Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
MAROKKO 🇲🇦
Elke trekt door Marokko 😎 🌴 🚎 🎎 🍉 📷 ✈️ 🌅 🏜 22 daagse groepsreis met Koningaap
19-10-2016
Reis- en childag
Vandaag zijn we aangekomen in Fez, een stad met twee miljoen inwoners en waar de grootste autovrije medina is. Die is zo groot, dat je hier goed in kunt verdwalen. Maar Fez wordt pas morgen uitgebreid bezocht met gids. Deze namiddag hadden we een vrij moment en zijn we niet ver gegaan, want er is een zwembad! De meesten van de groep wou een rust momentje en dat hebben we dan ook genomen. Het water van 't zwembad was fris, maar dankzij mijn zomerlidmaatschap bij de ijsberen van Boom, kon ik dit wel aan. In het hotel is geen drank (lees alcoholische drank) te verkrijgen, maar een straat verder is wel een 'slijterij'. Onze reisleidster is van Nederland, dus soms komt er wel een andere woordenschat aan te pas. Een Marokkans wijntje werd aangekocht. We hebben wel toelating om te drinken in het hotel... Marokko zou zeer goede wijn produceren en 85 % wordt door Marokkanen geconsummeerd... Hier is echt wel een drankprobleem onder de moslims! Deze avond zijn we met enkelen met de petit taxi naar de medina gereden voor een bepaald restaurantje, dat een doolhof is in verschillende verdiepingen, maar ook een dakterras heeft. Hoer hebben we zeer lekker gegeten, maar mijn soep kwam op hetzelfde moment als de tagine toe en we zaten al met 8 rond een tafeltje, dat altijd veel te laag is hier. Ik heb hier altijd een enorme slechte houding aan tafel. Maar goed, supergezellige restaurant met prachtig interieur. Een luster over een paar verdiepingen hing hier. Voor de toekomstige bezoekers van Fez : café Clock kan je beginnen te zoeken in die grote medina! Ik had eigenlijk niet veel te vertellen en de oogjes vallen toe.... Tot morgen, als we niet verdwaald zijn in de medina!
Deze avond gaan eten in een zeer lokaal, niet toeristisch eethuisje, op aanraden van Suzan, onze reisleidster, die er de vorige week een vistagine was gaan eten. Met 10 vrijgezellen (behalve Marc, want die is ziek gevallen) trokken we er naartoe. Aanvankelijk leek het alsof er niet genoeg eten meer was, maar de big chief liet ons niet gaan. Algauw werden er wat tafels bijeen geschoven en konden we wat bestellen. Iedereen in de weer om te gaan winkelen op het marktje of de buurtwinkel. Vistagine zal klaargemaakt worden. Ik zag een van de obers met zakje brood voorbij lopen, twee minuten later werd dit gesneden op tafel gezet. Flesjes water werd via het traliewerk van het zijraampje binnen gesmokkeld. En zo ging dat verder. En nu maar hopen dat het lekker gaat zijn en dat we morgen niet ziek... De tijd verstreek en we zagen af en toe wat mannen naar het eerste verdiep trekken. Een tijd later kwamen ze terug en stopten telkens wat geld in de hand van de obers... Wat gebeurt er daar? Marihuana? We begonnen al wat brood te eten en Lieve lust er wel wat graag boter en peper op. Alles wat we vroegen, trachtten ze te brengen, maar poivre? De choco kwam, nadien confituur en honing, maar peper... Dus werd er dan maar iemand van straat geplukt om te komen vertalen, want ze moesten begrijpen wat Lieve wou.... Hilariteit! En dan kwamen de tagines met sardientjes in tomatensaus! Dit was superfantstisch lekker! Als ik teken gaf aan de big chief dat het lekker was, dan werd er rijkelijk muntthee uitgedeeld en enkele lamsbrochetjes. Die man straalde van geluk, want de toerist vond het lekker. Pierre vroeg voor de grap of hij niet wat whiskey kreeg bij de thee, maar dit werd weggelachen. Geen alcohol! Muntthee wordt wel 'Berber whiskey' genoemd. Maar wat gebeurde er nu toch op dat eerste verdiep? Marihuana natuurlijk! De chef gaf toe! We beginnen ze te kennen, die Marokkanen! Niks mag, maar alles gebeurt!
