Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
MAROKKO 🇲🇦
Elke trekt door Marokko 😎 🌴 🚎 🎎 🍉 📷 ✈️ 🌅 🏜 22 daagse groepsreis met Koningaap
21-10-2016
Meknes - Moulay Idriss - Volubilis
Wederom een drukke dag ! We zijn eerst naar Meknes gereden, één van de vier koningsteden. De stad werd gesticht door een tiran, met oneindig veel vrouwen en nog meer kinderen. Te schandalig om op te noemen. Hij had ook 12.000 paarden op stal. Hij leefde ten tijde van Lodewijk XIV. En de stallen van die paarden was ons eerste bezoek. Daarna kregen we vrij om de medina en een overdekte makt te bezoeken, maar wij, enkele vrouwen, zijn natuurlijk niet verder geraakt dan de medina. In de medina was er een mooie Koranschool, dus dat was het culturele gedeelte, daarna kwamen we een kruidenwinkeltje tegen van een vrouwencooperatief. Van die vrouw die dat uitbaatte, kregen we allemaal drie kussen....alsof we de beste vriendinnen waren, maar ze had wel lekkere Berberthee en -kruiden. De tijd vloog voorbij, dus nog een blitsbezoeken aan een juwelenwinkeltje, om dan te gaan aanschuiven aan een lekker buffet, met zicht op de plaza van Meknes. We vonden dat we iets te weinig tijd hadden in Meknes, want het was hier wel gezellig. Daarna een busritje naar Moulay Idriss, het Mekka van de armen; hier 5 keer naartoe komen is gelijk aan een bezoek aan Mekka. Er waren pelgrims aan de muziek te horen. Tijdens de wandeling door het dorp, stootte we op een muziekgroepje. Vrolijke bende en nog vrolijker als er geld in de hoed kwam. Sfeervol! En als laatste zijn we Romeinse ruïnes gaan bezoeken van Volubilis. Vooral de mooie mozaïeken waren de moeite met het zonnetje dat op het juiste moment doorkwam. Na een lange busrit zijn we in een Italiaans restaurantje gaan eten, waar we tot de conclusie zijn gekomen dat onze Italiaanse kookkunsten beter zijn. Nog een afzakkertje (rum) bij Bart en Alain en bedtijd! Morgen trekken we terug de bergen in naar Midelt. Ciao!
Amai, wat een dag! Moe, maar meer dan voldaan van een dag door te brengen in Fez. Eerst zijn we naar het Joods kerkhof geweest in de Joodse wijk. Vroeger waren er veel Joodse Marokkanen, maar de meeste zijn na de tweede wereldoorlog naar Israël verhuisd. In de Joodse wijk wonen geen Joden meer, nog enkelen in de nieuwe stad. Het zijn gewone Marokkanen die vredig naast de Moslims wonen. Daarna zijn we door de Joodse wijk gewandeld. Het trekt op de Medina, maar in de Medina zijn alle huizen naar binnen gericht (riad, geen ramen langs buiten maar via het grote gat in het midden van het gebouw). In de Joodse wijk hebben de woningen wel ramen langs buitenkant en soms terasjes. Een uitzichtpunt gaf ons een overzicht over de grote medina van Fez, vooraleer we de namiddag gingen ronddwalen in de 8.000 straatjes van de medina. Onze gids is er op gegroeid en bracht ons op de meest opvallende plaatsjes. Maar eerst hebben we geluncht in een prachtig restaurant, in de medina, volledig ingericht volgens mijn smaak, met de prachtige tegels van Marokko en de lampen natuurlijk! Het fabriekje, waar ze die tegels enzo maken, hebben we ook bezocht. Mijn toekomstige badkamertegels zijn gekozen... Uren hebben we geslenterd in de medina. We moesten goed bij elkaar blijven, want verloren lopen wil zeggen ; proberen een poort te vinden en taxi naar hotel nemen. Alles, maar ook alles vind je daar;. En dan natuurlijk ook de leerlooierij, de baden waar het leder wordt gewassen en gekleurd. Tja, een nieuwe handtas is een feit. En een mooie deal gemaakt! Als slot zijn we nog naar een weverij gegaan. Ook mooi, maar ik heb me kunnen inhouden... Deze avond zijn we terug in een zeer lokaal eettentje (op straat dus) gaan eten: soep en broodje met kefta voor 2,5 euro. Dikke voeten verplichten me nu om in bed te kruipen. Bslema!
