijn kamer. Daar neem ik mijn gsm en stuur Nick een sms'je met de vraag of dat hij even wil langskomen. Een beetje later gaat de bel en ik laat Nick binnen, we lopen naar de slaapkamer en gaan naast elkaar op bed liggen. "Wil je me nu vertellen hoe het zit met al die moeders van je?" vraagt hij een beetje bezorgd kijkend. Ik moet lachen bij het zien van zijn gezicht en hij lacht gelukkige mee; "Ik heb maar één moeder", begin ik. "Dat was de vrouw die naar binnen kwam, waardoor jij weg moest." "En wie is dat ander mens dan?" vraagt hij nieuwsgierig. "Een beetje respect voor dat "mens" hé, zij is namelijk de moeder van Elody", antwoord ik. "Ik dacht echt dat jullie zussen waren", vertelt hij. "Nee, we zijn gewoon vriendinnen", zeg ik. "Waarom woon je niet meer bij je eigen ouders?" vraagt hij. "Ik heb ruzie gekregen met mijn vader en hij heeft me het huis uitgezet", vertel ik. "Wat heb je wel gedaan?" vraag hij. "Weet je nog dat ik zei dat ik die rare vrijdagavond zwanger ben geworden?" zeg ik. "Ja, maar je wist toen toch nog niet da je zwanger was?" zegt Nick. "Nee, maar ik heb toen pas de volgende middag naar hen gebeld en gezegd dat ik niet wist waar ik was en daarom is hij boos", zeg ik. "Hij dat ze geen hotel zijn, waar ik binnen en buiten kan lopen." "Heb je het niet kunnen uitleggen?" vraagt hij. "Aan mijn moeder wel, maar mijn vader wil niets meer met me te maken hebben en hij wil ook niet luisteren", vertel ik. "Hij wil zelfs niet meer naar mijn moeder luisteren, hij heeft nu al een week niet meer tegen haar gesproken omdat ze weer over mij begonnen was, ik besta niet meer voor hem." "Dat vind ik heel onredelijk van hem", antwoordt Nick. "Al is onredelijk eigenlijk nog zwak uitgedrukt?" "Ik weet het", zucht ik en ik vlei me tegen hem aan. "Weten je ouders dat je verkering hebt met mij?" vraagt hij opeens. "Ik heb het mijn moeder daarstraks verteld, maar ik denk niet dat ze zo dom is om het tegen mijn vader te zeggen, dus die weet het niet", zeg ik. "Anders kon ik eens meegaan naar je vader, maar als hij niet eens weet dat ik besta..." antwoordt hij. "Ik wil het hem wel vertellen, maar hij zal uit zijn vel springen als ik het hem vertel", zeg ik. "Zo erg kan het toch niet zijn", zegt Nick. "Toch wel, hij zegt steeds tegen me dat vriendjes hebben nu niet in mijn leven past", zegt ik. "Eerst moet je leren, dan gaan werken en dan op zoek gaan naar een man waarmee je de rest van je leven mee gaat doorbrengen." "Dat is toch wel erg ouderwets", antwoordt hij. "Hij kent waarschijnlijk de woorden scheiden en liefjes niet eens, alles moet volgens een plan gaan voor hem", zeg ik. "En een lief voor dat mijn studies af zijn, past daar niet in." "Oké, dan vertellen we het hem zeker niet", zegt Nick uiteindelijk. "Ik ben blij dat je het begrijpt", antwoord ik. Het blijft een poosje stil en dan zegt Nick opeens:" Vinden de ouders van Elody het niet erg dat je hier woont?" "Nee, want in de vakanties bleef ik toch bijna de hele tijd hier slapen enzo en mijn moeder stort maandelijks wat geld op hun rekening, waaronder mijn kindergeld", antwoord ik. "Mis je het om thuis te zijn?" vraagt hij. "Ik mis vooral mijn moeder, maar voor de rest niets", zeg ik. "De sfeer was toch meestal om te snijden en mijn broer is er ook niet meer." "Wat is er wel met je broer gebeurd?" vraagt hij bezorgd. "Er is niks ergs gebeurd ofzo hoor", verzeker ik hem." Hij was het gewoon beu thuis en hij zit nu op een studio, hij is toch meerderjarig en kan gaan en staan waar hij wil." "Gelukkig maar", zucht Nick. "Weet je eigenlijk echt zeker dat je mee wilt naar die abortus?" vraag ik nogmaals. "Dat heb ik je toch gezegd, ja ik ga mee en daar blijf ik bij", zegt hij en hij geeft een zoen.