Deze ochtend vertrokken we vroeg voor een wandeling met gids door het mooie, blauwe-wit stadje Chefchaouen. Alle winkeltjes nog gesloten, anders kwamen we er niet vlot doorheen. We moesten goede stapschoenen aandoen, want de wandeling ging verder in de hoogte de berg op waar we een schoon zicht kregen. Pittige wandeling, maar ze ging verrassend goed. Halverwege, voor we de daling inzette, kregen we thee bij een gezin. Tegen dat we gingen dalen, scheen de zon fel en klom de temperatuur tot een eind in de twintig. Na 4 uur wandelen, waren we terug aan het hotel en was het hoog tijd om mijn hoofd onder de kraan te steken. Opfrissen, lunchen en weer de stad in. Ik had toch maar een topje aan gezien de temperatuur, maar opeens begon een oudere dame te roepen en te tieren tegen mij... En ik had mijn fototoestel toch niet vast. Gelukkig werd zij door anderen weggestuurd en was het opgelost. Kon ze niet verdragen dat mijn schouders bloot waren? Vrouwen zijn hier echt niet toegankelijk. Mannen daarentegen... Gelukkig blijven we altijd in groepjes rondwandelen. Drie koppels en een dochter trekken er apart op uit, maar we zijn hier met 11 vrijgezellen. Leeftijd tussen 42 en 73. Pierre is onze pater familias, sportieve kerel met fantastische humor, maar hij is op het einde van de wandeling even van zijn sus gevallen. Gelukkig twee verpleegkundigen in de groep! Alles is terug goed met hem! Vóór het avondeten hebben we even de beentjes naar boven gelegd, een goede (?) douche genomen en gaan avondeten. Hier vertel ik zo dadelijk meer over! de badkamers zijn hier al minstens even hilarisch als in Myanmar. Om de douchekraan open te draaien, moet ik nu mijn arm ver boven mijn hoofd uitsteken en als je op de wc-bril gaat zitten, moet je zien dat je er niet afvalt met bril, want die ligt niet echt vast. Keep in smiling!
Vandaag lange reis achter de rug, maar gelukkig met wat stops in dorpjes en plaatselijke marktjes. We zijn in de streek van de Berbers gekomen.Om te eten zijn we onze inkopen gaan doen in die dorpjes en marktjes en hebben we een gezellige picknick gehouden bij een ouder Marokkaans echtpaar. Luxe picknick met broodjes, groenten, fruit en yoghurt. We zijn de bergen ingereden en zijn aangekomen in het mooie, idyllische Chefchaouen. De huizen zijn hier allemaal wit met blauw en worden zo geschilderd om de insekten weg te houden. Blijkbaar hebben de Spanjaarden dit stadje een tijdje bezet, waar veel namen naar verwijzen, ons hotel is 'Hotel Madrid' en is redelijk pittoresk ingericht. Zie foto. Het dorp is één grote medina met de meest leuke winkeltjes.... ik heb me niet meer kunnen inhouden, dus de eerste sjaal en broek zijn een feit. Van het afdingen moet je een spel maken. En met geluk krijg je te veel geld terug... Die chance zal ik niet altijd hebben... Een leuk restaurantje met groot terras op het dak was onze laatste stop vandaag en de eerste couscous was heerlijk. De muntthee moest me wat opwarmen, want de nachten zijn hier koel. Berberse vrouwen zijn traditioneel gekleed met bepaalde soort hoeden met pomponnetjes. Dit maakt hen fotogeniek, maar als je vriendelijk vraagt of je hen mag fotograferen, dan roepen ze bijna de hele markt bijeen met hun hoge stemmetjes en krijg je de nodige vieze blikken van de omstaanders. Hmm, niet leuk... En wij maar aangeleerd krijgen dat 'lah choukran' 'nee, bedankt' wil zeggen. Iets weigeren moet niet altijd met groot vertoon zijn zijn. De ezel wordt hier veel ingezet om dingen mee te vervoeren. Vanmorgend, onderweg, waren er net voor ons twee aangereden en lagen dood op de weg... Morgen gaan we met een gids in de ochtend Chefchaouen verkennen, wanneer er nog niet veel volk op straat is en hebben we de rest van de dag vrij om hopelijk niet te veel te shoppen. De kleurrijke winkeltjes maakt het hier nog idyllischer. Ik ben even vergeten hoe 'tot ziens' nu weer wordt gezegd... Morgen nieuwe poging.