Vandaag zijn we aangekomen in Fez, een stad met twee miljoen inwoners en waar de grootste autovrije medina is. Die is zo groot, dat je hier goed in kunt verdwalen. Maar Fez wordt pas morgen uitgebreid bezocht met gids. Deze namiddag hadden we een vrij moment en zijn we niet ver gegaan, want er is een zwembad! De meesten van de groep wou een rust momentje en dat hebben we dan ook genomen. Het water van 't zwembad was fris, maar dankzij mijn zomerlidmaatschap bij de ijsberen van Boom, kon ik dit wel aan. In het hotel is geen drank (lees alcoholische drank) te verkrijgen, maar een straat verder is wel een 'slijterij'. Onze reisleidster is van Nederland, dus soms komt er wel een andere woordenschat aan te pas. Een Marokkans wijntje werd aangekocht. We hebben wel toelating om te drinken in het hotel... Marokko zou zeer goede wijn produceren en 85 % wordt door Marokkanen geconsummeerd... Hier is echt wel een drankprobleem onder de moslims! Deze avond zijn we met enkelen met de petit taxi naar de medina gereden voor een bepaald restaurantje, dat een doolhof is in verschillende verdiepingen, maar ook een dakterras heeft. Hoer hebben we zeer lekker gegeten, maar mijn soep kwam op hetzelfde moment als de tagine toe en we zaten al met 8 rond een tafeltje, dat altijd veel te laag is hier. Ik heb hier altijd een enorme slechte houding aan tafel. Maar goed, supergezellige restaurant met prachtig interieur. Een luster over een paar verdiepingen hing hier. Voor de toekomstige bezoekers van Fez : café Clock kan je beginnen te zoeken in die grote medina! Ik had eigenlijk niet veel te vertellen en de oogjes vallen toe.... Tot morgen, als we niet verdwaald zijn in de medina!
Deze avond gaan eten in een zeer lokaal, niet toeristisch eethuisje, op aanraden van Suzan, onze reisleidster, die er de vorige week een vistagine was gaan eten. Met 10 vrijgezellen (behalve Marc, want die is ziek gevallen) trokken we er naartoe. Aanvankelijk leek het alsof er niet genoeg eten meer was, maar de big chief liet ons niet gaan. Algauw werden er wat tafels bijeen geschoven en konden we wat bestellen. Iedereen in de weer om te gaan winkelen op het marktje of de buurtwinkel. Vistagine zal klaargemaakt worden. Ik zag een van de obers met zakje brood voorbij lopen, twee minuten later werd dit gesneden op tafel gezet. Flesjes water werd via het traliewerk van het zijraampje binnen gesmokkeld. En zo ging dat verder. En nu maar hopen dat het lekker gaat zijn en dat we morgen niet ziek... De tijd verstreek en we zagen af en toe wat mannen naar het eerste verdiep trekken. Een tijd later kwamen ze terug en stopten telkens wat geld in de hand van de obers... Wat gebeurt er daar? Marihuana? We begonnen al wat brood te eten en Lieve lust er wel wat graag boter en peper op. Alles wat we vroegen, trachtten ze te brengen, maar poivre? De choco kwam, nadien confituur en honing, maar peper... Dus werd er dan maar iemand van straat geplukt om te komen vertalen, want ze moesten begrijpen wat Lieve wou.... Hilariteit! En dan kwamen de tagines met sardientjes in tomatensaus! Dit was superfantstisch lekker! Als ik teken gaf aan de big chief dat het lekker was, dan werd er rijkelijk muntthee uitgedeeld en enkele lamsbrochetjes. Die man straalde van geluk, want de toerist vond het lekker. Pierre vroeg voor de grap of hij niet wat whiskey kreeg bij de thee, maar dit werd weggelachen. Geen alcohol! Muntthee wordt wel 'Berber whiskey' genoemd. Maar wat gebeurde er nu toch op dat eerste verdiep? Marihuana natuurlijk! De chef gaf toe! We beginnen ze te kennen, die Marokkanen! Niks mag, maar alles gebeurt!
