Vandaag weer een fantastische dag gehad! In de buurt van Midelt worden er veel mineralen opgegraven. Het gebeurt nu nog illegaal, maar de overheid knijpt een oogje toe. Er zijn ook verlaten mijnsites, waar er dan nog enkele gezinnen blijven om een oogje in het zeil te houden. Die illegale opgravingen en die dorpjes zijn we gaan bezoeken en dit met een oude Mercedescamionat met gordijntjes! Tussendoor een wandeling gedaan van 1,5 uur naast een riviertje, maar in een kloof. Het dorpje dat we nog bezocht hebben, lag precies tussen de Rocky mountains. Fantastisch mooi! Ook wel een stofferig dag, dus dat zwembadje deed deugd nadien, alhoewel, ik schat dat het water maximum 17 gr was. Ijskoud, maar het was een goede voorbereiding voor mij als ik ook een winterijsbeer wil worden. De douche had ik nodig om mij op te warmen. We zijn in het hotel blijven eten, want we liggen nogal afgelegen. En voor het eerst in mijn leven heb ik kameel gegeten, wel in een vorm van kefta, maar was wel lekker! De Marokkaanse wijn begint hier ook wel beter te vloeien... En de het gezelschap wordt alsmaar beter. Na een week beginnen we elkaar te kennen, waardoor de nodige uitspraken alsmaar sappiger worden. Er wordt echt veel gelachen en dat doet deugd. Ik geniet met volle teugen van deze reis en voel me een beetje in een andere wereld, wat eens per jaar toch wel eens nodig is. Morgen spelen de Xaverianen (harmonie van Aartselaar), hun wedstrijd voor de provincie en ik wil hen bij deze veel succes wensen! Morgen gaan we naar Erfoud, de laatste halte voor de woestijn. Ik hoor hier net dat Alain zich een beetje te kort gedaan voelt ; hij heeft wat nood aan nieuwe Arabische woordjes... Ach ja, slaapwel!
We zijn weer verhuisd! Van Fez naar Midelt, een berberdorp tussen het midden-Atlasgebergte en het hoogAtlasgebergte. Ons hotel, met zicht op de bergen, is wel mooi. Ik zal een foto van mijn kamer posten. Het is bewolkt, dus het zicht op de bergen is beperkt, hopelijk morgen beter! Onderweg zijn we door het ski-oord Iflane gereden, een mooi dorp, maar ik had het gevoel in Zwitserland te zijn. Enkele kilometers verder is het weer armoede troef. De meeste gezinnen hebben geen verwarming en het vriest en sneeuwt hier. We zijn vooral door appelboomgaarden gereden. Deze namiddag kwamen we ook veel nomadententen tegen. Suzan heeft geregeld dat we er een konden bezoeken. Het zijn semi-nomaden, in winter trekken ze naar hun woning in een dorp vlak bij Midelt. Na de busrit hebben we nog een wandeling met gids gedaan via de boomgaarden en berberdorp. En nog steeds mogen we geen vrouwen fotograferen. Dan maar de schattige kinderen, die met ons mee wilden wandelen. Voor morgen hadden we de keuze om een trektocht te doen in de Cirque de Jafaar, maar die wandeling zou zeer zwaar zijn ; het einde is de klim van 600 meter in de hoogte, terwijl je al boven de 2000 meter zit. Dus kiezen we voor het alternatief; een wandeling langs dorpjes en oude mijnen. Hier zijn veel mineralen en fossielen te vinden. Het is een vermoeiende reis, dus we kruipen vroeg in ons bed. Bslema (tot ziens)