Vorige nacht sliepen we nog in Casablanca, hebben we Casablanca bezocht, naar Rabat gereden en Rabat bezocht. Twee blitsbezoeken, want meer tijd moet je er niet aan besteden; In Casablanca hebben we enkel de prachtige Moskee van Hassan II bezocht. Prachtig naast de zee gelegen, maar ook zeer mooi gebouwd. Het is nog een jong gebouw en te bezichtigen, ook voor vrouwen. In Rabat hebben we 4 plaatsen bezocht; koninklijk Paleis (één van de 25 in Marokko), een mausoleum, Romeinse overblijfselen en een Kasbah (fort waarin nog mensen wonen, wit-blauwe huisjes). Deze avond zijn we voor de eerste keer de medina in getrokken. Dit is het oudste stadsgedeelte vol met winkeltjes. Voorlopig nog braaf niets gekocht, maar al wel leuke dingen gezien. Nog een kleine drie weken volhouden! Deze middag had ik al iets voor : een dame liep er met een hennapen rond en pakte mijn arm beet en begon onmiddellijk te tekenen, zonder dat ik dit wou. Nog wat glitter er op en klaar is Kees. Ik mocht geven wat ik wou.... Maar ik wou dat helemaal niet. En ik had op dat moment geen klein geld.... Ik wou uiteindelijk max 10 dirham geven (1euro), maar ik kreeg veel te weinig terug. Een woordenwisseling ontstond, maar ik heb uiteindelijk toch mijn geld terug gekregen. Suzan, ons reisleidster had enkele uren ervoor nog uitgelegd dat er in de henna ook chemische stoffen zitten en dat kan branden op de huid, maar gelukkig geen probleem ondervonden, ik heb nu enkel een redelijk lelijke oranje tekening op mijn arm. Die tekening zou mooi kunnen zijn, maar al stappend tekenen, is niet voor iedereen weggelegd. In de Islam mag je eigenlijk niet drinken, maar er zou hier wel een groot drankprobleem zijn in Marokko, mede door de hoge werkloosheid. Suzan zei : hier mag niets, maar het gebeurt toch. Marokkanen zij Soennieten en zijn veel vrijer in hun geloof. De vrouw is echt vrij van keuze of ze een hoofddoek draagt of niet. Sommigen moeten van hun man... Maar dit maakt dat je hier ook alles door elkaar zie lopen. Een beetje zoals in Istanbul. Tot hiertoe mooi weer, soms een beetje bewolkt, maar nog niet te warm. Morgen is het een reisdag; we trekken naar Chefchaouen, in het noorden. Mijn Arabisch is nog niet goed, dus vandaag nog een gewone 'sloppel!'
Al snel vonden enkele groepsleden op de luchthaven elkaar en de sfeer zat er direct goed in. Een redelijke turbulente vlucht bracht ons in Casablanca, een witte stad met 5 miljoen inwoners. We logeren dicht bij uitgaansbuurt en we merken als snel dat.het hier wel westers oogt. Veel jonge, hippe mensen. Ons gezelchap is alvast supergezellig. Allle leeftijden onder elkaar, maar reizen zit in ieders bloed! De meest grappige ontmoeting was met Mit uit Oppuurs. Ik zei deze ochtend op Zaventem tegen haar dat ik om 10 u een hongertje krijg, want dan is er soep op het werk. Ah, zegt Mit, wij hebben dat ook. Ah, waar werk je, vraag ik. Ik ben maatschappelijk werker op het ocmw van Puurs.... Een collega gevonden! Leuk, tot we beseften dat we op vakantie over het werk bezig waren.... Hier maken we dus korte metten mee, want verlof is verlof! En daar gaan we nu van genieten. De eerste tagine met lam en pruimen is binnen! Njammie! Maar de eerste cocktail ook. Een mojito (met sprite...). De eerte dag sluit ik af met een heel goed gevoel, want de groep valt reuze goed mee! Tot morgen!