Deze ochtend vertrokken we vroeg voor een wandeling met gids door het mooie, blauwe-wit stadje Chefchaouen. Alle winkeltjes nog gesloten, anders kwamen we er niet vlot doorheen. We moesten goede stapschoenen aandoen, want de wandeling ging verder in de hoogte de berg op waar we een schoon zicht kregen. Pittige wandeling, maar ze ging verrassend goed. Halverwege, voor we de daling inzette, kregen we thee bij een gezin. Tegen dat we gingen dalen, scheen de zon fel en klom de temperatuur tot een eind in de twintig. Na 4 uur wandelen, waren we terug aan het hotel en was het hoog tijd om mijn hoofd onder de kraan te steken. Opfrissen, lunchen en weer de stad in. Ik had toch maar een topje aan gezien de temperatuur, maar opeens begon een oudere dame te roepen en te tieren tegen mij... En ik had mijn fototoestel toch niet vast. Gelukkig werd zij door anderen weggestuurd en was het opgelost. Kon ze niet verdragen dat mijn schouders bloot waren? Vrouwen zijn hier echt niet toegankelijk. Mannen daarentegen... Gelukkig blijven we altijd in groepjes rondwandelen. Drie koppels en een dochter trekken er apart op uit, maar we zijn hier met 11 vrijgezellen. Leeftijd tussen 42 en 73. Pierre is onze pater familias, sportieve kerel met fantastische humor, maar hij is op het einde van de wandeling even van zijn sus gevallen. Gelukkig twee verpleegkundigen in de groep! Alles is terug goed met hem! Vóór het avondeten hebben we even de beentjes naar boven gelegd, een goede (?) douche genomen en gaan avondeten. Hier vertel ik zo dadelijk meer over! de badkamers zijn hier al minstens even hilarisch als in Myanmar. Om de douchekraan open te draaien, moet ik nu mijn arm ver boven mijn hoofd uitsteken en als je op de wc-bril gaat zitten, moet je zien dat je er niet afvalt met bril, want die ligt niet echt vast. Keep in smiling!
Vandaag lange reis achter de rug, maar gelukkig met wat stops in dorpjes en plaatselijke marktjes. We zijn in de streek van de Berbers gekomen.Om te eten zijn we onze inkopen gaan doen in die dorpjes en marktjes en hebben we een gezellige picknick gehouden bij een ouder Marokkaans echtpaar. Luxe picknick met broodjes, groenten, fruit en yoghurt. We zijn de bergen ingereden en zijn aangekomen in het mooie, idyllische Chefchaouen. De huizen zijn hier allemaal wit met blauw en worden zo geschilderd om de insekten weg te houden. Blijkbaar hebben de Spanjaarden dit stadje een tijdje bezet, waar veel namen naar verwijzen, ons hotel is 'Hotel Madrid' en is redelijk pittoresk ingericht. Zie foto. Het dorp is één grote medina met de meest leuke winkeltjes.... ik heb me niet meer kunnen inhouden, dus de eerste sjaal en broek zijn een feit. Van het afdingen moet je een spel maken. En met geluk krijg je te veel geld terug... Die chance zal ik niet altijd hebben... Een leuk restaurantje met groot terras op het dak was onze laatste stop vandaag en de eerste couscous was heerlijk. De muntthee moest me wat opwarmen, want de nachten zijn hier koel. Berberse vrouwen zijn traditioneel gekleed met bepaalde soort hoeden met pomponnetjes. Dit maakt hen fotogeniek, maar als je vriendelijk vraagt of je hen mag fotograferen, dan roepen ze bijna de hele markt bijeen met hun hoge stemmetjes en krijg je de nodige vieze blikken van de omstaanders. Hmm, niet leuk... En wij maar aangeleerd krijgen dat 'lah choukran' 'nee, bedankt' wil zeggen. Iets weigeren moet niet altijd met groot vertoon zijn zijn. De ezel wordt hier veel ingezet om dingen mee te vervoeren. Vanmorgend, onderweg, waren er net voor ons twee aangereden en lagen dood op de weg... Morgen gaan we met een gids in de ochtend Chefchaouen verkennen, wanneer er nog niet veel volk op straat is en hebben we de rest van de dag vrij om hopelijk niet te veel te shoppen. De kleurrijke winkeltjes maakt het hier nog idyllischer. Ik ben even vergeten hoe 'tot ziens' nu weer wordt gezegd... Morgen nieuwe poging.