Wederom een drukke dag ! We zijn eerst naar Meknes gereden, één van de vier koningsteden. De stad werd gesticht door een tiran, met oneindig veel vrouwen en nog meer kinderen. Te schandalig om op te noemen. Hij had ook 12.000 paarden op stal. Hij leefde ten tijde van Lodewijk XIV. En de stallen van die paarden was ons eerste bezoek. Daarna kregen we vrij om de medina en een overdekte makt te bezoeken, maar wij, enkele vrouwen, zijn natuurlijk niet verder geraakt dan de medina. In de medina was er een mooie Koranschool, dus dat was het culturele gedeelte, daarna kwamen we een kruidenwinkeltje tegen van een vrouwencooperatief. Van die vrouw die dat uitbaatte, kregen we allemaal drie kussen....alsof we de beste vriendinnen waren, maar ze had wel lekkere Berberthee en -kruiden. De tijd vloog voorbij, dus nog een blitsbezoeken aan een juwelenwinkeltje, om dan te gaan aanschuiven aan een lekker buffet, met zicht op de plaza van Meknes. We vonden dat we iets te weinig tijd hadden in Meknes, want het was hier wel gezellig. Daarna een busritje naar Moulay Idriss, het Mekka van de armen; hier 5 keer naartoe komen is gelijk aan een bezoek aan Mekka. Er waren pelgrims aan de muziek te horen. Tijdens de wandeling door het dorp, stootte we op een muziekgroepje. Vrolijke bende en nog vrolijker als er geld in de hoed kwam. Sfeervol! En als laatste zijn we Romeinse ruïnes gaan bezoeken van Volubilis. Vooral de mooie mozaïeken waren de moeite met het zonnetje dat op het juiste moment doorkwam. Na een lange busrit zijn we in een Italiaans restaurantje gaan eten, waar we tot de conclusie zijn gekomen dat onze Italiaanse kookkunsten beter zijn. Nog een afzakkertje (rum) bij Bart en Alain en bedtijd! Morgen trekken we terug de bergen in naar Midelt. Ciao!
Amai, wat een dag! Moe, maar meer dan voldaan van een dag door te brengen in Fez. Eerst zijn we naar het Joods kerkhof geweest in de Joodse wijk. Vroeger waren er veel Joodse Marokkanen, maar de meeste zijn na de tweede wereldoorlog naar Israël verhuisd. In de Joodse wijk wonen geen Joden meer, nog enkelen in de nieuwe stad. Het zijn gewone Marokkanen die vredig naast de Moslims wonen. Daarna zijn we door de Joodse wijk gewandeld. Het trekt op de Medina, maar in de Medina zijn alle huizen naar binnen gericht (riad, geen ramen langs buiten maar via het grote gat in het midden van het gebouw). In de Joodse wijk hebben de woningen wel ramen langs buitenkant en soms terasjes. Een uitzichtpunt gaf ons een overzicht over de grote medina van Fez, vooraleer we de namiddag gingen ronddwalen in de 8.000 straatjes van de medina. Onze gids is er op gegroeid en bracht ons op de meest opvallende plaatsjes. Maar eerst hebben we geluncht in een prachtig restaurant, in de medina, volledig ingericht volgens mijn smaak, met de prachtige tegels van Marokko en de lampen natuurlijk! Het fabriekje, waar ze die tegels enzo maken, hebben we ook bezocht. Mijn toekomstige badkamertegels zijn gekozen... Uren hebben we geslenterd in de medina. We moesten goed bij elkaar blijven, want verloren lopen wil zeggen ; proberen een poort te vinden en taxi naar hotel nemen. Alles, maar ook alles vind je daar;. En dan natuurlijk ook de leerlooierij, de baden waar het leder wordt gewassen en gekleurd. Tja, een nieuwe handtas is een feit. En een mooie deal gemaakt! Als slot zijn we nog naar een weverij gegaan. Ook mooi, maar ik heb me kunnen inhouden... Deze avond zijn we terug in een zeer lokaal eettentje (op straat dus) gaan eten: soep en broodje met kefta voor 2,5 euro. Dikke voeten verplichten me nu om in bed te kruipen. Bslema!
