Het zweet breekt me uit terwijl ik naar Nick toe loop. Ik probeer zo traag mogelijk te lopen, maar ik kan er moeilijk
uren over doen, dus uiteindelijk sta ik toch voor hem. Hij glimlacht naar me en ik smelt helemaal, vanbinnen begin ik te
gloeien en ik voel mijn hoofd langzaam knalrood worden.
"Hey", begroet hij me.
"Hey", zeg ik terug en ga naast hem zitten op de bank.
"Je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik je heb laten komen hé?" vraagt hij.
"Ja, eigenlijk wel", antwoord ik.
"Wel ik vind je een toffe meid",begint hij zenuwachtig. Hij is zo schattig wanneer hij zenuwachtig is, denk ik bijmezelf.
"Ik wou je eigenlijk het volgende vragen", zegt hij. "Ik heb tegen mijn familie gezegd dat ik mijn leven gebeterd heb en
een lieve vriendin heb gevonden. Zou jij op het familiefeestje zondag mijn lief willen spelen?"
"Je vriendin zijn?" vraag ik ongelovig.
"Nee, gewoon spelen hoor", antwoord hij vlug. "Je bent tenslotte een goeie vriendin." Ik kan mijn oren niet geloven! Mijn
hele wereld stort in! Ik dacht dat hij zou bekennen dat hij verliefd is op mijn en nu vraagt hij mij om zijn liefje te
'spelen' omdat ik een goeie 'vriendin' ben. Ik sta op en wil heel hard weglopen.
"Waar ga je heen?" vraagt hij.
"Ik moet opeens dringend weg", verzin ik en ik loop zo snel mogelijk het park uit. Wanneer ik thuis aankom, probeer ik
zo normaal mogelijk te doen. Ik kom Elody tegen in de woonkamer en zij ziet jammer genoeg direct dat ik me niet goed
voel.
"Wat is er gebeurd?" vraagt ze bezorgd.
"Nick heeft me gevraag om zijn liefje te 'spelen' zondag op het familiefeestje", antwoord ik.
"Te spelen", vraagt Elody niet-begrijpend.
"Ja, ik mag zijn liefje niet gewoon 'zijn', ik moet het 'spelen' ", zeg ik. Dan kan ik me niet meer inhouden, ineens komt
heel het verhaal eruit, alles van het begin tot het einde vertel ik aan Elody. Op het einde van mijn verhaal, slikt Eldoy
even. Het blijft een tijdje stil, Elody geeft me een knuffelen ik hou haar niet tegen. Ik heb het echt nodig. Ik zeg dat ik
even alleen wil zijn en ik ga boven op bed liggen. Opeens trilt mijn gsm en ik krijg een berichtje.
Is er iets? Ben je boos? Nick
Ik weet niet wat ik moet antwoorden, dus stuur ik alleen het volgende terug:
Er is niets ik zie je morgen wel Esther
De hele nacht droom ik over wat er gebeurd is en ik ben ook verschillende keren wakker geworden.Wanneer het eerste
zonlicht in mijn ogen schijnt, open ik mijn ogen en vraag me af waarom ik zo zenuwachtig ben. Pas wanneer ik me aankleed,
dringt het tot me door dat ik vandaag Nick terug onder ogen moet komen. Gelukkig is het maar een halve dag en misschien
lukt het wel om het niet te hoeven spreken. Maar dat was valse hoop, want ik heb nog maar net mijn fiets in het rek gezet,
als Nick al naar me toe komt en vraagt of ik wil praten. Ik zeg van wel en mijn handen worden al nat van het zweet.
"Waarom liep je zo plots weg gisteren?" vraagt hij bezorgd.
"Het is niets", antwoord ik. "Ik was gewoon iets vergeten."
"Ah oké" , antwoordt hij verlegen. "Heb je al nagedacht over mijn voorstel?"
"Niet echt", lieg ik. Dat is natuurlijk niet waar, ik heb er de hele avond aan gedacht en zelfs over gedroomd. Natuurlijk ga ik hem dat niet vertellen.
"Oké, wil je er over nadenken?" dringt hij aan.
"Ja, dat is goed", antwoord ik. Ik loop vlug weg en wandel naar Elody. Ik vertel het hele verhaal en zij raadt me aan om
toch mee te gaan, misschien gebeurt er toch iets. Dus wanneer het middag is, loop ik naar hem toe en zeg dat het goed is.
We spreken af dat hij me komt halen zondag om 13h30. De rest van de dag blijf ik toch twijfelen of dat het wel een goed
idee was. Aangezien het woensdagnamiddag is, wandelen Elody en ik naar het park om even eruit te zijn. We gaan zitten
bij de vijver op een bank, maar niet de bank waar ik gisteren met Nick heb gezeten, gelukkig maar. We babbelen over
vanalles en nog wat, over wat er is gebeurd vrijdagavond, school, vrijdagavond, Nick en vrijdagavond. Wannneer we de
kerktoren vijf maal horen luiden, vertrekken we naar huis.