Vandaag zijn we aangekomen in Fez, een stad met twee miljoen inwoners en waar de grootste autovrije medina is. Die is zo groot, dat je hier goed in kunt verdwalen. Maar Fez wordt pas morgen uitgebreid bezocht met gids. Deze namiddag hadden we een vrij moment en zijn we niet ver gegaan, want er is een zwembad! De meesten van de groep wou een rust momentje en dat hebben we dan ook genomen. Het water van 't zwembad was fris, maar dankzij mijn zomerlidmaatschap bij de ijsberen van Boom, kon ik dit wel aan. In het hotel is geen drank (lees alcoholische drank) te verkrijgen, maar een straat verder is wel een 'slijterij'. Onze reisleidster is van Nederland, dus soms komt er wel een andere woordenschat aan te pas. Een Marokkans wijntje werd aangekocht. We hebben wel toelating om te drinken in het hotel... Marokko zou zeer goede wijn produceren en 85 % wordt door Marokkanen geconsummeerd... Hier is echt wel een drankprobleem onder de moslims! Deze avond zijn we met enkelen met de petit taxi naar de medina gereden voor een bepaald restaurantje, dat een doolhof is in verschillende verdiepingen, maar ook een dakterras heeft. Hoer hebben we zeer lekker gegeten, maar mijn soep kwam op hetzelfde moment als de tagine toe en we zaten al met 8 rond een tafeltje, dat altijd veel te laag is hier. Ik heb hier altijd een enorme slechte houding aan tafel. Maar goed, supergezellige restaurant met prachtig interieur. Een luster over een paar verdiepingen hing hier. Voor de toekomstige bezoekers van Fez : café Clock kan je beginnen te zoeken in die grote medina! Ik had eigenlijk niet veel te vertellen en de oogjes vallen toe.... Tot morgen, als we niet verdwaald zijn in de medina!
Deze avond gaan eten in een zeer lokaal, niet toeristisch eethuisje, op aanraden van Suzan, onze reisleidster, die er de vorige week een vistagine was gaan eten. Met 10 vrijgezellen (behalve Marc, want die is ziek gevallen) trokken we er naartoe. Aanvankelijk leek het alsof er niet genoeg eten meer was, maar de big chief liet ons niet gaan. Algauw werden er wat tafels bijeen geschoven en konden we wat bestellen. Iedereen in de weer om te gaan winkelen op het marktje of de buurtwinkel. Vistagine zal klaargemaakt worden. Ik zag een van de obers met zakje brood voorbij lopen, twee minuten later werd dit gesneden op tafel gezet. Flesjes water werd via het traliewerk van het zijraampje binnen gesmokkeld. En zo ging dat verder. En nu maar hopen dat het lekker gaat zijn en dat we morgen niet ziek... De tijd verstreek en we zagen af en toe wat mannen naar het eerste verdiep trekken. Een tijd later kwamen ze terug en stopten telkens wat geld in de hand van de obers... Wat gebeurt er daar? Marihuana? We begonnen al wat brood te eten en Lieve lust er wel wat graag boter en peper op. Alles wat we vroegen, trachtten ze te brengen, maar poivre? De choco kwam, nadien confituur en honing, maar peper... Dus werd er dan maar iemand van straat geplukt om te komen vertalen, want ze moesten begrijpen wat Lieve wou.... Hilariteit! En dan kwamen de tagines met sardientjes in tomatensaus! Dit was superfantstisch lekker! Als ik teken gaf aan de big chief dat het lekker was, dan werd er rijkelijk muntthee uitgedeeld en enkele lamsbrochetjes. Die man straalde van geluk, want de toerist vond het lekker. Pierre vroeg voor de grap of hij niet wat whiskey kreeg bij de thee, maar dit werd weggelachen. Geen alcohol! Muntthee wordt wel 'Berber whiskey' genoemd. Maar wat gebeurde er nu toch op dat eerste verdiep? Marihuana natuurlijk! De chef gaf toe! We beginnen ze te kennen, die Marokkanen! Niks mag, maar alles gebeurt!
